คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : เดท หรอ ?
Chapter 3
เดท เหรอ ?
<Fran’ talk>
เฮ่อ~ หลังจากที่ผมรีบวิ่งกลับมาที่ห้อง ผมก็มานั่งคิดถึงประโยคที่รุ่นพี่นั้นพูดกับผม เบ๊งั้นหรอเขาต้องการอะไรจากเรากันแน่นะ โอ้ยยยยย ยิ่งคิดยิ่งเครียดดดด ไม่คิดแล้ว ถึงพรุ่งนี้เช้าก็คงจะรู้เองล่ะมั้ง นอนดีกว่า
ทันทีที่ผมหลับตาลงก็พบว่า ตัวเองอยู่ในสวนดอกไม้ บรรยากาศเดิมๆที่เห็นอยู่บ่อยๆ รู้สึกว่าช่วยนี้อาจารย์ เขาจะว่างมากนะครับเนี่ย
“ไงครับฟราน”
“มีอะไรหรอครับ อาจารย์”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่จะมาดูว่าลูกศิษย์ที่น่ารักยังไม่ตายใช่รึเปล่าเท่านั้นเอง”
“คงว่างมากสินะครับคุณน่ะ”
“แหม อย่าพูดแบบนั้นสิครับก็ในวินดิเช่มันน่าเบื่อนี่นา”
“คร๊าบๆ ลองให้meไปนอนแช่อยู่ในแทงก์น้ำทั้งวันผมก็ไม่เอาด้วยหรอก”
“วันนี้เป็นไงบ้างละครับ”
“วันนี้มีงานเลี้ยงน่ะครับ แล้วก็ให้เล่นเกม จ๊ะเอ๋ เจ้าหญิง งี่เง่า อะไรนั่น”
“พูดแบบนั้นแสดงว่าคุณเล่นแพ้สินะครับ คิหึหึ”
“ครับ แถมคนที่ชนะยังเป็นรุ่นพี่งี่เง่านั้นอีกด้วย เขายังสั่งให้meไปเป็นเบ๊เขาอีกด้วย เฮ่อ~ พรุ่งนี้meคงต้องเจอเรื่องวุ่นวายอีกเยอะแน่ๆ”
“คิหึหึ งั้นก็ขอไงให้โชคดีนะครับฟราน ผมไปล่ะ”
เมื่อจบคำพูดของอาจารย์ ภาพของสวยดอกไม้และอาจารย์ก็หายไป เฮ่อ มาไวไปไว เหมือนประกันซ่อมรถ ดูแล้วผีที่มาคอยหลอกหลอนในความฝันไม่มีผิดเลย เอาล่ะผมจะได้นอนจริงๆสักที
~08.30 น. ของวันรุ่งขึ้น~
“ZZzzzz” ผมยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง เนื่องจากเมื่อคืนเล่นเอาผมเหนื่อยไม่ใช่น้อย
ฉึก ฉึก ฉึก
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงประหลาดดังมาจากทางประตู
“นี่ เจ้ากบตื่นรึยางงงง ถ้าตื่นแล้วก็ออกมาด้วยยย” เสียงโรคจิตของรุ่นพี่ดังขึ้นในโสตประสาท มันทำให้ผมรู้สึกขนลุกแต่เช้าเลย เหอะ ใครจะยอมออกไปให้โง่กันหละ
“ชิชิชิ นี่ถ้าไม่ตื่นเจ้าชายจะพังประตูเข้าไปแล้วน๊า”
“เฮ้ย รุ่นพี่อย่าเพิ่งทำลายทรัพย์สินสิครับ” ผมรีบตะโกนขึ้นร้องห้าม เมื่อคุณเจ้าชายตัวดีจะทำลายข้าวของ
“ชิชิชิ ตื่นแล้วจริงๆด้วย มาเปิดประตูให้เจ้าชายเดี๋ยวนี่”
“…”
“นี่ ไม่คิดจะเปิดจริงๆเหรอ ถ้าไม่เปิดเจ้าชายจะ…”
“เปิดก็ได้ครับ” ผมจึงร้องตะโกนเดี๋ยวอีตารุ่นพี่โรคจิตมันจะพังประตูเข้ามาจริงๆ
“เปิดให้ดีๆแต่แรกก็สิ้นเรื่อง”
“ว่าแต่มีอะไรเหรอครับรุ่นพี่”
“เจ้าชายให้เวลาอาบน้ำแต่งตัวสิบห้านาที แล้วลงไปเจอกันที่ห้องอาหาร ถ้าไม่ลงเจอดีแน่” รุ่นพี่พูดพลางเอามีดรูปร่างแปลกนั้นมาจ่อที่คอผม
“คร๊าบๆ”
เมื่อพูดจบผมก็รีบปิดประตู ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อตามที่เจ้าชายโรคจิตนั่นบอก
~สิบห้านาที ผ่านไป~
“เสร็จแล้วครับรุ่นพี่” ผมลงมาหารุ่นพี่ ตามคำสั่งที่เจ้าตัวพูดเอาไว้
“เสร็จสักที เอ้า! ไปกันได้แล้ว ชิชิชิ” พูดพลางหันมามองผม
“ไปไหนครับ”
“ไปซื้อของ”
“เอ๋” ผมร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ อะไร? ไปซื้อของ?
“ไม่ต้องมาเอ๋ เลย เจ้ากบ ลืมไปแล้วเหรอไง ว่าเมื่อคืนเจ้ากบทำอะไรเอาไว้ เพราะแบบนี้ก็เลยไม่มีใครทำอาหารแล้วเสบียง ของใช้ต่างๆก็หมดไปเมื่อคืน ที่ใช้ในงานเลี้ยงต้อนรับไง”
“แล้วทำไมmeต้องไปกันรุ่นพี่ด้วยล่ะครับ”
“หืม เจ้ากบลืมไปแล้วรึไงว่าเจ้ากบอยู่ในฐานะอะไร”
“เบ๊ไงครับ”
“ใช่เบ๊ไงล่ะ ชิชิชิ เบ๊ คือ คนรับใช้ คนรับใช้ คือ คนที่คอยทำตามคำสั่งของเจ้านายทู๊กอย่าง แล้วต้องนี้เจ้าชายก็เป็นเจ้านายเจ้ากบ เพราะฉะนั้น เจ้าจึงต้องทำตามคำสั่งของเจ้าชาย อย่าพูดมากไปกันได้แล้ว” รุ่นพี่สาธยายยืดยาวแถมยังเน้นเสียงคำว่าทู๊กอย่างเป็นพิเศษอีกด้วย
“คร๊าบๆ”
จากนั้นคุณเจ้าชายโรคจิตก็ลากผมขึ้นไปรถจนได้ ก่อนที่จะสตาร์ทรถ ก็หันมาแสยะยิ้มให้ผมทีนึง มันช่างทำให้ผมหวนรำลึกถึงสถานการณ์ในตอนนั้นซะแล้วสิครับ
“รุ่นพี่แบบคราวก่อนน่ะไม่เอาอีกแล้วนะครับ”
“ชิชิชิ” ดูมันตอบ
“ลองอ้อนเจ้าชายดูสิ ถ้าถูกใจเจ้าชายอาจจะยอมรับฟังก็ได้น๊า”
คำพูดนั้น ของรุ่นพี่ทำให้ผมครุ่นคิดอยู่สักพักนึง เอาวะ ยังดีกว่าต้องเมารถ
“คุณรุ่นพี่เบลเฟกอลคร๊าบ” ผมเรียกชื่อเขาเต็มยศด้วยเสียงแปลกๆที่ลองดัดเล่นๆดู
“หืม มีอะไรหรอ ชิชิชิ” อ๊ากกก น่าหมั้นไส้เป็นที่สุด
“ขอร้องล่ะคร๊าบ โปรดช่วยขับรถให้ผมนั่งไปด้วยความสุขสบายด้วยเถอะนะคร๊าบ”
ผมพูดพลางเกาะแขนของรุ่นพี่เบล พลางหันไปสบตารุ่นพี่ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้รุ่นพี่สบตาผมอยู่รึเปล่าเพราะผมสีเหลืองทองของรุ่นพี่มันบดบังเอาไว้หมดเลย
“งั้นเหรอ เดี๋ยวเจ้าชายจัดให้ ชิชิชิ”
ณ ห้างสรรพสินค้า
โอ้ อย่างน้อยผมก็มาถึงที่นี่โดนสวัสดิภาพครับถึงแม้ มันจะหวาดเสียวไปบ้างก็ตาม แต่ก็เอาเถอะนับได้ว่า
ดีกว่าครั้งที่แล้วเยอะเลย
“ถึงแล้วเจ้ากบ ลงไปได้แล้ว”
“ครับ” ผมพูดพลางเปิดประตูลงจากรถ
“ไปกันเถอะ ชิชิชิ”
จากนั้นเราสองคนก็เดินเข้าไปในห้าง
“นี่ เราต้องซื้ออะไรบ้างหรอครับเนี่ย” จากนั้นคุณรุ่นพี่ก็ยืนม้วนกระดาษยาวๆ แผ่นนึงมาให้ผม
“รุ่นพี่! เยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ”
“ชิชิชิ”
“เยอะขนาดนี้แล้วใครจะถือครับ”
“ก็จะใครซะอีกหละ ก็เจ้ากบเป็นเบ๊นี่ เจ้ากบก็ถือไปสิ” โอ้ ท่านรีดเดอร์ครับ เจ้าชายผู้นี้ชั่งทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีเหลือเกินครับ โอ้ยย กบจะบ้าตายย
<EndFran’s talk>
<Bal’s talk >
หลังจากนั้นเจ้าชายกับเจ้ากบก็เดินวนเวียนอยู่ในห้างอยู่เกือบสองชั่วโมง เฮ่ออ ในที่สุดก็เสร็จสักที ชักเริ่มหิวแล้วซิตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย
“รุ่นพี่คร๊าบบ พักก่อนได้มั้ยครับเนี่ย me เหนื่อยแล้วนะครับ” เจ้าชายหันหลังกลับไปมองเจ้ากบซึ่งคอนนี้ทำท่าหล้อเล้ เหมือนกบใกล้ตาย ดูแล้วก็น่ารักไปอีกแบบนะเนี่ย ชิชิชิ
“ชิชิชิ เจ้าชายไม่แกล้งแล้วก็ได้ ส่งของมาสิเจ้าชายจะเอาของไปเก็บในรถก่อนเจ้ากบรอเจ้าชายอยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวเจ้าชายจะพาไปเลี้ยงข้าว”
“เอ๋ จริงเหรอครับ”
เจ้าชายไม่ได้พูดอะไรตอบได้แต่พยักหน้าแล้วรับของจากเจ้ากบเพื่อนำไปเก็บไว้ในรถ เมื่อนำของไปเก็บไว้ในรถเสร็จ เจ้าชายจึงรีบกลับมาหากบน้อยทันที แต่ในระหว่างที่เจ้าชายเดินกลับมานั้น ก็มีผู้ชายหน้าเถื่อนสามคนกำลังยื้อยึด ฉุดกระชากกบน้อยของเจ้าชายอยู่
“ว่าไง สาวน้อยมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียวจ๊ะ”
“เอ่อ me ถ้าตอบตามความจริงแล้วmeไม่จำเป็นต้องบอกคุณนะครับ”
“แหม อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยนะ” แล้วเจ้าหน้าเถื่อนนั้นก็คว้าแขนของกบน้อยแล้วทำท่าจะลากไป
“ปล่อย me เดี๋ยวนี้นะครับ” ฟรานเริ่มส่งสารตาจิกกัดด้วยความไม่พอใจไปให้ไอ้พวกนั้น รู้สึกเหมือนกบน้อยจะเริ่มหมดแล้วอดทนแล้วนะเนี่ย แต่ตรงนี้ให้เจ้าชายจัดการดีกว่า ชิชิชิ
“ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ ชิชิชิ ไม่งั้นเจอดีแน่”
“รุ่นพี่!” กบน้อยเรียกเจ้าชายแล้วหันมาทำท่าเหมือนดีใจแต่หน้าก็ยังนิ่งเฉยอยู่ดี
“เฮ้ย แกเป็นใครวะ”
“เจ้าชายก็เป็นเจ้าชายไง ตกลงจะปล่อยมือได้แล้วยัง”
“ไม่โว้ยยย”
“เจ้าชายเตือนแล้วนะ ชิชิชิ” ว่าแล้วเจ้าชายก็ชักอาวุธประจำกายออกมาปักหัวไอ้พวกหน้าเถื่อนนั่น
ฉึก ฉึก ฉึก
รู้สึกเหมือนเจ้ากบจะใช้ภาพมายาบดบังการกระทำของเจ้าชาย ทำให้คนทั่วไปมองไม่เห็นว่าเจ้าชายกำลังลงมือบรรเลงเพลงวอลซ์สังหารไอ้คนพวกนี้อยู่ ชิชิชิ
“ไปกินข้าวกันได้แล้วชิชิชิ” เจ้าชายพูดหลังจากที่เชือดไอ้พวกนั้นเสร็จแล้ว
“คุณนี่โรคจิตจริงๆด้วย” เจ้ากบพูดพลางมองไปที่ร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดของเจ้าพวกนั้น
ฉึก ฉึก ฉึก
ว่าแล้วเจ้าชายก็ปักมีดไปบนหัวกบ
“โอ้ย! น้ำตาเล็ดเลย มันเจ็บนะครับเนี่ย.” เจ้ากบพูด พร้อมกับที่หางตามีน้ำตาไหลออกมานิดนึง เจ้าชายก็รู้สึกผิดนิดหน่อยนะเนี่ย ชิชิชิ
“ไม่ต้องพูดมาก ไปกันได้แล้ว” ว่าแล้วเจ้าชายก็ลากเจ้ากบมาที่ร้านอาหาร แล้วก็ไปหาโต๊ะนั่งกัน
“เจ้ากบจะกินอะไร”
“อะไรก็ได้ครับ รุ่นพี่สั่งมาเถอะ”
เมื่อได้ยินดังนั้นเจ้าชายจึงสั่งอาหารตามที่พนักงานแนะนำ ก็ให้ทำไงได้หละ ก็เจ้าไม่รู้จะกินอะไรดีเหมือนกัน ก็แล้วว่าจะถามเจ้ากบ แต่คำตอบที่ได้กลับมาดันเป็นแบบนี้นี่ ไม่นานนักพนักงานก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ เจ้าชายจึงหันไปจ้องหน้าเจ้ากบ
“นี่มองหน้า me ทำไมครับเนี่ย อาหารมาแล้วรุ่นพี่ก็กินไปสิครับ”
“ป้อนหน่อยสิ ชิชิชิ”
“หา!!”
“ก็บอกให้ป้อนหน่อยไงล่ะ ”
“me มีทางเลือกซะที่ไหนล่ะ” และแล้วเจ้ากบก็ตักอาหาร มาจ่อที่ปากเจ้าชาย
“อ้ามม”
“อร่อยมั้ยครับ นั่น”
“อืม อร่อยสิ เจ้าชายจะป้อนเจ้ากบบ้างน๊า”
“คร๊าบๆ”
“อ้าปากสิ อ้า”
“อ้ามม” เจ้ากบก็กินอาหารที่เจ้าชายป้อน ยิ่งดูยิ่งน่ารักจริงๆ
เมื่อเรากินอาหารกันไปสักพักเจ้าชายก็นึกขึ้นไปว่า…
“เจ้ากบเอามือถือ เจ้ากบมาหน่อย” เจ้าชายพูดพลางแบมือออกไปรับของที่ต้องการ
“ทำไมเหรอครับรุ่นพี่”
“เอาเหอะน่า เจ้าชายสั่งก็เอามา”
“คร๊าบๆ”
จากนั้นเจ้ากบก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาให้เจ้าชาย เจ้าชายจึงแหวนพวกกุญแจรูปกบที่แอบซื้อมาให้พร้อมกับเมมเบอร์เจ้าชายเข้าไปในเครื่องของเจ้ากบ ชิชิชิ
“อะ เจ้าชายให้ ” เจ้าชายพูดพลางยื่นมือถือกลับไปให้เจ้ากบ
“....”
“เอ้า นั่งเอ่ออยู่ได้รับไปสิ” เจ้าชายพูดขึ้นเมื่อเห็นเจ้ากบนั่งทำหน้างงๆอยู่สักพัก
“ครับ” เมื่อรับมือถือไปเสร็จเจ้าก็ก้มหน้าก้มตามองพวกกุญแจนั้นอยู่ชั่วครู่ แล้วทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง
“หืม มีอะไรหรอ” เมื่อเห็นว่าไม่ยอมพูดสักที เจ้าชายเลยถามก่อน
“เอ่อ คือ เอ่อ คือ ว่า”
“ขะ ขอบคุณมากนะครับ” เจ้ากบพูดพลางส่งยิ้มหวานๆ ให้เจ้าชาย แล้วก้มลงไปต่อ เฮ้ย! เดี๋ยวก่อนเมื่อกี้เจ้ากบยิ้มให้เจ้าชาย โอ้แม่เจ้า เจ้าชายควรจะดีใจหรือตกใจดีเนี่ย! ก็เจ้ากบนั้นเอาแต่ทำหน้าตายมาตลอดนี่นา
“รุ่นพี่ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะครับ” รู้สึกพอจะเริ่มมีหน้าอย่างอื่นบ้าง ก็กลับมาหน้าตายเหมือนเดิมอีกแล้ว
“นี่ เจ้ากบชอบรึเปล่า”
“....” เงียบ
“นี่ เจ้ากบ!” เจ้าชายเรียกซ้ำอีกครั้งเมื่อรู้สุกว่าเจ้ากบจะไม่ได้ยิน
“อะไรหรอครับ”
“คิดอะไรอยู่เนี่ย เจ้าชายจะถามว่าชอบรึเปล่า”
“ก็ไม่ได้เกลียดครับ” ไม่ได้เกลียด เจ้าชายตีความเอาเองว่าชอบแล้วกันนะ
“แล้วเมื่อกี้คิดอะไรอยู่”
“ก็แค่...”
“ก็แค่ อะไร”
“ก็แค่คิดว่าทำอย่างนี้เหมือนมาเดทกันเลยนะครับ”
“หืม เหมือนเดทหรอ เจ้ากบจะคิดว่าเป็นเดทจริงๆก็ได้นะ”
“หืม ว่ายังไงนะครับ”
“เปล๊าไม่มีมีอะไร เอ้า กลับกันได้แล้ว”
“คร๊าบๆ”
วันนี้ก็สนุกดีจริงๆ เจ้าชายอยากให้เจ้ากบยิ้มให้เจ้าชายบ่อยๆ จัง เพราะมันทำให้หน้าหวานๆนั้นดูสดใสขึ้นเยอะเลย เอาเถอะอย่างน้อยก็รู้แล้วว่าเจ้ากบทำหน้าอื่นก็เป็น ชิชิชิ
<End Bal’s talk >
ความคิดเห็น