No Name : เพิ่งรู้...ผมรักพื่อนสนิทครับ :]

ข้อมูลเบื้องต้น

อ่า นี่ก็เป็นเรื่องที่แต่งเพราะความเพ้อ

อาจมีคำไม่สุภาพอยู่(เยอะ) เช่น มึง กู เป็นต้น

หากรับไม่ได้ กรุณากด x ด้านบนขวานะ

แล้วก็ขอบคุณคนที่หลงเข้ามาในนี้ด้วยเน้อ

อยากจะบอกว่า พระเอกและนางเอก ไม่สุภาพหวานแบบเรื่องอื่นๆ 

เพราะ อยากชื่อเรื่อง สองคนเขาสนิทกัน!!

มันจะพ่นคำหยาบใส่กันบ้างคงไม่แปลกเนอะ

ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งที่หลงเข้ามา - -"

ก็เม้นติชมบ้างเน้อ ไม่เม้นไม่ว่า 

ถ้าจะเม้นว่าแรงๆขอทางข้อความลับ ไม่เม้นแรงๆตรงหน้านี้นะ

:D


หากเจอคำผิดก็แนะนำบ้างเน้อ เพราะภาษาไทยค่อนข้างอ่อน T^T

เนื้อเรื่อง

 ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง

            ความวุ่นวายภายในห้องเล็กในโรงเรียนสามารถบอกได้เลยว่า วันนี้เป็นวันที่ให้เด็กนักเรียนมารับเกรดและรับใบจบการศึกษาของชั้นมัธยมตอนปลาย ไม่ว่ามุมไหนๆของโรงเรียนล้วนพบแต่นักเรียนชุดขาวเต็มไปหมด ภายนอกและรอบๆที่แห่งนี้ก็มีแต่เสียงเซ็งแส่ไปหมด ทั้งเสียงครูนักเรียนที่ตะโกนคุยกันกันหรือเรียกหากัน แต่เสียงเหล่านั้นก็ไม่สามารถทำความรบกวนให้สองหนุ่มสาวที่กำลังพูดคุยกันอยู่ได้

“โฮ่~~  ตลอดๆแหละมึงอะ กลุ่มอะ ไม่สำคัญใช่มั้ย พวกกูไปเที่ยวกันมึงไปไม่ได้ซักครั้งอะ และครั้งนี้กูชวนมึงไปเลี้ยงส่งท้าย มึงก็ไปไม่ได้! เหอะ!” ชายหนุ่มร่างโปร่ง สายตาคมดั่งเหยี่ยว จมูกเป็นสัน ริมฝีปากสีอมชมพูสวยกว่าหญิงสาวบางคน หรือเป็นที่รู้กันว่าชายคนนี้สามารถทำให้สาวน้อย สาวใหญ่ทั้งหลายสลบได้หากเพียงสบตาชายผู้นี้ ... แต่!! ณ ตอนนี้ ชายหนุ่มกลับทำใบหน้างอหงุ้มคล้ายเด็กน้อยเมื่อไม่ได้ขนมชิ้นโปรด หลังจากกล่าวว่าเพื่อนหรือพูดง่ายๆคือกำลังว่าเพื่อนของเขา โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังรู้สึกเช่นไรกันแน่

“โฮ่~ มึงก็รู้ว่ากูบ้านไกลและต้องไปซื้อของกับน้าด้วยอะ แล้วแม่กูต้องใช้รถด้วยนะ” เด็กสาวร่างอวบ (แต่ฉันไม่อ้วนนะยะ//เด็กสาว) นัยต์ตาสวย ใบหน้าใส ผมยาวประบ่า แต่กลับยุ่งนิดๆเนื่องจากลมพัดปลิว โดยที่เธอก็ไม่คิดจะสนใจ ตอบกลับเพื่อนชายของตนที่ใบหน้างอหงิก ทำท่าทางงอแงไม่สมกับใบหน้าอย่างขอความเห็นใจ

“ใช่ซี้~ แล้วแต่มึงเถอะ กูก็ไม่สำคัญกับมึงหรอก มึงจะไปซื้อของก็ไปเลยๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ ร้านค้าที่มึงจะซื้อของมันก็เคลื่อนที่หายไปหรอก” ชายหนุ่มก็ประชดกลับในทันควันที่เพื่อนสาวของเขากล่าวจบ

“โหย แบล็ค มึงอย่ามางอนกูดิ กูต้องทำธุระจริงๆนะเว้ย เห็นใจกูหน่อย” เด็กสาวกล่าวเรียกร้อง

“กูก็ไม่ได้ว่าไรแล้วนี้ จะไปก็ไปเลยๆ ไม่ต้องมาสนใจกูหรอก เคียว” ไม่ว่าเปล่า แต่กลับได้รับคำประชดกลับมาทุกคำพูดของแบล็ค ที่เอ่ยกับเพื่อนสาว “เคียว”

“ไอ้แบล็ค มึงมีเหตุผลหน่อยดิ กูจะไปทำธุระ กูก็รู้ว่ากูก็ผิดที่ไปกับมึงไม่ได้  แต่กูมีธุระจริงๆอะ มึงอย่ามาทำตัวงี่เง่างี้ดิวะ” เคียวเริ่มพูดอย่างอารมณ์หงุดหงิด แต่ยังพอมีสติควบคุมน้ำเสียงให้เหมือนเดิม

“กูไม่ได้งี่เง่า มึงจะไปก็ไปดิ กูจะกลับบ้าน” ว่าเสร็จก็เดินกลับหลังเตรียมกลับบ้าน

“ไอ้เหี้ยแบล็ค! ไอ้นี่ มาคุยให้รู้เรื่องนะ!!”

“.........”

“ไอ้แบล็ค! มึงอย่ามาทำตัวงี้นะ! กูไม่ใช่แฟนมึง อย่ามาทำตัวแง่งอนให้มันตุ๊ดมากกว่านี้!”

“..........”

“ไอ้แบล็ค! มึงจะไปไหน มึงยังไม่รู้เรื่องเลยนะ จะเอายังไงกันแน่”

“....... มึงไปธุระ กูกลับบ้าน มีไรอีก”แบล็คตอบกลับห้วนๆ

“มีดิ มึงจะให้กูไปธุระได้ไงวะ ทั้งๆที่มึงเป็นอยู่งี้อะ”เคียวก็ตอบกลบไปด้วยแรงอารมณ์เช่นกัน

“ไม่รู้ กูจะกลับบ้าน”

“เหี้ยแบล็ค! มึงจะกลับจริงๆใช่มั้ย”

“...........”

“เออ! ดี! กูว่าจะเลิกไปธุระแล้ว! และว่าจะไปเลี้ยงส่งกับหมาบางตัว คงไม่ต้องไปแล้วมั้ง?” เคียวพูดประโยคแรกอย่างกระแทกกระทั้นแต่ก็ต้องผ่อนลงอย่างอ่อนใจ ทุกทีซิน่า ฉันไม่เคยปฏิเสธไอ้บ้าแบล็คได้เลย พอมันมามุขงี่เง่างอนหน่อย ก็ต้องยอมแพ้มันทุกทีเลย เฮ้อ~

“จริงดิ!!! เออๆ ไปๆๆ บอกน้ามึงยังอะ ? :]]” แหมๆ ไอ้นี่ พอยอมเข้าหน่อยก็ดีใจเป็นหมาได้กระดูก แล้วเมื่อกี้หมาตัวไหนมันหงอยหางหูตกอยู่วะ -*-

“เออๆ เดี๋ยวกูโทรก่อน รอกูด้วย ครั้งนี้มึงเลี้ยงกูด้วย เพราะมึงเลยเนี่ย อย่าลืมนะ เลี้ยง-กู-ด้วย”

“รับทราบครับ!!” ตอบแข็งขันเชียวมึง ไอ้ดำ!!!

............ 5 นาที ผ่านไป ...............

“เออๆไปๆ จะไปไหนนำเลยนะแบล็ค กูให้มึง 3 ชั่วโมง กูจะได้ไปธุระซักที ไอ้แบล็ค! นำไปโล้ด~”

V

V

V

V

v

v

v

..... ณ ห้างสรรพสินค้า YY and Y .....

โหมด:เคียว

“แล้วจะไปไหนอะมึงแบล็ค  ชวนกูออกมาเนี่ย” ฉันถามเพื่อนชายอกสามศอกหน้าตาหล่อเหลาเพอร์เฟค..... รึเปล่า ๕๕ ง่ายๆคือฉันถามไอ้แบล็คเนี่ย อ่า~ ทุกคนอย่ามองฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้พิศวาสขาดใจอะไรไอ้ดำนี่เลยนะ >//< จริงๆนะ เชื่อดิ ไอ้ดำเนี่ย มันเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่เด็กๆแล้ว เล่นก็เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กอะแหละ เข้าโรงเรียนก็เข้ามาด้วยกัน แต่เกรดฉันกับมันเนี่ยแตกต่างมาก T^T ไม่ใช่มันน้อยกว่านะ เป็นฉันเนี่ยแหละที่น้อยกว่า อย่ามองกันดิ คะแนนฉันไม่ต่ำกว่า 3.8 เลยนะๆ  แต่แปลกอย่างหนึ่งคือ..บ้านมันกับบ้านฉันห่างกันมากๆๆๆ~ เป็นหลายสิบกิโลอะ แล้วฉันกับมันสนิทกันได้ไง ๕๕ สนิทขั้นไหนก็ดูเอาละกันว่า ฉันกับมันพ่นคำหยาบใส่กันได้โดยที่ไม่สะท้านอะไรเลย แปลกเนอะ แต่ก็ดีได้มันเป็นเพื่อน มันค่อยปกป้องฉันเสมอ และก็ชอบงี่เง่า งอนใส่ฉัน เหมือนกับที่มันทำเป็นงอนก่อนมา สุดท้ายฉันก็ต้องออกมากับมันเนี่ย และฉันก็เหมือนจะต้องยอมแพ้ลูกงอนมันตลอดมาเนี่ย เฮ้อ~

“เคียวอยากไปไหนล่ะ”อ้าว อินี่ -*-

“อ้าว ถ้ามึงไม่รู้ แล้วจะชวนมาทำไมวะ เสียเวลา”

“โฮ่ เสียเวลาตลอดๆอะ กูไปส่งกลับบ้านเลยมั้ย สัด! - - ” มันประชดได้ตลอดอะทุกคน วันไหนมันไม่ประชดแล้วพูดดีๆนะ วันนั้น น้ำท่วม!! [เว่อร์ !! // Me ]

“เออๆ ไปๆ ไม่พูดแล้วๆ ไปหาไรกินกัน อยากกินอะไรหวานๆอะ นะๆ”

“กินของหวานตลอดเลย ถึงได้อ้วนยังงี้ไง” แหนะ ปากเสียไอ้แบล็ค คนเค้าแค่อวบย่ะ =*=

“เอ้อ~ กูไม่กินก็ได้ ชิ!” งอนและสัดแบล็ค -^-*

“อ่า เคียวจ๋า งอนเหรอ อะๆ เดี๋ยวแบล็คพาไปกินไอติมนะครับๆ ไม่งอนกันเนอะ” ๕๕ เสร็จโจ๋

“โอเคๆ ไปๆ ๕๕”

“ตะกละวะ ผู้หญิงไรวะ เอาขนมล่อแล้วหายเลย”

“เรื่องของกู มึงจะไปมั้ย เดี๋ยวแม่จะได้งอนต่อ ๕๕”

“เออๆ ไปเลยๆ ชิ้ว~”

“ไม่ต้องไล่ มึงต้องไปกับกูด้วยๆ เพราะ มึง-เลี้ยง! :D”

โหมด : แบล็ค

๕๕ สวัสดีครับ กว่าจะมาถึงผมได้นะครับนั้น คงไม่ต้องพูดไรมากแล้วใช่มั้ยครับ ก็อย่างที่อ่านมา สุดท้ายก็ต้องมาเลี้ยงไอติมเคียว เดินมาถึงร้านไอติมแล้วครับ เป็นร้านที่ผมเคยมาครั้งหนึ่ง ไอติมอร่อยดีครับ แต่ก็..เฮ้อ ทั้งๆที่รู้ว่ามันแกล้งงอน แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันนะครับ ยอมมันตลอดเลยเนี่ย แต่ถึงจะต้องยอมแค่ไหน เลี้ยงแค่ไหน แค่ยัยนี่คนเดียว เลี้ยงได้ยอมได้ครับ J

กรุ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ~

“พิ้งค์ สวีทไอศครีม ยินดีต้อนรับค่ะ กี่ท่านคะ” เสียงพนักงานต้อนรับเอ่ยถาม

“2 ครับ เอาโต๊ะไหน เลือกเลยครับ คุณหญิง” ผมตามพนักงานก่อนจะไปแซวเคียว และก็ได้ค้อนมาวงใหญ่ซะด้วย ๕๕ ผมแซวมันวันละนิด จิตแจ่มใสครับ ๕๕ อ่า ดูๆไปที่นี้บรรยากาศก็ก็ไม่เลวร้ายอะไรนะ .. มั้ง?

            ร้านสีชมพูสดใส ทั้งผนัง เพดาน พื้น ไม่เว้นถึงเครื่องประดับตกแต่ง และโคมไฟต่างๆ ล้วนเป็นสีชมพูทั้งหมด ภายในเป็นร้านที่มีพื้นที่ไม่มาก มีเพียงเคาน์เตอร์สำหรับสั่งไอติม ชุดโต๊ะเก้าอี้สีชมพูหวานแหว๋วอีกเพียง 4-5 ชุด ทุกที่ไม่ว่าจะมองไปทางใดล้วนเป็นสีชมพูไปหมด จะมีเพียงลูกค้านี้เพียงกระมั้งที่เป็นสีอื่นนอกจากสีชมพู

“เอ้า สั่งๆ เป็นอะไร เห็นเหม่อๆมาตั้งแต่เดินมาและนะ” อ่า ผมมานั่งโต๊ะแล้วเหรอเนี่ย โต๊ะนี่เป็นโต๊ะด้านในครับ จะสามารถมองเห็นได้ทุกโต๊ะที่เหลือเลยครับ มุมดีเหมือนกันนะเนี่ย ดูเป็นส่วนตัวดี ผมชอบ ^-^ จะได้ไม่มีใครมากวน แบบนี้ก็จะได้ผ่อนคลายได้เต็มที่ อ่า~ สบายๆ~

“...บล็ค ..แบล็ค...แบล็คโว้ย!!~”

“ฮะ...ฮะ... มีอะไรวะ เคียว”

“มึงเป็นไร ไม่อยากกินเหรอ ไม่กินก็ได้ไปๆ” อ้าวเฮ้ยๆ ไรวะๆ

“เฮ้ยๆ อะไร กูยังไม่ได้พูดว่าไม่อยากกินเลยนะ”ผมรีบขว้าแขนเคียวให้มานั่งที่เดิมก่อนที่มันจะอะไรไปเองมากกว่านี้ ผมไม่ได้ไม่อยากกิไอติมซะหน่อย .. ถ้ามันมาด้วยอะนะ

“ก็มึงเหม่ออะไรล่ะวะ กูก็นึกว่ามึงไม่อยากกิน ไม่ก็ได้นะมึง กูหาอย่างอื่นกินก็ได้มึง” ๕๕ นึกว่าไร มันเป็นอย่างนี้ละครับ คิดมากมายตลอดเลย แล้วดูทำหน้าดิครับ ทำหน้าเหมือนเป็นห่วงหมาของมันจะออกลูก ๕๕

“เฮ้ยๆ เปล่าๆ กูกินๆ แล้วสั่งให้กูยัง?”

“สั่งแล้วดิ นั่งเหม่อเหมือนเป็นห่วงหมาบ้านมึงจะออกลูกอยู่นั้นแหละ เลยสั่งพี่เข้าไปแล้ว”คุ้นกันมั้ยครับ - -?

“อืมๆ แต๊งๆ”

กรุ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ~

“อุ๊ย!”อ่ามีลูกค้ามาเพิ่มอีกแฮะ ผมลืมบอกครับ ร้านนี้ไม่ค่อยมีคนหรอกครับ เพราะด้วยว่าเขาเลี่ยนสีชมพู- - เขาเลยไม่ค่อยมานั่งกัน แล้วตอนที่ผมเข้ามา ก็มีคนนั่งอยู่แล้วแค่โต๊ะเดียวครับ รวมผมและที่มาเพิ่มก็ 3 โต๊ะเอง

“เคียว”

“หือ??”

“เมื่อกี้ มึงร้องทำไม”

“ความรู้สึกช้าว่ะ มึงลองดูนั่นๆ”อะไรวะ อยู่ดีๆก็ชี้ไปทางโต๊ะลูกค้าที่เข้ามาใหม่

“ก็ไม่มีไรนี่ ก็ลูกค้า ชายหญิงมากินไอติมกัน หรือมึงชอบผู้ชายคนนั้นว่ะ”อ่า ผมถามออกไปเป็นปกติ แต่ทำไม ทำไมผมต้องรู้สึกใจโหว่งๆด้วยล่ะ ผมเป็นอย่างนี้บ่อยๆ ทุกครั้งที่ผมเล่นหรือทักผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผม

“ก็นะ ผู้ชายเขาก็หล่อนะเว้ย ก็ชอบนะ มึงว่าไง” เคียว.....กูรู้สึกไม่อยากให้มึงเลยวะ เป็นไรไปวะกู

“.....................”

“แต่นะเว้ย มึงดูดีๆ คนที่มาด้วยนะ กูว่า..ผู้ชายว่ะ” ห๊า!~

“หะ! จริงดิ” ผมรีบหันไปดูทันทีเลยครับ ลองดูดีๆก็อย่างมันว่าครับ เขาเป็นคนที่เหมือนผู้หญิงมากเลยครับ หน้าใส ตาโต ผิวก็ขาว ตัวก็เล็ก ผมสวยด้วย อ่า สวยมาก~

“นี่! จะจ้องให้เขาท้องเลยมั้ยว่ะ ห๊ะ!”

“อ๊ะ..ไอ้บ้ากูยังชอบผู้หญิงอยู่ ไม่อยากไปเป็นคอเล็คชั่นมึงหรอก”

“หึหึหึ น่าสนใจ”

“หัวเราะน่าเกลียดมากเคียว ว่าแต่ มึงก็รู้ว่ามากับผู้ชายสวยๆนั่น มึงยังชอบผู้ชายคนนั้นอีกเหรอวะ” อีกแล้วมันเป็นไรเนี่ยใจมันสั่นๆตื่นๆกลัวคำตอบมันว่า “ใช่” ผมเป็นไรเนี่ย

“ใช่ .. แต่มึงก็รู้กูไม่ได้ชอบผู้ชายแบบนั้น กูแค่มองว่า 2 คนนั้นแฟนกันปะวะ หึหึ” ฟู่ว~ ผมอยากบอกว่าตอบแรกที่มันตอบใช่ ใจไปอยู่ตาตุ่มเลยครับ แต่พอประโยคต่อมารู้สึกดีขึ้นทันตาเห็นเลย :]

“ไอ้บ้า ใครมันไปเหมือนมึง ที่เห็น ผู้ชาย 2 คน ต่อม Y แตกตลอด” ใช่ครับ อ่านไม่ผิด ยัยเคียวนี่ชอบ Y ครับ หรือพูดง่ายๆ มันชอบ ชายรักชายครับ เห็นผู้ชาย 2 คนหน้าตาดีๆ อยู่ใกล้ๆกัน มันจิ้นว่ารักกันหมดแหละครับ และมีคนถามว่ารับมันได้มั้ย ถ้ารับไม่ได้คงไม่มาอยู่กับมันนี่หรอก ผมก็ไม่ได้เกียจ ชายรักชายนะครับ แต่ผมก็รักผู้หญิง ความรักจะอยู่ที่ใครมั่งมันไม่กำจัดเพศหรอกครับเดี๋ยวนี้อะนะ

“อ้าว ใครจะไปรู้ล่ะอาจจะใช่แฟนกันก็ได้”

.. “ ไอศกรีมที่สั่งได้แล้วค่ะ เป็น........ 1 ที และ............1 ที นะคะ” ..

“ครับ เอาเลยมึง อยากกินมากไม่ใช่เหรอ กินเลย อย่ามัวแต่คิดบ้าๆนะมึง”

“ไม่ได้บ้านะ 2 คนนั้นแฟนกันก็ได้นี่”

“พอเถอะๆ กูมีไรจะถามว่ะ เรื่องเกี่ยวกับรักๆ ใคร่ๆ ของกูเนี่ย” ทุกคนช่วยกันคิดหน่อยครับ ผมคิดถูกมั้ยที่ไปถามมันอย่างนั้นอะ ดูมันมองซิครับ มองเหมือนที่มันเคยมองเหล่า ชายทั้งหลายที่มันจับคู่ให้อะ

“หึหึ ไปหลงชาย เอ้ย! หญิงที่ไหนล่ะครับ คุณชาย เดี๋ยวเคียวคนนี้จะช่วยเอง” มันจะดีมากถ้ามึงไม่มี “หึหึ”

“ก็ไม่ไกลหรอก มึงก็รู้จัก”ก็คนที่กระผมคุยด้วยนี่ไงครับ ๕๕๕

“ใครล่ะๆ” ทำหน้าตาสอดรู้มากเคียว

“มึงอย่ามาสอด เข้าเรื่อง กูอะ มันก็เกิดขึ้นบางครั้งนะ แต่เดี๋ยวนี้เกิดขึ้นบ่อยมาเลย”

“เกิดไรขึ้นวะ ขอละเอียดๆ ไม่รับประกันว่าช่วยได้ แต่ก็ที่สุดๆละกัน งั่ม ” นั้น กะช่วยจริงปะนั้น พอไอติมมาก็กิน กิน กิน อย่างเดียวเลย - -“

“ก็กูนะ..เฮ้ย! ฟังนะเว้ย อย่าเอาแต่กิน”

“เอ๊อ เล่าไปๆชิ้ว”

“กูอะ ไม่รู้ว่ากูชอบเขาหรือเปล่า เวลาอยู่ใกล้เขากูรู้สึกมีความสุข แต่กูกับเขาก็มีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ตอนเรียน มีบางครั้งเว้ย ไปถามเขา เขาก็บอกไม่ว่างอะ กูรู้สึกเสียเซลล์ เสียใจไงไม่รู้”

“ผู้หญิงโง่เปล่าอะมึง ดูจากสภาพมึงแล้วไม่มีสาวไหนปฏิเสธลงหรอก มีแต่จะมาขอมึงเนี่ย”

“ก็สาวตรงหน้ากูเนี่ย”ผมพึมพำกับตัวเอง หวังว่ามันคงไม่ได้คิดหรอก มั้ง

“หื๊อ? อะไรนะ”นั่นไง มันไม่ได้ยินอะ โล่งอก

“อาฮะ แล้วมึงก็รู้สึกหึงเขามั้ยเวลาที่เห็นเขาไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นอะ”

“ไม่รู้ว่าหึงมั้ย เพราะเขาไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับผู้ชายอะ ก็มีคุยกันบ้าง แต่กูก็ไม่ค่อยพอใจว่ะ คุยกันแบบหนุ้งหนิ้งอะ แล้วก็ชอบชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้ากูเป็นว่าเล่นเลยมึง”

“หึงมั้งนั้น ไม่รู้ดิ แล้วไงต่อ”ถ้าหึงก้หึงมึงแหละเคียว

“อ้าวไหนมึงจะช่วยกูไงอะ”

“ก็กูไม่รู้อะ ไม่เคยมีแฟน ที่เคยเอาเรื่องรักมาพูดก็มาจากนิยายทั้งนั้น” มึงตอบได้วอนสุด -*-

“อ้าว ได้ไงวะ”

“ก็ได้งี้แหละ” มันกวนครับมันกวน - -*

“อะ..แล้วมึงกินไงให้เปลื้อนปากวะนั้น” โตจะตาย กินไอติมเลอะไปหมดรอบปาก นั้นๆ ถึงจมูกแล้วนั้นๆ

“หมดยังมึงๆ”

“ยังๆ ด้านขวานิดๆ ซ้ายอีกหน่อย มา เดี๋ยวกูเช็ดให้”หลังจากดูมันเช็ดมานาน มันก็ยังเช็ดไม่หมดเลย

“อืมๆ เช็ดดีๆนะ อยะ...”

“ขอโทษนะคะ คุณลูกค้าโต๊ะด้านนู่นฝากนี่มาให้คะ ^-^”เสียงพนักงานขัดเสียงของเคียว มันจะไม่เป็นไรเลย ถ้ามันไม่ทำให้เคียวมันหยิบกระดาษไปเช็ดเอง อ่า แล้วทำไมผมต้องเสียดายที่จะไม่ได้เช็ดให้มันด้วยล่ะ ความรู้สึกต่างๆที่ผ่านมาคงบอกได้แล้วแหละมั้งเนี่ย ผมว่าผมคงชอบมันแล้วมั้งเนี่ย ผมยิ้มกลับตัวเอง

“โต๊ะนู่น มันโต๊ะผู้ชาย 2 คนของมึงนี่หว่า เขาฝากไรมาวะ ดูมั้ง”

“ไม่! ไม่ได้มึง เขาฝากกระดาษเช็ดปากมาให้แล้วก็บอกว่าให้เช็ดด้วยอ่า มีเบอร์ด้วยอ่า >.<”

“...............................” ทำไม..มันต้องดีใจขนาดนั้นด้วย “มึงจะโทรไปหรือไงมึง” รู้สึกอยากชีกกระดาษทิ้งจัง

“ก็นะ.. หล่อด้วยอ่ามึง นานๆทีมีมาทีนะ” หึ กูมารู้ว่าคิดไงตอนนี้ก็สายไปมั้ยวะเนี่ย แต่มันก็อาจจะไม่ได้คิดไรก็ได้นี่ ก็แค่อาจจะ...

“แล้วก็นะ โทรดีมั้ยอ่ามึงๆ” สีหน้ามีความสุขมากเลยนะมึง น่าชีกกระดาษทิ้งสัดๆ ถ้าไม่ใช่ว่ามึงจะโกรธนะ

“แล้วมึงเป็นไรวะ หน้าตาน่ากลัวหลาย”

“เปล่านี่หว่า ไม่ได้เป็นไร แฮะๆ”ผมตอบพร้อมยิ้มแหยๆไปให้ มันคงไม่รู้หรอกมั้งว่าผมจะรู้สึกอย่างไร

“เคียว..กูวะ...”ผมยังพูดไม่ทันจบ ก็มีคนขัดขึ้นก่อน

“น้องครับ พี่เป็นเจ้าของกระดาษนั้นน่ะครับ ขอคุยกับน้องได้มั้ยครับ” ผู้ชายคนนั้น...

“อ่า คือ..พี่...” เคียว มึงรู้มั้ย ถึงมึงจะทำตัวเหมือนปกติ แต่หน้ามึงแดงอยู่นะ

“อ่า พี่ขอคุยแปบเดียวครับ นะครับJ” รู้สึกอึดอัดแฮะ

“อ่า คือ....แบล็คเดียวกูมาได้มั้ยอะ”มึงยังจะมาถามอีกเหรอ

“เอาดิแล้วแต่มึงเลย” ผมตอบ รู้สึกเหมือนไรความรู้สึกมาตอนนี้

“ขอบคุณนะครับ” หึหึ แล้วทั้งสองคนก็เดินของไปข้างนอกกัน

            คุณคิดว่ามันน่าสมเพช หรือสงสารผมดีละ ผมควรจะรู้สึกอย่างไรดี เมื่อผมรู้เพิ่งรู้ความรู้สึกตัวเองว่าชอบเพื่อนสนิทคนนี้เข้า ทั้งๆที่เราเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็ก โตขึ้นมาก็อยู่ด้วยกันมาตลอด หลายครั้งก็เป็นอย่างที่ผมเคยถามเคียวไป ผมรู้สึกไม่พอใจในหลายครั้งที่เคียวมันเอาแต่ชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าตา ถึงผู้ชายพวกนั้นจะเป็นคนที่รักชายด้วยกันก็เถอะ แต่ผู้รู้สึกไม่ดีเลย แล้วอยู่มาตั้งนานเพิ่งมารู้ตอนนี้อะนะ หึหึ รู้ปุ๊ป ยังไม่ได้เริ่มต้น มันก็ทำท่าจะจบแล้วครับ เพราะท่าทางเคียวเมื่อกี้มันฟ้องอยู่แล้วครับ เคียวไม่ใช่ผู้หญิงที่จะตามผู้ชายไปง่ายๆนะครับ ผมอยู่กันมานาน ปกติจะไม่เข้าใกล้ถ้าไม่ใช่เพื่อนในห้อง แต่นี่...มันเดินไปกับผู้ชายที่มันไม่รู้แม้แต่ชื่อ

“หมดสิ้นและกู หึ รู้ปุ๊ปก็จบปั๊ปเลยว่ะเคียว” เงียบๆงี้ สีหวานของร้านไม่ช่วยอะไรเลยครับ มีแต่ตอกย้ำ..

“รู้ไร จบไรวะ ไอ้แบล็ค”

“เฮ้ย!!! มึงมาตั้งแต่เมื่อไร O O!!”

“อะไรมึงอะ ทำเหมือนเจอผี ทำเหมือนกูจะออกไปบ้านกับเขาแล้วไม่กลับมาเลยงั้นแหละ กูแค่ออกไปคุยเอง ไม่ได้ให้เขาไปส่งบ้านนะเว้ย อะ นั่นๆ ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ เคียวรักเพื่อนแบล็คคนเดียว ๕๕๕”บ้าเอ้ย รู้สึกเหมือนตอกย้ำ คำว่าเพื่อนของมึงว่ะ

“ถ้าตอนนี้กูไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วล่ะวะ”ผมพึมพำ

“อะไรนะ กุไม่ได้ยิน”

“เปล่านี่ หูฝาดไปและมึง”

“อ้าว ซะงั้นว่ะแบล็ค แล้วมึงไม่ถามเหรอว่า กูไปคุยไรมาอะ อิอิ >//< ”เคียวถาม มึงจะมาถามอีกเหรอเคียว ถ้ามึงต้องการกูก็ไม่เคยขัดมึงนี่หว่า หึ เจ็บแปล๊บที่ใจจัดเลยครับ

“มึงคุยไรกันละ อย่าบอกล่ะเรื่อง ขอเป็นแฟน”

“อ่า มึงอ่า รู้ได้ไงวะO_o” ไปแล้วครับ หมดแล้ว มันรู้สึกเจ็บๆนะ เมื่อรู้แล้วก็เจ็บเลยแบบนี้อะ

“แล้วยังไงล่ะ ตกลงหรือเปล่า”ยังไปถามมันอีก ดูจากหน้าตามันก็รู้และ

“ก็ยังไงล่ะ...ตกลงซิ อิ อิ บ้า อย่าถามมาก กูเขินอะ อิอิ >//<” เพิ่งเคยเจ็บแบบนี้ครั้งแรก ไม่ใช่ผมไม่เคยมีแฟนนะ แต่ครั้งนี้ เหมือนจะเจ็บที่สุดแล้ว กับการแอบชอบ...เพื่อนสนิท

“...........................”

“เงียบไมวะ แบล็ค หน้าตาไม่ค่อยดี เป็นไรเปล่า”

“........... เปล่าหรอก กูว่าปวดหัว กลับบ้านก่อนนะเว้ย” ใครจะว่าผมอ่อนแอ ขี้ขลาด ขี้กลัว อะไรก็ได้ แต่ถ้ามาเป็นผม ทุกคนก็คงคิดเหมือนผม เจ็บ...เจ็บ...เจ็บที่สุด

“เป็นไรมึง ไหนๆ มึงก็ไม่มีไข้ไรนี่” เคียวนำมือมาอังที่หน้าผากของผมเพื่อวัดไข้ แต่ผมก็ไม่เป็นไข้นี่ แต่ผมเป็นที่อื่นมากกว่า ยิ่งมึงห่วง ก็ยิ่ง เจ็บ และทางเดียวที่ผมจะอยู่ต่อไปคือ ต้องเก็บ และ เจ็บ ต่อไป...

“ไม่เป็นไรหรอกมึง มึงก็กลับบ้านได้แล้วไป เดี๋ยวน้ามึงรอ”

“ไม่เอาๆ มึงเป็นไร บอกมากก่อน อยู่ก็เป็นเนี่ย แล้วถ้ามึงกลับ กูจะอยู่กับใคร กลับกับใคร”

“มึงก็กลับกับแฟนมึงดิ”

“หือ?? แฟน?? กูยังโสด มึงก็รู้ o.o??? ถึงอยากจะมีก็เถอะ” โสดเหรอ แต่ตอนนี้ไม่โสดแล้วใช่มั้ง ใช่มั้ยล่ะ

“ก็มึงเพิ่งตกลงกับคนเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ” มึงทำเป็นลืมหรือจะตอกย้ำกู

“บ้า! กูไม่ได้ตกลง ที่ตกลงเป็นแฟนกันอะ คือผู้ชายอีกคนที่กูว่าเป็นแฟนกันอะ” หือ??? O_o

“เมื่อกี้มึงว่าไงนะ” เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดใช่มั้ยครับ

“ก็เมื่อกี้เขาตามกูไปเป็นตัวล่อให้พี่อีกคนหึงอะ เขาจะดูว่าพี่คนนั้นรักเขาไหน เขาจะได้ขอเป็นแฟนอะ แล้วพี่สองคนก็ตกลงกันแล้ว มึงไม่ได้ยินเสียงตบมือเหรอ เขาขอกันลั่นร้านอะ” แสดงว่า...ผมมีหวังใช่มั้ย รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก:]]

“แล้วเนี่ยมึงก็บ้าไรขอมึง ว่ากูเป็นแฟนเขา ๕๕”

“ก็ตอนที่ถามอะ แล้วก็เขิน จะให้คิดอย่างไรล่ะ มันคิดได้เท่านั้นนี่”

“บ้า ก็มันเขินแทนพี่เขา ตอนขอน่ารักมากอะ มึงมันบ้า คิดไปได้ ๕๕”

“ก็บ้าชอบมึงนั้นแหละ” ผมว่าผมจะไม่ปล่อยมันไปอีกแล้ว ถ้าผมไม่ลองบอกไป ผมก็จะเสียเวลาไปเปล่าๆ ในเมื่อทั้งเคียวแล้วผมก็เรียนจบกันแล้ว และต้องแยกย้ายกันแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าผมจะรักมันได้หรือเปล่า แต่ผมรู้ว่าตอนนี้ผมชอบมัน ชอบมาก หวงมาก แคร์มากและเป็นห่วงมันมาก แล้วผมก็ดูแลมันให้มากเช่นกัน ผมไม่อยากรู้สึกเจ็บแบบเมื่อกี้อีกแล้ว บางคนอื่นว่าผมตัดสินใจง่ายเกินไป แต่เวลาและทุกอย่างที่ผ่านมา มันก็เป็นตัวตัดสินได้แล้ว...สำหรับผม

“ห๊า!~ ไอ้แบล็คไข้ขึ้นสมองกลับเปล่ามึง บ้าหนักกว่าที่ว่ากูเป็นแฟนเขาอีกอะ พูดมาได้ เขินนะ ๕๕”

“๕๕๕ มึง กูถามไรหน่อยดิ”ผมไม่ปล่อยเคียวไปหรอก J

“มึงบ้าปะเนี่ย เดี๋ยวไม่สบาย เดี๋ยวหัวเราะ-*-”กูบ้ามึงอะแหละ

“ต่อไปนี้แบล็คขอนะ พูดเพราะๆกันหน่อย แทนตัวเองว่าเคียว ว่าแบล็คได้มั้ย”มันจะแคร์ผมบ้างมั้ยนะ

“อ่าจะบ้าเหรอ กู มึง อะแหละที่แล้ว แบบนั้นมันสยอง มันเลี่ยนไป แล้วมึงไข้ขึ้นจนเพ้อเหรอ”

“นะครับ แบล็คขอ * * ”

“บ้าไปและ เพ้อไปและมึง ไปโรง’บาลหน่อยมั้ย แล้วจะพูดแบบนั้นอะนะอายจัดๆ” ๕๕ น่ารักครับ เคียวน่ารักดี ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เคยสังเกตนะ

“นะๆ นะ นะครับ แบล็คขอร้องนะ ทีกับพี่ยังได้เลย แค่แทนตัวเองว่าเคียวก็ได้ พูดกูมึงบ้างก็ได้สลับกันๆ”

“ไม่เอาทั้งนั้นแหละๆ เลี่ยนจัดอะมึง พี่กูก็พี่กู ไม่เกี่ยวกับมึงอะ”

“โหย นิดเดียวเอง นะๆ ๆ น้าๆ  ๆ ๆ” อ้อนครับ มี2 อย่างที่ทำให้มันใจอ่อนได้ คืออ้อน กับ งอน อย่าบอกใครนะครับ อุ๊บไว้เลยๆ

“ไม่!!”

“นะๆนะ ๆ  ๆ  แบล็คขอแค่นี้เอง *o*” อ้อนไม่ค่อยได้ผล เอาสายตาๆ ให้มันรู้เลยว่าเคียวจะไม่ยอม หึหึ

“อะ..เออๆๆ แค่ก็ได้ๆ แต่ถ้าหลุดก็อย่าว่านะเว้ย แล้วมึง เอ้ย! แบล็คบ้าอะไรถึงให้พูดแบบนี้วะ”บอกแล้ว เห็นมั้ยละ ผมบอกแล้ว สมกับที่อยู่ด้วยกันมานาน

“พูดไม่เพราะเลยอะ เคียว พูดเพราะๆหน่อย” [เล่นมากๆขอให้เจ๊เคียวทิ้ง เพี้ยง~//Me] [ไปไกลๆ ไป๊~//แบล็ค]

“อะ..เอ่อ..ทำไมแบล็คถึงให้เราพูดเพราะๆล่ะ -///-” หึหึ น่าแดงหมดแล้วนะ เคียว นี่คืออีกข้อหนึ่ง เคียวจะเขินเวลาต้องเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อกับเพื่อนๆครับ แปลกๆหน่อย แต่น่ารักครับ หน้าแดงหาดูยาก๕๕

“อ่า แทนตัวเองด้วยซิครับ”

“อ่า ..ทำไมบะ..แบล็คให้.........ไม่เอาแล้วโว้ย!! ไอ้แบล็คมึงเป็นไร แม่ม! ชิ! -/^/-*” เคียวพูดพร้อมกับกอดอกไปด้วยหน้าบึ้งๆปากเบะๆ ไม่ใช่ว่ามันโกรธหรือจะร้องไห้นะครับ แต่มัน...กำลังเขิน ฮิฮิ

“ก็แบล็คอยากให้พูดเพราะบ้าง และแบล็คมีไรจะบอกอะครับ อะ อะ ถ้าอยากรู้ต้องพูดอย่างที่แบล็คบอกนะ”

“อะไรวะมึง ก็ได้ๆ อ่าให้ทำใจก่อนๆ”มีทำใจด้วย ๕๕ น่ารักเนอะ

“ตามสบายครับ แต่แปบนะ พี่ครับเก็บเงินครับๆ”

“ทำไมกูยังกินไม่อิ่มเลย”สงสัยมากจังว่าที่แฟนผม :]]

“น่าๆ เดี๋ยวพอแบล็คพูดไป เคียวอาจจะไม่อยากกินอีกก็ได้”

“อะ อืมๆ แบล็คมีไรจะบอกคะ..เคียวล่ะ -//-? ”

“เอาหูมาใกล้ๆซิ มันเสียงดังไม่ได้อะ” นั้นๆเพื่อนสนิทกำลังจะกลายเป็นอดีตและว่าที่แฟนกำลังจะกลายเป็นปัจจุบัน ฮุฮุ

“เรื่องมากอะแบล็ค เร็วๆด้วย เคียวหิวแล้วเนี่ย”

“อะครับ เอาหูมาใกล้อีกหน่อยนะเคียว”เคียวค่อยๆยื้นหน้ามาใกล้ผมเรื่อย ถ้าสังเกตดีๆมีสีแดงบนใบหน้าด้วยนะ >//<

“บอกได้ยังๆ เคียวอย่ารู้นะแบล็ค ////”เคียวเร่งแล้วๆ ถ้าจะเกิดไรขึ้นก็ต้องรับมัน เอาวะไอ้แบล็ค

“เคียวครับ ต้องตอบคำถามผมนะ”

“อือ ตอบๆ บอกเร็วๆ”

.

.

.

.

“ผมชอบเคียวนะ”

“ห๊ะ!” ๕๕ เมื่อผมบอกเสร็จเคียวก็มีท่าทางตกใจมากๆแล้วก็สปริงตัวออกห่างจากผมเลย กะว่าแกล้งเล่นๆ แต่สปริงออกห่างแบบนี้ ผมก็น้อยใจนิดๆนะเนี่ย . ^ .

“เคียวจะตอบว่าไงครับJ” ลุ้นครับ

“คือ ..มึงอย่ามาล้อเล่นนะ มันไม่สนุก ๕๕๕ เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานนะเว้ย ล้อเล่นงี้ก็ตกใจเป็นนะ”

“แบล็คไม่ได้โกหก แบล็คชอบเคียวครับ อีกกี่ครั้งก็ได้ แบล็คจะบอกว่า แบล็คชอบเคียว! ก็ไม่รู้ว่ารู้สึกไปได้ไง แต่รู้ว่าตอนนี้แบล็คชอบเคียวนะ แล้วเคียวละ สัญญาแล้วว่าจะตอบ”

“แบล็คมึงจะบ้ารึเปล่า อย่ามาเล่นไม่สนุกนะ เรื่องแบบนี้ก็รู้ว่ากูไม่ชอบ ไม่ชอบให้เล่นเรื่องรักๆใคร่ๆ”

“แบล็คไม่ได้เล่นครับ”

“กู....คือ.....มึงอย่ามาเล่นดิ” ทำไมเคียวถึงทำหน้าลำบากใจอย่างนั้นล่ะ

“เคียวแบล็คไม่ได้เล่น....ไม่ต้องตอบแบล็คแล้วล่ะ แบล็คพอรู้แล้วๆ ขอโทษที่ทำให้ลำบากใจนะ”เฮ้อ สุดท้ายก็จบ... ผมว่าอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้วครับ ผมลุกเดินออกไปนอกร้าน เดินเอ้อระเหย มองดูเส้นทางที่มีผู้คนมากมายเผื่อความรู้สึกเจ็บปวดนี้จะหายไปบ้าง แล้วก็กลับไปบ้าน

แต่...ผมไม่ได้ทำอย่างที่พูดไปนั้น เพราะตอนนี้ผมกำลังลุกเดินกลับมีมือบางคนมาดึงเสื้อผมก่อน.

“เคียวมีอะไรอีกครับ เดี๋ยวแบล็คจะกลับบ้านแล้ว”

“คือ...ไปส่งกู เอ้ย! เคียวได้มั้ย”

“ได้ซิ ครั้งสุดท้ายใช่มั้ย”ผมหวังว่า...เคียวจะไม่ตอบว่า”ใช่”

“ใช่”แต่เคียวกลับตอบมันออกมา

............................................................................................................................................................

            ผมกับเคียวออกมาเรียกแท็กซี่กลับบ้าน โดยผมจะไปส่งเคียวที่บ้านก่อน..เป็นครั้งสุดท้ายตามที่เคียวบอก ตลอดทางเคียวไม่มองผมเลย ได้แต่ก้มหน้านิ่งๆ ไม่พูด หรือทำอะไรทั้งสิ้น จนผมคิดว่า ผมคิดผิดใช่มั้ยที่บอกไป... 

            ภายในรถถูกปกคลุมด้วยความเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ดังมาเป็นระลอกเท่านั้น เงียบ เงียบ และเงียบ เงียบเกินไปที่ผมจะรับได้ ...ภายใต้ความเงียบนั้น เหมือนจะมีหยดของเหลวบางอย่างมาเอ่ออยู่ที่หางตาของผม เฮอะ ผม...เป็นได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ กับอิแค่เรื่องแค่นี้

รถแล่นผ่านที่ต่างๆมาเรื่อยๆจนถึงบ้านของเคียว เวลามันไวจัง อยากยืดเวลาให้ยาวกว่านี้จัง แต่มันเป็นไปไม่ได้

“เคียว”ผมเอ่ยเรียกชื่อ ก่อนที่ผมอาจจะไม่ได้เรียกอีก

“หือ??” เป็นคำสั้นๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็จะไม่ว่าอะไร แต่เพียงตอนนี้มันเปลี่ยนไป

“ฝะ...ฝันดีนะ” ผมรู้สึกเหมือนเสียงผมมันสั่นๆ

“อือ ”เพียงแค่รับคำเพียงเท่านั้นเอง และเคียวก็เดินเข้าไปในบ้านโดยไม่หันกลับมามองบุคคลที่อยู่ด้านหลังอีกเลย

“ลุงครับไปบ้านที่XXXครับ”หลังจากมองเคียวเข้าบ้านไปแล้ว ผมก็ควรกลับบ้านผมได้แล้ว

            ภายในรถก็เกิดความเงียบอีกเช่นเคย แต่เงียบได้เพียงไม่นานก็มีเสียงเตือนข้อความของผม ผมไม่คิดจะพูดอะไรอีกแล้วเพียงแต่เปิดข้อความดูเงียบๆ เพราะผมหมดแรงที่จะพูดต่อแล้ว และหยดของเหลวที่เออยู่หางตาของผมตอนนั้น ตอนนี้มันได้เอ่อล้นไหลลงมาตามแรงโน้มถ่วง  แต่ก็ปราศจากเสียงใดๆ

From : เคียว .. เพื่อนรัก

17 : 44

ข้อความของเคียว ผมคงไม่เข้มแข็งพอที่จะเปิดอ่านมันหรอกใช่มั้ย ผมนั่งตัดสินใจอยู่นาน อีกนานกว่าจะถึงบ้านของผม ถ้าผมเปิดตอนนี้ ผมก็อาจจะเจ็บมากกว่าเดิม  แต่พอเจ็บแล้ว จะเจ็บอีกหน่อยจะเป็นไร หากนี่เป็นของของเคียว ไม่ว่าอะไรผมก็จะรับมันไว้ ก่อนที่ผมอาจจะไม่ได้รับ ไม่ได้ยุ่งอะไรเกี่ยวกับเคียวเลย

From : เคียว .. เพื่อนรัก

17 : 44

v

v

กำลังเปิดขึ้นความ....

หากตอนนี้ผมอาจจะรับไม่ไหว ผมกำโทรศัพท์ไว้แน่ ไม่กล้าพอที่จะอ่านมัน ผมหลบลง ข่มอารมณ์ไม่ให้เจ็บไปมากกว่านี้ เพราะตอนนี้ผมเจ็บมากเหลือเกิน เจ็บจนร้องไห้ออกมา แต่มันก็ไม่อาจทดแทนความเจ็บไปได้ เจ็บเช่นไร ณ จุดนี้ก็เจ็บเท่านั้น ตอนนี้ผมอาจคิดได้อีกว่า ผมไม่ใช่แค่ชอบเคียวแล้ว แต่ผม รัก เคียว

ผมรักเธอ

“หนุ่ม..พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่ม”

“คะ..ครับ ... ถึงแล้วเหรอครับ”ผมสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์จากเสียงเลยของคนขับแท็กซี่

“พ่อหนุ่มไม่ลองอ่านข้อความเหรอ อย่าหาว่าลุงยุ่งนะ แต่ดูแล้วเหมือนพ่อหนุ่มเพิ่งบอกรักแล้วอกหักมางั้นแหละ”อ่า ตรงมาครับลุง ทำเอาผมสะอึกเลยทีเดียว

“ครับ ใช่ อย่างที่ลุงบอก เธอปฏิเสธ” ใช่ เคียวปฏิเสธ..

“เขาพูดเหรอ ถ้าไม่ได้พูด พ่อหนุ่มก็อย่าเพิ่งตัดสินใจไปนะ มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิด อย่าคิดไปเองเล๊ย”

“ไม่หรอกครับ ของคนอื่นอาจจะเป็นอย่างที่ลุงบอก แต่ของผม คงจะหมดหวังแล้วละครับ”

“อ่า ลุงก็พูดอะไรมากไม่ได้ แต่ลุงอยากให้พ่อหนุ่มอ่านข้อความนะ เพราะแบบพ่อหนุ่มลุงก็เจอมาเยอะแล้ว”

“ครับ ขอบคุณนะครับลุง” ผมกล่าวขอบคุณพร้อมยิ้มเท่าที่ทำได้ให้ลุงเขา

“ไม่เป็นไรพ่อหนุ่ม ผู้หญิงมีอีกมากบนโลก.......”

            ลุงเขาก็พูดของเขาต่อไป แต่ผมไม่ได้ฟังเขาแล้ว ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าผมควรจะอ่านมันมั้ย อ่านเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมจะไม่ได้ติดต่อกับคนที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและ...คนที่ผมรัก

“เจ็บก็เจ็บทีเดียวไปเลย จะได้ร้องไห้ทีเดียว แล้ววันใหม่ก็หาคนใหม่เลย ๕๕๕” ประโยคหนึ่งของลุงเข้าวนก้องภายในหูของผม

ใช่ ผมควรเจ็บมันทีเดียวเลยซินะ อ่านให้จบ ทำใจ แล้วทำใจให้ได้...

ผมเปิดข้อความที่เครื่องโทรศัพท์อ่านเสร็จแล้ว แล้วเริ่มอ่านมัน

            แบล็ค...

                        แบล็ค...เคียวขอโทษนะ

เพียงแค่ประโยคเท่านี้ก็สามารถเรียกหยดน้ำตาแห่งความเสียใจจากผมได้แล้ว แค่ผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้ผมร้องไห้ได้ ทั้งๆที่ หลายปี ผมไม่เคยร้องไห้ ผมรักเคียวโดยที่ไม่รู้ตัวมากขนาดนี้เชียวหรือ.. แต่ถึงยังไงผมก็ต้องอ่านต่อซินะ.. เจ็บ

แบล็ค...

                        แบล็ค...เคียวขอโทษนะ คือ..เคียวไม่รู้ว่าแบล็คพูดเล่นหรือพูดจริงที่บอกว่าชอบเคียว แต่เคียวจะบอกว่า เคียวไม่ได้จะปฏิเสธแบล็คนะ แต่ตอนนั้นเคียวทำตัวไม่ถูกอ่า แล้วๆ เคียวก็ไม่รู้ว่าเคียวรู้สึกอย่างไรกับแบล็คอะ ก็เลยทำตัวไม่ถูก แต่ตอนนี้เคียวรู้แล้วละ ก็ไม่รู้ว่าแบล็คจะว่าเคียวใจง่ายรึเปล่า แต่อย่างไรเคียวก็จะยืนยันคำเดิมว่า

เคียวก็ชอบแบล็คนะ :]]

จากเคียว .. เพื่อนสนิทแบล็ค

ก็แบล็คยังไม่ได้ขออะ;(

แล้วกลับมาจ่ายค่าส่งข้าความให้ด้วยๆ

เมื่ออ่านข้อความจบ น้ำตาผมก็ยังไหลอยู่ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่หยดน้ำตาแห่งความเสียใจ หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความดีใจเท่านั้น พร้อมทั้งหัวเราะไปด้วย ขนาดลุงเขายังหันมามองเลย ๕๕ ในเมื่อเรายังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ ผมก็คงต้องเปลี่ยนสถานะแล้วละ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยละครับ

            ผมกดโทรศัพท์ถึงเบอร์ที่ผมคุ้นเลย แล้วมันเป็นเบอร์ของ ว่าที่แฟนในอีกไม่กี่นาทีของผมด้วย

“ฮัลโหล เคียวเปล่า” ผมกรอกเสียงลงไป

[เคียวเองแหละ อ่านแล้วใช่มั้ยอะ ข้อความอะ]  พูดแทนตัวเองด้วย กะให้ผมไปไหนไม่รอดกันเลย

“ครับอ่านแล้ว แล้วผมจะขอเปลี่ยนคำพูดนะ”

[บะ..แบล็คจะเปลี่ยนอะไร แบล็คจะบอกว่าไม่ได้ชอบเคียวใช่มั้ย แบล็คแค่พูดเล่นๆใช่มั้ย]

“ครับ แบล็คไม่ได้ชอบเคียว”เสียงเคียวสั่นๆนะ ขอแกล้งหน่อยเถอะ หึหึ ทำแบล็คร้องไห้อะเคียวใจร้ายT^T

[ละ..แล้ว บะ..แบล็คมาพูดให้เคียวดีใจทำไมอะ รู้มั้ยเคียวก็ชอบแบล็คเหมือนกันอะ]

“อ่าแบล็คไม่ได้ชอบเคียวนะครับก็อย่างที่พูดไป แต่เคียวกลับชอบแบล็คจริงซะนี่”น้ำตาผมเริ่มหายไปและครับ แต่มีสิ่งที่มาแทนที่คือรอยยิ้ม

[แล้วแกจะมาบอกแบบนั้นทำบ้าอะไรเล่า!! แกคงไม่อยากเป็นเพื่อนกันแล้วใช่มั้ยละ อึก..ฮึก เมื่อรู้..ฮึก ความจริงแล้..ฮือ.. เมื่อรู้ความจริงแล้วอะ ฮือๆ~]

“เฮ้ยๆ เคียวอย่าร้องนะๆ แบล็คจะบอกว่าแบล็คไม่ได้ชอบเคียว”

[แบล็คสนุกมากใช่มั้ยอะ เล่นกับความรู้สึกเคียวแบบนี้อะ ฮือ~]

“ไม่ใช่นะ แบล็คไม่ได้ชอบเคียว แต่แบล็ครักเคียวนะครับ” J

[ฮึก..แบล็ค แกอย่ามาโกหกกันอีกเลย มันเจ็บนะ แกจะโกหกอะไรก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฮือ~]

“อ่า แบล็คไม่ได้โกหกนะ โหย มึงเคียวกูพูดจริงๆนะ”

[กลับมาพูด กู...มะ..มึง แล้ว.. ฮือ~ แล้วจะบอกว่าไม่ได้โกหก ฮือ~ สนุกมากใช่มั้ย ฮือ ]

“เอ้าๆ แบล็ครักเคียวนะครับ ตอนแรกก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้แบล็ครักเคียวจริงๆนะ ตลอดที่ผ่านมาก็รัก แต่แบล็คแค่ไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้นแหละ”

[ฮือ..~~]

“โอ๋ๆ ไม่ร้องไห้ซิครับ ตลอดที่ผ่านมา ถ้าไม่รักแล้วจะอยู่ดูแลทำไมละครับ จริงมั้ย?? ถ้าไม่รักจะยอมทำตามเคียวทำไม ถ้าไม่รักคงไม่ห่วง ไม่รับฟังเรื่องต่างๆของเคียวแหละ แล้วที่ให้พูดเพราะๆก็เรื่องนี้ด้วย ถ้าไม่รักแล้วที่ผ่านมาจะทำทำไมละครับ หือ?”

[ฮือ~  ฮึก..ไม่ได้โกหกใช่มั้ย ที่พะ..ฮึก พูดมาไม่ใช่คะ..ฮึก แค่ให้ดีใจเล่นนะ..ฮึก]

“เห็นแบล็คเป็นคนโกหกเหรอ”

[ปะ..เปล่า]

“ที่โทรมาหาอะจะบอกว่า แบล็ครักเคียวนะ ให้เวลาแบล็คได้พิสูจน์ได้มั้ยว่าแบล็ครักเคียวมากกว่าเพื่อนแบบที่เป็นอยู่ เป็นแฟนกับแบล็คนะครับ”

[งื้อ]

“งื้อ อะไรละครับ แบล็คไม่รู้นะ”

[ไม่รู้ แล้วไม่ว่าเป็นคนใจง่ายเหรอ]

“อ่า ไม่ใจง่ายนะครับ คบกันมาหลายปีแล้วนี่ รู้หมดทุกอย่างแหละ”

[งื้อ]

“งื้ออะไร ยังไม่ตอบเลยนะ ว่าเป็นแฟนกับแบล็คนะครับ”

[อื้อ..อืม]

“อะไรๆ แบล็คไม่รู้เรื่องนะ”๕๕ ขอแกล้งมั่งละ เล่นซะผมร้องไห้เลยอะ

[ก็......... ]

“ก็อะไรครับ”หึหึ สนุกดีอะ

[ก็....ตกลงมั้ง]

“เขินเหรอ”ฟังจากเสียงก็รู้ครับ หน้าแดงอยู่ชัวร์เลย

[ บ้า! เดี๋ยวเถอะ จะนอนแล้ว วางไปเลย ]

“โอ๋ๆครับ แล้วที่บอกว่าไปส่งครั้งสุดท้ายหมายความว่าไง”ใช่ๆ ทั้งที่ชอบอยู่แต่ทำไมตอบว่าใช่มาอะ

[ก็ครั้งสุดท้ายของการเป็นเพื่อนสนิทไง เพราะต่อจากนี้ แบล็คจะเป็นแฟนเคียว เคียวจะเป็นแฟนแบล็คแล้วไง ไปแล้ว ฝันดีนะ]

ตึดๆ ๆๆ ๆตุ๊ดๆๆ

๕๕๕๕ น่ารักจัง แฟนใครว่ะ พูดเองเขินเอง ตัดสายไปซะงั้น ๕๕๕ นั้นๆ มองทำไม คนนี้แฟนผม ผมไม่ให้ใครทั้งนั้นเลย เพราะคนเนี่ยอะ เป็นแฟนของแบล็ค และ แบล็คก็รักมากซะด้วยซิ

ผมมีความสุขจังเลย J

..........................................................................EnD..........................................................................................

เสริมๆๆ

ตึดๆ ๆ  ตึดดด~

            หลังจากที่ผมกลับถึงบ้าน ผมก็รีบไปหาแม่แล้วแซวว่าจะพาลูกสะใภ้มาหา แม่ผมตกใจมากเลย ก็คนมันอารมณ์ดี;] แต่ก่อนจะได้ตอบอะไร ผมก็รีบชิ่งหนีมาก่อน ๕๕๕ กะว่าจะนอนแล้วอะ แล้วก่อนนอนผมก็ต้องโทรหาที่รักผมก่อนนะ ๕๕ คนมันหวงมันเห่อ

[ค่ะ]

“รับเพราะมากเลยอะ”

[โทรมามัยอะ]

“โหยใจร้าย แบล็คจะโทรมาบอกว่า ฝันดีนะครับแฟนของแบล็ค”

[ บ้า! รู้แล้วไม่ต้องย้ำ ฝันหวานๆนะ วางแล้ว]

ตุ๊ดๆ ๆๆๆๆ

วางไปแล้วครับ สงสัยจะเขินมาก สงสัยวันหลังต้องโทรไปบ่อย เพราะผมอยากเห็นแฟนผมหน้าแดง น่ารักที่สุดเลยเนอะ คุณๆว่ามั้ย ;D

…………………………………………………………………………………………………………….

อ่า ติชมกันหน่อยนะๆ จะได้เอามาปรับปรุงนะ

(ว่าแต่มีคนมาอ่านด้วยเรอะเนี่ย ตกใจ! // แบล็ค)

นั่นปากเหรอ เดี๋ยวขอให้เจ๊เคียวทิ้งๆร้องไห้สามวันสามคืนเลย ชิ~

(งั้น ก็ตำชมมันหน่อยะละกันครับ // แบล็ค)

อ่าช่วยเม้นกันหน่อยเน้อ ถ้าจะเม้นว่าหรือติชมอะไรที่มันแรงๆขอให้ส่งทางข้อความลับเน้อ

ตรงบทความขอให้เอาแต่ข้อความเบาๆพอเน้อ ขอบคุณคนที่หลงเข้ามานะ _/l\_ กราบ~