ตอนที่ 2 : 1-Butteyfly Club100%
Butteyfly Club
เป็นเวลาเกือบค่อนคืนที่สถานที่แห่งนี้คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมาย ผีเสื้อราตรีกำลังร่ายรำกันให้แน่นฟลอร์ เหล้าดีกรีแรง ไวน์รสเด็ด และผีเสื้อแสนสวย ที่เลื่องชื่อในย่านท่องเที่ยวนี้
บัตเตอร์ฟลายด์คลับเป็นผับหรูไฮคลาสที่คัดสรรลูกค้าทั้งชายหญิงที่กระเป๋าหนัก มีหน้ามีตาในสังคม รวมไปถึงเด็กมหาลัยที่พ่อแม่มีตังค์
อย่างเช่นเขาคนนั้น…
“มาร์ค ”
ชายหนุ่มผมสีเทาที่นั่งอยู่โซนวีไอพีชั้นสอง เจ้าของชื่อ พยักหน้ารับกลายๆ สาดเหล้าดีกรีแรงเข้าปากด้วยท่าทางชิวๆ หล่อ รวย คือคำนิยามของเขา นักศึกษาปีสี่มหาลัยชื่อดัง ที่ไม่มีใครไม่รู้จัก
“มึงมองอะไรวะ อย่าบอกนะว่า…”
“เออ กูมองผีเสื้อ”
“เชี่ยยย ป๋าสนใจเหรอ เดี๋ยวกูติดต่อให้” แจ็ค เพื่อนปากหมาที่หน้าตาหล่อเหลาเอาเรื่องเสนอ ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ไอ้เพื่อนรักของเขาสนใจ แสดงว่าใครคนนั้นต้องเด็ดจริง ไม่สวยมากก็หุ่นดีมากไม่ก็นมใหญ่…
“ป๋าพ่อมึงสิ กูนี่แหละ มึงรีบๆลุกไปเลย ”วันไหนไม่ได้ด่ากันคงนอนไม่หลับ มาร์คคิดอย่างนั้น
“ใจร้อนซะด้วยโว้ย เอ้า คนไหนมึงชี้ เดี๋ยวกูจัด”
“นั่นน่ะ ถ้าพลาดมึงโดนกระทืบ ”แจ็คมองตามมือเพื่อนที่ชี้เป้าหมายให้ แล้วก็เบิกตากว้าง
“สวยชิบหาย แต่ไม่มีนม ไอ้มาร์คมึงเอาจริงเหรอ...”
“ให้ไว ถ้าไม่มาก็ยัดเงินไปเยอะๆ บอกว่ากูจ่ายไม่อั้น”
“จัดไปครับ”
มีลูกค้าทิปหนักอีกแล้ว
แบมแบมขยับโช้คเกอร์เส้นเล็กที่คอให้เข้าที่ เขายังใหม่กับที่แห่งนี้ แต่เป็นงานแล้วกับที่อื่น นี่เป็นคืนที่สองที่ได้เข้ามาทำงาน ในตำแหน่งผีเสือที่บัตเตอร์ฟลายคลับ
สวย คือสิ่งที่ติดตัวผู้ชายตัวเล็กๆหุ่นบอบบางอย่างเขามาตั้งแต่แรกเกิด มันเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ชีวิตเขาต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง เพราะความสวยทำให้พ่อเลี้ยงพยายามเข้าหา และทำให้เขาต้องผิดใจกับแม่
“สวัสดีครับ” ร่างเล็กมาถึงโต้ะวีไอพีของลูกค้าที่ติดต่อผ่านเจ้าของผับโดยตรง ผีเสื้อ เป็นตำแหน่งที่ได้เงินจากผับเยอะที่สุด ไหนจะทิปจากลูกค้า มันมากพอจะทำให้เด็กที่ต้องหาเลี้ยงตัวเองทำมัน
“นั่งเลยน้องๆ”แจ็คเป็นคนผายมือให้ร่างเล็ก ที่สวยเกินหญิงนั่งลง ส่วนเพื่อนเขาได้มองสำรวจอีกฝ่ายนิ่งๆ
พรึ่บ
“อ้ะ” นิ่งห่าอะไรล่ะ แม่งกระชากน้องเขาจนล้มลงบนตัก ไอ้คนเถื่อนมันเอาอีกแล้ว
“ไม่ได้ขายนะครับ” คนสวยบนตักรีบดันตัวออก บอกเจตนาของตัวเอง ด้วยสีหน้าติดจะเหวี่ยงๆ ผีเสื้อคือเด็กที่ชงเหล้า เอนเตอร์เทนแขก ไม่ใช่ให้ทำเรื่องอย่างว่า…
“หุบปาก” แจ็คเบนหน้าหนี ดูท่าคืนนี้จะอีกยาวไกล ถ้าเพื่อนของเขาถูกใจแล้วล่ะก็ มันก็ต้องได้
“คุณ”แล้วคนสวยนี่ก็ดูไม่ยอมคน
“ชงเหล้าสิ หรือไม่ได้”ถามพร้อมกับเลิกคิ้วสูง แสดงออกให้คนสวยนี่รู้ชัดเจนว่า นั่งบนตักเขาแล้วชง
“ได้ครับ”
เกร้ง
มือเรียวคีบน้ำแข็งใส่แก้วอย่างรู้งาน ร่างหนาโอบเอวเล็กไว้ มองสำรวจคนบนตักที่ตั้งใจชงเหล้าอยู่ สวย...คือคำเดียวที่ให้ได้ ไหนจะหุ่นทรงที่เล็กกะทัดรัด บอบบางผิดผู้ชาย ริมฝีปากอิ่ม และดวงตาเฉี่ยวๆ เป็นคนแรกที่เขาเห็นแล้วมีอารมณ์
กึก
มาร์ครับแก้วที่รินเหล้าจนเต็มมาดื่มโดยที่สายตายังจับจ้องไปที่อีกฝ่าย ใบหน้าเนียนใสขึ้นสีแดงนิดๆ อาจจะเป็นเพราะโดนเขาจ้อง ในระยะประชิด
“คุณ ”ปากเย็นเฉียบแตะลงต้นคอขาวผ่อง ร่างเล็กสะดุ้ง จะลุกหนีแต่ก็ติดมือหนาที่รั้งเอวไว้ ผู้ชายคนนี้อันตราย
“จะเอาเท่าไหร่ ขอไซร้คอเนี่ย เท่าไหร่” นั่นไง แจ็คมองหน้าเหวอๆของคนสวยบนตักเพื่อนรัก ก่อนจะลุกไปที่อื่นเพราะทนดูความเถื่อนของเพื่อนไม่ได้ โชคดีนะคนสวย พี่ขอไม่ยุ่ง
“ปล่อยนะ คุณ ผมไม่ได้ขายตัว”
“กูก็ไม่ได้จะเอา อ่ะ ให้หมดกระเป๋าเลย” มาร์คควักกระเป๋าตังค์ใบหรูออกมา ก่อนจะหยิบแบงค์สีเทายื่นให้ คนสวยไม่รับเพราะยังคงอึ้งกับความรั้น สุดท้ายเขาจึงยัดใส่มือเล็กไป
ไม่ต่ำกว่ายี่สิบใบ…
“อื้ออ” ไม่รอช้า ปากร้อนกดจูบลงที่คอขาว สูดกลิ่นหอมที่แสนเย้ายวน เลาะเล็มเนื้ออ่อนจนเจ้าของส่งเสียง เอวบางถูกกระชับแน่นจนคนสวยฟุบลงกับบ่ากว้าง …
“พะพอแล้ว อือ อะไอ้บ้า ”
“หึ มีอารมณ์แล้วจะพอได้ยังไง ”
ต่อ
"อือ มะไม่ขาย " ปฏิเสธเสียงพร่ายามลิ้นร้อนไล้เลียซอกคอขาว โช้คเกอร์เส้นเล็กถูกกระตุกจนหลุด เปิดทางให้อีกฝ่ายซุกไซร้ได้สะดวก
"ไม่ซื้อก็ได้ อืม ไปกันเถอะ" คนสวยถูกอุ้มลงชั้นใต้ดินโดยที่ไม่มีใครสังเกตุ นอกจากแจ็คที่มองเพื่อนหายไปจนลับตา ไอ้เถื่อนแม่งขี้เอาชิบ คนสวยรับศึกหนักแล้วล่ะ
CUT
"สวยมานี่ มานี่เลยย " แขนเล็กถูกลากมายังม้าหินอ่อนหน้าคณะ อีกคนปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาอกสองเม็ด ก่อนจะแต้มคอนซีลเลอร์สีเนื้อลงที่คอเพื่อนรักทันที
"เบาดิ้ อย่าหนามาก"
"กูล่ะเกลียดความสวยมึงจริงๆ " จีน บ่นเพื่อนรักตัวเล็กๆนี่อย่างทุกที คำๆนี้ พูดจนปากจะเปื่อย
"ทำไงถึงยอมเขาได้ล่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร " แจง ถามไอ้ตัวเล็กด้วยความอยากรู้ แบมแบมไม่ใช่คนง่ายๆ แฟนคนเก่ายังคบกันมาตั้งสามปี กว่าจะได้มัน แล้วก็ทิ้ง แม่งไอ้เชี้ยพี่คุณเอ้ย!!! พูดแล้วของขึ้น!!!
"ชื่อมาร์ค..."
"แล้ว??" ทั้งจีนทั้งแจนต่างลุ้น
"ก็ไม่แล้ว แค่ชื่อมาร์ค"
"แค่นั้น?"
"เออออ พอแล้วๆ เจ็บ" บ่นไอ้จีนที่ถูรอยแดงที่คอตัวเองใหญ่ ให้กลบรอยดูดให้ มันถูอย่างกับจะถลกหนัง
"ซาดิสป่าววะ เต็มคอเต็มอกมึงเลย เปลืองรองพื้นชิบ"
"ไม่ต้องรู้หรอก จบไปแล้วเมื่อคืน พอๆเลิกพูด แล้วอิกี้ไปไหนอ่ะ " กีกี้ คือเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของกลุ่ม และมันเป็นน้องเจ้าของบัตเตอร์ฟลายคลับ แบมแบมถึงได้ทำงานโดยไม่สนอายุยังไงล่ะ
"มันยังมาไม่ถึง ไลน์บอกตั้งแต่เช้าว่าจะเข้าบ่ายๆ"
แบมแบม จีน แจง เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมัธยม เข้ามหาลัยเดียวกัน และเลือกเข้าคณะการโรงแรมเหมือนกัน เพราะคิดว่ามันเรียนง่ายที่สุดแล้ว จนมาเจอกีกี้ เพื่อนสาวสุดน่ารัก บ้านมีกิจการ คุณหนูเวอร์ สุดท้ายเลยมาอยู่กลุ่มเดียวกัน
"แบม พวกกูเป็นห่วงนะ อยากให้มึงเลิกทำงานกลางคืน อันตรายนะมึง"
"รู้แล้ว พวกมึงก็รู้ว่ากูต้องใช้เงิน ไม่ทำงานนี้แล้วทำงานไหนวะ ที่ได้เงินดีๆ และไม่เบียดเบียนเวลาเรียนน่ะ"
"เออแม่ง เข้าใจนะเว้ย แต่ก็ห่วงอ่ะ ร้านเก่าที่มึงออกมา แม่งก็ตีกันแย่งมึง โดนลูกหลงเข้าโรงบาล แล้วดูเมื่อคืนสิ โดนลากไปเอาอีก อิสวย กูเริ่มเครียดแล้วนะ" แจงมันร่ายยาวด้วยความอึดอัด ก็รู้แหละ แต่เรียนมหาลัยมันก็ต้องใช้ตังค์เปล่าวะ
"ที่นี่คงปลอดภัยอ่ะ ผับพี่ชายไอ้กี้ เขาคงช่วยๆกูได้ ขอบใจพวกมึงสองคนนะ กูยังไหว"
"งั้นไปขึ้นเรียน เบื่อมึงจริงๆ"
"ว่าแต่เมื่อคืนเป็นไง หล่อมั้ย "
"มึง!!"
"ลีลาอ่ะ อึ้ยย ใหญ่เปล่า อีสวย อีส๊วยยยอย่าหนีนะ มานี่ มึงง!!!"
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เเอดค่า ทวิตเเอดชื่อไรอ่ะคะ หาไม่เจอ