ปฎิหาร รักแวมพาย

ลำดับตอนที่ #2 : การแลกเปลี่ยน

"ใครอ่ะ"แพนพูดพร้อมหันไปหาต้าตอเสียง เขาพยายมลุกจากเตียวเพื่อไปเปิดไฟแต่ตัวเขาลุกไม่ขึ้นเหมือนมีไรกดทับอยู่
"ใครอ่ะ"เขาพยายามแต่น้ำเสียงเขาสั่นกัว
"เจ้าไม่ต้องกัวข้าหรอก"เสียงลึกลับนั้นพูด
"นั้นเจ้าก้เปิดไฟและปล่อยข้าสิ"แพนพูด
"ก้ได้"พอเสียงลึกลับพูดจบไฟก้ติด
ภาพแรกที่แพนเห้นคือชายแก่ๆสวมผ้าคลุมสีแดงมีดาบอยู่ที่เอวเขาคนนั้นคือเซอร์
อีลิก
"ท่าชื่อไร"แพนถาม
"ข้าหรอ ข้าชื่อเซอร์อีลิก"ท่านเซอร์ตอบ
"แล้วท่านเข้ามาในห้องข้าได้ไง"แพนถามต่อ
"เข้ามาได้ไงไม่สำคัญแต่ที่สำคัญข้ามายืนข้อเสนอให้เจ้า"เซอร์อีลิกพูด
"ข้อเสนอ ข้อเสนอไรอ่ะ"แพนถามตอนนี้เขาเริ่มงง
"ข้อเสนอที่ทำให้เจ้าสามารถเรียนเก่งทำไรก้ไม่เคยผิดมีแต่สาวๆมาติดเจ้าจะสามารถเนรมิตสิ่งต่างๆได้"เซอร์พูด
"555+วันนี้ซวยจิงจิงเจอคนบ้าด้วย"เขาหัวเราะอย่างบ้าครั่ง
"หรอ"ท่านเซอร์ลากเสียงยาว
ป้อป
ทันทีที่เสียงป้อปดังลงได้มีเงินหนึ่งก้อนซึ่งประมาน1แสนบาท
"โอ้วให้ตายเถอะ"แพนพูดอย่างไม่น่าเชื่อ
"ท่านไม่ใช่คน"แพนพูดต่อ
"ช่ายข้าไม่ใช่คนข้าคือแวมพาย"เซอร์อีลิกพูด
"นั้นท่านจะมากินเลือดข้าใช่ไหม"ตอนนี้ร่างกายเขาเต้มไปด้วยความกัว
"ไม่ใช่ข้ามายืนข้าเสนอ"เซอร์อีลิกพูด
"ข้าเสนอที่ข้าจะเพอร์เฟคทุกอย่างหรอ"แพนถามอย่างไม่น่าเชื่อ
"ช่ายแต่ข้ามีข้อแลกเปลี่ยนเล็กน้อย"เซอร์พูด
"ข้อแลกเปลี่ยน ข้อแรกเปลี่ยนไรหรอ"แพนถาม
"เจ้าจะต้องเป็นแวมพาย เมื่อเจ้าเป็นแวมพายเจ้าจะเป็นอมตะเจ้าจะไม่ตายเจ้าจะมีแต่สาวๆติดเจ้าจะฉลาดขึ้น"ท่านเซอร์พูด
"แต่ข้าจะตายเพราะแดดใช่ไหมล่ะ"แพนพูด
"ไม่ ไม่ พันธุ์เราคือแวมพายพันธุ์นักรบเราจึงไม่กัวแดด"ท่านเซอร์พูด
"แล้วข้าจะต้องทำไงบ้างเมื่อข้าเป็นแวมพายข้าจะได้ไรบ้างข้าจะต้องเสียไรบ้าง"แพนถาม
"เจ้าจะได้เป็นราชาแห่งแวมพายเจ้าจะฉลาดขึ้นเจ้าจะเก่งขึ้นเจ้ามีแต่สาวๆติดเจ้าได้บัญชาการการรบเจ้าจะเป็นราชาแห่งแวมพายเจ้าจะเป็นอมตะแต่ข้อแลกเปลี่ยนที่เจ้าจะเสียคือผู้หญิงคนใดที่เจ้ารักยกเว้นคนสกุลเดียวกับเจ้าเจ้าจะต้องกินเลือดของนางทุกคนยกเว้นนางคนนั้นจะเป็นแวมพายเหมือนเจ้า"เซอร์อีลิกพูด
/อย่างนั้นถ้าเรารักดาดาก้จะต้องตายดิไม่ไม่แพนนาย นี้คือโอกาสที่นายจะเป็นใหญ่เจ้าจะปราถนาส่งที่เจ้าต้องการมานานนะแพน/เขาคิดในใจ
"ข้อที่ข้าจะต้องแลกเปลี่ยนคือข้าจะมีความรักไม่ได้ใช่ไหมเพราะเมื่อไรข้ารักผู้ใดผู้นั้นก้ต้องตายใช่ไหม"แพนถาม
"ใช่"เซอร์ตอบ
"นั้น ข้าตกลง เออแล้วข้าจะแปลงร่างเป็นค้างคาวได้ไหม"แพนถาม
"5555+เราเป็นแวมพายนะไม่ใช่แด็กคิวล่า"เซอรืพูด
พอท่านเซอร์พูดจบเข้าก็ชักดาบออกจากฝักของเขาและปาดมันลงที่ข้อมือของเขา เลือดไหลออกมาอย่างบ้าคลั่งและเข้าก้ชูแขนไปที่หน้าของแพน
"ดื่มเลือดข้า"เขาพูด
แพนเขาลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะจับแขนของท่านเซอร์และดูดเลือดของท่านเซอร์เขารู้สึกว่าเลือดจะเย็นๆเลือดที่ซึมเขาไปในร่างเขาเขารู้สึกโลกนี้หมุดได้และค่อยมืดลงเขาล้มตัวนอนลงไปที่เตียง
"เจ้าคือรัชทายาทที่หายไปของข้าแม้เจ้าจะถูกเลี้ยงดูมาเยี้ยงมนุษย์แต่เจ้าไม่มนุษย์และตอนนี้เจ้าได้เป็นราชาแห่งแวมพายแล้ว ข้าทดแทนให้เจ้าแล้วนะลูกข้า"เซอร์อีลิกพูด
ติ้ก ติ้ก ติ้ก
นาฬิกาปลุกตอนนี้6โมงเช้า
/เมื่อคืนฝันประหลาดฉิบ ฝันว่าเป็นแวมพาย555+ข้าบ้าไปแล้ว/เขาบ่นกับตัวเองและเอื้อมไปเปิดไฟ
"โอ้วม่าย"เขาเห้นหยดเลือดที่ผ้าปูที่นอนและที่ผ้าผู้ที่นอนมีของว่างอยู่5อย่างและแต่ละอย่างมีกระดาษแปะไว้
/หรือเมื่อวานเป้นเรื่องจริงฟะอ้ากกกกข้าเป็นแวมพาย/เขาพูดกับตัวเอง
เขาเอื้มไปของอย่างที่หนึ่งเป็นผ้าคลุมผืนสีแดงสดและมีกระดาษแปะอยู่
"ผ้าคลุมเป็นผ้าคลุมวิเศษที่เมื่อไรที่เจ้าใช้คลุมหัวเจ้าเจ้าจะสามารถกลายร่างเป็นได้ไม่มีใครสามารถเห็นผ้าคลุมผืนนี้ได้นอกจาพวกแวมพาย"ในการะดาษอธิบายไว้
พอเข้าอ่านเสร็จเขาก็เอื้อมมือไปหยิบดาบมา
"ดาบดาบนี้เจ้าไว้บ่งบอกยศของเจ้าและใช้สู้กับพวกอาคาน"ในกระดาอธิบายไว้
/อาคานไรอีกว่ะ/เขาบ่นกับตัวเอง
เขาดึงดาบออกจากฝักแล้วสบัดมันไปมาเสียงคมดาบที่แทรกผ่านอากาศดังไปถึงหัวใจของเขา
เขาวางดาบลงแล้วไปหยิบกระบอกสีเงิน
"ของสิ่งนี้เป็นกระบองศักสิทธิ์สามารถเนรมิสิ่งต่างได้และเมื่อไรที่เจ้าได้ชี้ด้านหัวกระโหลกไปที่ใครมันผู้นั้นก้ต้องตาย"น่ากัวเขาพูดกับตัวเองเมื่ออ่านจบ
 /มีไรอีกว่ะ/บ่นอีกแล้ว
เขาเอื้อมมือไปหยิบสมุดสีดำเล่มหนึ่ง
"เมื่อไรที่เจ้าสงสัยเรื่องใดใดเจ้าสามารถเขียนถามลงไปในนี้ได้และมันจะบอกถูกสิ่งถูกอย่างที่เจ้าอยากรู้"เจ๋งงงงอย่างนี้ต้องเอาเข้าห้องสอบ555+
สุดท้ายแล้วแหวน
"แหวนวงนี้ไว้ใสสวยๆนะ"แค่นี้นะแต่ก้สวยดีเนอะ
/อย่างนั้นตอนนี้เราเป็นแวมพายดิ/เขาพูดไปยิ่มไป
อ้ากกกกกก
6.20น.
เขารีบวิ่งไปที่ห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว พอเขาแต่งตัวเสร์จเขาก้เหลือบไปเห้นของวิเศษ/จะเอาไปดีไหม/เขาถามตัวเอง
/นั้นต้องถามสมุด/เขาหยิบสมุดมาและเริ่มเขียน
ถ้าข้าเอาของวิเศษเหล่านี้ไปร.ร.จะมีคนเห้นไหมขอสมุดตอบด้วยเถอะ
"ไม่มีใครเห้นนอกพวกที่ไม่ใช่คนเหมือนเจ้า"ตัวหนังสือค่อยปรากฏในสมุดเล่นนั้น
/เยี่ยม/พอเขาพูดจบเข้าเริ่มคลุมผ้าและติดดาบที่เอวและในมือหนึ่งเขาก้ถึงกระบองวิเศษเขาใส่เเหวมนในนิ้วนางซ้าย
/เอาสมุดไปดีไหม/เขาถามตัวเอง
/เอาไปดีกว่าเพื่อมีไร/เขาบอกกับตัวเอง
ไปร.รดีกว่าสายแล้ววววววววววววว