คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 : ค่าตอบแทน
Chapter 9
ค่าตอบแทน
__________________________________________________________________________________
<Bal's talk>
ไงนี่เจ้าชายเองนะ ตอนนี้เจ้าชายหนีออกมาข้างนอกได้แล้วหละ โชคดีที่เสียงในห้องนั้นไม่มีใครได้ยิน เลยหนีออก
มาง่าย ถึงจะมีมองอย่างสังสัยว่าทำมั้ย เจ้าชายถึง อุ้มกบบ๊องออกมาก็เถอะ เอาหละอย่างน้อยก็หนีออกมาจากบริษัทนั้นได้
แล้ว เอกสารที่ต้องการก็มาแล้วด้วย ภารกิจก็เสร๊จแล้วกลับปราสาทวาเรียเลยแล้วกัน
เมื่อคิดได้ดังนั้นเจ้าชายจึง มุ่งตรงไปที่รถคู่ใจ เพื่อมุ่งหน้ากลับปราสาทวาเรีย
ณ ปราสาทวาเรีย
"เบลจังกลับมาแล้วหรอจ๊ะเร็วกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย ต๊ายแล้วฟรานจังเป็นอะไรไปละจ๊ะนั่น" เสียงของกระเทยถึกแห่งวาเรียดัง
ขึ้น เมื่อพบว่าเจ้าชายอุ้มเจ้ากบที่สลบอยู่มา
"คิดว่าน่าจะโดนย่าอะไรสักอย่างมา ลุซช่วยดูให้หน่อยก็แล้วกัน"
"ได้จ้าเบลจัง"
หลังจากนั้นเจ้าชายจึงเดินตรงขึ้นไปที่ห้องของเจ้ากบ โดนมีลุซเดินตามหลังมา เมื่อถึงห้องเจ้าชายก็วางเจ้ากบ
ลงบนเตียง
"เดี๋ยวเจ๊ดูอาการให้ เบลจังไปหาบอสก่อนแล้วกันนะจ๊ะ"
"งั้นฝากด้วยนะ ชิชิชิ"
เมื่อพูดจบเจ้าชายก็เดินออกมาจากห้องแล้วเดินตรงไปห้องบอสเพื่อรายงานเกี่ยวกับเรื่องภารกิจ ระหว่างเดิน
ก็อดคิดไม่ได้ว่าจบบ๊องจะเป็นอะไรรึเปล่าน๊า ถึงจะรู้ว่าแค่โดนยานอนหลับ แต่ทำไมถึงรู้สึกห่วงแบบนี้~~~
สักพักความคิดก็ต้องหยุดชงักลงเมื่อ ได้เดินมาถึงหน้าห้องของบอส
ก็อก ก็อก ก็อก
"บอสนี่ เจ้าชายเอง"
"เข้ามาไอ้สวะ"
เมื่อได้รับคำเชิญจากบอส เจ้าชายจึงไม่รอช้า เปิดประตูเข้าไป
"ภารกิจสำเร็จด้วยดี นี่เอกสารของทางฝ่ายนั้น" เจ้าชายพูดพร้อมยื่นเอกสารให้กับบอส
หลังจากได้รับเอกสาร บอสก็นั่งอ่านเอกสารอยู่สักครู่ แล้วเอ่ยขึ้นว่า
"ไอ้พวกสวะ คิดจะใช้ประโยชน์จากวาเรียงั้นเหรอ หึ"
"จะเอาไงต่ออะ บอส ชิชิชิ"
"หึ เตรียมตัวให้พร้อม อีกไม่นานคงได้ไปถล่มแฟมมิลี่สวะกัน "
"ชิชิชิ จะได้เชียด พวกแมลงสาบแล้วสินะ "
"เออ ออกไปได้แล้ว"
"งั้น เจ้าชายไปก่อนนะ"
เมื่อกล่าวคำอำลาจบจบเจ้าชายก็เดินออกมาจากห้องบอส แล้วเดินไปที่ห้องเจ้ากบ มันจะฟื้นแล้วยังน๊า
"เบลจังมาแล้วเหรอจ๊ะ" กระเทยร่างทึกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเจ้าชายเดินเข้ามา
"อืม เป็นไงมั่งอะ" เจ้าชายถามเพราะตอนนี้เจ้ากบยังไม่ฟื้นเลย
"ไม่เป็นอะไรมากหรอกจ๊ะอีกสักพักก็ได้น่าจะฟื้นแล้ว"
"'งั้นหรอ"
"เบลจังดูฟรานจังต่อเองแล้วกันนะ เจ๊จะจะไปทำอาหารเย็นแล้ว"
"อ่า เดี๋ยวเจ้าชายดูต่อเอง"
เมื่อได้ยินดังนั้นอรุณผู้เจิดจ้าแห่งวาเรียจึงพาร่างอันบอบบาง (เหรอ) ออกไปจากห้องเพื่อไปเตรียมมื้อเย็น
"เฮ่อออ รีบๆตื่นได้แล้วเจ้ากบ " ร่างสูงนาม เบลเฟลกอลเอ่ยขึ้น พลางเอื้อมมือไปปัดปล่อยผมที่อยู่บนหน้าของร่างบาง
ผมสีมรกต
"เพราะ แกยังมี หนี้ ที่ต้องชดใช้อีกเยอะเลย ชิชิชิ"
<End Bal's talk>
<Fran's talk>
ในขณะที่ผมกำลังหลับอยู่นั้น ในที่สุดก็มีคนมารบกวนการพักผ่อนของผมจนได้สิหน่า ผมคิดในขณะที่บรรยากาศ
รอบข้าง รายล้อมไปด้วยสวนดอกไม้ กับ สายหมอกปกคลุมไปทั่วที่ดูคุ้นตา
"มีอะไรอีกหละครับ อาจารย์" ผมเอ่ยขึ้น ก่อนเงยหน้าไปผมเจ้าของร่างผู้มีนัยน์ตาสองสี
"ก็เปล่าหรอกครับ แค่ติดต่อคุณไม่ได้ไปพักนึงเลยจะมาดูว่าเกินอะไรขึ้นหนะครับ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่โดนวางยานิดหน่อยหนะครับ"
"คิหึหึ โดนวางยาเหรอครับ ยังไงคุณก็ยังอ่อนหัดอยู่จริงๆสินะครับ"
"ก็แค่ประมาทไปนิดหน่อยเท่านั้นเองครับ"
"คิหึหึ นั้นแหละครับที่เค้าเรียกว่าอ่อนหัด "
"คร๊าบๆ อ่อนหัดก็อ่อนหัด"
"ผมคิดว่าคุณควรจะรีบตื่นดีกว่านะครับ ยังมีคนรอคุณอยู่ ผมไปหละ"
"อ่าว เดี๋ยวสิครับอาจารย์"
หลังจากที่กล่าวลาผู้เป็นลูกศิษย์เสร็จ ผู้เป็นอาจารย์นั้นไม่รอจะฟังคำกล่าวของอีกฝ่าย แล้วกลับจางหายกลาย
เป็นหมอก ไปพร้อมๆกับ บรรยาการรอบๆข้าง
เฮ่อออ เอาเถอะคงได้เวลลาตื่นแล้วสินะครับ ตื่นก็ได้ ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นทีละน้อย ร่างของคนๆนึงก็ปรากฏ
ขึ้นอยู่ตรงหน้า
"ไง ฟื้นแล้วเหรอ ชิชิชิ" เสียงหัวเราะแบบนี้คงเป็นใครไม่ได้นอกจากผู้พิทักษ์วายุของวาเรียนาม เบลเฟลกอล
"รุ่นพี่เบล มาอยู่ในห้องผมได้ไงครับ"
"ทำไมจะเข้ามาไม่ได้ ก็เจ้าชายหนะเป็นคนแบกเจ้ากบมาเองนี่"
"หาแบกผม?" เอาหละขอเวลาผมทบทวนความทรงจำสักครู่ หลังจากที่ผมโดนไอ้เอิลเลย์นั้นจักไว้ แล้วรู้ว่าโดนวางยา
คนที่เข้าช่วยผมคือรุนพี่เบล คิดว่าผมน่าจะเข้าใจแล้วละครับ แต่ว่านี่เข้าแบกผมมาจริงๆหรอ จากที่ผมวิเคราะห์นิสัยของ
เค้าคิดว่าจะถึงผมไว้ตรงนั้นซะอีก คงต้องมองใหม่ในหลายๆด้านซะแล้ว
"บ้าจริงๆเลย โดนวางยาง่ายๆเลยนะเจ้ากบงี่เง่า" นี่อุตส่าห์คิดว่าคุณเป็นคนดีแล้วนะยังมาจิกกัดผมอีก
"ขอโทษครับที่ทำให้ลำบาก" แต่ก็เอาเหอะ ยังไงคราวนี้ผมก็เป็นฝ่ายผิดจริงๆ
"รู้ตัวก็ดีแล้วจ่าย ค่าตอบแทน มาซะด้วยหละ"
"ค่าตอบแทน?"
"ใช่ค่าตอบแทน"
"อยากได้คำขอบคุณเหรอครับ งั้น ขอบคุณที่ช่วยไว้ก็แล้วกันคราวหลังผมจะไม่เป็นตัวถ่วงก็แล้วกัน"
"หืม แค่นี้เองเหรอ เจ้ากบรู้มั้ย ค่าตอบแทน หน่ะ มันต้องเป็นสิ่งแลกเปลี่ยกที่ทัดเทียมนะ"
"ทัดเทียมแล้วคุณจะเอาอะไร อีกหละครับ"
"ก็แบบนี้ไง"
เมื่อสิ้นเสียงของรุ่นพี่ รุ่นพี่ก็ค่อยๆโน้มตัวลงมาใกล้ผม ตอนนี้ใบหน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ จนสัมผัสได้ถึงลมหาย
ใจร้อนๆ จากอีกฝ่ายนึงด้วย
"จะทำอะไรนะ ค ค อุ๊บ!!"
ริบฝึปากคมก็ลงประกบทับริมฝีปากของราบบางทันที ริบฝีปากของร่างสูงแนบชิดสนิดพร้อมมอบจุมพิตอันโอน
โยนให้ แล้วใช้ลิ้นร้อนเรียกหาความหวานจากร่างบางได้เป็นอย่างดี หากแต่รางบางร่างบางพยายามขัดขืน โดยใช้มือผลัก
ร่างสูงออกแต่ไม่เป็นผล จนตอนนี้ร่างบางแถบไม่มีสติหลงเหลืออยู่แล้ว ริมฝึนั้นยังคงแนบชิดสนิทกันจนร่างบาง
เริ่มหมดอากาศหายใจ ร่างสูงจึงถอนจูบออกอย่างเสียดาย
"ทะ ทำ อะ ไร ครั บเนี่ ย แค่กๆ" เมื่อพยายามเรียกสติกลับคืนมาได้ ผมพูดออกไปพร้อมกับเหนื่อยหอบ
"ค่าตอบแทนไงหละ ชิชิชิ วันหลังจะสร้างบุญคุณไว้เยอะๆแล้วมารับ ค่าตอบแทนใหม่นะ"รุ่นพี่ตอบพางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
ผม ก่อนเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมอยู่กับความมึนงง คนเดียวภายในห้อง นี่มันอะไรกันครับเนี่ยยยยยย อยากจะบ้าตาย
รุ่นพี่ทำยังงั้นทำไม ทำไมไปแล้วได้อะไร แล้วที่ว่าจะมารับค่าตอบแทนใหม่นี่มันยังไง คำถามมากมายผุดขึ้นมาใน
หัวผม แล้วทำไมผมต้องใจเต้นด้วย ไม่อยากจะคิดเลยนี่ผมเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย แล้วผมควรจะทำยังไงดี จะทำยังไงดี?
<End Fran's talk>
________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น