คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : \\^^// เริ่มเรื่องพร้อมกับการวิ่ง - - +++
กรี๊ดดดดดด ไอ้ต้อมแกมานี่เลยนะ”เสียงของฉันดังออกมาจากที่ห้องเรียนห้องจากจบวิชาภาษาไทยไปเพียง1.5 วินาที ( ครูยังไม่ทันได้เดินออกจากห้องเลย - -;;)
“555+ ยัยเตี๊ยเธอไม่มีทางวิ่งไล่ทันหรอก”เสียงของต้อมตะโกนมาแต่เสียงเพราะตัวไปอยู่โน้นแล้วเฮ้อ ~ แล้วฉันจะวิ่งทันได้ไงเนี่ยขาก็สั้นตัวก็เตี๊ย -*- ฉันละอยากจะเกิดใหม่สัก 10 ชาติ
“ไอ้......ไอ้ต้อม....แก.....กลับมาก่อน”ฉันวิ่งต่อไปไม่ไว้แล้วก็เลยต้องนั่งลงที่ตรงหน้าตึก แล้วห้องอยู่ที่ชั่น 4 โอ๊ย >< ทำไมบันไดมันเยอะอย่างนี้นะ
“อ้าว....ตาลทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ”เสียงของไวท์ดังมาจากข้างหลังฉัน ไวท์เป็นผู้ชายตัวสูงผิวขาวแต่หัวเกรียน - -“ แต่เป็นคนที่ดีคนหนึ่งนะ ฉันคิดว่าแต่ไวท์เป็นน้องฉัน 2 ปีไวท์อยู่ ม.1 แต่ฉันอยู่ ม.3 ที่โรงเรียนจึกกระดึกจึ๊งจึ๊งเป็นโรงเรียนสองภาษาที่ดีโรงเรียนหนึ่ง(อย่าลืมไปสมัครกันน่ะ ^^)
“มาเราช่วย”แล้วไวท์ก็ยืนมือมาที่ตรงหน้าของฉัน เป็นผู้ชายที่ดีอะไรอย่างนี้นะแล้วมีเหรอที่ฉันจะปฎิเสธ โฮ~ โฮ~ ผู้ชายหน้าตาดียืนมือทั้งทีไม่แตะอั๊งมันก็ยังไงอยู่น่ะ ( ยัยตาลเพิ่งต้นเรื่องเองอย่างหื่นให้มากได้ไหม - -“)
“ขอบใจนะ ไวท์นี้ดีจริงๆเลยเป็นสุภาพบุรุษมากๆ ^^ “ ไอ้ต้อมฝากไว้ก่อนนะมึงเดี๋ยวกูจะไปเอาคืน - -++
“ไม่ขนาดนั้นหรอก ตาลก็พูดเกินไป”ไวท์พูดอย่างยิ้มๆแต่นายนี้ชักจะสูงเกินไปแล้วนะ - -+++ ฮึ ฮึ แม่ชักไม่ปลื้มแล้วน่ะ
“แล้วตาลทำอะไรมาถึงมานั่งตรงนี้ล่ะ”
“ก็วิ่งไล่ไอ้ต้อมมาน่ะสิถามได้พูดแล้วชักชุ่น”ว้าว~ ไวท์ทำหน้าสงสัยเท่ห์ม๊ากมาก - . .-
“ทำไมล่ะ พี่ต้อมเขาไปว่าอะไรตาลเหรอตาลถึงได้โกรธขนาดนั้น”ไวท์อย่าทำหน้าหน่อได้ไหมตาลสุดซวย เฮ้ย!~ สุดสวยจะละลาย --////--
“มัน....มัน...ว่าเค้าเตี้ยอ่ะ T^T”พูดแล้วอยากร้องไห้ไวท์ของตายซบอบหน่อยได้ไหมจ๊ะ ^.^
“แต่...ถ้าไวท์พูดไปตาลจะโกรธไหม”
“พูดอะไรล่ะลองพูดมาสิจะบอกว่าโกรธไหม”
“คือว่า....ตาลเตี้ยจริงๆนะครับ”
ตาล : “......^^.....”
ไวท์ : “......^^.....”
ตาล : “......^^;;....โกรธสิ”
“เหรอครับงั้น....ไวท์ไปก่อนนะ”ไวท์พูดเสร็จก็รีบลุกไปในทันทีสงสัยเขาจะรู้มั้งว่าถ้ายังอยู่จะเจอแบบต้อม
“ TT อยากร้องไห้สัก 10 รอบ ขนาดน้องไวท์ที่น่ารักยังบอกว่าฉันเตี้ยเลยยยยย TT”ตาลพูดไปเดินไปที่บันได
โครม!!!
ตาลเดินชนกับกลุ่มเด็กผู้ชายที่กำลังเดินลงมาข้างล่างอย่างจังผลทำให้คนที่ตัวเล็กกว่า( ตาล )ตกลงมากองที่พื้นแต่........ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ไม่มันสิค่ะคุณผู้อ่านทุกท่าน
“เป็นไงบ้าง”เสียงผู้ชายเท่ห์มากๆดังอยู่ข้างๆหูของฉัน
“ก็ไม่เป็นไรอ่ะ”ฉันตอบกลับไปแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมา เฮือก!!0.0 คนอะไรว่ะโครตหล่อเลยยยยย อ๊ากๆๆๆๆๆอยากเป็นเสื้อที่อยู่แนบกับหน้าอกกว้างๆ --////--
“เฮ้ย!! เธออยู่ๆก็ทำหน้าเคลิ้มเป็นไรไปเนี่ย”ผู้ชายที่เกิดมาโครตหล่อยังถามฉันต่อไปโดยที่ใจฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วววมันไปอยู่ที่หน้าหล่อๆของเขาเฮ้อ~ เกิดมาใหม่อีกกี่ชาติสวยน่ะ
“อืม ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ”ฉันกล่าวคำขอบคุณให้กับเขา
“อือ ก็ดีเพราะถ้าเธอเป็นอะไรก็แย่เลยแล้วนี้เธออยู่ม.ไหนเนี่ยม.1ป่ะ ตัวเล็กๆน่ารักดี”
“เฮือก!! - - เอ้อขอโทษนะ ฉันอยู่ม.3แล้ว”อ๊ากกกกก!! อยากกระโดดงับคอนายนี้จริงๆเลยถึงจะหล่อ เท่ห์แค่ไหนก็เถอะนะแต่บังอาจมาว่าฉันว่าเตี้ยให้อภัยไม่ได้ ศาลไคฟงเอาเครื่องประหารหัวหมาออกมาเดี๋ยวนี้!!!
“จริงอ่ะ โฮ~ ไม่น่าเชื่อว่าอยู่ชั้นเดี๋ยวกัน”นายปากหมาพูดต่อ - -
“ - - “ฉันชักเบื่อนายล่ะ ไปไกลๆไป๊ ชิ้ว~ชิ้ว~
“แต่เธอก็หน้าตาใช้ได้นะ ตาโต หน้าเรียว คิ้วก็เข้มผิวก็ขาวเนียน ผมก็เส้นเล็ก”นายนี้ชักจะมากไปแล้วนะมาเดินดูรอบๆตัวฉันแถมบังอาจมาจับผมสุดที่รักของฉันด้วย
“เสียอย่างเดียว”เดี๋ยว!! นายจะพูดอะไรฉันรู้น่ะอย่าพูดเลยขอร้อง T^T
“ดันเตี้ยสะได้เฮ้อ~ เสียดายจังเลย”
“เดี๋ยว นายเสียดายอะไร”ฉันชักทนไม่ไหวแล้วนะ - -“
“เฮ้ย!! นนท์แกมานี้มัวทำอะไรอยู่ว่ะ” เสียงนี้คุ้นๆนะเสียงเหมือนใครนะ
“ ต้อม!! ”
“อ้าว....ตาลมาทำไรอยู่นี้อ่ะ เอ่อ! แล้วนี้เด็กใหม่ในกลุ่ม[ : ซ่าทุกหยด : ]
“แล้วแกรู้จักมันได้ไงฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเลย”ฉันชักสงสัยแล้วนะว่านายนี้มาจากไหนทำไมฉันถึงไม่รู้จักก็ฉันเป็นลูกอาจารย์ใหญ่ที่นี้ใครมาเข้าฉันก็จะต้องรู้จักสิ แต่นายคนนี้ไม่คุ้นหน้าจริงๆเลย
“เอ้อ ตอนเขาเข้าเธอไม่อยู่อ่ะ แล้วเธอจะไปรู้ได้ไงแล้วก็ยังมีอีกคนนะที่เธอยังไม่รู้จักชื่อเทปอ่ะเดี๋ยวเธอก็คงเจอเขาแหละ”ต้อมพูดแล้วเรียกนนท์ให้เดินตามเขาไป แน่ะ! ยังมีหันมาโบกมีอีกเดี๋ยวฉันก็สนองกลับให้เลยนี้ -*- ชิ อารมณ์เสีย โว๊ย!
“ทำไมพวกต้อมเดินไปทางนั้นนะ ชั่วโมงต่อไปเรียนอะไรอ่ะ”ฉันเรียบเดินขึ้นไปที่ห้องเรียน กว่าที่ฉันจะเดินมาถึงห้องเรียนก็ทำเอาขาลากทีเดียว
“อ้าว! ตาลเดินกลับมาทำไมแหละ ชั่วโมงต่อไปเรียนพละนะ”
“เฮ้ย!! จริงดิโอ๊ย...หมดแรงเลยพอได้ยิน”ฉันแหละอยากจะเป็นลม เอ้อ! ลืมบอกไปคนคนนี้ชื่อ ลูกอม เป็นเพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มของฉันก็กลุ่มฉันมันก็ใหญ่อยู่อ่ะนะก็เพราะฉันเป็นลูกอาจารย์ใหญ่เลยชอบมีคนมาคุยมาทำความรู้จักด้วยแต่ที่ฉันรู้จักและสนิทจริงๆก็มีอยู่ประมาณ 10 – 12 คน หนึ่งในนั้นก็มีลูกอมด้วย
“ตาลรีบลุกเหอะ อาจารย์ใบสนยิ่งไม่ชอบตาลอยู่ขืนไปช้านะตาลมีหวังเละแน่ๆเลย”อมพูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงฉันจริงๆ อม - - แกจะดีเกินไปแล้วนะ ชิ ฉันเป็นนางเอกหรือแกกันแน่นะเนี่ย
“จริงด้วยรีบไปเหอะ”พอฉันพูดจบก็รีบวิ่งทันทีปล่อยให้อมมันวิ่งตามมาที่หลังข้อหาทำตัวน่ารักเกินเหตุ -*-
“รอด้วยสิตาล”เสียงอมดังมาข้างๆฉัน แกเนี่ยวิ่งเร็วจริงๆนะย่ะ
“จะให้รออีกเหรออมออกจะวิ่งเร็วขนาดนี้”
“อมวิ่งไม่เร็วหรอกแต่ตาลวิ่งช้าเองตั้งหาก”อมพูดยิ้มๆ นี่ แกไอ้อมแกด่าฉันทางอ้อมใช่ไหมล่ะฉันรู้นะ
“แหม ใครจะไปวิ่งได้เร็วเท่าอมล่ะ ก็อมออกจะเปรตขนาดนี้”
“ตาล!!”
“อุ๊ย... ขอโทษอมตาลไม่ได้ตั้งใจ”
“เชอะ “ลูกอมสบัดหน้าหนีแล้วเร่งให้วิ่งเร็วขึ้นอีกทำให้ฉันตามไม่ทันอ่ะ T^Tอมตาลขอโทษตาลไม่ได้ตั้งใจ กระผมผิดไปแล้วขอรับท่านเจ้านายยยยย ><
ฉันวิ่งมาถึงที่หลังอมประมาณ 5 นาทีได้ทำให้เวลาที่ควรจะเริ่มเมื่อ 15 นาทีก่อนมาเป็น 20 แทนแล้วฉันก็ถูกจับตามองอีกแล้วสายตาทั้งห้องมองมาทีฉันอย่างแปลกๆ ทำไมนะแล้วอาจารย์ใบสนอยู่ไหนแหละเนี่ยหรือว่ายังไม่มา ฮึ ฮึ โชคดีจังเลยยย ^^
“ ตาล-โตนด-ทำ-ไหม-ถึง-เพิ่ง-มา-เอา-ป่าน-นี้ ” เฮือก!!~ เสียงอาจารย์ใบสนดังมาจากข้างหลังของฉันฉันรู้แล้วแหละว่าทำไหมเพื่อนๆที่น่ารักของฉันถึงทำหน้าอย่างนั้น ฉันมันโชคร้ายเองที่ดูไม่ออก
“หนู.....”
“ อย่าเถียง!! ไปเปลี่ยนเสื้อแล้วมาวิ่ง 10 รอยสนามบาส ”
“แต่....”
“ ไม่มีแต่ปฏิบัติเดี๋ยวนี้ ” อาจารย์ตะโกนใส่หน้าของฉัน ทำให้ฉันต้องเดินอ๋อยๆไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ เฮ้อ~ เซ้งจริงๆเลยทำไหมวันนี้ฉันถึงซวยแต่หัววันอย่างนี้นะ
ฉันเดินมาถึงห้องเปลี่ยนเสื้อถายในเวลา 1 นาทีเพราะมันอยู่ห่างจากสนามมากอยู่ข้างหลังเดินประมาณ 15 ก้าวก็ถึง - - เมื่อถึงห้องฉันก็เริ่มถอดเสื้อออกแล้วเดินไปที่ชั้นที่ว่าเสื้อของฉันอยู่แล้ว เฮือก!! O_O ผู้ชายสูงกว่าฉันประมาณ 20 กว่าเซ็นต์กำลังถอดเสื้อทำให้ฉันได้เห็นถึงแผ่นหลังอันกว้างใหญ่แล้วขาวเนียนแต่เมื่อเขาจะถอดกางเกง
“กรี๊.......”
“ชู่....อย่าร้อง”หน้าของเขาอยู่ใกล้กับฉันมากๆ >< อีกไม่กี่เซ็นต์เขาคงสังเกตเห็นสิวบนหน้าผากของฉัน -////-ฉันมองไปที่หน้าของเขา.............................บอกได้คำเดียว................................โค-รตหล่ออออออออออ ตาของเขาคมเข้มน่าให้ค้นคว้า คิ้วดกได้รูปจมูกโด่งเป็นสันส่วนปากไม่ต้องพูดถึงชวนให้น่าสัมผัสยิ่งผมของเขาเป็นสีดำคลิบไม่ยาวมากนักยิ่งเสริมให้หน้าของเขาดูโดดเด่น
“นี้ ตาลเสื้อตาลอ่ะ”เขาพูดโอ๊ย!! เสียงหล๊อหล่อแต่เฮ้ย!! O0O ฉันยังไม่ได้ใส่เสื้อนี้หน้าฉันรีบวิ่งไปที่เสื้อนักกีฬาแล้วสวมมันในทันใด - -“
“แล้วนายรู้จักชื่อฉันได้ไง ฮ่ะ “ฉันฉักชุนนะเนี่ยนายรู้จักชื่อฉันแต่ฉันไม่รู้จักชื่อนายแต่เรื่องเสื้อไม่เป็นไรถือว่าหายกันตัดที่ฉันดูเมื้อกี้ เมื้อกี้ไม่น่าทำเป็นเด็กไร้เดียงสาเลยจะได้เห็นของดีอยู่แล้ว - . . -
“ก็เธอออกจะดังไปทั่วโรงเรียนอย่างนี้ไม่ให้ฉันรู้จักได้ไง ส่วนฉันชื่อเทป“ เทปยิ้มให้ฉันโอ้!!! มันจะเท่ห์อะไรนั้นเห็นแล้วอยากจะวิ่งรอบโรงเรียน 10 รอบ เฮือก 0.0 ตายแล้วฉันยังต้องไปวิ่งอีก
“ตาลเป็นไรไปแหละทำไมทำหน้าเหมือนจะต้องไปตายอย่างนั้น”เทปพูดก็เพราะนายสิมาเปลี่ยนเสื้อพร้อมกับฉัน
“ฉันต้องไปแล้วน่ะ บาย”ฉันรีบพูดแล้ววิ่งออกจากห้องแต่งตัวอาจารย์ใบสนยืนอยู่ที่สนามมองฉันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เพื่อนๆคนอื่นไม่เห็นต้องวิ่งแบบฉันเลยทำไหมฉันต้องโดนทุกทีเลยเนี่ยไม่ว่าจะมาเร็วหรือช้า ฉัน
บ่นไปวิ่งไปเบื่อที่ต้องโดนแบบนี้ทุกครั้งตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้อายุ 15 แล้วฉันคิดอยู่เหมือนกันเป็นเพราะวิ่งอย่างนี้นานนับปีหรือเปล่าที่ฉันต้องสูงแค่ 155 ซม.นึกแล้วก็อยากร้องไห้
“วรากูล นายทำไมมาช้า”เสียงอาจารย์ใบสนพูดขึ้นหลังจากเห็นเทป นี้เทปชื่อจริงว่าวรากูลเหรอเนี่ยไม่ยักจะรู้แหะ แต่ยังไงก็ต้องฟังไว้หน่อยเดี๋ยวคนเค้าหาว่าลูกอาจารย์ใหญ่ซะเปล่า
“ผมหาเสื้อไม่เจอครับเลยทำให้มาช้า”เทปตอบอย่างสุภาพส่วนอาจารย์ใบสนก็มองเทปนิดๆ
“โอเค ไปได้ไปเอาลูกวอลเลย์มาเดาะ”อาจารย์ใบสนปล่อยนายเทปไป เทปหันมายักคิ้วให้ฉันที่หนึ่งแล้วเดินไปหยิบลูกวอลเลย์เมื่อวิ่งครบฉันก็นั่งให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
“เหนื่อยจริงๆ หิวน้ำจังเลย”ฉันพูดแล้วเอามือปาดเหงื่อ อยู่ๆก็มีแก้วน้ำโผล่มาข้างๆหน้าของฉัน
“อ่ะ ฉันให้เธอ เห็นแล้วว่าเธอเหนื่องเพราะสับขาวิ่งเร็วๆ 10 รอบ ^^ ” เทปมองมาที่ฉันที่แยกเขี้ยวให้เฮอะ มาว่าว่าฉันเตี้ยใช่ไหมแหละ ชิ นายนี้ก็เหมือนคนอื่นๆชอบว่าฉันเตี้ย ฉันคว้าน้ำในมือเทปมาดื่มๆจนเหลือแค่ครึ่งขวดให้เขาดื่ม
“อ่ะคืน thank ที่เหลือให้นายแล้วกัน”วันว่าแล้วยิ้มให้เขาก็หายเหนื่อยแล้วนี้ไปเดาะวอลเลย์ดีกว่า
“โห ตาลเหลือไว้แค่นี้ให้เค้าไร้น้ำใจจริงๆเลย”ว่าแล้วเทปก็กระดกน้ำเข้าปากของเขาจนหมดขวด
“นี้ เทปอย่ามาเรื่องมากเดี๋ยวฉันซื้อคืนก็ได้เอาไหมล่ะ”ฉันว่าแล้วทำท่าจะเดินไปซื้อน้ำมาคืนเขา
“เฮ้ย ไม่ต้องเรื่องแค่นี้เองเอาไว้ให้เธอติดฉันมากๆก่อนแล้วค่อยคืน”เทปพูดแล้วเดินไปหาเพื่อนๆของเขา ฉันมองเทปไปจนสุดสายตาและยังคิดอยู่ว่าที่เทปพูดนั้นหมายถึงอะไรกันแน่
“ตาลมาเดาะด้วยกันเร็ว”เสียงของลูกอมดังมาจากสนามวอลเล่ย์ทำให้ฉันต้องสลัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้ววิ่งไปหาลูกอมกับเพื่อนๆของฉันที่ยืนรอฉันเพื่อเล่นวอลเล่ย์ด้วยกัน
ตอนเย็นของวันนี้ฉันก็เดินกลับบ้านกับเพื่อนๆและกับแก๊งของต้อมด้วยเพราะแก๊งฉันกับแก๊งต้อมเหมือนเป็นเพื่อนเป็นแฟนกันอะไรประมาณนี้อ่ะ หรือบ้างทีก็เป็นพี่น้องก็มีเหมือนกันแต่ส่วนมากจะเป็นแฟนมากกว่า
“เฮ้ยต้อมกูกลับแล้วนะโว๊ย บาย“เสียงของนนท์ดังมาจากข้างหลัง
“เออๆ กลับดีแล้วกัน”พอพูดเสร็จต้อมก็โบกมือบ๊ายบายให้กับนนท์
“นี่ ตาลวันนี้จะไปไหนป่ะ”ต้อมหันมาถามตาลทำให้เพื่อนๆที่ยังไม่กลับมาบ้านหัยมามองหัวหน้าแก๊งทั้งสอง
“อื้ม...ไม่อ่ะตาลขี้เกียจต้อมจะไปไหนเหรอ”ตาลถามกลับเพื่อนๆที่อยู่ในแก๊งต่างก็เริ่มส่งเสียงฮือ ฮาเหมือนกับว่าต้อมจะจีบตาล
“ก็คิดว่าจะไปเดอะมอลล์ จะไปดูหนังกับเทปตาลจะไปด้วยไหม”เมื่อคำชวนของต้อมจบลงเสียงของแก๊งทั้งสองก็ดังขึ้นบ้างว่า’ สุดยอดเลย ’ จีบกันอย่างนี้เลยเหรอ’ เสี้ยวจริงๆ ’ บ้างคนก็ส่งเสียงโฮ ร้อง แต่ฉันกับต้อมก็ไม่เคยที่จะคิดเป็นแฟนกันสักทีไม่ว่ายังไงความที่พวกเรามีให้แกกันก็คือเพื่อนที่สนิทกันเท่านั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามแต่ทำไมทุกคนถึงสนุบสนุนต้อมกันจังนะ
“เรื่องไรละ ตาลอยากดูเรื่อง monster house อ่ะ “
“อืม...เดี๋ยวต้อมถามเทปก่อนนะ เทปแกดูเรื่อง monster house ได้ไหม “ต้อมตะโกนถามเทปที่ถูกผู้หญิงโรงเรียนเราล้อมรอบอยู่น่าสงสารจริง
“อะ อืม ได้ได้”เทปตะโกนกลับมา เสียงผู้หญิงที่อยู่รอบๆเทปก็ถามเทปทันทีว่าจะไปดูหนังเหรอ พวกเธอจะไปด้วยได้ไหม
ความคิดเห็น