คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มือถือช๊าน,, จ่ายมาน้ะ
ติ้ดดดด..ดด
^______________________________^ //
"ฮาโหลวววววว" ฉันรับสายอย่างอารมดี เพราะ วันนี้ฉัยอยุ่ในกรุงโซล!!!! [กรี๊ดดดดด..ดด]
"ฮาโหล ยัยโกกิ อยุ่ไหนเนี่ย -o-"
"อยุ่กรุงโซลย่ะ >0< -"ฉันตอบรับอย่างอารมดี
อ้อ!ลืมแนะนำตัวไปเลย.....ฉันชื่อโกกิค่ะ ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันชื่อไม่เหมือนชาวบ้านเค้า
เพราะฉันมันไม่เคยเหมือนชาวบ้านอยุ่แล้น กร้ากกกกกก!!! วันนี้ฉันอยุ่ในกรุงโซล ประเทศเกาหลีค้า
ประเทศนี้เป็นประเทศในฝันของฉัน>>ผู้ชายล้อหล่อ คึกๆ >______< และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำไม
วันนี้ฉันอารมดี
"ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!กรุงโซล ล้อเล่นน่าอย่างเทอนี่นะ โก อินเตอร์ มีเงินไปหรอยะ" นี่ก็ยัยรี่เพื่อนสุดรัก
ของฉัน
"อ่ะแน่น้อน ไฮโซอย่างฉัน อยากไปไหนก้ไปได้ย่ะ"$O$
"ไปยืมเงินใครเค้ามาล่ะ"
"ก้ยัย...เฮ้ยยย ไม่ช้ายยยยย"-*- เพื่อนชั้น
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เสียงหัวเราะของฉันดังลั่นไปทั่วสถานีรถไฟ(ฟ้า) ก่อนที่...
พลั้กกก OoO #
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ที่ฉันกรีดร้องน่ะ ไม่ใช่ว่าเจ็บแต่อย่างใด แต่มือถือที่ฉันกำลังคุยกับยัยรี่นั้น มันตกลงไปบนรางรถไฟฟ้า
ม้ายยยยยT_____________T
นั่น เครื่องนั้นเป็นหมื่นนะเว้ย เงินกรุรุรุรุรุรุรุรุรุรุรุ
ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้บ้า!!!!!
ฉันร้องออกไปสุดเสียงแต่...ที่นี่ที่โซล แม้งไม่มีใครรุ้เรื่องเลยอ่ะดิ๊
มือถือของช๊านนนนนนนนนน T0T
รั้กซะยิ่งกว่าลูกนะนั่น ใครๆ ใครมันเป็นคนก่อเรื่อง แล้วจะคุยกับพวกมันรุ้เรื่องมั้ยเนี้ย ฉันพยายามพูดภาษาอังกฤษออกไป
"who hit me??"ฉันพูดออกไปอย่างงั้น ภาษาอังกฤษสุดแย่ของฉัน บวกกับสำเนียงที่สุดแสนจะไทย
มันเลยไม่มีซักคนที่จะตอบฉัน มีเพียงพวกที่มองฉันด้วยความงงงวย (มันพูดภาษาไรของมัน)
"who.."
"พอเหอะ ยัยบ๊อง ฉันอายแทนอ่ะ >///<"
"นายไม่ต้องมายุ่ง เอ๋!นายเป็นคนไทย O___o"
"ลูกครึ่งไทย เกาหลี แต่ฉันขอล่ะ อย่าพูดอีกเลย >TAT<"
"งั้นนายก้รับผิดชอบชั้นมาเลย จ่ายมา 10,234 บาท"
"ห๊า!ทำไมฉันต้องจ่ายด้วยเล่าOAO"
"เพราะนายพูดไทยได้ไงล่ะ"
"เกี่ยวมั้ย??"
"ไม่ว่ายังไงนายก้ต้องจ่ายช๊านนนนน!!!!"
"ม่ายยยยยยยยย >TOT< "
_____________________________________________________________________
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน้ะคะ ^_________^
พยายามแต่งอย่างเต็มที่แล้วค่ะ
นี่เป็นเรื่องแรก
อ้อ คอมเม้นน้ะค้ะ
ความคิดเห็น