หนังสือเล่มนั้น

วันนี้เป็นวันที่ฉันอาจจะเสียใจที่สุด ไม่สิ ควรจะดีใจมากกว่า สามีของฉันได้จากฉันไปในวันนี้ เขาได้ฝากหนังสือเล่มหนึ่งไว้กับฉันก่อนจากไป เอาจริงๆแล้วฉันกับเขาเราไม่ได้ผูกมัดกันด้วยจิตใจ เราถูกผูกมัดกันด้วนเรื่อง ทรัพย์สิน และ ร่างกาย ครอบครัวของเราทั้งสองฝ่ายค่อยข้างที่จะร่ำรวยและโด่งดัง ครอบครัวของสามีฉันค่อยข้างจะลึกลับ บางทีพวกเราก็ทำตัวน่ากลัว เกินไป ดูผิดปกติ เหมือนมีเงาแปลกๆอยู่ข้างหลังพวกเขา ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า แต่มันค่อนข้างจะแปลกมากจริงๆ ฉันกับสามีเรามีลูกด้วยกัน เราตั้งชื่อเขาว่า คริส ซึ่งคริสเป็นเด็กชายตัวน้อยๆที่เกิดมาจากชายหยญิงสองคนที่ไม่ได้รักกันแม้แต่น้อย แต่ฉันก็เลี้ยงเขาด้วยความรักมาตลอด สามีของฉันเขาค่อนข้างที่จะเกลียดฉันเลยล่ะ เขาบอกว่าฉันเป็นคนทำลายชีวิตเขา ในวันที่เราแต่งงานกัน คนในงานดูหน้าตาเคร่งเครียดหลังจากที่สามีของฉันสวมแหวนให้ฉัน บรรดาญาติของเขาแสยะยิ้มใส่ฉัน มันเป็นยิ้มที่น่ากลัวที่สุดที่หนึ่งในชีวิตของฉันเคยเห็นเลยล่ะ เหมือนกับตระกูลนี้มีความลับมากมายที่เก็บไว้ สามีของฉันสั่งให้ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ให้คริสฟังทุกคืน ห้ามขาดเว้นแม้แต่วันเดียว ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม หลังจากที่ฉันตกลงเขาก็สิ้นใจลงทันที หนังสือเล่มนี้มันเก่า คร่ำครึก หน้ากระดาษสีครีมเก่าๆ ส่วนปกหนา มีสีไปในทางโทนเข้ม ดูเหมือนหนังสือปีศาจที่ฉันเคยเห็นในหนัง ฉันลองเปิดอ่านมัน ทีละหน้าทีละหน้า ลองอ่านเนื้อหาของมันคราวๆ ซึ่งเนื้อเรื่องเกี่ยวกับ เรื่องราวของตำนาน ปีศาจตนหนึ่ง หลังจากนั้นก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น “แม่ครับ เรากลับกันเถอะ แขกกลับหมดแล้วนะครับ เดี๋ยวบาทหลวงก็มาไล่หรอก” คริสกล่าวเสียงแจ้ว “ลูกบาทหลวงที่ไหนเขาจะไล่เรากันจ๊ะ” ฉันเห็นสายตาอันบริสุทธิ์ของคริสก็อดเป็นห่วงลูกไม่ได้ ฉันขยี้ผมเขาเบาๆ “กลับเถอะแม่ ผมอยากฟังนิทานที่คุณพ่อฝากไว้จะแย่แล้ว” เจ้าลูกชายจอมดื้อของฉันกล่าวด้วยสีหน้า อยากรู้อยากเห็น “ได้จ๊ะ เดี๋ยวเรากลับกันเลย นะจ๊ะ” ฉันขับรถกลับบ้านอย่างช้าๆ ฉันอาศัยอยู่ในบ้านของสามี ซึ่งมันใหญ่โต และ สวยงามมากๆเลยล่ะ แต่ความรู้สึกของฉันบอกว่ามันเป็นสถานที่อันตราย มันเต็มไปด้วยกลิ่นไอมืด หรือไม่ก็ความเย็น ทุกครั้งที่ฉันเข้าไปในบ้านหลังนั้น ฉันรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่บ้านหลังนั้น “แม่ครับๆๆๆ ชน ชน ชนแล้ว “  คริสตะโกนอย่างดังจนฉันตกใจเหยียบเบรกแทบไม่อยู่ “นี่คุณ ขับรถดีๆ หน่อยสิ จะชนร้านหนังสือผมอยู่แล้ว “  ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมคาย ดูเป็นผู้ชายใจดี อบอุ่น เจ้าของร้านหนังสือ ที่อยู่หน้าปากซอยของบ้านสามีฉัน “ขอโทษจริงคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ฉันรีบวิ่งลงไปขอโทษเขา พอมองใกล้เขานี่หล่อจริงๆเลยนะ “ไม่เป็นไรๆ คุณโอเคใช่ไหม” เขาใจดีจริงๆ ถ้าฉันไม่แต่งงานซะก่อน เขานี่แหละอยู่ในลิซ ผู้ชาย100คนที่ควรจูบด้วยก่อนตาย “ฉันโอเคค่ะ” ฉันตอบห้สนๆ ก่อนจะกลับไปบนรถแล้ว รีบกลับบ้าน ถึงเขาจะหล่อแค่ไหนแต่ฉันก็มีลูกแล้ว วันนี้บรรยากาศในซอยมันดูแปลกตากล่าวทุกวัน ลมพัดแรงๆนี้มันทำให้ฉันขนลุกซู่เลยทีเดียว  ฉันเลี่ยวรถเข้าไปในคฤหาสน์สีเทาหม่น ที่นี่มีสวนอยู่รอบๆตัวคฤหาสน์ซึ่งเป็นสวนที่มองทีไรก็ชวนขนลุกตลอดๆ คริสวิ่งจากรถอย่างรวดเร็ว เขาเข้าไปอาบน้ำ บริเวณชั้นบนของตัวบ้าน ฉันเดินตามไปอย่างช้าๆ หยุดมองรูปแต่งงานของฉันกับสามีตัวอย่าง ในชุดแต่งงานสัขาวสะอาด กับช่อดอกไม้ที่ฉันเชื่อว่าคงไม่มีเจ้าสาวคนไหนอยากถือมันหรอก มันเป็นดอกกุหลาบสีดำสนิด ตัวช่อดอกไม้ถูกประดับด้วยริบบิ้นราคาแพง สีเทา พร้อมกับไข่มุกสีดำ ดูแล้วดูทรงพลังสุดๆ เฮ้อ ฉันถอดหายใจครั้งสุดท้ายก่อนเดินตามลูกชายของตนเองขึ้นไปยังห้องนอนของเขา คริสอาบน้ำเสร็จแล้ว เขานอนตาแป๋วอยู่บนเตียง “ แม่ไปนานจังครับ ทำอะไรอยู่ เร็วๆครับ คริสอยากฟังนิทานจากคุณพ่อ “ ฉันนั้งลงบนเตียงของลูกชาย ค่อยๆเปิดนิทานเล่มเก่าหนาบึกนั้น แล้วค่อยๆอ่านมัน ...........

ในตอนนี้ถ้าฉันรู้ว่าหนังสือเล่มนั้นจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับเขา และฉันก็รู้แล้วว่าหนังสือเล่มนี้มันกำลังค่อยๆกลืนกินบ้านหลังนี้ และมันกำลังคอยกัดกร่อนชีวิตฉันกับคริสให้มันสั้นลงทุกที