คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
3
‘Rrrr’
“อือ...”เสียราอนที่นอนหลับสนิทบนเียสีฟ้าราม
‘Rrrr’
“อือ..อือ รับแล้วๆ”ใรมันโทรมาอนนี้วะรับ ผมเอี้ยวัวไปรับโทรศัพท์บนหัวเีย
*ไอ้เหี้ยลูหมา / ไอ้ลม / ไอ้สั*เสียโหวเหวโวยวายาโทรศัพท์ เป็นเสียาพวเหี้ยัวไหนไม่ไ้ถ้าไม่ใ่พวไอ้ สน ไอ้ อัพ ไอ้ เ้
“ไอ้ว- พวมึมีเวลาว่ามาใ่มั้ยว่ะูะนอน!!!”ผมะโนใส่โทรศัพท์ัลั่น
*ไอ้วาย มึรีบมาโรเรียนเลยนะไอ่สั อีสิบห้านาทียายรูพิมลรัน์ะออมาแล้วนะเว้ย”มันรีบบอผม ผมมอเวลาที่หน้าอโทรศัพท์ส้นีนมารับ อ๊า
“เออๆ เี่ยแม่ เสือเทสวันนี้้วย ายห่า เี๋ยวูรีบไป”ผมพูแล้ววาสายะเียะายลาเีย เฮียอาร์ม เ้อายน์ ายแล้วใ่มั้ยไม่ิะปลุ -*-
.
หลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็ผม็รีบลไป้านล่าห้อโถเห็นเฮียอาร์มนั่ิบาแฟสบายใเิบ หนอยมานั่ิบาแฟอ่านหนัสือพิมพ์สบายใแ่เห็นน้อลำบา ิ!
“เฮีย ไมไม่ิะปลุบ้าละ เห็นมั้ยเนี่ยถ้าไปเทสไม่ทันทำไเล่า”ผมทำหน้ามุ่ย เฮียเยหน้ามามอ้วยสายาเรียบเย อย่านะผมลัว
ผมหลบสายาเย็นานั่นพร้อมับเินไปยิบแนวิบนโ๊ะอาหาร เมื่อวานผมหยิบเินแไปเินร้อยนึรับ - -.
“หัวไปโนอะไรมา...”เฮียถามพร้อมวาถ้วยาแฟ
“เออน่าเฮีย เี๋ยวเล่าให้ฟับนรถไปส่่อน เร็วๆ”ผมรีบเินไปลาเฮียแลาโฟา
.
ผมรีบึ้นไปนั่บนรถพร้อมบอเฮียให้เร็วๆ อ้อ เ้อายน์น่ะ แฟนเ้มารับไปส่มหาลัยทุวันแหล่ะ
“แล้วบอไ้รึยัว่าหัวไปโนอะไรมา”เฮียถาม แสว่าเมื่อวานไปสนใในสิ่ที่ผมพูเลยใ่มั้ย
“โนพวนัเลป่าเถื่อนมาื้อบุหรี่ ผมเอ่อ... ผมโนศอมันระแทเ้าที่หัวแล้ว็ะ..โนมัน่อยเ้าที่ท้อ”โอ้ย มึะิอ่าทำเหี้ยไรว่ะ สา
“หึ...เรื่อเินน่ะที่เอาไปเินไม่ว่าอะไรหรอนะ ทีหลัถ้าะเอาไป็อหน่อย มีใรสอนมั้ยเรื่อมารยาทน่ะ หรือว่าไม่มี ะไ้บอป๊ามาพูให้”เฮียบ่นยาว
ป๊าผมน่ะ แเป็นเ่เรื่อบ่นมาๆ เป็นพวมีมารยาทสูมา ลูนแรเ่นเฮียอาร์มแะเป็นเหมือนผู้ีมา ส่วนเ้อายน์็ผู้ีลลมาหน่อยส่วนผมนสุท้ายไม่ไ้รับมารยาทมาาพ่อสันิ - -.
เฮียอาร์ม – ผู้ีั้นสู
เ้อายน์ – ผู้ี
ผม – นัเลหัวเรียน
บอไ้ำเียว ‘โร้าย’ รับ =_=
รถแล่นมาอบริเวหน้าโรเรียนอย่ารวเร็วผมรีบอบุเฮียแวว้าระเป๋าเหลือมอนาฬิาหน้ารถ เหี้ยอี 5 นาที ายๆ ผมรีบวิ่ไปบนึ
‘ปึ’
“ะ...อโทษรับ”ผมรีบอโทษพร้อมเหลือบมอนโนน ไม่มีเวลาแล้ว ผมรีบสปีเียร์หมา
‘รื’
“ทันใ่มั้ยว่ะ!!” ผมะโนเ้าไปในห้อ อึ้เลยรับ อาารย์แมาเร็วว่าปิ เหี้ยแล้ว ผมมอไปที่ไอ้เพื่อนัวแสบ มันยับปาว่า ‘วยแน่มึ’เ้ ‘สมน้ำหน้า’สน ‘ทำใวะ’อัพ โหพวมึมาสามำ ออริินอลเลยนะพวมึ
“นายเมธี !! มาสายแถมยัะโนโหวเหว วันนี้รู้มั้ยว่าสอบทำไมถึมาสาย รีบๆเ้ามา!”แะโน่าผม
“ไอ่เหี้ยสนทำไมวันนี้แูสใสัวะ ไม่เห็นทำโทษเหมือนแ่่อน”ผมหันไปถามไอ่สนที่นั่้าน้า
ปิรูพิมิลรัน์แะทำโทษเ็ไ้โหแสบมารับ วนนี้แม่แปลๆ
“แไ้ผัวฝรั่”มันอบ
“ห้ะ ! เออ่าเหอะ”ผมรีบับทพร้อมรับ้อสอบเทสมารีบามั่วและฟุบหน้าลบนโ๊ะ
.
“ไอ่เหี้ยลม ื่นเว้ย เที่ยแล้วสั”ไอ้สนเรียผม
“อะ...อือ”ผมเยหน้ามอนาฬิาบนฝาผนัห้อ เที่ยแล้วนี่
“วันนี้แที่ไหนีว่ะ”ไอ้อัพถาม
“ร้านป้าอยเป็นไ” ไอ้เ้เสนอ
“เออๆ แไหน็แเถอะ”ผม
พวเราสี่นเินไปยัร้านป้าอยอาหารามสั่ ผมรู้สึั้แ่เินออมาาห้อเรียนแล้วเหมือนมีนำลัมอผมอยู่ลอเวลา พอผมหันไปมอ็ไม่เอใร
“เออ ไอ้ลม หัวมึไปโนอะไรมาวะ”ไอ้สนถามผม สสัยแม่เพิ่สัเ วายมาเพิ่มาถาม
“เมื่อวานมึไม่สัเเลยหรอว่ะ อนไปผับอ่ะ”ผมอบลับ
“เมื่อวานมึใส่หมว ส้นีนละหน้าแ่ไม่พอยัสมอเสื่อมวาย”ไอ้เ้อบ
“ปาหมาสั....”ผมอบลับไปสสัยเมื่อวานแหนัไปหน่อยเลยำอะไรไม่่อยไ้
.
หลัาิน้าวเสร็พวผม็ึ้นมาเรียนที่ห้อเหมือนเิม ผมิว่ามันไม่ใ่วามรู้สึที่มีนมอล่ะแม่ใ่เลยอ่ะ แ่็ไม่รู้ว่าใรมอผมหันไปทีไร็ไม่เอใรที่น่าสสัยเลยสันิ
ผมึ้นมาเรียนแล้ว็ไม่ไ้เรียนเพราะ หลับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ไอ้เหี้ยลมมึะหลับนายเลยรึไว่ะ ื่นๆ วันนี้ไปอี เี๋ยวูเลี้ยพีู่ลับมาา่าประเทศนานๆมาทีู็อเินสันิหน่อยมา เร็วๆ”ไอ่สนบอ
“เออๆ”ผมบอ
“เออ เี๋ยวูไปห้อน้ำ่อนนะพวมึไปรอที่หน้าโรเรียน่อน”ผมบอพร้อมวิ่ไปยัห้อน้ำ
หลัาทำธุระในห้อน้ำเสร็ผม็ว้ามระเป๋ามายึไว้้าัว
‘พรึบ’
“อะ...อื้อ...อื้อ”ผมร้อในลำอเมื่อมีนเอาผ้าเ็หน้าโปะยาสลบผม ใ่มันโปะยาสลบผมและสิผม็ับวูบไป....
.
“อ่า..ไ้ัวไพร่เรียบร้อยแล้วรับท่านเมเอร์”ายใสุ่ำพูับสายในโทรศัพท์
*หึ..ีมา ับัวมันมาแล้วเี๋ยวั้นะัารเอ*ปลายสายเป็นผู้ายร่าสู ผิวสีแทน พูอบ
“ไ้รับ”ายุำพูพร้อมวาสายและลาัว ลูอมไปยัรถสีำและับเลื่อนออไปยัที่ใที่หนึ่
‘ปึ’
ร่าอผมถูโยนลบนปูนีเมน์โปะหนา อนนี้ร่าายอผมไม่มีแม้แ่เรี่ยวแรเพราะฤทธิ์ายาสลบ
“โอ้ย อีเหี้ย พะ...พวมึเป็นใร ะ....แ่ๆับัวูมาทำพ่อมึหรอ”ผม่ามันทั้ที่ไม่มีแร มันมอพร้อมแสยะยิ้มที่มุมปา เห้ย นั่นมันนที่ผมโนนเมื่ออนเ้านี่ สั!
“ปาีนันะมึ เห้ย! พวมึสั่สอนไพร่ปาีหน่อยสิ”มันพูบอลูน้อทา้านหลั ลูน้อ้านหลัอมันมีแ่ผู้ายร่าให่ บาแผลเ็มัวไปหม
ปึ
อึ่
ผลัว
ปั
เสียเท้าเสียมือระทบลที่ร่าเล็ เลือาแผลเ่าเรื่อมไหลออมาไม่หยุหย่อน ทำให้ายร่าเล็ที่นอนมอเลือสลบไป
“เห้ย ! บอสบออย่าเพิ่ทำให้มันาย ยัไม่ถึเวลา”ายุำำราบบอลูน้อ
‘สา’
“หึ...อย่าเพิ่ายแ่้อมนิๆหน่อยๆถึับทรุเลยหรอ อ่อนวะ”ผมลืมาทั้ที่สินั่นหลุลอยไปไล มันสาน้ำใส่ผม
“เอาไป แล้วแะ”มันส่้าวอะไรสัอย่าให้ ผมมอเพราะไม่มีเรี่ยวแรที่ะลุนั่หรือแะถึ้าวนั่นออ
“ะใหู้ป้อนให้ั้นหรอ ไ้!” มันพูพร้อมแะถุ้าวออ พร้อมับราใส่หัวผม ผมแลบลิ้นแะับ้าว เพราะ้วยวามหิวที่อนเที่ยไม่ไ้ิน้าวมานั
มันั้าวพร้อมับบีบาอผมออ ผมพยายามืนแ่แร็ไม่เหลือพอที่ะสู้ับมันไ้ ผมเผยอปาออนิหน่อยมันรีบยั้าวเ้ามา
พรว!!!!!!!
TBC.
ความคิดเห็น