Butterfly ll (Markbam) /maxwellXnes

ตอนที่ 18 : 17-พี่ยิมและพี่มีน100%(แจ้งเรื่องเปิดพรี)

17

         "คุณมาร์คคะ นี่เป็นเอกสารรายละเอียดของโครงการใหม่ พรุ่งนี้คุณต้วนจะเข้ามาคุยรายละเอียดด้วย นี่ค่ะ" 

     นิศาส่งแฟ้มให้เจ้านายหนุ่มที่นั่งยิ้มกับหน้าจอโทรศัพท์ สลัดภาพลักษณ์ผู้บริหารไฟแรงที่หน้าเข้มตลอดเวลาไปหมด เพียงเพราะเด็กหนุ่มน่ารักๆคนหนึ่ง 

     น้องแบม...

     เด็กที่มาเป็นรอยยิ้มของคุณมาร์คแห่งMT.Royal ผู้ที่แข็งกระด้างซะจนเกินวัย

          "ครับ ติดต่อหุ้นส่วนสองคนให้ผมด้วย เดี๋ยวนัดเจอที่เชียงใหม่เลย" 

      มาร์คบอก ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า  พรุ่งนี้มีคุยงานแต่เช้ากับคุณต้วน มันเป็นงานใหญ่ต้องอาศัยผู้มีประสบการณ์เท่านั้น

     โครงการใหม่ที่เขาจะเป็นเจ้าของและก่อตั้งมันเต็มตัว MT Royal สาขา3 ที่จังหวัดเชียงใหม่ แน่นอนว่าเพนท์เฮ้าส์ชั้นบนสุดจะเป็นเรือนหอของเขากับอีสวยอย่างไม่ต้องสงสัย

     คิดแล้วก็ต้องยิ้ม จะมีใครยอมเขาแบบที่น้องมันยอมบ้างไหม และจะมีใครให้น้องมันแบบที่เขาให้บ้างไหม คงไม่มี...

สนามบินสุวรรณภูมิ

      คนที่ใจถึงคอนโดเรียบร้อยกำลังก้าวขาออกจากสนามบิน มาร์คแยกกับคุณนิศาเพื่อกลับบ้านใครบ้านมัน เลขาคู่ใจเรียกแท็กซี่ให้ก่อนจะช่วยยกกระเป๋า เวลาสองทุ่มนี่รถกำลังติด ใจเย็นนิดนึงนะบอส

           "กลับดีๆนะคะบอส"

          "เจอกันพรุ่งนี้ คุณนิศา ขอบคุณที่ทุ่มเทเพื่อMT Royal  ผมไม่เคยลืมพี่นะ" 

     สรรพนามที่คุณมาร์คใช้เรียกทำเอาเลขาคนสนิทยิ้มกว้าง ตั้งแต่คุณมาร์คโตก็ไม่เคยเรียกพี่อีกเลยจนกระทั่งวันนี้ 

          "ค่ะ ดิชั้นรู้มาตลอด จะอยู่ข้างๆรอดูความสำเร็จของบอสด้วยตาตัวเองค่ะ"

         "น้ำเน่าน่า ไปพักได้แล้ว เจอกันพรุ่งนี้"

         "รับทราบค่ะ"

ติ้ดๆๆๆ

     มาร์คกดรหัส เป็นอาทิตย์พอดีที่เขาไม่ได้กลับมาที่ห้อง ช่วงนี้ใกล้จะปีใหม่ทุกอย่างมันเลยยุ่งเหยิงไปหมด ไหนจะโครงการใหม่ที่เขากำลังลงทุนไปอีก ไม่รู้ว่าอีตัวดีจะเหงาไหม แต่น้องมันไม่เคยงี่เง่าใส่เขาเลย 

แกร้ก

     ไอเย็นปะทะใส่ร่างทันทีที่เปิดประตู เขาลากกระเป๋ามาแอบไว้มุมหนึ่งเพื่อรอนำไปซัก มองหาคนตัวเล็กที่อยากจะฟัดให้จมเขี้ยว แต่แล้วเสียงหัวเราะคิกคักที่ดังมาเบาๆทำให้เขาชะงัก

      มีความสุขเหลือเกินนะอีสวย ทั้งๆที่กูคิดถึงมึงแทบตาย

           "ครับ พี่ยิมเลิกแซวซะทีเหอะ แบมขำจะตายแล้ว " 

           "พรุ่งนี้ไม่ต้องมาแล้วครับเพราะพี่มาร์คกลับมาแล้ว ขอบคุณที่มารับมาส่งนะพี่ บายย"

ปึง!

          "อะอ้าว กลับมาแล้วเหรอพี่" 

     มาร์คปิดประตูห้องเสียงดัง คนตัวเล็กเดินอ้อมเตียงมาหาและหยิบสูทในมือไปถือไว้  เขาหน้าบึ้งและไม่พอใจมากๆที่น้องมันคุยกับคนอื่นอยู่ แม้คนๆนั้นจะเป็นเพื่อนเขาก็ตาม

          "เหนื่อยมั้ยครับ" 

     เขาไม่ตอบและเดินเลี่ยงไปห้องน้ำ เบื่อตัวเองเหมือนกันที่หวงอีสวยซะจนแทบบ้า แต่ใครใช้ให้มันมารับมาส่งเมียเขาวะ ไอ้ยิม...

แกร้ก

     ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนปกติ อีสวยเหมือนจะรู้ว่าเขาอารมณ์ไม่ดีเลยเข้ามาคลอเคลียใกล้ๆ ติดกระดุมเสื้อให้ เช็ดผมให้

          "เอานมมั้ยพี่มาร์ค เดี๋ยวแบมอุ่นให้จะได้หลับสบาย"

          "จะทำงาน"

          "อ่อ ครับ"

     ต้องอดทนแค่ไหนถึงจะห้ามไม่ให้ดึงร่างเล็กๆมากอด มาร์คเขวี้ยงผ้าเช็ดตัวลงเตียงแรงๆจนน้องมันสะดุ้ง ทำตัวลีบเล็กเหมือนกับกลัวว่าจะเกะกะเขา ร่างสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะกอดอกมองไปตรงๆ

        "ไอ้ยิมไปรับไปส่งทำไม กูแค่ให้ไปเป็นเพื่อนมึงงานไอ้กาย"

        "พี่ยิมแค่ผ่านมาเฉยๆไม่ได้มารับมาส่งแบมทุกวัน"

        "แล้วทำไมต้องโทรคุยกัน"

        "ก็...พี่ยิมโทรมาคุยเฉยๆ  ไม่ได้มีอะไรนะ" 

       "งั้นกูก็จะโทรไปคุยกับคนอื่นเฉยๆเหมือนกัน"

    พูดแค่นั้นก่อนจะเปิดประตูออกมาที่ห้องนั่งเล่น หยิบแฟ้มโครงการขึ้นมาขีดฆ่าเปอร์เซ็นของหุ้นส่วนออก ก่อนจะกดถ่ายรูปแล้วส่งไปให้มันดู

        'เอาไปแค่5%พอ โทษฐานทำเกินหน้าที่ '

เที่ยงคืนกว่าๆ

     มาร์คบิดขี้เกียจและพับเอกสารเก็บลวกๆไว้บนโต้ะ เขาเห็นน้องมันจะตามออกมาสองสามรอบแล้ว แต่เหมือนจะเห็นว่าทำงานอยู่เลยไม่เข้ามาคุยด้วย พูดไปอย่างงั้นแหละว่าจะคุยกับคนอื่น หลงขนาดนี้จะให้กูไปไหนได้

แกร้ก

      ไฟในห้องนอนดับสนิท อีตัวเล็กนอนหลับพริ้มอยู่บนเตียง ร่างสูงค่อยๆย่องขึ้นเตียงเพราะกลัวน้องมันจะตื่น จับแก้มไปสองสามทีก็ยังไม่ไหวติง หลับสนิท โดนลักหลับคงจะไม่รู้ตัว

            "คิดถึงชิบหาย..." 

      สูดกลิ่นหอมสะอาดข้างแก้มไปเต็มรัก กดปลายคางเบาๆจนปากเผยอ ฉกชิมความหวานฉ่ำโดยที่เจ้าตัวไม่รับรู้  ดูดดึง ขบเม้ม รุนแรงขึ้นจนคนหลับครางอึกอัก

           "อือ..พี่..."

      อีสวยปรือตาขึ้นมาอย่างง่วงงุน มาร์คผละออกทำไม่รู้ไม่ชี้และจัดหมอนของตัวเองให้เข้าที่ ล้มตัวลงนอนโดยไม่พูดอะไร จนคนตัวเล็กกลับไปหายใจสม่ำเสมอแบบเดิมอีกครั้งถึงดึงเข้ามาในอ้อมแขน กอดแน่นแล้วหลับตาลง 

     คนนี้ใครห้ามแตะ ใครก็ไม่เว้นสักคน...

40%

ต่อ

พี่มาร์คโกรธอะไรขนาดนี้

       ผมมาทำงานด้วยความไม่สบายใจ ตั้งแค่พี่มาร์คกลับมาเห็นผมคุยโทรศัพท์กับพี่ยิมก็โกรธจนไม่มองหน้ากัน เช้านี้ก็มาทำงานกันด้วยความปั้นปึ่ง หึงอะไรวะ นั่นเพื่อนพี่ไม่ใช่เหรอ

          "น้องแบมเก็บกระเป๋าหรือเสร็จหรือยัง"

       พี่นิศาทำผมมึนอีกรอบ เลิกคิ้วอย่างสงสัย เก็บกระเป๋าไปไหนอ่ะ

          "ไปไหนครับ"

         "ไปเชียงใหม่ไง นี่คุณมาร์คยังไม่ได้บอกเหรอ" 

        "ไม่นี่ครับ ไม่เห็นพูดอะไรเลย คงไม่ได้จะให้ผมไปหรอก" พูดเบาๆ พี่นิศาทำหน้าสงสัย ผมเลยยิ้มบางๆให้เห็นว่าไม่เป็นอะไร

        "ไม่เป็นไรหรอกครับ แบมแล้วแต่พี่มาร์คกอย่างเลย" ยอมมาตลอด ยอมทุกอย่างมาตลอดจริงๆ

        "จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเขาให้พี่เลื่อนไฟท์เพื่อมารับหนู  "

       "ไม่รู้สิครับ ขอตัวไปทำงานก่อนนะพี่นิศา" สมองโครตตื้ออ่ะ ไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว

หมับ

        "พี่มาร์ค" 

     ถูกคว้าแขนให้เดินตามไปที่ห้อง ผมไม่ได้ดิ้นหนีเพราะอยากจะคุยให้รู้เรื่องเหมือนกัน พอเข้ามาปุ้บก็โดนดันให้ชิดไปกับประตู ได้ยินเสียงล็อคห้องตามด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวกรุ่นกาแฟที่ทาบทับลงมา

        "อื้อ~" 

    มันรุนแรง หึงหวง บงการไปในตัวของมัน จูบพี่มาร์คกำลังเผาผลาญสติ สองมือเล็กถูกรวบไว้แล้วยกขึ้น

        "หมั่นไส้...สวยนัก เหี้ยตัวไหนก็หลงกันซะหมด" 

    อยากจะบอกเหลือเกินว่าตัวไหนแต่ก็กลัวห้องจะพัง ทำได้แค่ยืนหอบแล้วถามในสิ่งที่คาใจ

       "หึงพี่ยิมทำไมครับ"

      "กูหึงหมดแหละ จิ้กจก หมูหมาปลาทองส้นตีนไรก็หึง"

      "...."

     "หงุดหงิดชิบ..."

     "พี่..." ผมวางมือไว้ที่อกแกร่ง พี่มาร์คผละออกไปยืนลูบหน้าตัวเอง 

     "ไปทำงานไป มึงไม่ผิดหรอก กูเองแหละ"

     "พี่มาร์ค แบมไม่เคยมองใครเลยนะ..." 

   ผมอยากให้เขามั่นใจ แต่พี่มาร์คตอนนี้ดูเหมือนจะกังวลเรื่องผมไปหมด

      "แล้วรู้ไหมว่ามีใครอยากจะมองมึงบ้าง ช่างเหอะ กูเองแหละ กูไม่คิดว่าจะเป็นกับมึงขนาดนี้ ไปทำงานได้แล้ว..."

     "พี่มาร์ค"

    "ไปได้แล้ว "

    "ครับ"

    เป็นอีกครั้งที่ผมเดินคอตกออกจากห้องพี่มาร์ค ผมไม่รู้ว่าพี่มันมีอะไรในใจ เดาไม่ออกเลยว่ากับพี่ยิมทำไมเปราะบางนัก

     ตอนเย็นพี่มันก็กลับมาเป็นปกติ กอดคอผมเดินลงมาข้างล่างเพื่อไปหาอะไรกินข้างนอก จนมาเจอลูกค้าชาวต่างชาติที่ผมเคยต้อนรับและคุยถูกคอเมื่อหลายเดือนก่อน เหมือนเขาจะกลับมาพักผ่อนที่นี่อีกครั้งพร้อมกับของฝาก

        "ไอนึกถึงยูตลอด แบมมี่ so beautiful " 

    ผมขอบคุณพร้อมกับก้มหัวให้อย่างเกรงใจ รับของฝากมาอย่างเสียไม่ได้ น้ำหอมแบรนด์ดังที่ราคาแพงหูฉี่ 

        "Thankyou มิสเตอร์เลโอ"

        "แบมมี่ ไออยากได้ห้องพักที่"

    ยังไม่ทันจะพูดจบคนตัวโตก็แทรกขึ้น พี่มาร์คเปลี่ยนมาเป็นโอบเอวผมไว้ แต่ความที่อีกฝ่ายเป็นลูกค้าทำให้พี่มันไม่สามารถแสดงอาการอะไรออกไปได้มากนัก

        "เชิญที่ล็อบบี้ครับ welcome to MT royal "

        "แบมมี่~"

       "แบมแบม no แบมมี่ " พี่มาร์คเสียงแข็ง

       "No!!!  แบมมี่  he so cute. " 

       "มิสเตอร์เลโอ!" 

   ก่อนจะเสียงดังไปมากกว่านี้พี่ดินก็เข้ามารับแขกซะก่อน ผมค้อมหัวให้มิสเตอร์เลโออีกรอบ ก่อนจะเกาะแขนพี่มาร์คออกไป ร่างสูงฮึดฮัดและดูจะไม่ยอมง่ายๆ ทั้งๆที่มันกำลังดีแล้วเชียว

      "ใจเย็นครับ"

     "ครั้งสุดท้ายที่มันจะได้เหยียบโรงแรมกู" 

   ผมส่ายหน้า เปิดประตูเข้าไปนั่งด้านใน ถุงน้ำหอมในมือถูกแอบไว้ข้างๆ พี่มาร์คขี้หวง กับพี่ยิมยังหวงแล้วนี่ลูกค้าก็ยังมาหัวเสียใส่

      "เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยพี่"

     "มันเต๊าะมึง อีสวย ทั้งไทยทั้งเทศ กูจะทำยังไงกับมึงดี" 

   พี่มาร์คขบกราม ออกรถแบบกระชากซะจนหัวจะหลุด 

      "อ้าว ทำไมมาลงที่แบมล่ะ" ผมกอดอก ครั้งนี้ไม่ยอมนะ 

      "หรือจะไปลงที่ไอ้ฝรั่งนั่นดี "

     "นั่นลูกค้าพี่นะ "

      "นี่ก็เมียกูนะ" 

    ผมเลิกเถียง หน้าร้อนนิดๆที่พี่มันพูดซะจริงจัง สุดท้ายก็ต้องยอมลงให้พี่มาร์คอีกเหมือนเคย ไม่งั้นก็ไม่จบอ่ะ เขาใจร้อนเป็นไฟแล้วผมจะเป็นน้ำมันได้ยังไงมันยิ่งลุกลาม เป็นน้ำเย็นแบบนี้แหละดีแล้ว

      "ครับๆ แบมเป็นของพี่คนเดียว อย่าหงุดหงิดนะ"

     สองวันถัดมาผมก็ระเห็จมาอยู่สนามบินจนได้ รู้สึกว่าช่วงนี้พี่มาร์คมีโครงการใหม่ นี่ก็คงจะไปดู 

     "กาแฟค่ะ"

    พี่นิศาคนสวยยื่นกาแฟเย็นมาให้พี่มาร์ค ระหว่างรอขึ้นเครื่องเห็นคุยเรื่องงานกันใหญ่ คร่าวๆเป็นโครงการที่กำลังจะเปิดใหม่

       "MT royal สาขาสามเหรอครับ"

      "อืม ที่เชียงใหม่"

      "แม่เจ้า ไม่ใช่เล่นๆเลย"

    ผมอุทานเบาๆ คนนั่งข้างๆหันมาเลิกคิ้วใส่ผมก่อนจะหันกลับมาพูดประโยคที่สมกับเป็นพี่มัน

      "นั่นสิ รู้ไว้ ผัวมึงไม่ใช่เล่นๆเลย"

70%

ต่อ

       การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น  ผมพี่มาร์คพี่นิศาเข้าเช็คอินที่โรงแรมในตัวเมืองแห่งหนึ่งที่หรูหราพอสมควร อากาศเย็นจนผมต้องกระชับตัวเองแน่นขึ้น เข้ามาปุ้บก็ต้องตกใจ เพราะพี่ยิมกับผู้หญิงคนหนึ่งมารออยู่ก่อนแล้ว

       พี่มีน...

           "สวัสดีค่ะมาร์ค พี่นิศา น้องแบม" 

       พี่มีนยังคงเหมือนเดิม เขาน่ารักจนใจผมหน่วงๆ ผมยกมืไหว้พี่มีนกับพี่ยิมที่ยืนข้างๆกัน

           "ไงไอ้เถื่อน หักเปอร์เซ็นกูหน้าด้านๆ "

           "มึงทำตัวเองไอ้ยิม แล้วนี่ทำไมมีนมาอยู่นี่ได้" พี่มาร์คถาม ผมหูผึ่งเพราะอยากรู้เหมือนกัน อะไรยังไงทำไม

           "พอดีมีนตามคุณพ่อมาทำงานด้วยเลยเจอยิมเข้า พอรู้ว่ามาร์คจะมาก็เลยมารอเจอ เย็นนี้ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันไหม ว่าไง" 

           "แล้วแต่ ยังไงขอขึ้นไปพักก่อน โทรมาแล้วกัน"

      พี่มาร์คบอก เลยตกลงกันตามนี้ พี่ยิมแตะหลังผมเพื่อดันให้เดินไปข้างหน้า พอพี่มาร์คเห็นก็ซัดตุ้บไปที่แขนข้างนั้นของเพื่อน

          "ไอ้เหี้ยนี่วอน ปล่อยเลยอย่าแตะ"

          "ฮ่าๆ ไอ้หมาหวงก้าง "

      พี่ยิมก็แหย่ต่อด้วยการจับไหล่ผม ที่นี้กลายเป็นว่าไล่ฟาดกันไปทั่วบริเวณ ผมหัวเราะ พี่มีนเข้ามาหาดูคนตัวโตไล่แกล้งกัน

          "กับมาร์คเป็นยังไงมั่ง โอเคไหม" 

         "ก็...ดีครับ ดูแลผมดีมาก แต่ขี้หวงไปหน่อย" ผมตอบ อยากจะขิงซะหน่อยว่าขี้หวงมากแต่กลัวพี่เขาจะหมั่นไส้ 

         "หืม...เหมือนเดิมเลย เหมือนตอนที่มาจีบพี่ใหม่ๆ ใครเข้าใกล้พี่ไม่ได้เลย ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน"

         "เหรอครับ..."

        "พูดแล้วก็นะ มันผ่านมานานแล้ว ถ้าตอนนั้นพี่ยอมเปิดใจป่านนี้คง..." 

     พี่มีนยิ้มเศร้า  ก่อนจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นพี่มาร์คก็เข้ามาซะก่อน ทั้งสองคนมองหน้ากันแวบนึงก่อนที่มือหนาจะโอบเอวผมพาเข้าไปในลิฟต์

      พี่มาร์คบอกไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรไงแบม...

      ผมกับพี่มาร์คพักห้องเดียวกัน พี่นิศาพักห้องข้างๆ ส่วนพี่ยิมกับพี่มีนเราแยกกันตั้งแต่หน้าลิฟต์ คงจะชั้นไหนสักชั้นแหละ

           "แล้วพี่สองคนนั้นพักที่ไหนครับ" 

     ผมถามตอนที่กำลังรื้อของออกจากกระเป๋า  พี่มันเดินมายีหัวผมจนฟูไปหมดก่อนจะนั่งลงบนเตียงใหญ่

          "ทำไม อยากรู้ห้องไอ้ยิมทำไม แม่ง...เห็นหน้ามึงแล้วหงุดหงิด อยากไปตำไอ้ยิมอีกซักรอบ" 

     ผมหันไปมองพี่มาร์คตาเขียว ทำปากมุบมิบเลียนแบบคำพูด เฮอะ! คิดว่าผมไม่อยากตำพี่มันมั่งรึไง รักครั้งเก่ามาด้วยนี่ หมั่นไส้ หล่อเกิน เห็นหน้าผัวแล้วหมั่นไส้ 

          "ทำปากไรของมึง เก่งเหรอ ลูกหมาเอ้ย! อย่าหนีดิ้"

      ผมรีบลุกแต่ก็ช้าไป ปราดเดียวพี่มันก็มาประชิดตัวผม  ผมดิ้น สุดท้ายก็โดนอุ้มจนตัวลอยกลับมาที่เดิม

ตุ้บ

          "อื้อ จุก"

         "ให้พักไม่พัก กวนตีน ต้องโดน" 

      ร่างสูงขึ้นคร่อม ผมรีบยันตัวลุกแต่ก็ไม่รอด แรงโครตเยอะ จุกไปหมดแล้ว

         "พี่มาร์ค อะไรเนี่ย ปล่อยเลย ยังจัดของไม่เสร็จ"

         "ช่วยไม่ได้  อยากหาเรื่องเอง" 

         "แบมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" 

     พี่มันไม่ยอมฟัง ลงมือแกะกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด  ผมกลืนน้ำลายอึก เมื่อพี่มันถอดเสื้อตัวเองออกไปบ้าง

         "มึงทำ แค่ทำปากมุบมิบ กูก็มีอารมณ์แล้ว อีสวย..." 

     ตรรกะโครตจะป่วย ผมเบนหน้าหนีเมื่อพี่มันปลดเข็มขัดกับตะขอกางเกงออก

         "พี่...เราต้องไปกินข้าว เราจะ"

         "ยังมีเวลาอีกเยอะ กูจะกินมึงก่อน ขยับหน่อยเร็วถอดกางเกงไม่ได้" 

     เหมือนโดนสะกด ผมยกสะโพกขึ้นเปิดทางให้พี่มันรูดกางเกงออกจนสุดปลายเท้า ตอนนี้เราเหลือแค่ชั้นในเท่าเทียมกัน ผมยังไม่กล้ามองคนด้านบน จนมือหนาคีบปลายคางให้หันไปสบตากัน

     แล้วก็ครอบครองปากอิ่มของผม

      เราโหยหากัน ทั้งบรรยากากาศทั้งสถานที่ทำให้จูบครั้งนี้ทั้งหอมทั้งหวานละมุน ผมอ้าปากเพื่อให้พี่มาร์คสอดเรียวลิ้นเข้ามาพัวพันกัน ก่อนจะเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าหาพี่มันบ้าง เสียงหัวเราะหึดังเคล้ากับเสียงจูบ เราใช้ปากใช้ลิ้นถ่ายทอดความโหยหาที่มีต่อกัน ผมหลับตาพริ้มไม่กล้าสู้สายตาคม มือข้างนึงยันแผ่นอกกว้าง อีกข้างเกาะที่บ่า ส่วนมือหนาของพี่มาร์คสัมผัสไปทั่วตัวของผม โดยเฉพาะจุกสีอ่อน

          "อึก..แฮ่ก.." 

      พี่มาร์คผละออกไปเมื่อผมเหมือนจะขาดอากาศ เขามองผมและไม่คิดจะเช็ดน้ำลายที่เปื้อนปากให้ ผมเลยแลบลิ้นเลียมันแทน ทีนี้เรียกรอยยิ้มร้ายๆจากคนมองได้ทันที

          "ยั่วจริงๆ อีตัวดี"

          "..."

          "อ่า...หนู เซ็กส์ครั้งนี้พี่จะตามใจ อยากได้แบบไหนบอก อยากให้พี่ทำยังไงพูด" 

      อยู่ๆก็พูดเพราะ ร่างเล็กหลบตา แพ้พี่มันทุกทางจริงๆ ผมไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย

          "พี่จะ...แกล้งแบมทำไม"

          "หืม...ไม่แกล้ง ระเบียงมั้ย วิวสวย เห็นหมอกจางๆ น่าตื่นเต้น" 

      คนไม่แกล้งผายมือไปทางฝั่งที่มีม่านสีครีมปิดอยู่ แบมแบมส่ายหน้า ไม่มีทาง ยังไงก็ไม่หาเรื่องอายแน่นอน

          "งั้น...ไปห้องน้ำ เปียกๆ ลื่นๆ เสียงก้องๆ" 

      พูดพร้อมกับลูบมือไปมาที่แผ่นอกบาง ละขึ้นไปที่ลำคอขาว พี่มันยิ้มจนเห็นเขี้ยว โครตร้ายโครตเจ้าเล่ห์

           "ตรงนี้...ตรงนี้กะก็ได้" 

      คนพูดเอียงหน้าไปกับที่นอน ยกนิ้วขึ้นกัดอย่างอายๆ มาร์คกดจูบลงไปบนแก้มใสขึ้นสีแดงจัด

           "ครับ ตามที่หนูต้องการเลย" 

      ซอกคอหอมกรุ่นเป็นเป้าหมายแรกให้ฉกริมฝีปากลงไป ร่างบางสะท้านเฮือกแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนีหรือปัดป้อง เสียงครางหวานดังขึ้นตอนที่เขารังแกจุกทั้งสองข้างของน้อง จนมันแดงก่ำเพราะคมเขี้ยว กางเกงในตัวจิ๋วถูกถอดออกจากเรียวขาสวยทันที

           "อือ...พี่" 

       สัมผัสจากพี่มาร์คถูกผละออกทำเอาต้องปรือตามอง เห็นร่างสูงก้มลงไปหยิบอะไรสักอย่างที่กระเป๋าเดินทาง หรือพี่มาร์คจะพกเจลมา หรือว่าอยากจะใช้ถุงยาง

           "มาแล้วครับ" 

       คำพูดเทวดาแต่การกระทำคือปีศาจ มาร์คขยับขึ้นคร่อมน้องอีกครั้งพร้อมกับชูสิ่งของที่อยู่ในมือ

            "อะ เอามาทำไมครับ" 

      แบมแบมขมวดคิ้ว มองของในมือพี่มันอย่างไม่ค่อยไว้วางใจ พกมาตอนไหนไม่ยักเห็น

          "ไม่รู้สิ อยู่ที่หนูจะเลือกแล้วว่าจะให้พี่ทำอะไร  ระหว่างใช้มันผูกมือกับปิดตา" 

      แบมแบมมองเนคไทสีน้ำเงินสลับกับหน้าคนถือ พี่มันเอาจนได้ วิธีไหนก็ไม่ต่าง ถ้ามัดมือแล้วจะเกาะอะไรได้บ้าง แต่ถ้าปิดตาก็คงมืดมองอะไรไม่เห็น

      แต่มัน...น่าตื่นเต้น

          "ว่าไง...หรือจะให้พี่เป็นคนเลือก"

         "ปะ ปิดตาครับ ปิดตา" 

         "ได้สิทธ์นั้นครับ...เด็กดี" 

     อีสวยเอ้ย ขี้ยั่ว อย่างนี้ต้องทำให้ครางซะให้เสียงแหบ

CUT

100%

ได้ไฮทัชค่ะ ครั้งแรกที่ไม่ได้ซื้อ ดีจัยยยที่สุดในชีวิต

///////////////////////

แกเอ้ยยยย ลูกชั้น อีหนูแบ๊มมมม!!!!

ได้ใช้ทิชชู่กันไหม อิอิ

เอ็นซีไปเจอกันที่เดิม ใครยังไม่ได้รหัสเด็มมาค่ะ หรือใครรู้บอกกันได้แต่อย่าโจ่งแจ้ง

ประกาศ!!!

Butterflyมบ เดินทางมาถึงช่วงท้าย แต่ยังไม่จบค่ะเพราะวางแพลนไว้20-21 

ส่วนเล่มก็รอหน่อย ใจเย็นๆ จะเปิดพรีหลังคอนเนสค่ะ จะมาแจ้งรายละเอียดการจองอีกที

 ขอบอกว่าสเปเชี่ยล4ตอนในเล่มจะพลาดไม่ได้ แต่งเองยังยิ้ม55 

ไม่ผิดหวังแน่ ขอบคุณที่เอ็นดูอีสวยกับพี่เถื่อนกันนะคะ

อาจจะหายๆไป  หยอดกระปุกรอไว้ๆๆ 

อยากให้มีเก็บไว้เป็นฟิคมาร์คแบมในความทรงจำอีกเรื่อง 

มาคุยกันค่ะ

#Butterflyมบ

@pali_party

//////////////////////////////