[Fic exo] Secret love รักครั้งนี้คือความลับ... {Chanbaek}

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น

บทนำ

Baekhyun Part

" ฮือๆ พ่อครับแม่ครับ ทุกคนหายไปไหนกันหมด พี่แบคบอม ทุกคนอยู่ไหน..."
ผมร้องไห้แทบไม่เป็นภาษา เมื่อตอนนี้ผมหลงทางอยู่ที่ไหนสักที่ในสถานที่ท่องเที่ยว

" นายๆ นายเป็นอะไรอ่ะ? " ท่ามกลางผู้คนมากมายมีเด็กคนนึงเดินเข้ามาหาผม 
และพูดกับผมอย่างเป็นมิตร

" น...นายเป็นใคร "
" เราชื่อชานยอล เราหลงทางกับพี่สาวน่ะ " ชานยอลพูดไปยิ้มไป ในสถานการณ์อย่างนี้
ทำไมเขายังยิ้มอยู่ล่ะ

" เดี๋ยวเราอยู่เป็นเพื่อนนะ นายก็หลงทางมาเหมือนกันใช่มั้ย? " ชานยอลถาม
" อืม " ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่นาทีหรือเป็นชั่วโมง ผมกับชานยอลนั่งรออยู่
ที่แถวนั้นเงียบๆกัน 2 คน และแล้ว...

" แบคฮยอน!!! "
" แม่!!! " จนกระมั่งแม่ของผมตามหาผมเจอ ผมดีใจจนจะพูดอะไรไม่ออกอยู่แล้ว...

" แบคฮยอน...ไม่เป็นไรนะลูก เป็นยังไงบ้าง หืม..."
" ผมไม่เป็นไรครับแม่ "
" ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ แล้วนั่น..." ผู้เป็นแม่ถามลูกน้อยเมื่อหันไปเห็นเด็กอีกคนที่นั่งอยู่

" ผมชื่อชานยอลครับ ปาร์ค ชานยอล "
" แล้วชานยอลมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงจ๊ะ "
" ผมหลงทางกับพี่สาวครับ "
" งั้นเดี๋ยวป้าพาไปหาพี่สาวนะจ๊ะ " ไม่มีเสียงตอบรับจากชานยอล เขาแค่พยักหน้ารับ
ยิ้มๆก็เท่านั้น...

หลังจากที่ผม ชานยอลเดินตามแม่มาจากที่นั่นได้แล้ว ชานยอลก็เจอพี่สาวที่กำลัง
ตามหาตัวชานยอลอยู่เหมือนกัน พี่สาวชานยอลเดินเข้ามาขอบครอบครัวของผม
และ...เดินจากไป...

ชานยอล...หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะต้องขอบคุณนายให้ได้เลย
แต่ถึงนายไม่ได้ยิน แต่ก็ขอบคุณนะ ชานยอล...

..............................................

 

ปัจจุบัน

เฮ้อ...ผมฝันแบบนี้อีกแล้ว ครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้นะที่ผมฝันถึงมัน
มันเป็นความทรงจำช่วง 9 ขวบของผมเองล่ะ ซึ่งมันเป็นเรื่องเดียวที่ผมจำได้
และไม่เคยลืมมันเลย เพราะอะไรกันนะ?

" อืม...แบคฮยอน มีอะไรรึเปล่า? "
" ไม่มีอะไรหรอก นายนอนเถอะชานยอล "
" นายก็นอนได้แล้ว มันดึกแล้วนะ "
" รู้แล้วน่า นอนไปเลย " 

เพราะความทรงจำนั้นมีชานยอลรึเปล่านะ? หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น
ไม่นานนักผมกับครอบครัวก็ย้ายมาที่โซล เพราะงานของพ่อ และ...มันทำให้
ผมเจอชานยอลอีกครั้ง... มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อสำหรับผมเลยล่ะ ที่อยู่ๆ
คนที่รู้จักกันแค่ชื่อ เจอกันแค่ครั้งเดียว จะกลายมาเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผม
เรารู้จักกันมาตั้งแต่ 9 ขวบ ตอนนี้ผมก็ 17 แล้ว อีกไม่นานชานยอลก็จะ 17 แล้ว
เหมือนกัน ผมเป็นเพื่อนสนิทชานยอลมาตอนนี้ก็เกือบครึ่งอายุแล้วล่ะ 
คิดๆไปแล้วก็เหลือเชื่อเหมือนกันนะ ^^

" แบคฮยอน นายคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่หลับไม่นอนรึไง นั่งยิ้มอยู่นั่นแหละ "
" ครับๆ รู้แล้วครับ " ไม่ทันที่หัวผมจะลงหมอน มือหนาของชานยอลก็มาจับที่คอผม
และกดหัวผมให้ลงไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา อ้อมกอดนี้ผมน่าจะชินได้แล้วนะ
แต่ทำไม...ทุกครั้งที่ชานยอลทำแบบนี้ใจผมต้องเต้นไม่เป็นจังหวะด้วยล่ะ...

" หลับได้แล้วน่า ง่วงแล้ว " ชานยอลไม่แม้แต่ลืมตามามองผมด้วยซ้ำ
แต่กลับรู้ว่าผมยังไม่หลับ มีตาทิพรึไง - -

" นอนแล้วน่า "
" นอนแล้วนายจะตอบฉันได้มั้ยล่ะ " กวนอีก - -

" ย่าห์!!! เจ้าเล่ห์นักนะ "
" ไม่เจ้าเล่ห์แล้วจะอย่กับนายรอดมั้ยล่ะ ไอหมาน้อย~ " 
ผมล่ะเกลียดคำว่าไอหมาที่ชานยอลพูดจริงๆ พูดแล้วมันปรี๊ดดดดดดด

" ไอหยอย!!! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันแบบนั้น "
" แล้วฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันแบบนั้น " เลียนแบบ - - 

" ก็แกหยอยจริงๆนี่นา "
" แกก็เหมือนหมาจริงๆนี่นา " 
" ไม่เหมือน! แกสิหยอยคนเดียว "
" ฉันเลิกไว้ผมทรงนั้นมาจะเป็นปีละ - - "
" แล้วเคยไว้มั้ยล่ะ " เถียงกับใครไม่เถียง มาเถียงกับบยอน แบคฮยอน

" แล้วแกจะรื้อฟื้นอดีตทำไม "
" ก็...ทำไมอ่ะ! "
" ไม่มีคำด่าแล้วอ่ะดิ "
" ไอ...ไอ...ไอหูกาง!!! "
" หูย...แรงนะมึง " แรงสิดี หยอยเอ๊ย!!!

" พูดอย่างนี้ไม่มีคำด่าแล้วอ่ะดิ "
" มี "
" มีก็ด่าดิ ด่าเลย ด่าเล๊ยยยย " ผมท้าอย่างผู้ชนะ ผมจะมีอะไรเป็นจุดด้อยอีกล่ะ
นอกจากเหมือนหมาแล้วก็...เอ่อ...ผมไม่พูดถึงดีกว่า - -

" และแล้วฉันก็ช..."
" ไอเตี้ย - - " ไม่ทันที่ผมจะพูดว่า ชนะ ด้วยซ้ำ
ไอหูกางชานยอลมันก็สวนกลับ ตอนแรกนอนดีๆตอนนี้นั่งประชันหน้ากันแล้วครับ

" มึงด่ากูเตี้ยเหรอไอหูกาง "
" ก็อยู่กับมึง 2 คนจะให้กูไปด่าใคร "
" มึง!!! "
" เหมือนหมาแล้วยังเตี้ย เตี้ยแล้วยังโง่อีกนะ - - "
" ไอหยอยหูกางปาร์ค ชานยอล แกฉลาดนักรึไง " มาด่าผมหมาผมเตี้ยก็ชินนะ 
เพราะยังไงก็ยอมรับแหละว่ามันเป็นจุดด้อย แต่ว่าผมโง่เนี่ย ไม่ยอม T^T
ผมสอบได้ที่ 2 ของชั้นและของห้องเลยนะ

" ฉลาดกว่าแกอ่ะ "
" กูสอบได้ที่ 2 " ยืดอกอย่างภูมิใจ

" มึงโง่หรือมึงแกล้งโง้วะเตี้ย "
" อะไรนะ! "
" มึงลืมไปแล้วเหรอว่ากูได้ที่เท่าไหร่ "
" ไม่สนใจ! " ผมเหวี่ยงเต็มที่เชียว แต่...ผมที่ 2 เซฮุนที่ 3 จงอินที่ 4 ชานยอล...

" ฉันบอกว่าฉันฉลาดกว่าแก ก็ที่ 1 ไง "
" ... "
" แกยอมรับเถอะ ว่าแกน่ะโง่กว่าฉันจริงๆ แค่ผลสอบแกยังลืมเลย "
" ... " เงิบแป๊บ...

" นอนเถอะ เถียงกับแกจนจะตี1ละ พรุ่งนี้มีเรียนเช้านะ "
" อืม..." อยากเถียงแต่เถียงไม่ออก นอนๆไปละกัน เดี๋ยวขอบตาดำแล้ว
ไอเพื่อนตัวป่วนจะมาหาว่าทำอะไรกับไปหยอยอีก แค่คิดก็ปวดหัว


........................................................................................................................................

Fongze : อยากบอกว่าเมื่อวานไม่ได้อัพแหละ ตอนแรกคิดจะอัพตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
แต่ญาติมาเลยไม่ได้อัพ ปล่อยอินโทรไป 2 วัน วิล7 คน เม้น3 แฟนพันแท้2 คน

แต่นี่คงเป็นแค่จุดเริ่มต้นค่ะ ไรต์จะพยายามขึ้นยิ่งๆขึ้นไป
ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ

รักรีดเดอร์ที่เข้ามานะคะ ไม่ว่าจะหลงหรือยังไงก็ฝากด้วยค่ะ

ตอนหน้าไคโด้จะออกค่ะ และฮุนฮานอาจจะตอนที่ 3 หรือ 4 

เม้นหน่อยนะคะ เพื่อกำลังใจของไรต์ พลีสสสสสสส