เจ้าหญิงนักสืบ

ลำดับตอนที่ #4 : ร้านมองค์การ์เช่ย์

“80 เซนครับ” เสียงคนขับรถแท๊กซี่กล่าว  ขณะที่ไมเคิลยื่นแบงค์หนึ่งดอลลาร์ให้

“ไม่ต้องทอนครับ” ไมเคิลบอกคนขับรถแท๊กซี่

      

           เนต ไมเคิล เคลลี่ และแจ๊ค ลงจากรถแท๊กซี่มายืนอยู่ที่หน้าร้าน มองค์การ์เช่ย์ เป็นร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่ขึ้นชื่อที่สุดในนิวยอร์ก ภายหน้าร้านตกแต่งด้วยโคมไฟสไตล์ยุโรป  ผนังและป้ายหน้าร้านล้วนทำมาจากหินอ่อนตามสไตล์อิตาเลี่ยน บริกรชายวัยหนุ่มยืนต้อนรับหน้าร้าน



“สวัสดีครับ ร้าน มองค์การ์เช่ย์ ยินดีต้อนรับครับ มารับประทานอาหารกี่ท่านครับ”บริกรหนุ่มกล่าว



“4 คนครับ” แจ๊คตอบ

“

เชิญทางโซนเลอดิการ์ครับ  ทางนี้ครับ ”บริกรหนุ่มบอกพร้อมกับนำเดินไป



“ที่นี่มีทั้งหมด  3 โซน มีโซน ดิลอนเต้ เป็นโซนสำหรับ คู่รัก โซนเลอดิการ์ โซนสำหรับครอบครัวหรือเพื่อนฝูง และโซนฟรังค์ปัวร์ เป็นโซนสำหรับคนหมู่มากเช่นพวกนักธุรกิจหรือเพื่อนฝูงที่มากันมากๆ”

ไมเคิลกล่าวบอกเพื่อนๆในขณะที่เดินต่ามหลังบริกรไป และกล่าวต่อไปว่า



“แต่ละโซนมีสไตล์เป็นของตัวเอง ผมเองก็มาบ่อยแต่ก็ยังไปไม่ครบทุกโซนขาดแต่โซนคู่รักเท่านั้นแหละครับ”



“จริงเหร้อจ้ะไมเคิล เห็นสาวๆมารุมล้อมเยอะแยะไปหมดแต่ไม่มีสาวๆคนไหนได้มีโอกาสมานั่งทานข้าวกับไมเคิลที่ร้านนี้บ้างเลยเหรอ” เคลลี่พูดตามประสาเพื่อนที่รู้จักกันดีมาตั้งแต่สมัยไฮลสคูล  



ภาพที่ไมเคิลนั่งดื่มแชมเปญกับเนตสองคนก็ผุดขึ้นมาบนหัวเนตทันที  แหม!!ฉันคิดอะไรอยู่นะเนี่ย มันจะเป็นไปได้ยังไงไมเคิลไม่ได้ชอบฉันเลยสักนิด มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกน่า เนตพึมพำกับตัวเอง



“นี่โต๊ะสำหรับสี่ที่ครับ และนี่ครับรายการอาหาร อีกสักครู่ จะมีบริกรมารับออร์เดอร์นะครับ”บริกรหนุ่มกล่าวพร้อมกับยื่นรายการอาหารไปให้ทั้งสี่คน



เนตสังเกตเห็นโต๊ะเป็นโต๊ะกลมขนาดปานกลางทำมาจากไม้สักอย่างดีสีน้ำตาลเข้มและถูกขัดจนมันวาว มีแจกันดอกลิลลี่สีขาวและเทียนแบบตั้งโต๊ะ ตั้งอยู่ตรงกลางโต๊ะ  ในขณะที่เธอนั่งเธอก็สัมผัสได้กับเบาะนุ่มๆที่วางอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่แกะสลักด้วยลวดลายเรียบง่ายแต่ดูหรูหราช่างเป็นแบบที่เธอชอบจริงๆ



“ที่นี่ พวกสปาเกตตี้ กับเสต็ก ขึ้นชื่อมากเลยนะครับ”ไมเคิลแนะนำ ก่อนที่บริกรเป็นชายวัยกลางคนจะมารับออร์เดอร์พร้อมกับกล่าวต้อนรับ



“สวัสดีครับ มองค์การเช่ย์ ยินดีต้อนรับครับ จะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ”บริกรกล่าว



“ขอเป็นไวน์แดงปี 1980 สี่แก้วครับ”ไมเคิลกล่าวบอกบริกร



“และจะรับอาหารแบบไหนดีครับ”บริกรกล่าวเพิ่มเติม



“ฉันขอสเต็กเนื้อแกะคะ”เคลลี่บอกบริกร



“ผมขอสต็กทีโบน 2 ที่ครับ”แจ๊คบอกบริกร พร้อมกับสั่งอาหารให้ไมเคิลแล้ว



“ทานอะไรจ้ะเนต”เคลลี่หันไปถามเนตซึ่งนั่งอยู่ด้านขวาของเธอ ในขณะที่เนตกำลังก้มมองไปที่รายการอาหาร



“ขอเป็นสเต็กปลาแล้วกันคะ”เนตหันไปบอกบริกร ที่ยืนอยู่ระหว่างเธอกับไมเคิล  



“ครับ รับอะไรเพิ่มอีกไหมครับ”บริกรกล่าวเพิ่ม



“ไม่แล้วครับ” แจ๊คบอกบริกร

บริกรเก็บรายการอาหารจากทั้งสี่คนและเดินจากไป



“ที่นี่ตกแต่งด้วยบรรยากาศที่คลาสสิกดีนะคะ เหมือนมาทานอาหารที่ประเทศอิตาลี่มาก แล้วยังมีดนตรีแบบออเคลสต้าร์บรรเลงคลอไปอีกด้วย”เคลลี่กล่าว



“ปกติที่นี่เปิดตอนไหนคะ”เนตหันไปถามไมเคิลด้วยความที่คิดว่า เขาน่าจะรู้จักที่นี่ดีที่สุดแล้ว เอ๊ะรึว่าอยากคุยกับไมเคิลมากกว่าจ้ะเนต!!  *_*



“เปิดทุกวันยกเว้นวันพุธครับจะเปิดเฉพาะตอนเย็นช่วง 6 โมงเย็นถึงเที่ยงคืนเท่านั้นครับ”ไมเคิลตอบพร้อมกับรอยยิ้มไปที่เนต   แน่นนอนว่าเนตหน้าเริ่มแดงโดยไม่รู้ตัวเพราะรู้สึกดีที่ได้คุยกับคนที่แอบปลื้ม  



>>แอบปลื้ม<<    แค่นั้นเองจริงเหรอเนต!!  วันนี้แค่แอบปลื้มแล้วต่อไปล่ะเนต เธอต้องเจอไมเคิลแทบทุกวัน เพราะเขาเรียนอยู่ที่เดียวกับเธอ เป็นเพื่อนกับเธอไปแล้ว เธอต้องรู้สึกชอบไมเคิลมากกว่านี้แน่   ผู้แต่งเชียร์อยู่นะจ้ะ>_<