ราเซียส โรงเรียนมนตรา

ลำดับตอนที่ #3 : ลอบโจมตี

ชายหนุ่มทั้งสองก็เดินทางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงป่าแห่งมนตรา ซึ่งภายในมีสัตว์อสูรมากมาย หากแต่มันจะไม่ทำร้ายมนุษย์ ยกเว้นแต่ มนุษย์จะทำร้ายมัน

“คราวนี้ เจ้าอย่าไปซุกซนที่ไหนหละ” ซายด์เอ่ยเตือน

“รู้แล้วน่า ข้าไม่ได้เป็นเด็กซะหน่อย ข้าหนะอายุ18 เท่ากับเจ้านั่นแหละ”

แกรบ

“เสียงอะไรหนะ”ชายหนุ่มร่างบางหันมาถามคู่หูของตน

“เจ้าอย่าขยับเชียว รอก่อน”

แกรบ

“หืม” ชายหนุ่มร่างบางหันไปทางเสียงแต่สิ่งที่เห็นกลับทำให้เขาตกใจถึงขีดสุด

ก็สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา มันคือ กระต่าย

“อ๊าก!! ข้าเกลียดกระต่ายที่สุด” ร่างบางว่า พลางวิ่งไปหลบอยู่หลังนักเวทแห่งเอวา

“เจ้านี่ โตกว่าเจ้ากระต่ายตั้งเยอะยังจะกลัวมันอีก” ซายด์พูดพร้อมกับส่ายหน้าอย่างระอา

“ก็ข้าเกลียดมัน เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าต้องทนกับมันแค่ไหน ดูอย่างตอนที่เจ้าบันนี่ กระต่ายของแม่ข้าได้ไหม”

“อือ จำได้”ซายด์ตอบกลับอย่างเบื่อหน่ายที่ต้องมานั่งทนมันพูดถึงกระต่ายเป็นรอบที่ 108

“เจ้านั่น มันมากัดหูข้า หนำซ้ำมันยังมาแย่งอาหารข้ากินด้วย”

“แต่เหตุทั้งหมดก็คือ เจ้าลงมาช้าเองไม่ใช่หรอ เจ้ากระต่ายมันหิว เลยกินให้เจ้า พอเจ้าลงมาก็ตีมัน สมแล้วที่กระต่ายมันจะกัดหูเจ้า”

“ไม่ใช่เลย ข้าแค่ลงมาช้า... 20 นาทีเอง แต่เจ้านั่นมันกินเกือบหมดแล้วนะ”

ขณะที่ทั้งสองเถียงกันอยู่นั่นเอง

“Fire Ball”เสียงประหลาดดังขึ้น

ด้วยความที่ไม่ระวังตัว ทำให้ซายด์และฟารีสโดนเวทย์ไฟนี้เข้าไปเต็มๆ แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร เวทย์อีก 2 ลูกก็ตามมา

“Frozen wall” เสียงลึกลับเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ลูกบอลไฟสลายไปทันที

“เจ้าเป็นใคร ทำไมต้องมาโจมตีพวกข้าด้วย”ฟารีสตอบกลับก่อนที่จะเรียกดาบของตนขึ้นมา “จันทราผ่านภา”

ในขณะเดียวกัน ซายด์ก็เรียกคทาของตน “วิหครัตติกาล”

 “หึหึ เจ้าอยากรู้รึ ข้าคือการ์ดัฟ จงจำข้าไว้” ว่าแล้วเสียงนั้นก็ร่ายเวทอีกอันขึ้นมา

“ด้วยธาตุแห่งความมืดที่อยู่ในตัวข้า จงปลดปล่อยศัตรูที่ถูกกักขังออกมากำจัดศัตรูที่อยู่ตรงหน้าข้า”

ว่าแล้วนั้น ตรงกลางระหว่างพวกเขาและการ์ดัฟ ก็เกิดวงแหวนเวท 3 อันโผล่ขึ้นมา ไม่นานก็มีสัตว์ประหลาดตัวใหญ่โต โผล่ขึ้นมาถึง 3 ตัว

“หนะ นี่มัน” ซายด์พูดขึ้นด้วยท่าทีตกใจอย่างยิ่ง

“มีอะไรหรือ ซายด์ กะแค่พวกนี้จะกลัวไปทำไม” คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยถามขึ้นด้วยความงง

“สัตว์ประหลาดที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเจ้า มันคือ เรนต์ สัตว์ประหลาดที่อยู่ในแดนปิศาจ ซึ่งตัวมันสูงกว่า 200 เมตร และด้วยพละกำลังของมันมหาศาลยิ่ง ทำให้เพ่อนของเจ้าตกใจอยู่ยังไงหละ” เสียงลึกลับนั่นกล่าวขึ้น และเดินออกมา

“ยินดีได้รู้จัก ข้าชื่อ เซนต์ เซอร์เพนเด็น นักเวทแห่งเมืองเอสเจอร์” หนุ่มลึกลับกล่าวขึ้น

เซนต์ เด็กหนุ่มคนนี้มีอายุ 18 เท่ากับพวกเขา เซนต์มีดวงตาสีเทา เข้ากับผมสีเงิน

ฉับพลัน สัตว์ประหลาดที่ขึ้นออกมาจากดินนั้นก็พุ่งเข้าใส่พวกเขาทันที

“เอาหละ ข้าจะเอาไป 1 ตัว ซายด์อีกตัว เจ้าอีกตัวละกันนะ เซนต์”ฟารีสพูดขึ้นก่อนจะพุ่งเข้าไปหา สัตว์ประหลาดที่อยู่ใกล้ที่สุด

“ย้ากกก” ฟารีสกระโดดขึ้นไปก่อนที่จะฟันดาบลงมา แต่นั่นก็ทำอะไรมันไม่ได้เลย

ยังไม่ทันที่เท้าจะแตะถึงพื้น ตัวเรนต์ก็กวาดมือออกมาคล้ายจะปัดฟารีสออกไป

“Light Spear” แสงที่พุ่งออกมาจากตัวของฟารีสพุ่งเข้าใส่มันเต็มๆ ก่อนที่มันจะสลายไป

ขณะเดียวกัน ซายด์และเซนต์ที่มัวแต่สู้กับตัวเรนต์ของตนอยู่นั่นเอง ทำให้ไม่ได้มองสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

Dark Spear

Blizzard Spear

หอกที่พุ่งออกจากตัวของพวกเขาตรงไปยังตัวเรนต์ทั้งสองก่อนที่มันจะสลายไป

“หึหึ ไม่เลวนี่” ว่าแล้วนั่นก็ร่ายเวทอีกบทก่อนจะหายไป

“Fire Arrow Storm”

“เสร็จกัน ฟารีส เซนต์พวกเจ้ารีบเข้ามาหาข้าเร็ว” ซายด์พูดขึ้นก่อนจะเร่งรีบพึมพำเวท “เกราะเวท”ขึ้นมาป้องกันพวกพ้อง แต่ยังไม่ทันได้ร่ายเสร็จ ลูกบอลไฟก็พุ่งเข้ามาซะแล้ว

Snow Storm พายุหิมะนั้นพัดมาโดนลูกไฟ ก่อนที่ธนูไฟนั้นจะหายไปด้วยอุณหภูมิที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้วนั่นเอง