ตอนที่ 5 : Plan 4 มีความน่ารัก
ออกกำลังกาย คำๆนี้ไม่เคยมีในหัวหมูขี้เกียจอย่างแบมแบม แต่วันนี้คนตัวเล็กกำลังวิ่งเหยาะๆอยู่ในสวนสุขภาพแถวมหาลัยตั้งแต่เช้ามืด จะอะไรซะอีกล่ะ ก็มันหมดความมั่นใจไปตั้งแต่วันที่พี่มาร์คพูดว่าน่าเกลียดไงล่ะ
“แบมแบม ไปไหนมาเหรอ ” นั่นไง คนหล่อตายยากจริงๆ พี่มาร์คกับพี่แจ็คสัน ออกจากห้องมาพอดี
“ไปวิ่งมาน่ะพี่ ”
“เฮ้ย นี่เชื่อที่ไอ้มาร์คมันพูดเหรอ ที่ห้องไม่มีกระจกหรือไงแบม” อ่าวและมันเกี่ยวไรกัน
“ดีแล้วพี่ จะได้แข็งแรงไง”
“แล้วซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมากินเนี่ยนะ ชาติไหนจะหุ่นดีเนี่ย” พี่มาร์คพูด เหลือบมองถุงที่มือแบมแบม
“รางวัลให้ตัวเองไง แหะๆ” ตัวเล็กยิ้มหวานอย่างอายๆ
“งั้นพวกพี่ไปแระ จะไปกินข้าวที่ม.กันน่ะ เจอกันนะ”
“ครับ ”
มหาลัย JYP INTER
“ก้อนเป็นไร”
“แม่ หนูอ้วนป่ะ ” ถามจินยองอย่างกังวล เกิดมายังไม่เคยเสียความมั่นใจขนาดนี้เลย
“ตัวบางขนาดนี้ ไม่อ้วนสักนิด แค่แก้มป่องๆเอง ใครทำให้คิดมากเนี่ย”
“แก้มป่องๆปากห้อยๆเอง คิดไรมากเนี่ย” ยองแจ ตกลงแกชมหรือด่าวะ
“อยู่กับอิงค์มากมั้ง ปากจัดเหมือนมันเลย งื้อออ” พูดแล้วก็ทำปากยื่นใส่
“อ่าวๆ เล่นไรกันพวกนี้ ” พูดถึงผีผีก็มาค่ะ อิงค์ปิศาจ
“เออยัยก้อน วันนี้ตอนสามโมงจะมีแข่งบาสที่ยิมนะเว้ย ไปดูกัน ”
“ไม่อ่ะ เหนื่อยอยากกลับหอ”
“แต่พี่มาร์คลงแข่งนะ ไม่ไปเหรอ” ฮะ????
“ไม่ ไม่พลาดดดดดด” พี่มาร์คของน้องงง><
“กรี๊ดดดๆๆๆๆ” เสียงกรี๊ดดังก้องไปทั่วโรงยิมของมหาลัย ตอนนี้บ่ายสามแล้ว แก๊งค์สวยใสก็พากันระเห็จตัวเองมาชิดติดขอบสนาม คนเยอะมากเลยอ่ะ มารอดูพี่มาร์คกันหมดละสิ หวงนะ(?)
“มีแต่สาวๆทั้งนั้นเลย แบมมึง พี่มาร์คเค้าฮอตเกินไปว่ะ” ยองแจก้มมองแบมๆหัวจรดจีน แบบประมานว่า มึงมีไรไปสู้เค้า อิเพื่อนนนน
“กรี๊ดดๆๆๆ ” พอพี่มาร์คกับเพื่อนๆมาเสียงกรี๊ดดังขึ้นไปอีก ฮอตไรเบอร์นั้น
“เปลี่ยนเป้าหมายมะอิก้อน นั่นๆน่ะ คิมยูคยอม เด็กวิศวะ ใช้ได้ป่าว ” มองตามมืออิงค์ไปจนเจอร่างสูงหล่อๆยืนวอร์มร่างกายอยู่ สูงมากอ่ะ
“เฮ้ยยงานดีนะเว้ย ”
“ไม่อ่ะ พี่มาร์คทั้งใจค่ะ ” หันไปมองร่างสูงที่คุ้นตา ก่อนจะยิ้มจนแก้มจะแตก
“อ้าวน้อง มาดูด้วยเหรอ”
“พี่แจบอม ลงบาสด้วยเหรอเนี่ย ” อิงค์ถามงงๆ
“อือ มานั่งตรงนี้ดิ่ เฝ้าของให้พวกพี่ด้วย” พี่แจบอมขยิบตาให้ ก่อนจะยิ้มหล่อ
“แม่ ทำไมหน้าแดงอ่ะ”
“กรี๊ดดๆๆๆ”
เสียงกรี๊ดยังดังไม่หยุด แค่พวกพี่ๆเค้าขยับตัวนู่นนี่ก็กรี๊ดกันละ อะไรกันพวกนี้ (ไปว่าเค้าทั้งที่ตัวเองกรีดร้องในใจเป็นพันรอบ) แบมเอ้ยย
“พวกพี่สู้ๆนะ เชียร์อยู่ ” ยิ้มหวานให้ จริงๆอยากพูดว่าพี่มาร์คสู้ๆนะ แต่กลัวพี่เค้าจะตกใจ เลยต้องใช้คำว่าพวกพี่แทน
ปรี๊ดดด
เสียงนกหวีดดังเป็นสัญญานเริ่มการแข่งขัน นักกีฬาตัวสูงพอๆกันเลย ฝ่ายวิศวะก็เล่นโอเคเหมือนกัน งานหนักนะเนี่ยพวกพี่
“เฮๆๆ” ฝ่ายใครได้แต้มฝ่ายนั้นก็เสียงลั่นไป ตอนนี้ใกล้จบเกมส์แระ แต้มสูสีกันมากเลย
“แจ็คทางนี้เว้ย”
“ปรี๊ดดดดดด”เป็นพี่มาร์คที่ปิดเกมส์ด้วยคะแนนนำเพียงหนึ่งเท่านั้น
“กรี๊ดดๆๆ เก่งจังเลย”
“เชี้ยย ไอ้พวกวิศวะนี่เอาเรื่องเหมือนกันเว้ย ” เดินบ่นกันมาเลยจ้า
“เออ ไอ้ยูคยอมตัวสูงนั่นแม่งใช้ได้เลย เด็กปีหนึ่งเหรอวะไม่คุ้นหน้าเลย”
“พี่ๆ น้ำๆ ชนะด้วยสุดยอดเลย เห็นและอยากเล่นบ้าง” อิงค์เอ้ยย อิคนแมน
“ขอบใจมากๆๆน้อง”
“พี่มาร์ค น้ำ” แบมแบมส่งน้ำให้พี่มาร์ค อิกฝ่ายยิ้มให้ก่อนจะยื่นมือมารับ เหงื่อท่วมตัวไปหมดเห็นละอยากจับฟัด??
“เดี๋ยวไปล้างตัวก่อน ขอบใจน้องๆมากนะที่มาเฝ้าของให้ แล้วกลับบ้านกันยังไงเนี่ย เออแบมเดี๋ยวกลับพร้อมพี่กับมาร์คก็ได้ ” พี่แจ็คสันบอก
“เอ่อ” พวกพี่ๆไปล้างตัวกันแล้ว อิพวกเพื่อนมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“เล่ามาเดี๋ยวนี้ อิก้อนน”
“ก็ไม่มีอะไร พี่แจ็คกับพี่มาร์คเค้าเพิ่งมาอยู่หอเดียวกับเรา เค้าก็เลยชวนกลับด้วย”
“เข้าทางมึงเลย ยิ้มๆๆ ” พวกมึงจะอะไรเนี้ยย มาล้อกันเองซะงั้น
“งั้นพวกกูกลับและ มึงอย่าไปปล้ำพี่มาร์คนะก้อนน”
“พวกมึงนี่เพื่อนกูป่ะ เออๆ บายๆ”
MARK PART
วันนี้เหนื่อย ผมเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินไปหาคนตัวเล็กที่นั่งรออยู่หน้าโรงยิม วันนี้จะกลับด้วยกันนี่
“ป่ะ”
“แล้วพี่แจ็คสันล่ะคับ” แบมแบมทำหน้างง
“มันไปต่อกับพวกไอ้แจบอมน่ะ ”
“อ่อๆ งั้นไปกันเถอะ” ตัวเล็กยิ้มให้ก่อนจะเดินตามผมมาที่รถ
ตลอดทางแบมแบมดูเกร็งๆมาก กลัวอะไรผมนักหนาเนี่ย
“ไปไหนเหรอพี่มาร์ค เลยทางเข้าหอแล้ว ” ตัวเล็กข้างๆยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เมื่อผมขับเลยทางเข้าหอ
“กินข้าว หิว”
“อ๋อๆ”
ร้านอาหาร
“ดูทำหน้า พี่เลี้ยงเอง” ผมอยากจะหัวเราะดังๆ แบมแบมมองกับข้าวบนโต๊ะสลับกับมองหน้าผม
“เกรงใจอ่ะพี่ จะกินหมดไหม” ปากพูดแต่ตานี่ลุกวาวเรยนะ ไอ้หมู
“’งั้นก็กินให้หมด”
“โอเคพี่ ไม่เกรงใจละนะ”
ผมมองคนตัวเล็กที่ดูจะมีความสุขกับการกินมาก ตักนู่นตักนี่เข้าปาก จนแก้มจะแตกอยู่แล้ว
“อันนี้อร่อยพี่มาร์ค” แบมแบมตักกุ้งมาใส่จานให้ผม
“อร่อยก็กินเยอะๆตัวยิ่งเล็กๆอยู่”
“วันนั้นพี่ยังว่าแบมอ้วนน่าเกลียดอยู่เลย” ทำปากยื่น
“เด็กอะไร กินเท่าไหร่ออกแก้มหมด”
“ฮะ พี่ว่าไรนะ”
“ป่าว เอาอิกไหม”
“จะกินไม่หมดอยู่แล้วเนี่ย อื้ม”
“จะรีบทำไมเนี่ย เลอะแล้ว”
“หืม” ผมใช้นิ้วโป้งเช็ดมุมปากให้คนตัวเล็กที่กินจนเลอะโดยไม่รู้ตัว แบมแบมมองหน้าผมนิ่งๆแล้วแก้มตุ่ยๆทั้งสองข้างก็แดงขึ้นเรื่อยๆ
“เอ่อ…”
ทำไมน่ารัก
END
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
กรีดร้องงง พี่มาร์คคิดอะไรกับก้อนของเราแน่เลยๆๆ เขิลแทนอ่ะ น้องจะรู้ไหม งื้อออออ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มีความเผลอนะพี่มาร์คนะ
น้องน่ารักแล้วไม่คิดจะรักบ้างเหรอจ้ะ