คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter.......1
08.55 น.
“ เฮ้ย! เฟรม เร็วหน่อยซิวะ จะไม่ทันแล้วเนี่ยมึง ”
ผมเร่งให้ไอ้เฟรมที่มัวชักช้าอยู่เดินให้เร็วขึ้น “เดี๋ยวแมร่งก็โดน ท่านวินัยเช็คขาดอีก”
ใช่จริงๆนะครับ คือโดนเช็คขาดจนจะหมดสิทธิ์สอบได้ละ
ทั้งๆที่เพิ่งเปิดเทอมมหาลัยได้ไม่ถึง 2 เดือน
“ เออ เร่งจังวะ ขาดก็ขาดดิ”
ไอ้เฟรมว่า
“ก็เหี้ยละมึง
เปิดเทอมได้ยังไม่นานก็จะหมดสิทธิ์สอบละ” ผมบอกไป
“เออ น่า” ไอ้นี้ก็บ่นจริงวุ้ย "ใครใช้ให้มึงตื่นสาย"
"กูลงแรงค์หนักไปเมื่อคืน กูขอโทษ"
ผมเดินเร็วสลับวิ่งแล้วครับตอนนี้ คืออีกแค่ 5 นาทีก็ถือว่าสายแล้ว T_T เฟรมมึงช่วยรีบเหมือนกูหน่อย
"วิ่งอีกๆ กูว่ามีหวังได้ไปห้องพยาบาลก่อนห้องเรียนอ่ะ" เฟรมมันบ่นตามหลังผมมา
"อะไรขอ-" ปึ้กกก!!
"โอ้ยยยย โมเดลตรู เดินไงวะเนี่ย"
"เห้ย โทษๆ" ผมน่าจะชนกับบุคคลอื่นเข้าแล้ว แต่ตอนนี้คือรีบไม่มีเวลาแล้วต้องไปแล้ว ไม่งั้นมีหวังท่านวินัยให้ขาดอีกแน่ๆ
"เฟรม เร็ว ๆ ดิวะ "
"อ้าว เห้ย วิ่งหนีได้ไง แล้วโมเดลตรูละ" โอ้ยยยยย ตายๆๆ แล้วตรูจะเอางานที่ไหนส่งอาจารย์วะเนี่ย?????????????
............................................................................................................................................................................................................
12.08 น.
"นึกว่าคาบนี้จะขาดอีกแล้ว เฮ้อออออ" ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก
"เหอะ ทำตัวเองแท้ๆนะมึง"
"ก็กูบอกแล้วว่า ลงแรงค์ๆ " ผมตอบกลับไปหลังจากโดนไอ้เฟรมบ่น
"เออ ๆ " "ละ นี่มึงวิ่งออกมาเขาจะไม่ด่ามึงไปถึงสามโลกแล้วหรอ?" หืมมมม วิ่งออกมาจากใคร ผมงงเลย
"เดี๋ยวนะ วิ่งหนีใครออกมา"
"เอ้าไอ้นี้ สมองเสื่อมแล้วไง ก็คนที่มึงวิ่งชนเขาก่อนเข้าคาบ ท่านวินัยไง" ผมบ่นให้กับไอ้ซันแบบเอือมๆ วิ่งชนเขาทำงานเขาตกแล้วยังเสือกลืมอีก ไม่รู้งานจะพังไม่พังด้วยมั้งทางนั้น
"ใครวะ" ผมพยายามนึกอยู่พักนึงก็นึกออกทันที "อ่อ มันเดินไม่มองทางเองช่วยไม่ได้" ผมว่าพร้อมหยักไหล่
"หราาาา ซัน มึงอ่ะวิ่งไปชนเขา ยังจะไปโทษเขาอีก" ผมละปวดหัวกับไอ้ซันจริงๆ
"เออน่า ช่างเหอะ" ผมว่าพร้อมส่ายหัว "หาไรลงท้องเถอะ" เพราะตอนนี้ผมหิวมากครับ คือใช้พลังงานตอนเช้าไปเยอะพอควร
..................................................................................................................................................................
ตอนนี้ผมกำลังนั่งบ่นในหัวให้กับไอ้คนที่วิ่งชนผมเมื่อเช้าซึ่งมันเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องมานั่งซ่อมจุดที่หักของโมเดล ส่งอาจารย์ในอีก 20 นาทีต่อมา คือนั่งทำแบบอดหลับอดนอนมาหลายวัน ละจะมาเสียเพราะไอ้บ้าที่ไหนมาวิ่งชนเนี่ยนะ
"โอ้ยยยยย" ผมร้องออกมาอย่างหัวเสียเลยตอนนี้
"ใจเย็น ๆ เดย์ " อาร์ทบอกผมแบบนั้นมาหลายรอบแล้ว แต่ผมก็หงุดหหงิด โมโหอยู่ดี
"มึง งานกูต้องรีบแก้ส่ง เพราะไอ้บ้านั้นแท้ ๆ อาจารย์หักคะแนนกูแน่ T_T " ผมบ่นกับไอ้อาร์ทแบบนั้น ก็มันจริง ๆ อ่ะ ถ้าอาจารย์หักคะแนนเยอะนะ ก็เป็นเพราะไอ้บ้านั้นเลย
"ช่างมันเถอะมึง" ช่างมันไม่ได้เพื่อน ฮือออออออ
"ช่างไม่ได้เว้ย อย่านะ ๆ อย่าให้เจออีกนะ แมร่งจะซัดเลย" ผมเจออีกทีนี่ซัดจริง ๆ นะ โทษฐานวิ่งชนผมจนงานผมพังละวิ่งหนีไปเลยอะ
// ตอนแรกจบไปแล้ว ตอนยังเป็นแบบสั้นๆอยู่ต้องขอโทษด้วยนะคะ ><" ยังไงก็ฝาก #ซันเดย์ ไว้ด้วยนะคะ
Twitter : baifin_pj
IG : __baifin
ความคิดเห็น