ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Handsome Boy
Handsome Boy
"เอาล่ะ เรียบร้อยแล้วนะ เดี๋ยวทีมงานมาดูแลความสะอาดตรงนี้กันด้วยครับ ขอบคุณทุกคนมากๆ แยกย้ายกันไปพักผ่อนได้"
เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจดังขึ้นทันทีหลังเสร็จงานเรียบร้อยแล้ว ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เก็บอุปกรณ์ที่ใช้ถ่ายทำรายการTF Teen Goเสร็จเรียบร้อย เหลือเพียงแต่งานทำความสะอาดสถานที่ ซึ่งถือเป็นงานหนักทีเดียวในครั้งนี้ เพราะเทปที่ถ่ายกันมีการสาธิตการทำทังหยวนให้ทางบ้านได้ชม
"นี่ๆจริงๆแล้วฉันน่ะทำทังหยวนเป็นนะ ตอนนั้นฉันไปทำที่บ้านคุณยาย คุณยายยังบอกฉันน่ะฝีมือดีมาก"
"งั้นหรอเสี่ยวไค ละเมื่อกี้ทังหยวนก้อนเท่ากำปั้นนั่นใครทำกันฮะ ต้องก้อนเล็กๆน่ารักๆเหมือนที่ฉันทำต่างหาก"
"เล็กเหมือนสมองนายอ่ะนะหวังหยวน ฮ่าฮ่า"
"นี่ไม่ต้องแกล้งฉันเลยทิงซิน แล้วนี่ใครเห็นจื้อหงบ้าง"
คนโดนแกล้งรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อตัวเองเริ่มเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เชียนซีที่นั่งอยู่อีกมุมห้องขยับตัวทันทีที่ได้ยินชื่อของบุคคลที่สาม ก่อนจะหันกลับไปสนใจโทรศัพท์เครื่องโปรดของตัวเองต่อ พี่ใหญ่ของวงเห็นอาการแปลกไปของสมาชิกจึงลองแกล้งถามอีกให้หนวดกระตุกเล่นๆ
"เชียนซีนายเห็นมั้ยอ่ะ ปกตินายอยู่กับเขาบ่อยนี่นา หรือว่าเขาอาจจะออกไปแล้วก็ได้นะหยวนหยวน เมื่อเช้าฉันเห็นจื้อหงคุยโทรศัพท์กับพี่ที่ชอบมาส่งหมอนั่นบ่อยๆว่าวันนี้....."
"เดี๋ยวฉันไปหาให้ก็ได้"
โทรศัพท์ถูกเก็บลงทันทีที่โดนกวนประสาท เชียนซีรู้ว่าที่จุนไคพูดมันไม่จริงหรอก แต่มันก็อดหงุดหงิดไม่ได้นี่นา เขาไม่น่าเล่าเรื่องตอนนั้นให้คนแก่กวนประสาทฟังเลยจริงๆ ก่อนจะก้าวพ้นประตูห้องนั่งเล่น เขาก็คิดอะไรดีๆขึ้นมาได้ เชียนซียกยิ้มมุมปากก่อนจะโผล่หน้าเข้าไปในห้องอีกครั้ง
"นี่หยวนหยวน แฟนบอยคนที่นายเล่าให้ฉันฟังตอนนั้น เมื่อวานเขามาหานายด้วยล่ะ ฝากของชอบมาให้นายด้วยนะ เดี๋ยวไว้ค่อยมาเอาละกันเนอะ ฉันไปล่ะ ฮ่าฮ่า"
"เอ่อ เดี๋ยวสิเชียน..."
"อะไร ใคร แฟนบอยไหนอ่ะ ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง หยวนนายไปรับของเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ นานรึยัง รู้จักได้ยังไง ทำไมไม่บอกฉันบ้าง"
"นี่ต้าเกอเดี๋ยวก่อนสิ ฟังก่อนนะคือว่าไม่มีอะไรหรอก เขาแค่เอาขนมมาให้เอง ที่ฉันเคยให้นายกินไง"
"ขนมนั่นน่ะหรอ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าฉันซื้อมาให้ แล้วคนนั้นเป็นใคร หน้าตาเป็นไง ฉันกับเขาใครดูดีกว่า พูดมาเลย"
"คือก็ดี เขานิสัยดี.."
"ว่าไงนะ หล่อด้วยงั้นหรอ ทำไมนายไม่บอกฉัน @&$&$€#£@&#&/"
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากห้องเป็นระยะ เชียนซียิ้มด้วยความพอใจ แมวกลายร่างแล้วสินะ ขอโทษนะหวังหยวน ไว้คราวหน้าจะซื้อขนมไถ่โทษก็แล้วกัน แต่แบบนี้สะใจชะมัด ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใครนะตาแก่หวัง
หลังจากปล่อยระเบิดลูกใหญ่ให้หวังหยวนจัดการแล้ว คนต้นเหตุก็คิดได้ว่าต้องออกมาตามหาใครบางคนที่หายไป ขายาวพาตัวเองเดินตามทางไปเรื่อยพลางคิดถึงสาเหตุที่ทำให้เขาต้องทำหน้าไม่รับแขกแบบนี้
ตั้งแต่เมื่อกี้ที่เขานิ่งไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจ แต่เพราะเขากำลังหงุดหงิดอยู่ จะไม่ให้อารมณ์เสียยังไงล่ะ เมื่อเช้าที่จื้อหงเข้าบริษัทมา ก็แทบจะทำเขาช๊อคตายกับทรงผมทรงใหม่ของอีกคน ตอนถ่ายรายการถึงจะสนุกจนทำให้ลืมหงุดหงิดไปได้บ้างแต่พอออกมาเขาก็เป็นแบบนี้อีกแล้ว อยากจับมาฟัด เอ้ย ฟาดซักสองที!
เดินมาไม่นานก็เจอคนที่หายไป จื้อหงยังอยู่ใกล้ๆที่ถ่ายรายการเมื่อกี้นั่นแหละเพียงแต่อยู่อีกมุมนึง เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไม่ได้อยู่ลำพัง เจ้าตัวยังคงถ่ายรูปตัวเองด้วยโทรศัพท์เครื่องประจำของตัวเอง จัดท่าทางเรียบร้อยก็กดถ่ายซะหลายรูป เชียนซีส่ายหัวให้กับท่าเก๊กเคร่งขรึมของคนที่นั่งอย่างหน่ายๆ เก๊กไปก็เท่านั้น คนอย่างหลิว จื้อหงน่ะขรึมได้ไม่นานหรอก
"อ๊ะ เอารูปนี้แหละ เท่จริงๆเลยคนอะไรเนี่ย นี่ อัพเรียบร้อย"
"รูปนั้นเท่ตรงไหน ฉันว่ามันตลกจะตาย"
"อ้าวเชียนซี นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ แอบดูคนหล่อถ่ายรูปหรอ ฮิฮิ"
"หวังหยวนถามหานายอยู่ จะไปกันได้รึยัง"
"อย่าเพิ่งซี่ ว่าจะถามอยู่ละ นี่นายเงียบๆมาตั้งแต่เช้าละนะเป็นอะไรอ่ะ บอกก่อนเร็ว"
"เห้อ นี่นายแกล้งโง่ใช่มั้ยจื้อหง นายดูทรงผมตัวเองสิ"
"ทำไมอ่ะ ฉันว่ามันดูดีออก นายว่าฉันดูดีป้ะ แบบหล่อมั้ยฮ่าฮ่า"
"ไม่อ่ะ"
คนตอบส่ายหัวเร็วๆเป็นการย้ำคำตอบอีกรอบ คนถามเห็นแบบนั้นถึงกับยู่หน้าใส่อีกคน สีหน้าเริ่มไม่มั่นใจก่อนจะก้มลงไปพึมพำกับตัวเองเบาๆแต่ก็ดังพอที่ให้อีกคนได้ยิน
"มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ก็ป้าคนนั้นเขาบอกว่าทรงนี้หล่อนี่นา"
"เอ่อ จริงๆมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก ฉันคง..เอ่อ แค่ไม่ชินตาล่ะมั้ง นี่อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ฉันว่ามันก็ไม่ได้แย่มากนะจริงๆแล้ว"
"จริงอ่ะ?"
"จริงสิ เชื่อฉันเถอะน่า"
"อย่าโกหกนะ"
"ไม่โกหกหรอกน่า แต่ฉันว่านะ.."
"มีอะไรหรอ?"
"ฉันว่าแบบนี้ดูดีกว่าอีก"
"จะทำอะไรอ่ะ โอ๊ะ!"
จบประโยคคนที่ยืนอยู่ก็จัดการปัดผมอีกที่มันไปอยู่ข้างๆเสยขึ้น ให้เปิดหน้าผากมนของอีกฝ่ายแล้วแนบริมฝีปากลงไปประทับและถอนออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันให้อีกคนได้ตั้งตัว เชียนซีมองอีกคนที่สติหลุดแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู
จริงๆเขาหายหงุดหงิดนานแล้วล่ะ ยิ่งตอนที่เห็นอีกคนเริ่มทำหน้าเสียความมั่นใจก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี แล้วพอเขาบอกว่ามันไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้น สีหน้าสดชื่น ยิ้มเอ๋อจนแก้มปริแบบนั้นทำให้หลิว จื้อหงน่าแกล้งชะมัด
"หวังว่ามาฉงชิ่งคราวหน้า ฉันจะเห็นนายทำผมทรงนี้ที่ฉันคิดให้นะ"
"........................"
"เข้าใจนะครับ?"
"........................"
"อ้าปากค้างนานๆเนี่ยรอฉันจูบอยู่รึไง"
ได้ผล คนที่นิ่งค้างไม่พูดอะไรในตอนแรกหุบปากที่อ้าค้างลงทันที แต่แก้มยังคงแดงปลั่งอยู่อย่างนั้น ขอฟัดซักทีได้มั้ยนะ คนอะไรเอ๋อได้น่าแกล้งขนาดนี้
"อย่ามาทะลึ่งน่า ใครจะให้นายทำอะไรแบบนั้นกัน"
"แต่ฉันอยากให้นายทำนะ ฉันยอมก็ได้ สัญญาว่าจะไม่เรียกร้องความรับผิดชอบใดๆต่อให้ฉันท้องก็เถอะ"
"ตลกละ ไปกันได้แล้ว นี่จะทำอะไร!ไม่ต้องมาคร่อมเก้าอี้ไว้เลยนะ!ย๊าาาา นายอย่าก้มลงมาด้วย เอาหน้าออกไปเลยอี้หยางเชียนซี ฉันจะไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก แบร่~~~"
"จริงอ่ะ?"
"จริง!"
"จริงหรอ?"
"จ..จริง"
"เสียงอย่าสั่นสิจื้อหง นายแน่ใจนะ?"
"อืออออ"
"แต่กว่าจะได้กลับมาฉงชิ่งอีกทีก็....."
"ไม่ต้องเอาเรื่องวันเวลามาอ้างได้มั้ยเล่า อีกไม่กี่วันนายก็มา"
"แล้วจะไม่คิดถึงหรอ?"
"..........................."
"แต่ฉันคิดถึงนะ"
"..........................."
"จื้อหง...................."
".....เห้อ ไม่ต้องทำเสียงแบบนั้นเลย ก็ได้ๆหลับตาสิ"
คนที่ยืนคร่อมเก้าอี้ดักทางออกยิ้มอย่างสมใจ พร้อมหลับตาอย่างว่าง่าย มือเล็กประคองใบหน้าคมของคนด้านบนอย่างประหม่า ก่อนจะสูดหายใจแล้วหลับตาประทับริมฝีปากนุ่มของตัวเองลงบนริมฝีปากได้รูปของอีกคนเบาๆก่อนจะถอนออกมาอย่างรวดเร็ว หน้าของเขาต้องแดงเถือกแน่ๆเลยตอนนี้ จื้อหงรู้สึกได้ แล้วอีกคนพอลืมตาก็ยังจะมาส่งยิ้มแพรวพราวแบบนั้นให้อีก!
"ไป ไปกันได้แล้ว ออกสิเชียนซี"
"ยังไม่ปล่อยได้มั้ย"
"ถ้านายยังไม่เลิกฉันจะจับนายทุ่มจริงๆแล้วนะ ออกไปเลย"
"โอเคๆ ยอมแล้วครับผม ป่ะไปกันเถอะ"
"ถ้าหวังหยวนสงสัยขึ้นมา นายหาข้ออ้างเลยนะ!ฮึ่ย
"ก็บอกว่าหายไปนานเพราะไม่ว่าง จู..โอ้ยตีมาทำไมเนี่ย"
"จะพูดอะไรอ่ะ ไม่ต้องเลยนะ!นายตายซะเถอะอี้หยางเชียนซี!!!"
2สัปดาห์หลังจากนั้น
"หางหาง นายว่างมั้ยอ่ะ?"
"ว่างครับ มีอะไรหรอพี่จื้อหง"
"พาพี่ตัดผมหน่อยดิ"
"ตัดอีกแล้วหรอ?ได้ครับ ไปตอนนี้กันเลย"
"เอ่อแล้วนายว่า....คือทรงไหนเหมาะกับพี่บ้าง เอาที่เอ่อ ดูดีแต่ไม่เอาแบบทรงที่แล้วนะ"
"แบบพี่จื้อหงอ่ะหรอ.....โอ๊ะ ผมคิดออกละ!ต้องทรงนี้เลยพี่"
.
.
.
.
.
.
.
.
เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจดังขึ้นทันทีหลังเสร็จงานเรียบร้อยแล้ว ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เก็บอุปกรณ์ที่ใช้ถ่ายทำรายการTF Teen Goเสร็จเรียบร้อย เหลือเพียงแต่งานทำความสะอาดสถานที่ ซึ่งถือเป็นงานหนักทีเดียวในครั้งนี้ เพราะเทปที่ถ่ายกันมีการสาธิตการทำทังหยวนให้ทางบ้านได้ชม
"นี่ๆจริงๆแล้วฉันน่ะทำทังหยวนเป็นนะ ตอนนั้นฉันไปทำที่บ้านคุณยาย คุณยายยังบอกฉันน่ะฝีมือดีมาก"
"งั้นหรอเสี่ยวไค ละเมื่อกี้ทังหยวนก้อนเท่ากำปั้นนั่นใครทำกันฮะ ต้องก้อนเล็กๆน่ารักๆเหมือนที่ฉันทำต่างหาก"
"เล็กเหมือนสมองนายอ่ะนะหวังหยวน ฮ่าฮ่า"
"นี่ไม่ต้องแกล้งฉันเลยทิงซิน แล้วนี่ใครเห็นจื้อหงบ้าง"
คนโดนแกล้งรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อตัวเองเริ่มเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เชียนซีที่นั่งอยู่อีกมุมห้องขยับตัวทันทีที่ได้ยินชื่อของบุคคลที่สาม ก่อนจะหันกลับไปสนใจโทรศัพท์เครื่องโปรดของตัวเองต่อ พี่ใหญ่ของวงเห็นอาการแปลกไปของสมาชิกจึงลองแกล้งถามอีกให้หนวดกระตุกเล่นๆ
"เชียนซีนายเห็นมั้ยอ่ะ ปกตินายอยู่กับเขาบ่อยนี่นา หรือว่าเขาอาจจะออกไปแล้วก็ได้นะหยวนหยวน เมื่อเช้าฉันเห็นจื้อหงคุยโทรศัพท์กับพี่ที่ชอบมาส่งหมอนั่นบ่อยๆว่าวันนี้....."
"เดี๋ยวฉันไปหาให้ก็ได้"
โทรศัพท์ถูกเก็บลงทันทีที่โดนกวนประสาท เชียนซีรู้ว่าที่จุนไคพูดมันไม่จริงหรอก แต่มันก็อดหงุดหงิดไม่ได้นี่นา เขาไม่น่าเล่าเรื่องตอนนั้นให้คนแก่กวนประสาทฟังเลยจริงๆ ก่อนจะก้าวพ้นประตูห้องนั่งเล่น เขาก็คิดอะไรดีๆขึ้นมาได้ เชียนซียกยิ้มมุมปากก่อนจะโผล่หน้าเข้าไปในห้องอีกครั้ง
"นี่หยวนหยวน แฟนบอยคนที่นายเล่าให้ฉันฟังตอนนั้น เมื่อวานเขามาหานายด้วยล่ะ ฝากของชอบมาให้นายด้วยนะ เดี๋ยวไว้ค่อยมาเอาละกันเนอะ ฉันไปล่ะ ฮ่าฮ่า"
"เอ่อ เดี๋ยวสิเชียน..."
"อะไร ใคร แฟนบอยไหนอ่ะ ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง หยวนนายไปรับของเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ นานรึยัง รู้จักได้ยังไง ทำไมไม่บอกฉันบ้าง"
"นี่ต้าเกอเดี๋ยวก่อนสิ ฟังก่อนนะคือว่าไม่มีอะไรหรอก เขาแค่เอาขนมมาให้เอง ที่ฉันเคยให้นายกินไง"
"ขนมนั่นน่ะหรอ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าฉันซื้อมาให้ แล้วคนนั้นเป็นใคร หน้าตาเป็นไง ฉันกับเขาใครดูดีกว่า พูดมาเลย"
"คือก็ดี เขานิสัยดี.."
"ว่าไงนะ หล่อด้วยงั้นหรอ ทำไมนายไม่บอกฉัน @&$&$€#£@&#&/"
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากห้องเป็นระยะ เชียนซียิ้มด้วยความพอใจ แมวกลายร่างแล้วสินะ ขอโทษนะหวังหยวน ไว้คราวหน้าจะซื้อขนมไถ่โทษก็แล้วกัน แต่แบบนี้สะใจชะมัด ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใครนะตาแก่หวัง
หลังจากปล่อยระเบิดลูกใหญ่ให้หวังหยวนจัดการแล้ว คนต้นเหตุก็คิดได้ว่าต้องออกมาตามหาใครบางคนที่หายไป ขายาวพาตัวเองเดินตามทางไปเรื่อยพลางคิดถึงสาเหตุที่ทำให้เขาต้องทำหน้าไม่รับแขกแบบนี้
ตั้งแต่เมื่อกี้ที่เขานิ่งไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจ แต่เพราะเขากำลังหงุดหงิดอยู่ จะไม่ให้อารมณ์เสียยังไงล่ะ เมื่อเช้าที่จื้อหงเข้าบริษัทมา ก็แทบจะทำเขาช๊อคตายกับทรงผมทรงใหม่ของอีกคน ตอนถ่ายรายการถึงจะสนุกจนทำให้ลืมหงุดหงิดไปได้บ้างแต่พอออกมาเขาก็เป็นแบบนี้อีกแล้ว อยากจับมาฟัด เอ้ย ฟาดซักสองที!
เดินมาไม่นานก็เจอคนที่หายไป จื้อหงยังอยู่ใกล้ๆที่ถ่ายรายการเมื่อกี้นั่นแหละเพียงแต่อยู่อีกมุมนึง เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไม่ได้อยู่ลำพัง เจ้าตัวยังคงถ่ายรูปตัวเองด้วยโทรศัพท์เครื่องประจำของตัวเอง จัดท่าทางเรียบร้อยก็กดถ่ายซะหลายรูป เชียนซีส่ายหัวให้กับท่าเก๊กเคร่งขรึมของคนที่นั่งอย่างหน่ายๆ เก๊กไปก็เท่านั้น คนอย่างหลิว จื้อหงน่ะขรึมได้ไม่นานหรอก
"อ๊ะ เอารูปนี้แหละ เท่จริงๆเลยคนอะไรเนี่ย นี่ อัพเรียบร้อย"
"รูปนั้นเท่ตรงไหน ฉันว่ามันตลกจะตาย"
"อ้าวเชียนซี นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ แอบดูคนหล่อถ่ายรูปหรอ ฮิฮิ"
"หวังหยวนถามหานายอยู่ จะไปกันได้รึยัง"
"อย่าเพิ่งซี่ ว่าจะถามอยู่ละ นี่นายเงียบๆมาตั้งแต่เช้าละนะเป็นอะไรอ่ะ บอกก่อนเร็ว"
"เห้อ นี่นายแกล้งโง่ใช่มั้ยจื้อหง นายดูทรงผมตัวเองสิ"
"ทำไมอ่ะ ฉันว่ามันดูดีออก นายว่าฉันดูดีป้ะ แบบหล่อมั้ยฮ่าฮ่า"
"ไม่อ่ะ"
คนตอบส่ายหัวเร็วๆเป็นการย้ำคำตอบอีกรอบ คนถามเห็นแบบนั้นถึงกับยู่หน้าใส่อีกคน สีหน้าเริ่มไม่มั่นใจก่อนจะก้มลงไปพึมพำกับตัวเองเบาๆแต่ก็ดังพอที่ให้อีกคนได้ยิน
"มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ก็ป้าคนนั้นเขาบอกว่าทรงนี้หล่อนี่นา"
"เอ่อ จริงๆมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก ฉันคง..เอ่อ แค่ไม่ชินตาล่ะมั้ง นี่อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ฉันว่ามันก็ไม่ได้แย่มากนะจริงๆแล้ว"
"จริงอ่ะ?"
"จริงสิ เชื่อฉันเถอะน่า"
"อย่าโกหกนะ"
"ไม่โกหกหรอกน่า แต่ฉันว่านะ.."
"มีอะไรหรอ?"
"ฉันว่าแบบนี้ดูดีกว่าอีก"
"จะทำอะไรอ่ะ โอ๊ะ!"
จบประโยคคนที่ยืนอยู่ก็จัดการปัดผมอีกที่มันไปอยู่ข้างๆเสยขึ้น ให้เปิดหน้าผากมนของอีกฝ่ายแล้วแนบริมฝีปากลงไปประทับและถอนออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันให้อีกคนได้ตั้งตัว เชียนซีมองอีกคนที่สติหลุดแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู
จริงๆเขาหายหงุดหงิดนานแล้วล่ะ ยิ่งตอนที่เห็นอีกคนเริ่มทำหน้าเสียความมั่นใจก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี แล้วพอเขาบอกว่ามันไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้น สีหน้าสดชื่น ยิ้มเอ๋อจนแก้มปริแบบนั้นทำให้หลิว จื้อหงน่าแกล้งชะมัด
"หวังว่ามาฉงชิ่งคราวหน้า ฉันจะเห็นนายทำผมทรงนี้ที่ฉันคิดให้นะ"
"........................"
"เข้าใจนะครับ?"
"........................"
"อ้าปากค้างนานๆเนี่ยรอฉันจูบอยู่รึไง"
ได้ผล คนที่นิ่งค้างไม่พูดอะไรในตอนแรกหุบปากที่อ้าค้างลงทันที แต่แก้มยังคงแดงปลั่งอยู่อย่างนั้น ขอฟัดซักทีได้มั้ยนะ คนอะไรเอ๋อได้น่าแกล้งขนาดนี้
"อย่ามาทะลึ่งน่า ใครจะให้นายทำอะไรแบบนั้นกัน"
"แต่ฉันอยากให้นายทำนะ ฉันยอมก็ได้ สัญญาว่าจะไม่เรียกร้องความรับผิดชอบใดๆต่อให้ฉันท้องก็เถอะ"
"ตลกละ ไปกันได้แล้ว นี่จะทำอะไร!ไม่ต้องมาคร่อมเก้าอี้ไว้เลยนะ!ย๊าาาา นายอย่าก้มลงมาด้วย เอาหน้าออกไปเลยอี้หยางเชียนซี ฉันจะไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก แบร่~~~"
"จริงอ่ะ?"
"จริง!"
"จริงหรอ?"
"จ..จริง"
"เสียงอย่าสั่นสิจื้อหง นายแน่ใจนะ?"
"อืออออ"
"แต่กว่าจะได้กลับมาฉงชิ่งอีกทีก็....."
"ไม่ต้องเอาเรื่องวันเวลามาอ้างได้มั้ยเล่า อีกไม่กี่วันนายก็มา"
"แล้วจะไม่คิดถึงหรอ?"
"..........................."
"แต่ฉันคิดถึงนะ"
"..........................."
"จื้อหง...................."
".....เห้อ ไม่ต้องทำเสียงแบบนั้นเลย ก็ได้ๆหลับตาสิ"
คนที่ยืนคร่อมเก้าอี้ดักทางออกยิ้มอย่างสมใจ พร้อมหลับตาอย่างว่าง่าย มือเล็กประคองใบหน้าคมของคนด้านบนอย่างประหม่า ก่อนจะสูดหายใจแล้วหลับตาประทับริมฝีปากนุ่มของตัวเองลงบนริมฝีปากได้รูปของอีกคนเบาๆก่อนจะถอนออกมาอย่างรวดเร็ว หน้าของเขาต้องแดงเถือกแน่ๆเลยตอนนี้ จื้อหงรู้สึกได้ แล้วอีกคนพอลืมตาก็ยังจะมาส่งยิ้มแพรวพราวแบบนั้นให้อีก!
"ไป ไปกันได้แล้ว ออกสิเชียนซี"
"ยังไม่ปล่อยได้มั้ย"
"ถ้านายยังไม่เลิกฉันจะจับนายทุ่มจริงๆแล้วนะ ออกไปเลย"
"โอเคๆ ยอมแล้วครับผม ป่ะไปกันเถอะ"
"ถ้าหวังหยวนสงสัยขึ้นมา นายหาข้ออ้างเลยนะ!ฮึ่ย
"ก็บอกว่าหายไปนานเพราะไม่ว่าง จู..โอ้ยตีมาทำไมเนี่ย"
"จะพูดอะไรอ่ะ ไม่ต้องเลยนะ!นายตายซะเถอะอี้หยางเชียนซี!!!"
2สัปดาห์หลังจากนั้น
"หางหาง นายว่างมั้ยอ่ะ?"
"ว่างครับ มีอะไรหรอพี่จื้อหง"
"พาพี่ตัดผมหน่อยดิ"
"ตัดอีกแล้วหรอ?ได้ครับ ไปตอนนี้กันเลย"
"เอ่อแล้วนายว่า....คือทรงไหนเหมาะกับพี่บ้าง เอาที่เอ่อ ดูดีแต่ไม่เอาแบบทรงที่แล้วนะ"
"แบบพี่จื้อหงอ่ะหรอ.....โอ๊ะ ผมคิดออกละ!ต้องทรงนี้เลยพี่"
.
.
.
.
.
.
.
.
---------------------------------------------
จบลั้นนนนนน
ตอนบทสนทนาสุดท้ายอันนี้ที่หางหางกะหงหงคุยกันก็คือที่มาของรูปที่น้องจื้อหงอัพล่าสุดค่ะ ทรงผมใหม่น่ารักมาก คร่อก!
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาติดตามกันนะค้า จิบิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น