คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3
“เห้ย ยัยกระต่ายปีศาจเป็นไรรึเปล่า?” GD
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ”
“ขอโทษนะครับ คุณเจ็บตัวเลย ผมน่าจะระวังกว่านี้” ร่างบางทีลงไปกองอยู่กับพื้นที่โดนผยุงตัวโดยร่างสูงนิรนาม
“เห้ย ระวังหน่อยก็ดีนะ”
“ขอโทษนะครับ” ร่างสูงนิรนามโค้งตัวขอโทษ
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เอ๊ะ! ทำไมหน้าคุ้นๆจัง”
“นี่ดาร่าเธอไม่เจ็บข้อเท้าหรืออะไรใช่ไหม?”
“อืม ว่าแต่ทำไมฉันคุ้นหน้าคุณจังคะ?” หึให้ตาย บทสนทนาที่ผมไม่ควรอยู่จริงๆซินะ ดูแค่บะคำที่ตอบมา
“เอ่อ เดี๋ยวฉันผมว่าผมก็คุ้นหน้าคุณเหมือนกัน... ใช่ซานดาร่า รึเปล่าครับ?” ร่างสูงนิรนาม
“ใช่ค่ะ ส่วนคุณ...เอ่อ.. อูยอง ”
“ใช่ครับ โอ้ว! ไม่เจอกันนานเลยนะ”
“อะ..แฮ่ม ..หืม..” เสียงของบุคคลที่ 3
“เอ่อ..นี่” ร่างบางที่เริ่มพูดติดๆขัดๆ
“ผม ควอนจียงหรือจีดรากอนคู่...”
“//อ้อ//นายน่าจะรู้จักนะอูยอง นายนี่มันรุ่นพี่นายในวงการหนิ”
“อ่อใช่ ผมอูยอง 2PMครับ”
“อ่อครับ ผมรู้จัก”
“ยินดีที่ได้พบครับ”
“เอ่อ...เช่นกันครับ” GD
“ดาร่าคืนนี้ไปใช่ไหม?”
“แน่นอน นายก็ไปใช่ไหม? งั้นเจอกันที่งานนะ”
“โอเคได้ เอ่อ... ผมขอตัวก่อนนะ พอดีนัดเพื่อนไว้ ”
“อ่อโอเค แล้วเจอกันคืนนี้นะ ;D”
“โอเค ไว้แล้วจะโทรหานะ สวัสดีครับ” ร่างสูงพูดพร้อมก้มตัวให้รุ่นพี่
“ลาก่อนครับ” ให้ตาย! ผมไม่อยากเจอไอ้บ้านี่อีกละ ผมถึงบอกลาก่อนไง หวังว่าคงจะไม่เจอกันอีกนะ
ระหว่างที่ร่างของอูฮยอนเริ่มกลืนหายไปกลับทางเดินของห้าง
“นี่! วันนี้จะดีมากถ้าเธอไม่ไปนอนที่เพ้นเฮ้าส์ฉัน”
“อยากปาร์ตี้อีกอ่ะซิ 55555 ได้คืนนี้ฉันมีนัดกับเพื่อนๆ เพราะงั้นฉันก็ไปนอนคอนโด ฉันคงไม่ลากสังขาลของตัวเองไปเพ้นเฮ้าส์นายหรอ แต่บางทีวันนี้นายก็อ่จจะต้องปาร์ตี้คนเดียวพร้อมกับสาวๆ”
“หึ! ก็ดีเหมือนกัน แต่เดี๋ยวนะ ปาร์ตี้กับเพื่อนๆ แล้วทำไมฉันถึงจะปาร์ตี้คนเดียว เธอรู้อะไรมา?” แต่ตอนนี้คำถามที่ผมอยากถามก็คือไอ้ทงเฮไท่ก็ไอ้อูยองคงไม่ได้ไปด้วยหรอกนะแต่เหมือนยัยนี่จะอ่านใจผมออกแล้วทำไมผมถึงจะต้องปาร์ตี้คนเดียวทั้งๆที่มีท็อป ไอ้เบ้ ซึง แดซอง
“ใช่ มีทั้งอูยอง จินอู ซีลอง อ่อ แล้วก็แทยัง ท็อป แดซอง ซึงริด้วย พวกนี้ก็ไปคืนนี้ด้วยนะเพราะเป็นวันเกิดของทงเฮ เพราะงั้นนายไม่ต้องห่วง บอร์ดี้กาจฉันเยอะ”
“ห๊ะ! ไม่มีทางเธอไม่ต้องมาเล่นแง่กับฉันหรอก ส่วนแต่บะคนที่เธอพูดมาเนี่ย น่าไว้ใจเนอะ ” น่าไว้ใจกับผีซิยิ่งมีอูยองกับไอ้ทงเฮเนี่ยไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ
“แน่นอน วันนี้ บอมกันซีแอลก็ไปด้วย ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะว่าฉันจะโดนงาบไป”
“ฉันไม่กลัวหรอก เธอไม่ได้มีอะไรน่าพิศวาทฉันสักหน่อย”
“อ๋อหรอ! ไม่เป็นไร นายคงไม่ว่าฉันหรอกมั้ง เพราะคืนนี้งานจัดที่สระว่ายน้ำ แฟร์ชั่นวันนี้ก็เลยกลายเป็น...บีกินนี่ ” ร่างบางพูดพลางทำหน้ากวนๆใส่จียง
“นั้นมันก็เรื่องของเธอ เพราะฉันไม่แคร์อยู่แล้ว ถ้าเธอจะใส่ก็ใส่ไปไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย ”
“แหม่ ทีงี้ทำมาเป็นปากแข็งได้ เดี๋ยวดูกัน? งั้นถ้าฉันจะนอนค้างที่คอนโดของทงเฮก็คงไม่มีปัญหาซินะ” ร่างบางหยุดเดินละหันหน้าไปใกล้ๆกับหน้าจียงพลางจับพิรุท
“ไม่ได้! งั้นเธอปาร์ตี้เสร็จก็โทรหาฉันแล้วกัน”
“55555 ไม่อ่ะ เดี๋ยวฉันโทรไปรบกวนนาย ขณะกำลังทำศึกอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้นายก็ไม่ไปงานแฟร์ชั่นโชว์อ่ะเด่ ไม่เป็นไรตามสบาย”
“นี่มันชักจะมากไปแล้วนะยัยบ้า! ”
“555555 แล้วนี่นายออกแบบชุดแล้วหรอ? ได้ข่าวว่านายโดนตั้ง 2 ชุดหนิ?” ร่างบางพลางพูดไปเรื่อยๆจนไปถึงร้านนาฬิกา
“อืม ฉันออกแบบเครื่องประดับ 2 ชุด ก็เลยชิวๆหน่อย ว่าแต่เธอเหอะ แล้วนี่มาทำไรเนี่ย?”
“ฉันก็เสร็จแล้ว นี่นายคิดว่าผู้ชายจะใช้แบบไหนดีอ่ะ เลือกให้หน่อยซิ”
“ทำไมฉันต้องเลือกด้วย?” เธออย่าบอกนะว่าจะซื้อไอ้นี่ให้ไอทงเฮ
“ก็ฉันเลือกไม่ถูกหนิ นายช่วยเลือกหน่อยนะ พลีสสสส”
“อันนี้มั้ง!”
“โอเค ฉันรู้ว่ายังไงๆนายก็แค่จิ้มๆไปให้ผ่านๆไป เพราะงั้นฉันจะเชื่อเซ้นส์นิ้วของนายก็แล้วกัน -0- ”
“เอานาฬิกาเรือนนี้หนึ่งเรือนค่ะ เอ่อทางร้านหอของขวัญให้ได้ไหมคะ?”
‘ได้ค่ะ เอ่อจ่ายด้วยเงินสดหรือบัตรคะ?’
“บัตรค่ะ”
ดาร่าที่ยื่นบัตรให้พนักงานแล้วเดินกลับมาเจอคู่มั่นกำลังเพ่งเล็งนาฬิกาเรือนหนึ่งอยู่ แววตาของจียงนั้นเหมือนคนอยากได้แต่ก็ในเวลาเดียวกันนั้นก็ตัเพ้อไม่เอาไปพร้อมกับคงามอยากได้ ฉันจึง...
‘นี่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ’ พนักพูดพร้อมโค้งหัวให้
“ค่ะ //ปะ ไปได้ละ”
ตอนนี้ทั้ง 2 คน ก็สิงร่างอยู่ในแลมโบกินีสีขาวของคุณควอนจียง ที่มีคุณควอนจียงเป็นคนขับ ส่วนฉันซานดาร่าก็กลายมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ตอนนี้ออกก็ออกจากห้างมาได้ประมาณ 10 นาทีแล้วแต่บรรยากาศในรถก็เงียบสนิท จนได้ยินเสียงหายใจของแต่ละคนเลยทีเดียว แต่คนที่จะต้องทำลายบรรยากาศแบบนี้ก็คงหนีไม่พ้นฉันซินะ
“อ่ะ” ร่างบางพูดพร้อมยื่นถุงกระดาษเล็กๆให้จียง
“อะไร”
“เอาไปเหอะน่า”
“แล้วอะไรกันเล่าห๊ะ?”
“อยากรู้ก็เปิดเอง” ร่างบางพูดแบบไม่รู้ไม่ชี้
ิ“ซื้อให้ฉัน?” ร่างหนาถามแบบ งงๆ เพราะไม่คิดว่าดาร่าจะรู้ว่าผมจะชอบนาฬิกาเรือนนี้ แต่ไม่คิดจะซื้อเพราะคิดว่าเดี๋ยวค่อยมาเดินดูอีกทีดีกว่า
“ช่ายก็เห็นนายจ้องซะ ตาไม่กระพริบเลยก็เลยคิดว่าอยากได้”
“ก็เลยซื้อมาให้?” จียงถามแบบเสียงที่กึ่งดีใจแต่ก็ต้องแอบซ้อนเอาไว้
“ใช่แล้ว”
“จริงๆฉันก็ชอบนะ ที่ฉันไม่ซื้อเลยก็เพราะว่าเดี๋ยวค่อยมาเดินวันหลัง เผื่อจะมีอันที่ถูกใจมากกว่านี้...”
“นายจะบอกว่านายไม่อยากได้?... งั้นเอาคืนมาเลยมา”
“ไม่มีทางอ้อยเข้าปากช้างแล้ว ไม่มีคายให้หรอกกกกก”
“555555 อย่าลืมใช้ให้เห็นด้วยหล่ะ!”
“นั้นมันก็ต้องอยู่ที่เช็ทของชุดแต่วันฉันอยู่ดี”
“หึ! ฉันเชื่อว่ามันต้องมีซักเซทแหละน่าที่เข้ากับนาฬิกาเรือนนี้”
“เหอะ -*- ตามใจ ถึงละลงได้ละ ฉันจะรีบไปธุระต่อ”
“แหม่ ทีงี้ละรีบเชียวนะ จะไปจัดงานต่อละซิ” ร่างบางพูดพร้อมกับมือหนึ่งข้างที่ปลดสายเบลล์และมืออีกข้างก้กำลังหยิบกระเป๋า
“คืนนี้เจอกัน 2 ทุ่ม เดี๋ยวฉันไปด้วย ถ้าถึงแล้วฉันจะโทรหา แต่ถ้าเธอช้าฉันบุกถึงห้อง”
“ทำไม? ไหนบอกว่าไม่ไป...กลัวฉันแต่งตัวเซกซี่เกินไปแล้วกลัวโดนงาบรึไง?”
“ฉันขี้เกียจเถีงกับเธอละ ลงไปได้ละ เธอมีเวลาเตรียมตัว 3 ชั่วโมง”
“ค่ะ ทราบแล้วค่ะแล้วเจอกัน 2 ทุ่ม”
...ปึก...
.....บรึนนนนนนน.....
Rrrrrr.
“ว่าไงบอม”
‘เดี๋ยววันนี้ฉันกับซีแอลจะไปรับนะ เจอกัน 2 ทุ่มนะดาร่า’
“ไม่เป็นไรบอม จียงบอกว่าจะไปด้วยอ่ะ นายนั่นก็เลยจะมารับฉัน”
‘ว๊าวววววว วันนี้ดาร่าโดน ต.ม. ของตัวเองสกรียนแน่เลยอ่ะ ไม่ใส่แน่บีกินนี่ที่ฉันซื้อให้’
“ไม่หรอก! เดี๋ยวฉันจัดการเอง บอกซีแอลด้วยนะ ว่าวันนี้มีเรื่องสนุกให้ทำด้วย”
‘โอเคฉันจะรอนะ เจอกันที่โน้นแล้วกันเนอะ’
“โอเค บ๊ายบาย”
...แล้วเดี๋ยวนายก็จะรู้ว่าระหว่างฉันกับนายใครแซบกว่ากัน...
////TALK////
มีใครรออ่านเรื่องนี้อยู่บ้าง T^T ขอโทษนะคะ ที่ไม่อัพซักที พอดีมีเรื่องรัดตัวเยอะ
ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะคะ ตอนต่อไปจะอัพเร็วๆนี้ค่ะ อันนี้สัญญา เข้าไปทวงกันได้นะคะ นี่ทวิตเตอร์ค่ะ @PalithaEye
ความคิดเห็น