แบบทดสอบหัวใจของนายทอบอยสุดโหด

ลำดับตอนที่ #1 : ความรู้จัก

“เห้ย น้องคนนั้นใช่ป่าวว่ะที่คุยกับแก” โย ชายหนุ่มมาดครึ้มหัวหน้าวงโยธวาทิตพูดกับเพื่อนของเขาด้วยท่าทางรุกรี้รุกรน “เออใช่ น้องป่านนี่ น้องคนนั้น...” สิ้นสุดประโยคคำถาม พี่นัทหนุ่มร่างเล็ก(ทอมนั้นแหละ><) เดินตรงเข้ามาหาฉันอย่างเร็วไว ฉันรีบเดินหนีด้วยความเขินอาย เหตุผลน่ะหรอ? ก็ฉันชอบพี่เขาน่ะสิ>< ฉันชอบไปคุยกับพี่เขาทางอีเมลทุกวัน และคอยถามโน้นถามนี้ไปเรื่อยเปื่อย ที่ฉันไม่อยากล้ำเส้นเกินคำว่าน้องสาวก็เพราะว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว และเขารักกันมากกกกก...น่าเศร้าใช่ไหมล่ะแต่ก็เอาเถอะ เอ๊ะ! นี้ฉันลืมแนะนำตัวหรอเนี้ย? ฉันนี้มันงั่งจริงๆเลยแฮ่ะ ชื่อของฉันคืป่าน สาวิตตรี เลย์ลา อายุ13ปี ฉันเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นนิดๆ เป็นลูกสาวคนโตของบ้าน มีน้องชายตัวแสบชื่อปอนคอยตามป่วนฉันอยู่เรื่อย ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ฉันนะ ท่านทั้งสองโค-ตะ-ระ-รวยเลยล่ะ ท่านสองคนจึงเป็นนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศ เดือนนึงต้องออกงานดินเนอร์ธุรกิจไม่ต่ำกว่า4ครั้งแน่ะ ฉันต้องย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นเพราะเหตุจำเป็นบางอย่างคือ คุณป้าของฉันทำธุรกิจอยู่ที่ญี่ปุ่นก่อนที่ท่านจะเสียท่านได้ฝากธุรกิจให้ครอบครัวของฉันดำเนินต่อ นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องมาเรียนที่ญี่ปุ่น ตอนนี้ฉันอยู่ ม.1 เป็นน้องเล็กสุดของโรงเรียนมัธยมแห่งนี้ ตอนแรกฉันไม่นึกหรอกนะว่าฉันจะสอบเข้าโรงเรียนนี้ติด เพราะโรงเรียนนี้สอบติดยากมากเลยหล่ะ อยากรู้ใช่ม๊าว่าฉันเจอกับพี่นัทได้ยังไง... เปิดเรียนวันแรก... “เห้ย ว่าไงแกเปิดเรียนวันแรกดูสดใสนะจ้ะแม่สาวคนสวย” ยัยเฟินเพื่อนรักฉันพูดพลางเอามือมายิกหน้าฉันอย่างรุนแรง “ผีเข้าแกรึไงเนี้ย วันนี้มาชมฉันเฉย” ฉันพูดพร้อมทำหน้างงๆอึนๆ เพราะร้อยวันพันปีมันไม่เคยชมฉันน่ะสิ- - “แหมๆๆๆ แซวนิดแซวหน่อยล่ะทำเป็นเขิน เออๆช่างเห่อะ ว่าแต่แกรู้จักพี่นัทม.6ห้อง8ป่ะ ที่เป็นทอมอ่ะ น่ารักสุดๆอ่ะแกกกกก><” ยัยเฟินพูดพร้อมกับยิก ตี ต่อย ทุบแขนฉันจบระบมไปหมด ฉันเจ็บน้าาาT.T “เออๆๆ แล้วแกเป็นอะไรมากป่ะเนี้ย ปกติเห็นแอนตี้กับพวกทอมบอยไม่ใช่หรอย่ะ” “แหมมม ก็แกยังไม่เห็นตัวจริงเขาไงแกเลยไม่เป็นแบบฉัน” เฟินพูดแล้วเม้มปาก ทำท่าเขินอายไปด้วย “พอๆๆๆๆๆ พอเลยเฟินแกคิดอะไรของแกว่ะ ยี๋!! ขนลุกสุดๆ” “ใช่ซี้ แกยังไม่เห็นตัวจริงของเขา ถ้าแกเห็นแล้วอย่ามาแย่งของฉันล่ะกัน ชิ!” จบคำถาม เฟินลากฉันไปยังห้องชมรมของคณะสียูงทอง(สีแสด) โดยที่ไม่สนใจกับคำตอบของฉันเลยแม้แต่นิดเดียว พอถึงห้องชมรมฉฉันกับเฟินกำลังจะเข้าไป แต่....