คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11
อลหม่านรั...อเธอเป็นที่พัใ
อนที่ 11
ริสโเฟอร์นอนบนเีย ไม่ั้ใะป่วยหรอ แ่ไหน ๆ ็ถือว่าโอาสีแล้วนี่นา โอาสอารไ้อยู่ับแฟนสอน อ้อนเสียหน่อยะเป็นไรไป ็ูแฟนเาสิ ไปนั่ทำไมั้ไลาเา สนใหนัสือมาว่าเาอี
“ผมปวหัวั” นบอปวหัว็ทำหน้าทำาประหนึ่ปวหัวเสียริ
“ปวหัวหรือปวแผละ” พระแพเอ่ยถามเาอีรั้เพื่อวามแน่ใ...็บาเ็บ มีแผล แ่บอว่าปวหัวนี่นะ นถามยิ้มละไม หาะบอว่าเื่อเาหรือ...ปล่อยเลย...ไม่เื่อเลยสันิ
“ปวทั้สออย่าเลยรับ พระแพมานั่บนเีย้วยันสิ ูหนัันนะรับ” น้ำเสียอ้อนอเา เหมือนะไม่ไ้ผล เมื่อแฟนสาวส่ายหน้า บอว่าปวแผลยัไม่ยับ เอาหนัมาล่อ็ไม่ยับอี เพียแ่ส่สายามอมาแ่นั้นเอ
“ไม่เอาหรอ่ะ พระแพสั่้าวมาให้ริสแล้ว ทำไมไม่ยอมทานเสียทีล่ะะ” พระแพเอ่ยถามเา เธอเอ็่วนิ อยาะนอนเหมือนัน หาไม่ไ้ไปไหนไ้ ารนอนพัน่าะเป็นำไรอย่าหนึ่ในารมารั้นี้
“ป้อนหน่อยสิรับ” แล้วเสียอ้อนอเา็ทำเอาพระแพอมยิ้ม เอ่ยแย้ึ้นมา้วยน้ำเสียที่แสนหวาน
“เอ...ลนี่เ็บมือ้วยหรือะ” พระแพอประไม่ไ้ ็มันริ ๆ นี่นา เธอเอ็รู้หรอว่าเาแ่อ้อน แ่็อหมั่นไส้ไม่ไ้ ่อให้น้ำเสียะหวานเหมือนไม่ริั็เถอะ หรือเพราะเสียเธอหวานไปนะ เาเลยไม่ิเลยว่าเธอประให้บ้า
“ที่รั” ริสโเฟอร์ส่สายาละห้อยมา ส่ไปหลายมุแล้วยันั่เสียห่าแบบนี้อี
“เลิทำเสียแบบนั้นเลยนะะ พระแพอยู่เป็นเพื่อนทั้วันยัไม่พอหรือไ อไปเที่ยวับน้อ้วยเห็นไหมะ”
“พระแพทำเหมือนไม่อยาอยู่ับผม” หน้าเาอ....อน...นเธอ้อหัวเราะ ออมานไ้ อยาะแล้ทำหน้าุ แ่็ทำไม่ล นาน ๆ เอเา ใ่ มัน็ะเป็นเือนแล้วนี่นา รู้หรอน่าว่าเาอยู่ในอารม์ไหน
“็ริสไม่ไ้เป็นอะไรมาัหน่อยนี่ะ” ริสโเฟอร์ไม่ับแม้ระทั่านมัะโรนีที่วาอยู่ เานอนหันหลัให้อีน ทำเหมือนอนะริ ๆ
พระแพนั่อยู่เ้าอี้รปลายเียเธอเอาแ่อ่านหนัสือไม่ไ้สนใเาเลย ผ่านไปสัรู่ให่ นอาหารในานน่าะเย็นแล้ว้วย้ำไป เมื่อเห็นริสโเฟอร์นอนหันหน้าไปอี้าน ไม่ยอมทานริ ๆ หิสาว็เริ่มโมโห ะให้ยับเ้าไปใล้เหรอ เมื่อเ้าไปนัู่ทีวีเป็นเพื่อนยัะะไ้นั่ พ่อัวีแฟนเธอ็เอาแู่บแล้วูบอี ไม่ไ้บัับเธอน่ะใ่ แ่มัน็หลอล่อนั่นแหละ แล้วเรื่ออะไระให้เาล่อ้วยอารม์รัวนแบบนั้นล่ะ
“ริสะ อย่าทำัวเหมือนเ็ ๆ แบบนี้สิะ ถ้าไม่ทานพระแพออไปเินเล่นรทะเลสาบนะ” ไม่มีเสียอบ พระแพอำไม่ไ้ แ่็้อะหน่อยแล้วัน ผู้ายบ้า ะอ้อนอะไรนัหนา ถ้าไม่บอว่านี้เ๊นี่เป็นรุ่นพี่อเธอ ที่ทัุ้ทั้เ้มับเธอมา่อน ะไม่ำหรอ พอเาไม่หันมา พระแพเลย้อยับเ้าไปนั่บนเียนไ้ หยิบานอาหารมาถือไว้ในมือ
“ริส ทานะหน่อยนะะ ถ้าปวหัวะไ้ทานยานอนนะะ นะ..นินึนะะ” พระแพามเมส์อีนไปหน่อยละัน เายัไม่หันมา หิสาวยับเ้าไปใล้ แะัวเานินึ ่อนะส่เสียหวาน เอ่ยเรียเา แล้วพอไม่มีเสียอบ นอ้อนเลยลายเป็นเธอไปเสียนี่
“หลบไปหน่อยสิะ พระแพนั่ไม่ไ้ ห้ามอนะะ พระแพะป้อนแล้ว” เายับให้ เพียแ่แ่เธออยู่ในำแหน่ที่เหมาะสม มือ็ทำท่าเหมือนะยื่นมาหาเธอ นพระแพ้อปรามเาไว้่อน
“ผมปวหัวริ ๆ นะ ทำไมิว่าโหล่ะ” ราวนี้เาเอ่ยึ้นมา หน้าาบ่บอถึอาารปวหัวริ ๆ ทำให้พระแพอ่อนลไปหน่อย เอื้อมมือมาับัวเาแทน ่อนะเอ่ยถามเา้วยวามเป็นห่ว
“นอนมาไปหรือเปล่าะ อยาออไปเินเล่นไหม ทาน้าว่อนนะะ แล้วพระแพะพาออไป” หน้าาเาเหมือนไม่่อยสบายริ ๆ หรือะปวหัวริ ๆ นะ...พระแพลายเป็นรู้สึผิเสียแล้ว
“ทาน้าว่อนนะะ หรือะออไปนั่ทาน้านอะไ้เออาาศี ๆ หน่อย”
“ป้อนหน่อยสิรับ นะรับ ผมอยาใหุ้ป้อน” เาอร ๆ พระแพหยิบานึ้นมาป้อนเาไปำ พอเห็นเาเี้ยวเสร็ะป้อนอีำ เา็อน้ำแทน แล้วพ่อแฟนัว็ีึ้น ึเธอมาอ หอมแ้ม เธออยาะปิเสธแ่็ยอมเาอีแล้ว ่อนะนึึ้นไ้ว่าเาเพิ่ทาน้าวไปแท้ ๆ
“สปร่ะ เพิ่ทาน้าว็มาหอมแบบนี้” ยิ่พูริสโเฟอร์ลับเหมือนแล้ ส่สมูมาหอมไปทั่วไปหน้าหวาน
“เอามูเ็แล้วรับ...สะอายั” นบออมยิ้ม แถมทำท่าะ้มลมาอี เพียแ่พระแพรีบหลบ แ่นไ้โอาส็ไม่ยอม ยั้มลมาหา
“บ้า ริส...พอแล้วนะะ ไม่เอา่ะอย่าแล้ันแบบนี้สิ” พระแพันหน้าเาเอาไว้ เห็นไหม...เ้าเล่ห์ อยู่ใล้แล้วมีแ่เสียเปรียบ
“พระแพแหละ้อินเยอะ มาเี๋ยวผมป้อน รู้สึว่าผอมไปนิ” ราวนี้นป่วนทำท่าะป้อน เพียแ่พระแพส่ายหน้า พอเธอไม่ทานเา็เปลี่ยนเป็นทำอย่าอื่น อ...และมัน็ไม่แ่อนั่นไ
“ริส” หน้าแให้อีนเอ็นูหอมแ้มรั้แล้วรั้เล่า ฝ่ามือเาอยู่บนหน้าอเธอ
“เอามือออไปเลยนะ” รีบบอเธอ...เสียสั่นามารสัมผัสอเา
“เมื่อไหร่ะใอ่อนัทีนะ ผมะลแายอยู่แล้วนะที่รั ทำไมถึใร้ายแบบนี้” ุเธอแนบเนื้อ ่อให้ไม่โป๊อีน็มอเห็นเรือนร่าไ้ แฟนเาสวยทำไมเาะไม่รู้่อให้หวัวยัไเ้าเล่ห์อย่าเามีหรือะไม่ไ้สำรว มือเาแะระุมไปทีละเม็
“ริส อย่าเล่นนะ วันนี้พระแพยอมไปทั้เ้าแล้ว” พูไป็หน้าแ พยายามะึมือเาออแ่อีน็ับมือเธอออแทน
“ยอมอะไร....ไม่เห็นะยอมเลย ให้แ่อับูบเอ ออีนินะ ผม...ิถึพระแพ” ริสโเฟอร์พยายามะแะระุมออ เพียแ่มือเาโนฟา
“อย่านะะ” พระแพรีบห้ามเา มือฟาเาไปแล้ว ริสโเฟอร์็ไม่ิะหยุ
้าวน่ะไม่้อินหรอ อินนนี้ละัน เาผลัอีนล ประทับูบ เมื่อเ้าหนีไปไ้ อนนี้ไม่ปล่อยหรอ เาปล่อยฝีมือูบระาใเ็มที่ ายหนุ่ม่อย ๆ ยับมือ่ำลาลำอ เรื่อยมานถึหน้าอ ผิวสีมพูอเธอทำเอาเาไม่ล้าทำอะไรรุนแร เธอน่าทะนุถนอมนั พอเาทำท่าะ้มลมา
“ริส อย่า่ะ” พระแพรีบผลัหน้าเาออไปให้ห่า
“อีนินะรับ”ริสโเฟอร์ส่เสียอ้อน และเพราะเธอแสอาาร่อ้านแบบรุนแร ในที่สุนยอม็้อเป็นเาอีแล้ว
“ไม่เอา มาทาน้าว่ะ” ผลัเาออไ้สำเร็ นั่นไ ไ้ืบะเอาศอ พอเธอยอมนิ็ัะลาม มือพระแพสั่นไปนิะที่ พยายามะิระุม ยัไ้ยินเสียเาโวย่อ
“พระแพทำไมโหแบบนี้รับ” ริสโเฟอร์ถึับพ้อ...มา้วยวามิถึ ูสิ แฟนเาหวัวเสมอ้นเสมอปลายเสียริ
“็นี่ยอมแล้วไะ ยอมให้อแล้ว ริสะไ้รู้ว่าพระแพไม่ไ้ผอมลหรอ” โห…บอเาแล้วเธอยัอายเลย
ริสโเฟอร์เอ็ถึับอึ้ ็ใ่อยู่หรอ แ่มัน...ไม่พอนี่นา เฮ้อ เมื่อไหร่ะใอ่อนนะ ที่ริเรื่อหน้าอเา็แ่แวเธอแ่นั้นเอ ิไป็เท่านั้น เมื่อเห็นว่าให้มาว่านี้พระแพไม่ยอมเาแน่ ายหนุ่มึยอมลุึ้นมานั่ทาน้าวแ่โยี หลัทาน้าวเสร็ พระแพ็พยุเาออมานอห้อ วนเานั่เล่นรหน้าโรแรม ลมเย็น ๆ และาแฟลิ่นหอมรุ่น เธอพาเาเินเรื่อยมานอนเล่นบนเียผ้าใบ หิสาวเผลอหลับไปริ ๆ ริสโเฟอร์หอมแ้มแฟนสาว ับมืออีนมาแนบอ ่อนะนอนมอเธอ....น่ารั แฟนเาน่ารั นแอบิ็อมยิ้มมอเธอไป นระทั่หลับามพระแพไปในที่สุ
..............
ความคิดเห็น