คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
สวัสดีครับคุณรีดเดอร์ที่น่ารักทุกๆท่าน ผมมีชื่อว่า ฟราน ผมอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในฝรั่งเศส ตอนนี้ผมอยู่กับคุณย่าของผมท่านได้เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็ก
ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่น่ะหรอครับพวกท่านน่ะเสียไปทั้งแต่ผมยังเล็ก ตั้งแต่ผมจำความได้ผมก็อยู่กับคุณย่าแล้วล่ะครับ คุณย่าท่านแก่มากแล้วผมจึงต้องช่วยเหลือตัวเอง และ ดูแลคุณย่า ไปด้วย
ท่านเป็นเพียงญาติเพียงคนเดียวที่ผมเหลืออยู่และท่านก็ใจดีกับผมมากด้วย เมื่อทำงานเสร็จแล้วผมมักจะไปที่ที่นึงเสมอ มันคือ น้ำตก ครับ ผมมักจะไปเล่นที่นั้นชีวิตของผมก็ไม่มี
อะไรน่าสนใจมากหรอกครับ ก็ใช้ชีวิตอย่างเรื่อยเปื่อยไปวันๆ จนกระทั่ง.......
“คุณย่า ครับ ผมกลับมาแล้วครับ” เด็กน้อยร้องทักขึ้น หลังจากเปิดประตูเข้ามาภายในบ้าน
“คุณย่า อยู่ไหนครับเนี่ย” เมื่อไม่พบกับร่างของหญิงชราที่เคยเห็นเป็นประจำสีหน้าของฟรานก็เริ่มหม่นหมองลง
จาก นั้นร่างบางจึงลองเดินสำรวจไปรอบๆบ้าน หวังเพียงเพื่อจะเจอกับบุคคลผู้เป็นย่าของตน แต่ทว่า สิ่งที่เด็กน้อยได้พบนั้น คือภาพของหญิงชรา ผู้เป็นย่าของตน นอนสลบอยู่ในห้องครัว ที่ริบฝีปากมีเลือดไหลออกมา ทำให้จิตใจของเด็กน้อยแทบแตกสลาย ของเหลวสีใสเริ่มเอ่อล้นของมาจากดวงตาสีมรกต
“ค คะ คุณ ย่า เป็น อะ ไร ไป ละ ครับ ” เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาผู้เป็นย่าของตน
“คุณย่า ลืมตาขึ้นมาสิครับ ผมไม่อยากอยู่คนเดียว” แต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา
“ถ้าคุณย่าไม่อยู่แล้วผมจะอยู่กับใครละครับ”ฟรานพูดเสียงสลด
จิตใจคนพันเปลี่ยนแปลงได้อยู่ร่ำไป ยิ่งเปราะบางมากเท่าใด ย่อมถูกถูกครอบงำและชักจูงได้ง่าย หากสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจของร่างบางคือความอ้างว้างและเดียวดาย ย่อมอยากได้ใครมาเคียงข้าง
“ถ้าคุณย่า ไม่อยู่กับผม ผมก็จะไปอยู่กับคุณย่าเอง”
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เด็กน้อยจึงวิ่งออกไปยังที่ที่ตน เคยไปบ่อยเป็นที่ที่เมื่อไปแล้วจะรู้สึกสงบ อย่างบอกไม่ถูก จึงคิดที่จะไปสงบใจก่อนที่จะตามไปอยู่กับบุคคลอันเป็นที่รักของตน
“คุณย่าครับ ผมกำลังจะไปหาแล้วนะครับ”
ตูม !
หลังจากสิ้นเสียงของเด็กน้อย ร่างบอบบางของเด็กชายผมสีน้ำทะเลก็กระโจนลงไปในน้ำ
‘นี่เรากำลังจะตายแล้วสินะ กำลังจะได้ไปอยู่กับคุณย่า ’ฟรานคิด
แต่แล้วในตอนนั้นมีภาพของคนคนนึงลอยเข้ามาในหัว
‘คึหึหึ นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่ครับเนี่ย’ทันที่ภาพปรากฏชัด เสียงแรกที่ได้ยินคือเสียงชายหนุ่มปริศนาที่อยู่ตรงหน้า
‘นี่ คุณเป็นใครกันครับ แล้วผมอยู่ที่ไหน’ เสียงหวานพูดพลางหันมองบรรยากาศรอบข้างที่แปรเปลี่ยนเป็นสวนดอกไม้ ที่มีหมอกจางๆปกคลุม
‘ที่นี่นะหรอครับ ถ้าให้อธิบายคงจะยาก คิดซะว่าเป็นความฝันก็แล้วกันครับ ส่วนที่ว่าผมเป็นใครนั้น ผมชื่อโรคุโด มุคุโร่ ครับ แล้วคุณละ’
‘ผมชื่อ ฟราน ครับ’
‘ฟรานสินะครับ คุณนะคิดดีแล้วหรอครับกับสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่นี้’
‘ก็ผมน่ะ ไม่อยากอยู่แล้ว ผมไม่เหลือใครอีกแล้ว ไม่มีใครต้องการผมหรอก’
‘แล้วถ้าผมบอกว่ามีคนต้องการคุณล่ะ คุณยังอยากจะทำแบบนี้อีกมั้ย’
‘คุณบอกว่ามีคนต้องการผมหรอ’
‘ใช่ครับ แต่ว่าผมไม่สามารถบอกคุณในตอนนี้ว่าเขาเป็นใคร ถึงจะเป็นนั้นคุณก็รู้แล้วนี่แล้วมีคนต้องการคุณ’
‘แล้วผมจะเชื่อใจคุณได้หรอ’
‘นั้น ก็สุดแล้วแต่คุณจะคิดครับ แต่ภายในตัวของคุณมีพลังบางอย่างที่ซ้อนอยู่นะครับ จนกว่าจะถึงเวลาที่คุณจะได้พบกับคนๆนั้น ผมจะช่วยสอนเรื่องต่างๆให้คุณเอง คุณจะมากับผมรึเปล่า’
‘ ผม จะไปครับ’
‘ดีมากครับ ไว้พบกันใหม่ ผมต้องไปแล้ว ไว้ผมจะไปรับคุณ’
หลังจากพูดจบ ร่างเด็กหนุ่มปริศนาผู้มีเรือนผมสีไพลิน ก็สลายจางหายไปเป็นหมอก เช่นเดียวกับสวนดอกไม้ที่อยู่โดยรอบ
เมื่อผมลืมตาตื่นขึ้นจากความฝันประหลาดนั้น ผมก็ได้พบว่า ตัวเองนอนอยู่บนโขดหิน คำถามมากมายผุดขึ้นมาในใจของผม คำถามแรกคือนั้นเป็นเรื่องจริงรึเปล่า
แต่ในขณะที่ผมกำลังเรียบเรียงความคิดอยู่นั่น ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“ไงครับฟราน ผมมารับคุณแล้ว”
ความคิดเห็น