น่ารักอย่างนี้รักเรยดีกว่า

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                                             บทนำ

 เป็นวันเปิดเทอมวันแรกก็มาถึงสักทีหนึ่งฉันจะได้ไม่ต้องนอนอยู่นิ่งๆ เพราะเกิดในตระกูลที่เรียกได้ว่าไม่ต้องทำไรเองสักอย่างจะไปไหนก็ต้องมีคนตามกันไปเหมือนขบวนรถไฟฟ้าเลย น่าลำคานอีกสิบลำคาญจริงๆ "คุณหนูโรสค่ะ อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ จะรับประทานไหมค่ะ" เสียงแม่บ้านมาตามพร้อมน้ำเสียงสั่นๆ " ฉันจะลงไปอีกสิบนาทีนี้ ถ้าใครไม่รอก็ให้ไปก่อนได้เลย แร้วบอกคนขับรถว่า ฉันต้องการไปถึงโรงเรียนก่อนเจ็ดโมง อย่าลืม!!ก่อนเขาห้องเจ้านายหรือใครให้เคาะประตูก่อน เทออยากถูกไล่ออกใช่ไหม" ฉันพูดน้ำเสียงอย่างจริงจัง "ค่ะ ดีฉันขอโทษ TT_TT " "ออกไปได้แร้วฉันจะแต่งตัว" ฉันพูดเสียงอย่างเผด็จการ 
      สิบห้านาทีต่อมา 
  " แม้กว่าจะลงมาได้นานนะ ฉันจะบอกให้ ” เสียงนางแม่มดบอกฉัน “ฉันไม่ได้บอกนิว่าฉันจะให้เธอรอฉัน ฉันไม่ได้ขอสักหน่อย” ฉันพูดเสียงอย่างกวนประสาท “นี่!!! เทอกล้าด่าฉันหรอนางเด็กบ้า” นางแม่มดยุพินบอกฉันด้วยท่าทางโมโหจัด “ฉันไม่ได้ด่าเทอนะเทอล่ะคิดไปเอง” ฉันตอบอย่างกวนประสาท “ คุณพี่ค่ะ ต้องจัดการให้ยุพินนะ ยุพินไม่ยอม " นางแม่มดทำเสียงอ๋อยพ่อฉัน ฉันอยากจะอ้วกฟังแล้วเสียหู “โรสขอโทษคุณยุพินเดี๋ยวนี้นะ!!!  ”พ่อทำเสียงดุใส่ฉัน “ ไม่จำเป็นต่อคนที่ชอบแย่งของของคนอื่น ” ฉันพูดเสียงเด็ดขาด “บอกนายส่งว่าฉันต้องการไปเรียนเดี๋ยวนี้เลย คุณพ่อสวัสดีค่ะ” ฉันพูดเสร็จแล้วเดินมาจากห้องอาหาร “เดี๋ยว!! ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ไม่เห็นหัวฉันเรยหรอ!!”เสียงนางแม่มดแก่ตะโกนมาว่าฉัน “ไม่เคยเห็น” ฉันหันไปพูดกับนางแม่มดแล้วันกลับแล้วเดินต่อไป เพื่อจะขึ้นรถ “กรี๊ด!!!!!นางเด็กบ้า” เสียงนางแม่มดอีก “คุณผมขอตัวไปทำงานก่อนนะผมมีงานที่ต้องเคลีย์ให้เสร็จ”คุณพ่อบอก แล้วเดินจากยายแม่มด