น่ารักอย่างนี้รักเรยดีกว่า

ลำดับตอนที่ #2 : พ่อแม่นายขายประกันหรอ?

                                          บทที่ 1 พ่อแม่นายขายประกันหรอ?

 ที่โรงเรียน

ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนแล้วก็มีเด็กผู้ชายวิ่งเข้าเอาดอกไม้มาให้ฉัน “คุณหนูโรสรับดอกไม้จากผมนะครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา “ขอบคุนนะแต่ฉันไม้ต้องการ!!!” เธอพูดจบแล้วเดินออกจากกลุ่มนักเรียนชายที่ให้ดอกไม้เธอ

ในห้องเรียน

นักเรียนที่มาโรงเรียนกันส่วนมากนะมาเมาส์นั่นเอง พอคุณครูจิตดวงเข้ามาในห้องเท่านั้นแหละต่างพอกันเงียบอย่างกับป่าช้า “นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”สิ้นเสียงหัวหน้า “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับคุณครู”นักเรียนต่างพากันไหว้คุณครู “เอ้าล่ะ ทุกคนวันนี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามาอยู่ในห้องเรานะค่ะ”เสียงอาจารย์จิตดวงดังขึ้น เหล่าไก้เหล่ากาก็ดังขึ้นมา “ใครเข้ามาอ่ะแกแกรู้ป่ะ”เสียงเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหน้าจะถามคนข้างที่เธอนั่งอยู่ “ไม่รุ้เหมือนกันแก โรสแกรู้ป่ะ”เพื่อนคนที่นั่งข้างหน้าถามฉัน “เราก็ไม่รู้เหมือนกับแกเหมือนกัน”ฉันพูดจบเขาก็เดินเข้ามา  เด็กผูชายคนนี้สูงประมาน180เซนติเมตร ผมสีน้ำตาลอ่อน ตาสีเหลืองกลมโต ผมสั้นละดับบ่า สรุปว่าหล่อสุดๆๆอ่ะ ^///^  “โรสแกเป็นอะไรป่าว หน้าแดงๆๆอ่า”เพื่อนคนข้างๆของฉัน “ป่าวฉันไม่ได้เป็นอะไรสงสัยว่าแอร์มันเสียมั้ง”ฉันพูดโกหกไป(อัสชิ้ว:โกหกเป็นสิ่งที่ไม่ดีนะค่ะอย่าทำแบบโรสนะ) “เอ้าล่ะมาเริ่มเรียนกันได้แล้วนะ ลืมไปอาร์มมาแนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักหน่อยนะจ้า”สิ้นเสียงอาจารย์ “ครับครู ผมชื่ออาร์มมิชเชล  แคร์เมอร์ เรียกว่าอาร์มเฉยๆก็ได้นะครับ” สิ้นเสียงอาร์ม “กรี๊ด!!!! หล่อสุดๆแถมชื่อยังเพราะมาก” เสียงเด็กผู้หญิงทั้งห้องพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย  “นี่!!!!หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกหล่อนทำตัวสำรวมหน่อยสิ” เสียงอาจารย์จิตดวงบอกด้วยน้ำเสียงโกรธ “โรสเดี๋ยวให้อาร์มนั่งคู่กับเธอแล้ววันนี้พาเขาไปชมห้องเรียนต่างๆๆ ด้วยนะอย่า!!!ลืมเด็ดขาดนะ”เสียงอาจารย์บอก “ค่ะอาจารย์” ฉันตอบน้ำเสียงอย่างเย็นช้า เพราะฉันไม่เคยทำให้คุณครูในโรงเรียนนี้ผิดหวังเลย เขาเดินเข้ามาหาฉันเพื่อที่จะมานั่งกับฉัน “ชั่วโมงแรกดนตรีเอาสมุด กับหนังสือมาหรือป่าวถ้าไม่ได้เอามาเอาหลังห้องได้แล้วรีบเดินตามฉันมาอย่าช้าฉันไม่ชอบรอใครนานๆ” สิ้นเสียงฉันฉันเดินไปหน้าองเพื่อรอเจ้าเด็กใหม่ สุดท้ายเด็กใหม่ก็เดินตามมา “นี่ๆๆ เธอชื่ออะไรหรอ” อาร์มถามฉัน “ โรส นั้นคือชื่อของฉัน” ฉันตอบ “แล้วชื่อจริงของเธอล่ะ เกิดวันไหน บ้านเลขที่เท่าไร พ่อแม่ชื่ออะไร ” หมอนั้นบ้านครอบครัวขายประกันหรือป่าวนิ ถามฉันระเอียดยิบเลย “ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ ฉันอยากถามว่า พ่อแม่นายขายประกันหรอ?” ฉันถาม “ป่าว เธอถามทำไมหรอ” ยังจะมีหน้ามาถามอีก(อัสชิ้ว:ถ้าเขาไม่มีหน้าเขาจะถามได้หรอจ้า แม่คนฉราดเกิน) “ก็นายเล่นถามสะขนาดนี้ทุกคนต้องสงสัยว่าแม่นายหรือพ่อนายขายประกันหรอ” ฉันตอบ “ฮ่าๆๆ ฉันถามอย่างนี้ทุกคน แต่เธอเป็นคนแรกที่ตอบแบบนี้นะ” หมอนั้นตอบอย่างกวนประสาท ฉันควรภูมิใจหรือเสียใจดี  “ถึงแล้ว นี้คือห้องเรียนดนตรี ห้องต่อไปคือห้องดนตรี ห้องดนตรีนี้นักเรียนสามารถเข้าใช้ได้แต่ต้องแจ้งไว้กับครูอาจาย์ที่ดูแลที่นี้” ฉันพูดจบ หมอนั้นก็พยักหน้า “ห้องเรียนทุกห้องนั่งตามเลขที่” ฉันบอกนายอาร์มแล้วเดินมานั่งประจำที่ของฉัน “แล้วฉันนั่งไหนอ่ะ” นั่งบนหัวฉันมั้ง ฉันคิดในใจ “นายต้องมานั่งกับฉันก่อน”สิ้นเสียงหมอนี่ก็เดินมานั่งกับฉัน “ เอ้าล่ะวันนี่เรามาจำแนกเครื่องดนตีกันนะจร้า บ่นๆๆๆๆ”เสียงของอาจาย์ประจำวิชา

           เม้นกันให้ด้วยนะให้แก้ไข้อะไรบอกนะจร้า

                                                                                   By  อัสชิ้ว