Sunday : ไอ้เด๋อถาปัตย์ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter......3 (100%)

"มึงอีกแล้ว" ผมว่าทันทีเลย

"ใคร" จะไม่ให้ผมถามกลับแบบนั้นได้ยังไง ก็มันทำเหมือนผมกับมันเคยเจอกัน

"ก็ มึงนั้นแหละ" ยังมาทำเป็นงงอีก

"ไม่ได้ชื่อมึง ตั้งแต่เกิดมาพ่อก็ตั้งให้ว่า ซัน" ก็จริงไมละครับ ผมชื่อซัน

โว้ยยย ห่านมึง >////<

"แล้วอะไร อย่างกับเคยเจอกัน" เรียกมึงอย่างกับเคยเจอผมมาก่อนอ่ะ

"ก็เคยเจอแล้ว อาทิตย์ก่อนมึงวิ่งชนตรูอ่า" น่าผมตอนนี้คือยู่แล้ว อารมณ์จากคราวก่อนที่มันวิ่งชนผมมาเต็มเลยครับ 

"ตอนไหน?" ผมถามกลับมันไปพลางนึกคิด ก็พอจะจำตอนที่เฟรมมันบอกว่าผมวิ่งชนใครซักคนตอนคาบเช้าที่รีบวิ่งไปเข้าคาบของท่านวินัย "อ๋อ กูคิดออกละ ขอโทษด้วยละกัน มึงเดินไม่ดูเองนะ"

อ้าวเชี้ยนี้กลับโทษผมเฉยอ่า ไอ้ๆๆๆๆ ไม่หล่อ ไอ้จมูกคม ไอ้ปากกระจับสีชมพู วุ้ยยย  "อ้าว โทษกูเฉย มึงรู้มั้ยมึงทำให้อาจารย์หักคะแนนโมเดลกูอ่า เพราะมึงเลย กูอุตส่าห์อดหลับอดนอนทั้งคืน แต่ต้องมาโดนหักคะแนนเพราะมึงเลย"

คือคนตรงหน้าผมตอนนี้มันว่าผมอยู่ฉอด ๆ ต่อหน้า แล้วทำไมต้องทำน่ามุ่ย น่างอ ใส่คนแปลกหน้าแบบผมด้วยวะ "เกี่ยวไร กูบอกไปแล้วว่ามึงเดินไม่ดูเอง" 

"แล้วอยู่ปีไหน มาพูดกู ๆ มึง ๆ กับกูอ่ะ" ใช่มั้ยละครับ เจอกันครั้งแรกก็ กู มึงกับผมก่อนซะงั้น

ตายห่านละตรู ฮืออออ อย่าบอกนะว่ามันเป็นรุ่นพี่ T_T "ปะ ปะ ปะ.....ปี 1 ทำไม"

"หึ" ผมยกยิ้มมุมปากให้กับไอ้เด็กที่อยู่ตรงหน้านี้ ที่เจอครั้งแรกก็มึงกูกับผมซะงั้น เด็กไรวะ

อ้ากกกกกกกก!!! มันยกยิ้มมุมปาก มันต้องอายุมากกว่าผมแล้วกำลังด่าผมในใจแน่ ๆ ว่าไอ้เด็กอย่างผมไม่มีมารยาท ฮื้ออออ แต่มันไร้มารยาทกับผมก่อนนะ "ยะ ยะ ยิ้มไร" 

"ป่าว" แค่ยิ้มมุมปากแค่นี้ ถึงกับอึ้งเลยหรอไอ้เด็กกนี้ "กู ซัน ปี3 บริหาร " "จำไว้ด้วยละ เจอกันคราวหลังจะได้เรียกสรรพนามกูถูก"

น่านไงตรู มันอายุเยอะกว่าจริง ๆ ด้วยอ่า "อะ เอ่อ" 

"กูไปละ ทีหลังเดินดูรถด้วย" ผมพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วปิดกระจกลงขับรถออกมาจากตรงนั้นเลย

คนในรถที่ชื่อซันอะไรนั้นพูดกับผมแค่นั้นแล้วก็ขับรถออกไปเลย "โอ้ยยย เอาแล้วไงไอ้เดย์ ดันไปเรียกรุ่นพี่ว่ามึง เอ๊ะ แต่มันไร้มารยาท มันวิ่งชนมึงก่อนนะ แถมเมื่อกี้มันยังเกือบขับรถเฉี่ยวมึงอีก" ผมบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง คือตอนนี้ทำไรไม่ถูกแล้วสับสนว่าจะตกใจรึจะด่าก่อนดี ฮื้อออออ 

"มึงงงงงงงงง กูควรอารมณ์ไหนดีวะ >< "

"อะไรของมึงที่ว่าอารมณ์ไหน แล้วไปไหนมา"

ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับอาร์ทครับมันซ้อมบอลเสร็จแล้วนั่งรอผมอยู่ข้างสนามบอล 

"กูไปเจอ คนนั้นมา" 

"คนนั้น คนไหนว่ะ"

"ก็คนที่วิ่งชนกูแล้วทำงานกูพังอ่ะ" 

"แล้วทำไม มึงต่อยเขาหรอ" เดย์มันดูลนมากครับตอนนี้ หรือมันไปต่อยเขามาจริง ๆ เห้ยยยย "อย่าบอกนะว่ามึงไปต่อยเขามาจริง ๆ " เอาแล้วไง ผมนี่ค้างไปแล้ว ก็คนอย่างเดย์มันเคยต่อยกับใครที่ไหนกันล่ะครับ แค่ขี่จักรยานล้มเข่าถลอกก็ร้องไห้แล้ว

"มึงจะบ้าหรอ กูเคยต่อยคนที่ไหนล่ะ" มึงก็คิดได้นะอาร์ทว่ากูต่อยเขา ถ้ากูต่อยจริง ๆ ป่านนี้นอนอยู่หลังสแตนไปแล้ว 

"ก็จริงว่ะ คนอย่างมึงเนี่ยนะจะไปต่อยใครเขาได้" "แล้วมึงลนห่าไร แล้วอะไรคืออารมณ์ของการไปเจอคนที่ชนมึงอีกครั้ง แล้วเจอได้ไง"

"ก็..................." ผมเล่าเรื่องที่เพิ่งเจอมาให้อาร์ทฟังทั้งหมดเลย

"รุ่นพี่ ปี3  5555555 สมน้ำหน้ามั้ยล่ะมึงอ่ะ ปากไวนัก ดีเท่าไหร่ที่เขาไม่ใส่มึง" ก็เล่นไปใช้สรรพนามแบบนั้นกับคนแปลกหน้าแถมเขายังเป็นรุ่นพี่อีกต่างหาก ดีแค่ไหนเขาไม่ต่อยเพื่อนผม 

"ต่อยกูได้ไง กูไม่ผิดอ่ะ.......ก็แค่ใช้สรรพนามไม่ถูกเท่านั้นป่ะว่ะ แต่พี่เขาทำกูเจ็บ 2 ครั้งเลยนะเว้ย ขอโทษก็ไม่มี แมร่งหนิ" น่าผมตอนนี้ต้องงอแงเป็นเด็กแบบที่งอแงกับแม่แน่ ๆ เลย ง่ะ  "แล้วยังมาบอกให้กูจำไว้ด้วยนะมึงอ่ะ นี่กูจะเจออีกจริง ๆ หรอ" ไม่เอาแล้วนะครับเจอกันที่ไร แมร่งมีแต่เรื่องมาให้ผมเลยอ่ะ

"เออน่า พี่เขาก็พูดไว้แบบนั้นเองแหละมึง มันคงไม่บังเอิญขนาดนั้นอีกหรอก" มั้งนะ555555 ผมบอกเพื่อให้เดย์มันเลิกคิดเลิกลน ก็ดูมันซิครับอย่างกับเด็ก

"กูภาวนาแบบนั้นเลย ถ้าเจออีกกูคงได้ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์แล้ว แมร่งเจอที่ไรซวยตลอด" ผมพูดจริง ๆ นะครับ เจออีกทีผมทำแบบนั้นจริง ๆ แน่

"เว่อร์ละมึง พอ ๆ กลับไปอาบน้ำออกไปหอพวกไอ้สามเหอะ ลุกเลย" ผมพูดพร้อมลุกขึ้นลากแขนเดย์มัน "พวกนั้นมันกลับไปหาเหล้ามาตุนไว้แล้วป่านนี้"

อย่าเจออีกนะมึ้งงงงง ช่วยเดย์ด้วยนะทวดอย่าให้พบเจออีกเลย ฮื้ออออ พี่มันจะต่อยผมมั้ยว่ะ ไม่หรอกถ้าต่อยมันคงต่อยผมตั้งแต่วันนี้แล้ว หรือเพราะมันอยู่ในรถเฉย ๆ เลยไม่ลงมาต่อยผม ตาย ๆ ๆ ครั้งหน้าถ้าเจอกันอีกมีหวังพี่มันต่อยมึงแน่ ๆ เดย์ เอ้ย

"นานนะมึง ไปเซเว่นนอกเมืองมาไง"

บ่นเลยนะมึงอ่ะ "ป่าว เซเว่นในมอนี่แหละ แต่มีเรื่องนิดหน่อย"

"เรื่องไรว่ะ" คิ้วผมผูกปมกลางหน้าผากทันทีเลยครับหลังจากที่ซันมันออกไปเซเว่นแล้วไปนานแถมพอกลับมายังบอกมีเรื่องอีก

"ไอ้เด็กที่กูเคยชนมันตอนนั้นที่มึงเล่าให้กูฟังอ่ะ" พูดแล้วก็คิดหน้าเด็กคนนั้นขึ้นมาเลยครับ คนอะไรปากนี่ชะมัด แถมยังมาทำน่ามุ่ยใส่ผมอีกตะหาก คิดแล้วก็ต้องส่ายหัวให้กับท่าทางแบบนั้น

"ก่อนเข้าคาบท่านวินัยอ่ะนะ"

"เออ นั่นแหละ คนอะไรเกรี้ยวกราด หึ"

"ทำไมเขาต่อยมึงหรอ ก็ถูกนะถ้าเขสจะต่อยมึง ก็มึงวิ่งไปชนเขาขนาดนั้นแถมวิ่งหนีออกมาอีก"  ก็ดูมันทำดิครับชนเขา อีกอย่างไม่รู้งานเขาพังไม่พังอ่ะ

"ป่าว เด็กนั้นเดินไม่ดูรถ กูเลยเกือบเฉี่ยวเอา" ก็ใครบอกให้เหม่อขนาดนั้นละครับ จะข้ามถนนแท้ ๆ เลยละตอนนั้นแต่เดินไม่ดูรถ ดูทางซะเลย

"อ้าวเห้ย แล้วลูกเขาเป็นไรไม่ว่ะ มึงชอบขับรถเร็วตลอด " จริงครับซันมันเป็นพวกประเภทขับรถยังกับนักแข่ง ขนาดในมอมันยังขับระดับฟาสแปด เวลาไปไหนด้วยกันที่ต้องไปรถคันเดียวกันผมจะเลือกเป็นคนขับเองซะมากกว่า กลัวว่าถ้ามันขับแล้วจะพาผมไปหายมบาลก่อนที่จะได้ถึงปลายทาง

"ป่าว ไม่เป็นไร" จะเป็นได้ไงละครับก็ผมมองอยู่ อีกอย่างก็ไม่ได้ขับเร็วขนาดนั้น คราวหลังจะได้มองรถมองทางบ้างไม่ใช่เหม่อเป็นพระเอกเอ็มวี

"เฮ้อ ดีแล้ว" ขืนเกิดอะไรขึ้นมาแย่แน่ ๆ ไอ้รถอ่ะผมไม่ห่วงหรอก ผมห่วงก้ซันนี่แหละ ถ้าลูกเขาเป็นไรขึ้นมา มีหวังได้ดร็อปการเรียนแน่ผมว่าหรือผมเว่อร์ไป

"แล้วนี่มึงเลิกซ้อมแล้วหรอ" ก็ผมให้เฟรมมันนั่งอยู่นอกสนามแบบนี้แถมยังเปลี่ยนรองเท้าที่ใส่เป็นรองเท้าแตะธรรมดาแล้ว

"เออดิ นั่งรอน้ำจากมึงเป็นชาติล่ะ" ผมเลิกซ้อมได้ซักพักแล้วครับก็นั่งรอไอ้ซันนี่แหละว่าเมื่อไหร่จะโผล่หน้ามา หิวน้ำจะตายห่าละ ตอนออกมาก็ดันลืมซื้อน้ำติดมาด้วยไง ปกติใส่กระเป๋ามาด้วยตลอด

"อ่ะ พูดมากมึง รำคาญ" ดูครับด่าผมเฉย "กลับเหอะ ป่ะ"  

+ต่อจ้า

20.47 น.

"อ่ะ อ้าววววววว วันนี้กระเป๋าตังค์กูต้องแบนแน่ ๆ 555555 "

"ทำไมวะสาม?"

ผมพูดแซวให้กับไอ้คนที่โผล่หัวมาถึงหอผมแล้วครับตอนนี้ ไอ้อาร์ทอ่ะผมเฉย ๆ ครับ แต่อีกคนที่มาด้วยอ่ะ

ปกติชวนมานี่ไม่มาหรอกหรือให้เรียกว่าไปลากมาก็ไม่มาครับ แต่พอวันนี้ผมชวนไอ้อาร์ทมาแดกเหล้าที่หอผม

ก็บอกไอ้อาร์ทชวนไอ้เดย์มาด้วยแหละ แต่ก็คิดว่ามันคงไม่มาเหมือนที่เคยเป็น แต่ว่าวันนี้มาโผล่มาครับ!!!

ตอนที่อาร์ทมันบอกเดย์จะมาด้วยผมก็ไม่คิดว่าจะมาจริง ๆ 5555 "ท่านเดย์โผล่มาแบบนี้กูก็ต้องจัดหนักสิว่ะ5555 

มันเคยโผล่มาซะที่ไหนละ" ผมพูดพร้อมหันไปแซวเดย์มัน 

"มึงก็เข้าใจแซวมันนะสาม" อาร์ทมันว่ามาแบบนั้น

"เออวะ แปลกที่เดย์โผล่มา" จริงครับ!!! มันโผล่มาหาพวกผมในโอกาสแบบนี้จนผมนีบครั้งได้

แค่ก้าวขาเข้ามาในห้องก้าวแรกก็โดนเลยครับ ไอ้สามเลยครับกวนส้นตั้งแต่ก้าวเข้ามาเลย ส่วนไอ้ธารมึงจะแปลกใจห่าไร

ก็ไม่รู้ "พูดมากสาม เดี๋ยวกูก็กลับซะหรอก"

นะมีงอน ๆ "โถ่มึงให้กูแซวหน่อยก็ไม่ได้" ต้องง้อครับ นาน ๆ มันโผล่มา "มา ๆ นั่งๆข้างกูหนิ" ผมตบพื้นแปะๆให้เดย์มันมานั่งด้วย

"ถ้ามึงแซวอีกกูถีบนะ" ใช่อยู่ครับที่นาน ๆ ผมจะมาที ก็บอกแล้วแต่ก่อนติดคุยกับฝันไง เฮ้อพูดแล้วก็คิดถึงฝัน T_T  ผมว่าให้สามก่อนที่ผมจะนั่งลงข้าง ๆ มัน

"เดย์ ว่าแต่แปลกจริง ๆ ที่มึงโผล่มาได้" น่านไงครับ มึงจะสงสัยไรนักหนาห่ะธาร!! 

"ไม่แปลกหรอก" อาร์ทมันว่า เออใช่ไม่แปลกเว้ย(หราาาาาาาาาา เดย์) "อกหักก็งี้แหละมัน"

ไอ้อาร์ทไอ้พูดมาก มึงจะนั่งลงแล้วยกแก้วเหล้ากรอกลงคอมึงเลยไม่ได้หรอ ทำไมต้องพูดมาก ห่ะ!!

"ไอ้อาร์ทพูดมาก" 

"หึ รึไม่จริง กะมาย้อมใจไง" อาร์ทอย่าซ้ำเติมกู ฮื้อออออ

"อ๋อ/อ๋อ" พร้อมกันเลยนะพวกมึงสองคนอ่ะ

"พอ!!! เลิกพูด วันนี้มึงหมดตัวแน่ไอ้สาม" ผมว่าแบบนั้นก็จะยกแก้วเหล้าที่ไอ้ธารมันชงไว้ให้กรอกลงคอรวดเดียวหมดแก้ว

"เออ มันเอาจริงว่ะ ค่อยๆมึง ใจเย็นๆ เดี๋ยวได้น็อคก่อนหรอก" ผมบอกเดย์มันแบบนั้น ก็ดูมันยกซิครับ

น่ากลัวเอาการณ์อยู่นะเนี่ย ท่าจะหนักจริงครับ555 เล่นซะเหล้าที่ผมชงไว้ให้หายอย่างกับมันเททิ้ง

"เห้ย ค่อย ๆ ยกก็ได้ ไม่ต้องกลัวใครแย่งแดก วันนี้กูเปย์มึงได้ทั้งลัง" ผมบอกมันไปแต่ในใจคิดว่าไม่เกิน 3 แก้วจอดครับอย่างไอ้เดย์

"จัดมาอีกธาร วันนี้กูจะเอาให้สุด!" วันนี้ผมจะเมาให้สุด จะเศร้าให้สุดแล้วจะลืมให้หมด

"ท่าจะหนักจริง ๆ ว่ะ"ผมหันไปพูดกับอาร์ทมัน

"ปล่อยมันไป เดี๋ยวก็จอด เหอะ" ก็ไอ้เดย์มันเป็นคนคออ่อนจะตายครับ

"ใครจอดห่ะ มึงพูดให้ดีนะไอ้อาร์ท"แบบเดย์ไม่มีจอดเว้ย "มาดวลกัน ใครเมาก่อนแพ้"

"เหอะ อวดเก่งนะมึง" ดูครับดูมัน แค่แก้วแรกก็ทำตัวกร่างแล้ว 

"กูไปหอแฟนนะมึง" 

"อีกแล้ว ทิ้งกูตลอดช่วงนี้" ผมบ่นให้เฟรมมันครับ ก็ช่วงนี้มันไปค้างหอแฟนมันบ่อยมากกกกกกกกกก "กูเหงานะมึง" 

"เหงาส้นตีนไร สาวในสต็อกมึงเยอะกว่าไข่ไก่แผงนึงอีก"ซันมันชอบกวนตีนครับ ผมจะไปค้างหอน้ำทีไรแบบนี้ตลอด

คนอย่างมันจะมาเหงาอะไร สาวๆเยอะแยะ มีทุกคณะทุกสาขาในมหาลัยเลยมั้งครับผมว่า ฟงแฟนไม่จริงจังกับใครหรอก

"สาว ๆ ไม่มันส์เหมือนมึงอ่ะ" ผมพูดพร้อมเข้าไปประชิดหน้ามันครับ ต้องแกล้งครับโทษฐานจะหนีผมไปหาแฟนมัน

"กับมึงร้อนแรงกว่า"ผมว่าพร้อมกระตุกยิ้ม

"กวนตีนละมึง พอ ๆ ถอย ๆ" แบบนี่ประจำ จนผมเลิกขนลุกกับการเล่นกวนตีนของมันแบบนี้แล้วครับ

"อยากให้กูอยู่เล่นเกมด้วยก็บอก" รู้ทัน "แต่เสียใจ บายละ"

"ห่า แล้วกูจะหาใครร่วมทีม" ไม่ฟังผมเลยครับไอ้เฟรมมมมม เปิดประตูออกไปเรียบร้อยครับ

แล้วทีนี้ผมจะหาใครมาร่วมทีมตีป้อมตอนดึก ๆ อ่ะ อุตส่าห์พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเช้า เซ็ง

ช่วยกดให้กำลังใจ หรือ คอมเมนต์ให้กำลังใจ ติชมผลงานนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

คอมเมนต์มาได้เลยนะคะ อยากอ่านมากๆ???? อยากรู้ความรู้สึกของคนที่ได้อ่านเรื่องนี้

##ไรท์ว่าไรท์ยังแต่งได้ไม่ดีมากๆ จะพยายามแต่งและบรรยายรายละเอียดของตัวละครให้มากกว่านี้นะคะ

ฝาก #ไอ้เด๋อถาปัตย์ #ซันเดย์ ด้วยนะคะ 

Twitter : baifin_pj

IG : ___baifin