คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5
ยามเ้าที่ะวันสาส่ออีรั้ เสียสัว์ับาน าวเมือที่เหลือรอรวมัวัน ลานว้าที่เยสวยาม อมมารำลัรออยผู้นเพื่อให้มารวมันเพื่อออเินทา เเ่ในใยัหวัให้สอพ่อลูู่นั้น ร่วมเินทาไป้วย
นเเล้วนรอ ไร้ึ่วี่เเววผู้นั้น ีมอสหันลับมายัาวเมือเมื่อเห็นว่ามาพร้อมันหมเเล้ว ทั้หมถูสั่ให้เินทาลับไปยัเส้นทาที่นมา มุ่เป้นไปที่ผาสุริยัน ผาที่อทัพนเยั้มั่นพัผ่อน
าวเมือ้มหน้า้มา โศเศร้าอาลัยบ้านเิ รถม้าหลายร้อยันเลื่อนัวมิหยุพั เสียสัว์ร้อไห้อาลัยมิหยุหย่อน นน้อยเาะหน้า่าเพื่อร่วมเินทา
ลาาา ล้าาา ลาา~~~
เสียเล้าบทเพลัึ้น าวเมือเยหน้าึ้นมอ หานเสียบทเพล บทเพลเเห่าราลาถูสรรสร้าึ้นาวามโศเศร้าอทุน
เมือที่เยเิบโ.... บันี้้อาลา... ้วยห่วอาลัย... ปีศาย่าราย.... ทำลายหัวใ...
เนื้อหา ยัใส่อารม์อผู้ร้อ ถ่ายทอออมา น้ำาเเห่วามโศเศร้าอาวเมือไหลริน เหล่าทหารหา้นเสียแห่วามโศเศร้านี้
เราะลับมา... ลับมาบ้านเิ .. . ร่วมสรรสร้าอีรา... อย่าไ้โศเศร้าอาลัย
่ว่อมา บทเพลเเปลเปลี่ยนให้าวลายเศร้า เปลี่ยนวามโศเศร้าให้ลายเป็นวามหวัเเละมุ่มั่น
.... อย่าลืมเลือน....
เสียบทเพลหายไป ายเมือสบาันพลายิ้ม เเละหัวเราะ ทุนมีวามมุ่มั่นที่ะลับ ไม่ว่าเมื่อไหร่ พวเาือาวอวาเรีย
ีมอสเริ่มมีอาารหอบาๆ เเ่พยายสะไว้เพื่อมิให้ใรรู้ เเู่เหมือนวามพยายามะไม่พอ ร่าายบนหลัวนเทีละน้อย นใล้หลั เมื่อม้า้าวอีรั้ ร่าสูเอนลไป้าน้า
หมับ
"เ้าัวร้อน"
ีมอสปรือามอ ภาพ่าเลือนลา สิับวูบไปในอ้อมเเนเล็
"ท... ท่านอมมาร ท่านเรเล ท่านอมมารเป็นอันใ"
แนเทลวบม้ามาูอาาร่อนทุน รถม้าหยุเลื่อนัว เรเลวาามอ
"ัวนายเ้าร้อน เป็นพิษไ้ ้อรีบหน่อยเเล้ว ้าะูอาารเเละรัษาไปในัว บวนะ้อเลื่อน่อ หาเราหยุอยู่รนี้ ไม่เเน่พวนั้นอาะเ้าโมี"
เรเลเอ่ยอย่าเป็นานที่สุ เเนเทลพยัหน้า พลาหันไปสั่ทัพให้เิน่อ
"ีมอสะเป็นอะไรไหม เรเล"
ปีศาัวิ๋วเาะไหล่อี้าอหิสาว เพราะอี้าถูรอไปแล้ว เอ่ยอย่าเป็นห่ว
" ้าะอย่วยบรรเทาพิษไ้อเาเอ อย่าไ้ห่ว"
เรเลว่าพลาเปล่ออร่าสีฟ้าอ่อน รอบลุมทั้เธอเเละเา รินยัเาะเาะที่ไหล่ไปห่าไปไหน
ไม่นาน็มาถึผา อวาเปิประูมิิเพื่อย่นระยะทาเ้าเมือ อวาอให้เธอวบม้าเ้าไป่อนเพื่อพาอมมารไปรัษา เเ่...
หมับ
อมมารที่ไม่รู้ว่าื่นั้เเ่เมื่อไหร่ ว้าเ้าที่เือบัับม้า
"เ้าทำอะไรน่ะ ีมอส!"
เรเลเอ็ ีมอสมอ้วยสายาเว้าวอนไม่เหมือนับอนที่อยู่โรเี้ยมใหม่ๆ
"ส่พวเาเ้าไป่อน ้าะ้ออย... ูเเลพวเา"
"เเ่เ้ามีไ้... "
"้าไม่เป็นไร พวเาสำัว่า"
ีมอสเถีย้วยน้ำเสียเเหบพร่าปนหอบ เรเลิ๊ปา พยัหน้าให้อรัษ์ทำาม บวนเลื่อัวเ้ามิิ โยมีม้าสีำที่บนหลัมีร่าออมมารนั่อยู่ เาพยายามนั่ให้รที่สุเพื่อใหู้เป็นปิ
" เ้าไหวเเน่นะ"
เรเลเอ่ยถาม
" ไหว"
อีฝ่ายยืนยัน นเมื่อบวนเ้าไปเรียบร้อย ทั้ม้าออมมา่เเละอรัษ์อี2น ึามเ้าไป ีมอสผล็อยหลับาออเรเลอีรั้ เเู่เหมือนอาาระีว่าอนเเรนิหน่อย
"หัวรั้นเสียริ"
เรเลเอ็อีรั้ เเ่อีฝ่ายไม่ไ้ยิน ้านหลัืออรัษ์ที่มาุ้มันอมมาร อวายิ้ม ส่วนวินเทอร์็นิ่ไม่ไหวิ่
เมื่อพ้นอบประู สิ่เเรที่พบือ ประูอปราสาท เรเลหันมอรอบๆ็ไม่พบับบวนอี เธอึหันไปถาม้านหลั
" ้าเปลี่ยนเส้นทาเล็น้อยเพื่อพาอมมารมาที่ปราสาทให้เร็วที่สุอรับ ส่วนาวเมือ เเนเทลเเละนอื่นๆะรับผิอบูเเลเอ"
อวาอธิบายให้หิสาวเ้าใ เรเลพยัหน้า่อนะสะุ้
อมมารที่ละเมอเพราะพิษไ้ โอบเอวเธอไว้พร้อมเ้าับ้นอาว ท่าทาูราวับเ็ อวาเผลอหัวเราะ
" ูท่า ท่านอมมมาระิท่านเสียเเล้วนะอรับ"
อวาเอ่ยพลาเ็น้ำใสๆรอบา วินเทอร์ยยิ้มมุมปาแบบเสี้ยววิ เรเลไ้เเ่ถอนหายใ เมื่อถึหน้าปราสาทเรเล็ไ้เหล่าทหาร่วยเหลือ โยารนำเ็อแนหนึ่ออาัวเธอ เเละพาไปยัห้ออเาเอ
" ปวไหล่.... "
เรเลบ่น หน้าีไปนิหน่อย พลาบีบนวไหล่ที่โนใ้เเรานเป็นหมอนหนุนั้นีเเ่อมมาร
"เอาเถอะอรับ อย่าน้อยเรา็พานายท่านมาถึเเล้ว หานานว่านี้ ไหล่ท่านหัเป็นเเน่อรับ"
อวาเอ่ยเเวเล็น้อย เรเลหันไปมอ้อนาโทษ
" หมอหลวลมาเเล้ว"
หมอหลว ือายหนุ่มหน้าม มีเาล้ายเาแพะ อยู่ในุรุยยาวสีาวอบเทา สวมเเว่นามีสายล้อ ลมาพร้อมล่อยา ทั้สาวนเินเาไปหาหมอพร้อม
" เหุที่ท่านอมมารเป็นเ่นนี้ เพราะพัผ่อนน้อยเินไป ร่าายึไม่สามารถทนไ้อีห หละา้อพัผ่อน พยายามบัับอย่าให้ออแร"
หมอหลวพูเเ่นี้ เเละาไป เรเลมอาปริบๆเพราะพวเธอยัไม่ไ้เอ่ยอะไรออมาเลย์ ็ไปเสียเเล้ว
"ฮ่าๆ เป็นปิอท่านหมอหลวน่ะอรับ"
อวาว่าอย่านั้น
.. อ๋อ..
ความคิดเห็น