ลูกไก่ในกำมือ (คุณป๋าขา)​

ตอนที่ 8 : ตอนที่08 พรหมลิขิต

.
.
2วันผ่านไป
.
----------------------------
น้ำหวาน:เธอคอยถามน้ำฝนทุกวันว่ามีงานบ้างไหม เเต่น้ำฝนก็บอกว่ายังไม่มีเลยน้ำหวาน
---------------------------
ก็เเน่ละสิใครจะไปรับเธอเธอเรียนจบเเค่ ป.6 เองน่ะ
-----------------------------
.
.
8.00
[น้ำฝน]​พี่ไปทำงานก่อนน่ะน้ำหวาน
[น้ำหวาน]​จร้าา พี่น้ำฝนอย่าลืมถามงานให้น้ำหวานน้้าาา
[น้ำฝน]​จร้าเดียวถามให้น่ะ
[น้ำหวาน]​จ้ะ บายๆ
[น้ำฝน]​บายๆ
.
.
9.00
------------------------------------
น้ำหวาน:นั่งอยู่หน้าบ้าน มองไปยังถนนในซอยของเธอ เธอมองไปเรื่อยๆจนไปสะดุดตากับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอก็รู้ได้เลยว่านั้นคือเเม่ของเธอ
----------------------------------
[ลำดวน]​ฉันขอเวลาอีกสักหน่อยเถอะฉันจะรีบหามาคืนให้
[น้ำหวาน]​เเม่จ๋าา เเม่หายไปไหนมาตั้งหลายวันเลยรู้มั้ยหนูเป็นหวงเเทบเเย่ เเม่หิวมั้ยจ้ะหนูทำอะไรให้กินเอามั้ย เเม่จ๋าเเล้วคนพวกนี้คือใครกันหรอจ้ะ
[ลำดวน]​ไม่ใช่เรื่องของมึงนังลูกเฮงซวย หนีไปให้พ้นหน้ากูเลยไป คนยิ่งอารมฌ์เสียยังจะมาถามมากอยู่ได้
[ชายชุดดำ1]​ตกลงมีหรือไม่มี(ตะคอก)​
[ลำดวน]​เอ่อ... (หันไปมองน้ำหวานที่ท่าทางจะร้องไห้เพราะโดนดุด่าอย่างที่เคย)​
[ลำดวน]​ฉันไม่มีเงินเเต่ฉันมีนี่ (จับตัวน้ำหวานเเละดันส่งให้ชายชุดดำ)​​นี่ลูกสาวฉันเองเอาไปขัดดอกก่อนน่ะ
[น้ำหวาน]​ขัดดอก ขัดดอกคืออะไรหรอจ้ะเเม่จ๋า
[ลำดวน]​คืองานไงละจ้ะลูกสาวเเม่​
[น้ำหวาน]​เเล้วคนพวกนี้ละจ้ะ เขาทำงานขัดดอกด้วยหรือป่าว
[ลำดวน]​เอิ่ม.. ป่าวหรอกจ้ะเขาเป็นคนขับรถของเจ้านายลูก (อีโง่)​
[ชายชุดดำ1]​(กระซิบ)​ลูกมันเป็นบ้าป่าวว่ะ โตป่านนี้เเล้วยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
[ชายชุดดำ2]​(กระซิบ)​นั้นดิ
[น้ำหวาน]​เย้ๆๆๆ
--------------------------
ชายชุดดำตกใจเพราะมัวเเต่กระซิบกันอยู่
--------------------------
[น้ำหวาน]​นี่หนูหวานจะได้งานจริงๆหรอจ้ะเเม่จ๋า
[ลำดวน]​ใช่จ้ะ(พูดอะไรนักหนาว่ะ)​
[น้ำหวาน]​เย้ๆดีใจสุดๆ ขอบคุณเเม่มากนะจ้ะหนูจะตั้งใจทำงานเเล้วเอาเงินมาให้เเม่นะจ้ะ​
[ชายชุดดำ1]​ขึ้นรถ(ขึ้นเสียง)​
[น้ำหวาน]​เบาๆก็ได้หนูไม่ได้หูหนวกน่ะพูดดีๆอะเป็นหรือป่าวชิ
[ชายชุดดำ1]​กูผิดออว่ะ​
[ชายชุดดำ2]​นั้นดิ
[ชายชุดดำ1]​ขึ้นรถได้เเล้ว
[น้ำหวาน]​เดียวจ้ะๆ เเม่จ๋าหนูขอกอดเเม่ได้ไหมจ้ะ
[ลำดวน]​ได้สิ
[น้ำหวาน]​หนู่ไปเเล้วนะจ้ะ บายๆจ้ะ ไว้หนูจะกลับมาหาบ่อยๆนะจ้ะเเม่จ๋า
[ลำดวน]​จร้า(ไปซะได้ก็ดี)​
.
---------------------------
เมื่อขึ้นรถมาเเล้วได้ออกเดินทางไปคฤหาสต์หลังโต
-----------------------------
น้ำหวานนอนหลับใหลไปนานตั้งเเต่ขึ้นรถจนถึงคฤหาสต์โดยไม่มีท่าทีว่าจะตื่นง่ายๆ
---------------------------------

[ชายชุดดำ1]​เอาไงดีว่ะ มันนอนหลับไม่ตื่นเลยว่ะ

[ชายชุดดำ2]​อุ้มมันเข้าไปในบ้านเหอะ

[ชายชุดดำ1]​อื้ม 

[ชายชุดดำ1]​คุณชาคริตส์ครับ นี้คือน้ำหวานลูกสาวอีลำดวนมันให้ลูกสาวมันมาขัดดอกก่อนคับ ผมพามันไปไว้ในห้องเเม่บ้านนะครับ

--------------------

ทำไมชื่อเหมือนยายเด็กนมโตนั้นเลยว่ะ

--------------------------------

[ชาคริตส์]​เดียว (เดินเข้าไปดูหน้าน้ำหวาน​​

-----------------

ใช่จริงๆด้วย

------------------

[ชาคริตส์]​ส่งมานี่

[ชายชุดดำ1]​คับๆ(ส่งน้ำหวานให้ชาคริตส์)

​----------------------------------

ชาคริตส์:เดินขึ้นชั้นบน พาน้ำหวานเข้าห้อง

----------------------------------

[ชาคริตส์]​(วางน้ำหวานลงบนเตียง)​

[ชาคริตส์]​ในที่สุดก็เจอกันอีกครั้งนะยัยเด็กนมโต​

-----------------------------

ชาคริตส์:ลูบไล่ไปตามขาอ่อนของน้ำหวาน ทั้งจูบ ไซร้คอ​

-----------------------------

[น้ำหวาน]​อื้อ อย่าทำอะไรน้ำหวานนะคะ ฮึกๆ ฮือ ฮึกก

[ชาคริตส์]​เห้ยอย่าร้องง   จำกูได้มั้ย

[น้ำหวาน]​ฮึกๆ ฮือ ใครคะน้ำหวานไม่รู้จัก ฮึกๆ ฮือ อึกๆ

[ชาคริตส์]​ก็หยุดร้อง เเล้วลืมตาก่อนสิ​

[น้ำหวาน]คุณลุง :)​

.

.

.

.

.

.

.

.

________________________________

ขออณุญาติเจ้าของภาพ