Cinderella & the Midnight dream

ฉันเดินลงมาจากรถแวนคันหรูอย่างช้าๆ ก้าวลงมายืนอย่างสง่าผ่าเผยราวกับซินเดอเรลล่าที่หน้างานเลี้ยงของโรงเรียน...

แต่อย่างแรกรถแวนนี่ ฉันอาศัยอรกับอ่ำนั่งมา

อย่างที่สอง ต่อให้ฉันอยากให้มันสง่าผ่าเผยแค่ไหน แต่ความจริงก็คือ การยืนอยู่บนความสูง 3 นิ้วที่ไม่คุ้นเคยจากพื้นนั้น แทบจะทำให้สิ่งแรกที่ฉันทำตอนลงจากรถคือ ลงไปจูบกับพื้นดิน

อย่างที่สาม...ฉันไม่ใช่ซินเดอเรลล่า ก็แค่เด็กนักเรียนธรรมดาคนหนึ่ง

"ตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว ถึงเวลาต้องบอกลาแล้วล่ะครับ เลดี้" เขาสวมหน้ากากกลับไปเหมือนเดิมก่อนจะโค้งคำนับให้อย่างสุภาพ

ดิ่งด้องงงงงง!

"เลดี้ไม่ต้องรีบกลับเหรอครับ...เวทมนตร์กำลังจะเสื่อมแล้วนะ