เก้ากับปันปัน ฉันรักเธอออออออ

ลำดับตอนที่ #1 : ใช่เลยยยย โดนใจฉันเลยยยย

                                                                

                                                             - ใช่เลย -





ชีวิตในวงการบังเทิงของผม หลายคนอาจจะอิจฉาผมนะ แต่ในหลายๆครั้งผมก็อิจฉาคนทั่วไปเหมือนกัน ที่ได้ใช้ชีวิตอิสระจะทำอะไรก็ทำ แต่ทำยังไงได้ล่ะ ก็เลือกมาเป็นแล้ว เฮ้อออออ




“เก้ามานั่งเหม่ออะไรตรงนี้ลูกรีบไปเร็ว เดี๋ยวเค้าก็หาวว่าเราดังแล้วเรื่องเยอะ”  แม่พูดพลางหยิบของและเดินออกไปรอที่รถ



ขณะอยู่บนรถ.....



“แม่เก้ายังไม่ได้อ่านบทเลย บทอยู่ไหนอะ”



“อยู่เบาะหลัง ค้นๆดู ที่เขียนว่าเบบี้มายด์อะไรเนี้ยแหละ” เบบี้มายด์งั้นเหรอ จากที่ผมอ่านดูก็ไม่ได้ยากอะไรนะ ว่าแต่นางเอกโฆษณาที่จะมาเล่นคู่เราจะเป็นใครกันน้า



“เอี๊ยด!!!  ไปเร็วลูก จะได้ไปเตรียมตัว”    แม่รีบร้อนพลางหยิบของและลงจากรถ



เมื่อผมเดินเข้ามาก็ทักทายคนในกองตามปกติ และพี่ทีมงานก็ได้ชี้ไปทางนางเอกโฆษณาเพื่อให้ผมได้ทำความรู้จักกับเธอ

มันเหมือนกับภาพในหนังเลยครับทุกคน เธอคนนั้นหันหลังให้ผมเหมือนจะคุยกับเพื่อนอยู่ เพื่อนของเธอหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มให้ ทำให้เธอคน

นั้น......หันมามองผม

ยังกับภาพสโลโมชั่นในหนังยังไงอย่างงั้นเลยครับ ลมพัดมาเบาๆ มีเสียงเพลงดังขึ้นมาในหัวผมทันทีเมื่อได้สบตากับเธอ

“ใช่เลยยยยยย โดนใจฉันเลย ไม่มีมากไป ไม่มีน้อยไป”




“คุยๆกันไว้นะครับต้องทำงานกันอีกยาว พี่ไปคุยกับคุณแม่น้องเก้าก่อนนะครับ” พี่ทีมงานพูดขึ้นมาขัดจังหวะเพลงผมมากเลยอะ คนกำลังเคลิ้มๆ เฮ้ย ไม่ใช่และ



“เอ่อ...ครับ” มันตื่นเต้นบอกไม่ถูก ทำตัวไม่ถูกเลย เจอคนสวยมาเยอะก็จริงนะ แต่คนนี้......




“เราปันปันนะ” เธอส่งรอยยิ้มแสนหวานมาให้ผม ปันปันงั้นเหรอ *////*




“อ่า เราเก้านะ” โอ้ยทำตัวไม่ถูกเลยจะยิ้มก็ไม่กล้า




“โอ้ย รู้จักอยู่แล้วแหละ ใครจะไม่รู้จัก”




“ไม่ขนาดนั้นหรอก 555"




“เราต้องหาข้อมูลมาก่อนอยู่แล้ว” อ่าวอะไรเนี้ย เราก็อุส่าห์หลงตัวเองว่าเค้าชมเรา ^_^!




ในกองถ่ายก็ไม่มีอะไรมากราบรื่นดี ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะในฉากต้องปิดตาตีแตงโม แหมแต่ตอนเปิดผ้าเนี้ยสิ ไม่ต้องซ้อมเลย แสดงจริงล้วนๆ ออกมาจากจิตใจ ผมก็ได้คุยกับปันมากขึ้นเราดูจะสนิทกันเร็วกว่าที่คิดนะ ตอนนี้ก็ถึงช่วงพักกองแล้วล่ะ












“เก้า ปันโคตรเสียความมั่นใจอะ ปันเตี้ยมากเลยใช่ป่ะต้องยืนบนไอนั่นอะ” ห้าๆๆ เสียงน่ารักๆของปัน พูดขึ้น และชี้นิ้วเรียวๆไปที่อุปกรณ์เพิ่มความสูงของพวกพี่ทีมงาน



“ดีแล้วปันจะได้เด่นๆไง”



“แสดงว่าเก้าก็คิดว่าปันเตี้ยเหมือนที่พี่ทีมงานคิดใช่มั้ย” ปันทำหน้างอนแบบเล่นๆ แต่มันน่ารักชมัด *///* 



“อะไร เก้าสูงไปมากกว่า อย่าคิดมากน่า ห้าๆๆ”



“จำไว้เลยนะ” -*-





ปันเป็นคนที่ทำอะไรเป็นมืออาชีพมาก ก็คงไม่แปลกเพราะปันก็เข้าวงการตั้งแต่เด็กๆแบบผม แค่วันเดียวเราคุยกันจนสนิทมากเลยนะเนี้ยจะว่าไป

ฉากต่อไปเป็นฉากสุดท้ายที่ผมถ่ายกับปันสองคน ตอนนี้ปันก็ยืนอยู่หน้าผมเนี้ยแหละ ขนาดยืนบนที่สูงแล้ว ผมยังสูงกว่าอยู่เลยนะเนี้ย แต่ผมชอบ

นะ ตัวเล็ก น่ารักดี ถ่ายฉากนี้เสร็จก็ต้องแยกกับปันแล้วสินะ คิดแล้วมัน เฮ้ออออออ  

ชวนปันคุยดีกว่าจะได้ไม่เงียบเกินไป (รอเซ็ทฉากอยู่)  







“แล้วปันเรียนที่ไหนอะ”



“อยู่ร่วมฤดีมอสี่ เก้าอะ”



“อัมมาตย์กูล มอหกแล้ว”



“อ่าวจริงดิ แล้วก็ปล่อยให้เรียกเก้ามาตั้งนาน ปันก็นึกว่าอายุเท่ากัน”



“เรียกเก้าดีแล้ว ดูสนิทดี”



“อยากสนิทว่างั้น” ถึงปันจะพูดแบบไม่คิดอะไรแต่ผมคิดน้าาาา *///*      จะตอบว่าอะไรดีล่ะเรา ถ้าคำตอบมันมาเร็วเหมือนใจที่เต้นรัวแบบนี้ก็ดีสิ



“อ่า เริ่มถ่ายแล้วนะครับ ขอโทษที่ให้รอนาน เบบีมายด์ ซีน6 เทค1 ”     ฮู้อออ พี่ทีมงานช่วยชีวิต ขอบคุณมากนะครับพี่





พอถ่ายเสร็จ นักแสดงทุกคนก็ถ่ายรูปรวมกอง อยากจะอยู่นานจังเลย   TT















“เก้าแม่ไปรอที่รถนะ มีถ่ายงานต่อเร็วๆนะลูก”



“ครับบบบ”    TToTTแม่ไม่เข้าใจผมมมมมม



“ปันปัน กลับได้แล้วลูก”   เสียงคุณแม่น้องปันน้อยเรียกกลับบ้านแล้วทำไงดี



“แปบนึงนะแม่หยิบกระเป๋าก่อน ไปแล้วนะเก้า เฮ้ย พี่เก้า”



“อืม กลับดีๆนะ”    ทำไมนะ ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ถ้าไม่พูดอะไรสักอย่างออกไป ผมจะ ผมจะ เสียเธอไป เอาวะไม่ใช่ว่าไม่เคยอกหัก



“ปันเดี๋ยวก่อน..........”











   ....................................................................................................................



เป็นยังไงบ้างคะทุกคน ก็แต่งขึ้นมาเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร
ที่แต่งขึ้นมาก็เพราะชอบคู่นี้เป็นพิเศษจิ้นให้ชอบกันสุดๆ
 (สนองความต้องการของตนเองโดยแท้ ห้าๆๆๆ) ยังไงก็ฝากด้วยนะ