คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฟิคแม่เหล็ก
ตอนที่ 5 : ฟิคแม่เหล็ก
“อ่าวทำไมพี่ทำแบบนี้หล่ะ” อี้ป๋อพูดด้วยเสียงโอดอวย
“นอน2ห้องนั่นแหละดีแล้ว แล้วใครจะนอนกับใคร” อี้เชวียนพูดออกมา
“ผมไม่นอนกับซึงยอนฮยองแน่/ผมไม่นอนกับอี้ป๋อแน่” ซึงยอนกับอี้ป๋อพูดพร้อมกันทันที
“อ่า..ยังงั้นนายสองคนนอนด้วยกันนะที่เหลือนอนกับพี่” เหวินหานกับซองจูรีบวิ่งไปหาอี้เชวียนทันที
“งื้ออ..ก็ผมบอกอี้เชวียนฮยองแล้วนิว่าผมไม่อยากนอนกับมันอ่ะ” ซึงยอนพูดด้วยความหงุดหงิด
“ผมก็ไม่อยากนอนกับฮยองเหมือนกันนั้นแหละ” อี้ป๋อก็พูดด้วยความหงุดหงิดเช่นกัน
“อี้เชวียนฮยองให้ผมนอนกับคนอื่นไม่ได้หรอ” ซึงยอนพูดอ้อนทันที
“ไม่ได้นี้เป็นโทษที่พวกนาย2คนร่วมหัวแกล้งฉัน” อี้เชวียนพูดออกมา
“อี้ป๋อเป็นคนคิดแผนนี้นะฮยองผมไม่เกี่ยว” ซึงยอนพูดแย้งขึ้นมาทันที
“ไม่รู้แหละไปได้แล้วซึงยอนรีบเอาของไม่เก็บไม่อยากเล่นน้ำหรือไง” อี้เชวียนพูดบอกเพราะตนเองอยากเล่นน้ำเต็มที่แล้ว
“ฮยองอ่ะ” ซึงยอนพูดอย่างงอนๆ
“ซึงยอน” อี้เชวียนพูดเสียงดุ
“ไปแล้วคร้าบๆๆ” ซึงยอนรีบยกกระเป๋าแล้วไปหาเมเนเจอร์ทันที
“ซอลจุงฮยองคร้าบ”
“อ่าวมีอะไรหรอเคลียร์แล้วใช่ไหมว่าจะอยู่กับใคร” เมเนเจอร์ถาม
“เคลียร์แล้วครับขอกุญแจหน่อยแต่ถามหน่อยซิซอลจุงฮยองในห้องเป็นเตียงเดี่ยวหรือเตียงคู่อ่ะ” ซึงยอนพูดออกมาเพราะไม่อยากนอนใกล้กับอี้ป๋อ
“ก็ต้องเตียงคู่ซิถามแปลกๆ” เมเนเจอร์พูดออกมา
“โห้ยยย ตายๆๆๆๆตายแน่ๆๆ” ซึงยอนพูดด้วยเสียงโอดอวย
“ทำไมหรอ” เมเนเจอร์ถามเพราะเห็นซึงยอนทำหน้าแบบนั้น
“ไม่มีไรหรอกครับฮยองไปล่ะครับฮยอง” พูดเสร็จซึงยอนก็ดึงกุญแจที่เมเนเจอร์ถือทันที
“ได้มาล่ะหรอ” เหวินหานพูดเสร้จก็ดึงกุญแจมาอันหนึ่งทันที
“คร้าบบบ” ซึงยอนพูด
“อ่าห้องใกล้ๆกันนี่น้าถ้ามีอะไรก็เคาะห้องล่ะกัน” อี้เชวียนพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเลขห้องใกล้กัน
“เย้ๆจะได้เล่นน้ำแล้ว” อี้ป๋อพูดด้วยความดีใจ
“ไปเก็บของได้แล้วๆ” ซึงยอนพูดพร้อมกับดันหลังอี้ป๋อไปด้วย
“อูห้องสวยจัง” ซึงยอนพูดออกมา
“สวยตรงไหนพี่มีแต่สีชมพูกับสีฟ้าเหอะสีดำยังจะดีกว่าอีก” อี้ป๋อพูดออกมาเพราะไปที่ไหนก็มีแต่สีชมพูกับสีฟ้า
“สีดำสวยตรงไหนสีชมพูกับสีฟ้าสวยกว่า” ซึงยอนเถียงออกมา
“ผมไม่อยากทะเลาะกับพี่หรอกเพราะผมอยากเล่นน้ำมากกว่า” อี้ป๋อพูดออกมา
“เออๆๆ” ซึงยอนพูดตอบ
“ผมว่ารีบจัดเสื้อผ้าเถอะผมครับผมอยากเล่นน้ำแล้ว” อี้ป๋อพูดพร้อมกับกระโดดเบาๆ
“...” ซึงยอนไม่พูดแต่รีบไปจัดกระเป๋าทันที อี้ป๋อจึงเดินไปจัดเสื้อผ้าอีกตู้หนึ่ง
ก๊อกๆๆ
“อ่าวมีอะไรหรอ” ซองจูฮยองที่เปิดประตูออกมาเห็นอี้ป๋อกับซึงยอนยืนอยู่
“เมื่อไรฮยองจะไปเล่นน้ำสักทีคร้าบ” อี้ป๋อถามทันที
“อ่า..แปปนึงนะหรือเราสองคนจะไปก่อนล่ะ” พอซองจูพูดเสร็จซึงยอนก็พูดทันที
“ระ..” ซึงยอนยังพูดไม่เสร้จอี้ป๋อก็พูดขึ้นมาก่อน
“อ่า..งั้นผมไปรอล่ะกันนะครับ” พูดเสร็จอี้ป๋อก็ดึงแขนซึงยอนแล้วทำตาเหมือนบังคับ
“อ่างั้นผมไปรอล่ะครับรีบๆนะพี่” ซึงยอนพูดเสร็จอี้ป๋อก็ดึงไปทันที
.
“ทำไมต้องทำสายตาบังคับกันด้วยว่ะ” ซึงยอนพูดขึ้นเมื่อมาถึงที่ทะเล
“ถ้าผมไม่ใช้สายตาจะให้ใช้อะไรล่ะครับพี่”
“อ่ะมาแล้ว” ซึงยอนพูดขึ้นเมื่อเห็นฮยองที่เหลือเดินมา
“โอ้โห้ฮยองเนี่ยเดินเหมือนว่าฮยองกำลังเดินนายแบบอยู่เลยนะ” อี้ป๋อพูดแซะขึ้นเมื่อฮยองเดินมาถึง
“ป่ะๆไปเล่น” อี้เชวียนพูดตัดบท
“ป่ะๆๆๆๆ” อี้ป๋อพูดเสร็จก็วิ่งลงน้ำทันที
.
“จะสาดน้ำหาฉันคนเดียวทำไมว่ะคนอื่นก็มีทำไมไม่สาด” ซึงยอนพูดด้วยเสียงหงุดหงิดเพราะอี้ป๋อสาดน้ำใส่เขาตลอดเวลา
“ก็อยากแกล้งแต่ฮยองอ่ะสนุกดีฮ่าๆๆ”
“อ่าวอี้ป๋อกับซึงยอนอ่ะเล่นไล่จับไหม” เหวินหานพูดออกมา
“เล่นในน้ำเลยหรอครับ” อี้ป๋อถามด้วยความตี่นเต้น
“ใช่ๆๆ” เหวินหานตอบ
“งั้นใครจะเป็นก่อน” เหวินหานถาม
“งั้นฮยองเป็นก่อนล่ะกัน” ซองจูพูดเสร็จก็จับเหวินหานทันทีโดยที่ทุกคนกำลังวิ่งหนี
“ย่าา!!ทำไมฮยองเป็นคนแบบนี้หล่ะ” เหวินหานพูดเสร็จก็วิ่งไล่จับซองจู
“ย่า!แล้วทำไมนายต้องมาไล่ฉันด้วยหล่ะ” ซองจูพูดด้วยวิ่งไปด้วย
“ก็ฮยองมาจับผมก่อนอ่ะ” พูดเสร็จเหวินหานก็รีบวิ่งไปจับซองจูทันที
“ย่าา!!นาย” ซองจูพูดใส่เหวินหาน
“แบร์ๆๆ” เหวินหานแลบลิ้นใส่
“ฉันไม่เอานายหรอก” พูดเสร็จก็รีบวิ่งไปจับซึงยอนที่กำลังมองวิวอยู่ทันที
“อ่าว ฮยองอ่ะ” ซึงยอนพูดอย่างเซ็งๆ
“จะจับใครดีล่ะที่นี่” ซึงยอนพูดแล้วมองหาคนที่จะจับ
“โอ๊ะ!!” ซึงยอนเห็นอี้ป๋อกำลังมองวิวอยุู่เหมือนกัน
โป๊ะ !!
“อะ..โอ้ย” อี้ป๋อพูดพร้อมกับจับที่แขนตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆๆ” เสียงของซึงยอนหัวเราะออกมา
“ฮยอง!!!” อี้ป๋อพูดเสียงดังขึ้น
“อู้ยย กลัวจังเลยๆๆ” ซึงยอนพูดพร้อมกับทำหน้าตลก
“ได้ !!” พูดเสร็จอี้ป๋อก็ไล่จับซึงยอนทันที
อี้ป๋อกับซึงยอนวิ่งไล่จับกันจนคนที่มาเล่นน้ำทะเลต้องมองด้วยความเอ็นดูในขณะที่ซึงยอนกำลังวิ่งอี้ป๋อก็วิ่งตามทันแล้วกอดเอวซึงยอนทันที
“อ่ะ!ผมจับพี่ได้แล้ว” อี้ป๋อพูดก่อนจะยิ้มร่าแต่มือยังกอดเอวซึงยอนไว้อยู่
“นี่!!นายคิดจะแต๊ะตั๋งฉันหรอห๊า!!” ซึงยอนพูดพร้อมกับตีมืออี้ป๋อที่จับเอวเขาอยู่
“ป่าวนะฮยองฮยองคิดไปเองคนเดียวหรือป่าว” อี้ป๋อพูดพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์แต่มือก็ยังกอดซึงยอนอยู่
“บ้ะ..บ้าา ฉันถามเฉยๆหรอกแต่มือนายนะเอาออกได้แล้ว” ซึงยอนพูดพร้อมกับตีมืออี้ป๋ออีกครั้งแต่แรงกว่าเดิม
“ไม่เอาออกหรอกฮ่ะๆ” อี้ป๋อพูดพร้อมกับกอดเอวซึงยอนแน่นกว่าเดิม
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ นี่แน่ะ!!” ซึงยอนพูดพร้อมกับเอาอศอกชกท้องอี้ป๋อ
“โอ้ยย!!” อี้ป๋อพูดแล้วปล่อยมือที่จับเอวซึงยอนแล้วจับท้องตัวเองทันที
“แบร์~สมน้ำหน้าฮ่าๆๆ” ซึงยอนพูดพร้อมกับหัวเราะด้วยความสะใจ
“สองคนนี้นี่น่าจะจู้จี้กันก็จู้จี้กันในห้องซิจู้จี้กันอยู่นี้ไม่อายเค้าบ้างหรือไง” ซองจูพูดออกมาพรอ้มกับทำหน้าล้อเลียนไปให้ซึงยอน
“บะ..บ้าหรอฮยองก็มันอ่ะแกล้งผม” ซึงยอนได้ที่ก็พูดว่าอี้ป๋อแล้วเดินไปข้างหลังซองจู
“ไหน..อี้ป๋อไปทำอะไรซึงยอน” ซองจูถามอี้ป๋ออย่างจริงจังแต่ซึงยอนที่อยู่ข้างหลังซองจูกำลังแลบลิ้นอยู่ในขณะที่ซองจูไม่เห็น
“ผมยังไม่ได้ทำซึงยอนฮยองเลยนะผมแค่วิ่งไปจับฮยองแต่เผอิญมือไปกอดเอวอ่ะมันเป็นกฎหรอฮยองที่จะเล่นไล่จับที่จะจับตัวอะไรไม่ได้จับได้แค่มือ” อี้ป๋อพูดยาว
“จริงหรอซึงยอน” ซองจูหันมาถามซึงยอน
“อะ..เอ่อครับ” ซึงยอนตอบอย่างตะกุกตะกัก
“ไปกินข้าวได้แล้วนี่กำลังจะค่ำแล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมากินข้าวพร้อมกัน”อี้เชวียนฮยองพูดขึ้นเมื่อตอนนี้กำลังจะค่ำแล้ว
“คร้าบๆๆ”ทั้ง4คนที่เหลือตอบออกมาพร้อมกัน
Talk with writer
ดีใจจังมีคนเม้นน เย้ๆๆ เม้นแบบนี้เยอะๆเลยนะ จะได้ลงบ่อยๆ><
By Kiyochii
ความคิดเห็น