คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter......2
“อาร์ท กูอกหักอีกแล้วมึงงงงง T_T” ผมบอกอาร์ทไปแบบนั้น
“เพิ่งเข้ามหาลัยได้ไม่ถึงเทอม
เขาก็บอกเลิกกูอีกแล้ว ฮือออออ”
“ใคร ฝัน อะหรอบอกเลิกมึง”
“ก็ เออสิ มึงพูดอย่างกับกูมีหลายคน”
ฝันคือผู้หญิงที่ผมคบด้วยมาตั้งแต่ ม.6 ผมกับฝันอยู่โรงเรียนมัธยมเดียวกัน
ไอ้อาร์ทก็ด้วย ผมคบกับฝันมาจนถึงตอนนี้ตอนที่ฝันบอกเลิกผม T_T ด้วยเหตุผลที่ว่าอยู่ไกลกันเกินไป ผมกับฝันพอจบ ม.6
ก็สอบเข้ามหาลัยคนละที่ ผมเรียนสถาปัตย์กับอาร์ทอยู่มหาลัยบ้านเรา
แต่ฝันเรียนนิเทศอยู่มหาลัยในตัวเมือง คือมันห่างกันไม่ถึง 80 กิโลเลยครับ แค่บอกให้ผมไปหาผมก็วาร์ปไปได้แล้ว ไกลตรงไหนใช่มั้ยครับ
ผมว่านี่คงไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริงหรอกผมว่า
“เพราะอะไร” อาร์ทถามผมแบบนั้น
“เขาบอกอยู่ไกลกันเกินไป”
“ตรงไหนที่ว่าไกลวะ”
อาร์ทถามมาพร้อมกับทำหน้า งง กับคำว่าไกลของฝัน “กูว่าไม่น่าใช่เหตุผลวะ”
“กูก็คิดแบบนั้นแหละ”
มันน่าคิดแบบนั้นจริง ๆ นะครับ คือฝันน่าจะมีคนใหม่มากกว่าก็ฝันเป็นถึงดาวมหาลัยนี่ครับ
สวยขนาดนั้นเขาคงไม่อยู่คบกับคนแบบผมต่อหรอก ฮือออออ พูดมาแล้วอยากจะร้องไห้
“ทำใจ อย่าไปเสียใจเว้ย”
อาร์ทปลอบผมมาแบบนั้น มันก็พูดได้ดิมันไม่ได้อกหักแบบผมอ่า
“มึงก็พูดได้ดิอาร์ท
มึงดูความรักมึงกับกูดิ มึงกับน้ำคบกันมาตั้งแต่ ม.4 จนตอนนี้ก็ยังตามกันมาเรียนมหาลัยเดียวกันอีก
นี่ถ้าน้ำชอบออกแบบอะไรแบบนี้คงตามมาเรียนคณะเดียวกันกับมึงแล้วมั้ง” ครับอาร์ทคบกับแฟนมันมาตั้งแต่
ม.4 จนตอนนี้ก็ยังตามกันมาเรียนมหาลัยเดียวกันอีก
ติดแค่ว่าน้ำเรียนคณะวิทย์แค่นั้นเลย ผมอิจฉาจริง ๆ คบกันยังไงให้นานขนาดนี้
นี่ผมกับฝันก็คบกันได้ปีกว่า ๆ แถมฝันยังเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมคบได้นานที่สุดด้วย
“ไม่หรอก อะไร ๆ ก็เปลี่ยนไปตามเวลาทั้งนั้นแหละ”
อาร์ทมันว่ามาแบบนั้น คืออะไรของมันว่ะ
“อะไรของมึง ปลอบกูหน่อย T_T” ผมเข้าไปเกาะแขนอาร์ทแล้วเอาหน้าถู ๆ แขนมันแบบอ้อนคือจะให้มันปลอบไง
“ไปไกล ๆ เลยมึงกูขนลุก
เดี๋ยวจะได้โดนฝ่าเท้ากูปลอบนะ”มันพูดพร้อมกับยกเท้าขึ้นมาจริง ๆ แล้วครับ
มึงนี่ก็ช่วยอ่อนโยนกับเพื่อนที่บอบบางทั้งตัวและใจแบบกูหน่อยไม่ได้ไงหะ
“มึงอ่า ใจร้าย”
ผมว่าพร้อมทั้งทำหน้ามุ่ยใส่มัน
“พอเลย ๆ มึง ปล่อยกูจะออกไปซ้อมบอล”
อาร์ทมันว่าพร้อมกับดึงแขนตัวเองคืนแล้วจะลุกออกไป
“มึงจะออกไปซ้อมบอล
แล้วทิ้งเพื่อนที่ใจอ่อนไร้เรี่ยวแรงแบบนี้ไว้ที่ห้องคนเดียวรึไง”
ผมว่าพร้อมทำท่าจะร้องไห้เพื่ออ้อนมันอีก “มึงไม่กลัวกูคิดสั้นหรอ?”
“ไปนั่นนะ มีดในครัวมีเยอะ
น้ำยาล้างห้องน้ำก็มี หรือจะดิ่งพสุธา 15 ชั้นลงไปก็ได้
ถ้ากลัวศพไม่หล่อก็นั่นเลยยานอนหลับกรอกไปเลยนะมึงกระปุกนึงอ่ะ”มันว่าพร้อมทำหน้าเฉย
ๆ คือมึงจะพูดแล้วทำหน้าเฉย ๆ แบบนี้กับกูไม่ได้นะอาร์ท
มึงต้องห่วงกูแล้วไม่ทิ้งกูไว้แบบนี้ดิ
“มึงอ่า ไม่ห่วงกูเลย”
ผมว่าพร้อมทำหน้างอแงแล้วตอนนี้ “กูเป็นเมียหลวงของมึงนะ” ผมว่า
“ก็บ้าล่ะมึง จะวอนฝ่าเท้ากูจริง ๆ
ใช่มั้ย” ผมพูดแบบนั้นใส่ไอ้เดย์ คือรู้ว่ามันกวนตีนแต่คือโคตรหมั่นไส้
“มึงงงงงง น้องเดย์ขอโทษค้าบบบบบบ”
ผมว่าพร้อมยกมือไว้ไอ้อาร์ทพร้อมทำตาปริบ ๆ อ้อนวอน
“พอ ๆ เลิกเล่นเลยมึง ถ้าไม่อยากฟุ้งซ่านร้องไห้คนเดียวอยู่ห้อง
ก็ไปดูกูซ้อมบอล” ผมรู้ครับว่าเดย์มันเล่นกลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเอง ผมอยู่กับมันมาตั้งแต่คลานได้
ทำไมจะไม่รู้จักมันดีล่ะ ผมกับเดย์บ้านเราติดกันครับ
เรียนด้วยกันเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กจนตอนนี้นี่แหละ เวลามันอกหักก็แบบนี้ตลอด
แต่ครั้งนี้น่าจะหนักหน่อย ก็คบกันมานานกว่าทุกคน ที่ผ่านมา
5-6 เดือนก็โดนบอกเลิกแล้วมัน
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันโดนเขาบอกเลิกตลอด ทั้ง ๆ
ที่เดย์มันก็เป็นคนที่หล่อมากคนหนึ่งเลยนะ แบบโอปป้าชัด ๆ อ่ะ อีกอย่างฐานะทางบ้านก็ไม่ได้แย่ พ่อเป็นหมอฟัน แม่กับพี่สาวก็เปิดคาเฟ่เค้กอีก ที่สำคัญคือไอ้เดย์เนี่ยมันก็ยังมีรับงานเดินแบบอีก หรือผู้หญิงทุกวันนี้เขาเบื่อง่าย หรือไอ้เดย์มันจืด555555
“กูไม่อยากไปอ่ะมึง” ผมบอกอาร์ทไปแบบนั้น
คือจิตใจตอนนี้ไม่อยากทำอะไรแล้ว
“จะไปหรือจะไป ลุก!!!” อาร์ทมึงอย่าเกรี้ยวกราด ฮื้อออออ
“ทำไมตัวเลือกกูเยอะจัง”
ผมว่าพร้อมทำคิ้วขมวดชนกัน ปากตก
“พูดมาก
หรือมึงจะนอนร้องไห้เป็นหมาอยู่ที่ห้องคนเดียว” อาร์ทมันว่าแบบนั้นพร้อมกับทำหน้ายังกับคาดโทษผมเลย
“เออ ๆ กูไปกับมึงก็ได้
ขอกูล้างหน้าก่อน” ผมบอกมันแล้วก็ลุกเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าเลย
“ก็แค่นั้น”
..........................................................................................
“ไอ้เฟรม มึงอยู่ไหน!!!!” ผมกรอกเสียงใส่ปลายสายแบบหัวเสีย
(กูอยู่สนามบาส มีอะไร)
“มึงไป ทำมั้ยไม่ชวนกู”
ใช่ครับมันไม่ชวนผมเลย
(หรา มึงบอกกูเองว่าขี้เกียจ)
“กูบอกตอนไหน” ใช่ผมบอกตอนไหน
(บอกตอนมึงนั่งตีป้อมอยู่ เข้าใจยัง)
“หรอว่ะ หรือว่าจริง”
ก็เวลาผมเล่นเกมผมจะขี้เกียจไปทุกอย่าง
(เออ จริง!!!)
“มึงผิดอยู่ดี ที่ไม่ลากกูไปด้วย เพราะงั้นมึงมารับกูเลย”
(อ้าวไอ้นี้ คุณซันครับ
รถคุณมึงไปไหนครับ มีมือมั้ยครับ ขับมาเองสิห่านมึง)
“ไม่เอา
เปลืองน้ำมันเปลืองพลังงานของกูด้วย”
(เอ่า
ไอ้นี้ทีเล่นเกมนี่ไม่เปลืองว่างั้น)
“ใช่ เร็ว ๆ มารับกูด้วยนะมึงอ่ะ
กูรอข้างล่าง”
(เออ ๆ ยุ่งจริงมึงหนิ)
ปลายสายวางไปแล้วครับ
ก็ใครใช้ให้มันไม่ลากผมไปด้วยล่ะ ต้องให้กลับมารับแบบนี้แหละ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ
ผมขี้เกียจขับรถไปเอง ให้มันกลับมารับอ่ะดีสุดสบายสุดละ
ผมกับเฟรมอยู่หอพักเดียวกันห้องเดียวกันครับคือตอนแรกก็อยู่กันคนละที่แหละ
แต่ทีนี้ไป ๆ มาไงไม่รู้ย้ายมาพักด้วยกันซะเลย ห้องพักที่พวกผมอยู่ก็กว้างมาก ๆ
อยู่ มีเฟอร์นิเจอร์ครัน อีกอย่างใกล้มหาลัยด้วย
ส่วนอยู่แบบนี้สะดวกหรอถ้าเวลาที่มีแฟนมาหา สบายเลยครับผมอ่ะไม่มี55555
หล่อขนาดนี้มีแฟนไปทำไมละครับใช่มั้ยล่ะ ส่วนไอ้เฟรมอ่ะมันจะปาแฟนมันเองถ้าจะค้างหรืออยากที่จะ……..นั่นแหละครับ
ผ่านไปได้ ซัก 15
นาที เมอร์เซเดสสีขาวเรียบหรูก็มาจอดอยู่ที่หน้าผม
“ยุ่งจริง ๆ มึงเนี่ย”
เฟรมมันเลื่อนกระจกรถลงเพื่อบ่นให้กับผม
“ใครบอกมึงไม่ลากกูไปด้วย ช่วยไม่ได้เว้ย”
ผมว่าพร้อมหยักคิ้วให้ ก่อนจะเดินไปเปิดไปประตูรถฝั่งเบาะข้างคนขับแล้วนั่งลง
“ทำไมเริ่มซ้อมบาสเร็วจังวะ”
ผมถามฟรมหลังจากที่เข้ามาบนรถแล้ว ก็มันเร็วจริง ๆ นะครับ เพิ่งจะเปิดเทอมได้ 2
เดือนเอง
“เร็วอะไร
นี่ใกล้จะแข่งกีฬาภายในมหาลัยแล้ว มึงไปอยู่ในป่ามาหรอ” ผมว่าให้ไอ้ซันแบบนั้น
คือมันจะรู้อะไรกับเขาบ้างมั้ย นอกจากตัวละครใน ROV กับตัวเลขบัญชีต่าง ๆ นานาอ่ะ เรียนก็ท็อปฟอร์มตลอด
แต่สถานการณ์ใกล้ตัวไม่เคยรู้ห่าเหวอะไรกับเขาเลย
เขาถึงอีกซีกโลกแล้วต่มันยังอยู่ที่เดิมอยู่เลย
“ใกล้แล้วหรอวะมึง เพิ่งจะเปิดเทอมได้ 2
เดือนเองเนี่ยนะ” ผมตอบมันอย่างแปลกใจ
“มึงคิดไงกับคำว่า เพิ่ง 2 เดือนของมึงห่ะซัน” มันไม่ทันโลกครับ
................................................................................................................................
ตอนนี้คือผมมานั่งดูอาร์ทมันซ้อมบอลที่สนามของมหาลัยครับ
อาร์ทมันเป็นนักเตะของทีมสถาปัตย์ครับ
คืออีกไม่นานก็จะถึงวันแข่งกีฬาภายในของมหาลัยแล้ว เลยต้องซ้อมไว้ ส่วนผมนะหรอ
เหอะ!
เล่นอะไรไม่เป็นกับเขาหรอกครับ T_T ขนาดตอย ม.ปลาย ผมสอบเดาะตะกร้อโดยท่าหัวยังหัวแตกเลยครับบบบบ 55555 โคตรจะอายตัวเองอ่ะเอาจริง ><” ตามอาร์ทออกมานี่ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ
ผมไม่อยากฟุ้งซ่านเรื่องฝันอยู่ทีห้องคนเดียว พูดมาก็เจ็บใจ
“เดย์”
“เดย์”
“ไอ้เดย์เว้ยยยยยยยยยยยยยย”
“ห้ะ เห้ยยย เสียงดังทำไมอาร์ทกูตกใจ
เผื่อกูใจวายไปมึงทำกูใหม่ให้แม่กูได้มั้ย”
“ก็กูเรียกมึงสองรอบแล้วไม่หัน
นี่ก็ว่าถ้ารอบนี้ไม่หันอีกกูจะถีบมึงหงายหลังแล้วนะ”
“สัส ไม่เคยอ่อนโยนกับกูเลย”
ผมทำหน้ามู่แล้วตอนนี้
“แล้วมึงเหม่อไรห่ะ
พาออกมาข้างนอกเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านยังจะมาเหม่ออีก
เดี๋ยวกูก็ได้จระเข้ฟาดหางใส่ให้สลบไปไม่ต้องคิดซะเลยไอ้ห่านี้” ดูครับ ๆ ดูมัน
ไม่เคยที่จะอ่อนโยนกับผมหรอก
“บ่นจัง” เฮ้อออออ คิดมาละก็ถอนหายใจยาวเลย
“เออ
ตอนเย็นพวกไอ้สามกับไอ้ธารชวนแดกเหล้าที่หอมันมึงจะไปกับกูมั้ย”
“แดกเหล้าอีกแล้ว เพื่อนมึงนี่ยังไงว่ะ
ชวนแดกแต่เหล้า” จริง ๆ ครับ ในรอบ 2 เดือนนี้มันชวนแดกแทบจะทุกอาทิตย์อยู่แล้ว
แต่ปกติผมก็ไม่ได้ไปพวกมันหรอก จะอยู่ห้องคุยกับฝันมากกว่า นั่นไงคิดถึงฝันอีกแล้ว
ฮื้ออออ
“ไปไม่ไป พล่ามเยอะ” น่านว่าตรูอีก
“ไปก็ไป ถือว่าเอาเหล้ามาย้อมใจ”
ใช่มั้ยละครับอกหักกับเหล้าคือของคู่กัน
“ก็แค่นั้น งั้นกูซ้อมต่อก่อน อีก 1
ชม. พี่เขาก็น่าจะปล่อยแล้ว”
“เออ ๆ เดี๋ยวกูไปเดินเล่นแถวนี้รอ”
……………………………………………………………………………………………………………………………
“เฟรม กุญแจรถหน่อย”
ผมตะโกนบอกคนที่กำลังเล่นบาสในสนาม
“ในเป้ มึงหาเอาเลย”
“มึงจะเอาไรมั้ย กูจะไปเซเว่น”
“สปอน 1 น้ำเปล่า 1”
“เออ ๆ”
...........................................................................................................................
ผมก็เดินมาเรื่อยเปื่อยตามริมทางเดินในมหาลัยนี่แหละครับ
คิดนู้นคิดนี้ไป แต่ก็ไม่พ้นเรื่องฝันอยู่ดี
ใครมันจะไปทำใจได้ละครับผมรักของผมมานาน ผมตามใจเอาใจผู้หญิงทุกคนที่ผมคบด้วยตลอด
ดูแลดีสุด ๆ อ่ะ เอาจริงแทบจะไม่เคยทำเขาเสียใจเลย
"เฮ้ออออออ"
"ทำไมห่ะ
เราไม่ดีตรงไหนฝัน" ผมเผลอตะโกนออกมาแบบไม่สนใครเลย
"กลับไปดูไอ้อาร์ทซ้อมบอลดีกว่า"
ว่าดังนั้นก็เดินคิดไปเรื่อย ๆ จนมาถึงหลังแสตนด์ของสนามบอลก่อนจะข้ามถนนไป
ก้าวขาลงจากฟุตบาทได้ก้าวเดียวเท้านั้น
ฟึบ!!!!
"ห่ามึงขับรถประสาไรว่ะ"
"เกือบไปแล้ว เดินยังไงว่ะ"
ผมพูดแบบนั้นก่อนจะถอยรถกลับไปหาไอ้คนเดินไม่ดูรถ
"ขับรถยังไงไม่ดูคนเลยว่ะ
จะรีบไปตามวัวที่บ้านรึไง"
ผมว่าทันที่หลังจากที่ไอ้เจ้าตัวการขับรถเลื่อนกระจกลงยังไม่พบหน้ามันด้วยซ้ำ
"เดินยังไงไม่ดูรถว่ะ"
ผมเลื่อนกระจกลงเพื่อจะว่าไอ้คนเดินไม่ดูทางก่อนแต่โดนสวนกลับมาก่อนซะได้
"อ้าว เชี้ย!!! มึงไอ้"
ผมสบถออกมาพร้อมชี้หน้าคนขับหลังจากมันเลื่อนกระจกลงมาจนเห็นใบหน้ามันแล้วครับ
ทำไมผมต้องมาซวยกับไอ้คน ๆ
นี้เป็นรอบที่ 2 ด้วยว่ะ
จะใครอีกละครับก็ไอ้คนที่วิ่งชนผมจนโมเดลผมพังแล้วยังโดนอาจารย์หักคะแนไป
"???" ผมงงเลยครับมันชี้หน้าด่าผมอย่างกับเคยรู้จักกันมาก่อน
****อ่ะอ้าวววว เจอกันอีกแล้วซันเดย์
คราวก่อนยังไม่ได้พูดอะไรกันเลย ครั้งนี้ก็มาเจอกันกับเเหตุการณ์แบบนี้อีก
จะเกิดอะไรขึ้นนะ
////// สองตอนแล้วสนุกกันมั้ย?
คนอ่าน คอมเม้นต์มาบอกหน่อยน๊า
นี่เป็นครั้งแรกของไรท์กับการแต่งนิยายใน Dek-D ถ้ามีคำหรืออะไรที่มันขัดใจไรท์ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ
// หากมีคำที่ผิดพลาดไม่ถูกหลักภาษาไทยเยอะ ไรท์ก็ขอโทษอีกทีนะคะ ///ฝาก #ไอ้เด๋อถาปัตย์ #ซันเดย์ ไว้ด้วยนะคะ ชอบก็ฝากทวิตติด #ไอ้เด๋อถาปัตย์ #ซันเดย์ ด้วยนะคะ????????
Twitter : baifin_pj
IG : __baifin
มาพูดคุยกันได้นะคะ
ความคิดเห็น