คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนแลกเปลี่ยน
วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนเทอม 2 อากาศยามเช้าช่างสดใส ^o^ ฉันก็กำลังเดินทางไปโรงเรียนกะมอไซคันโปรด
ถึงแล้ว!!!
^^
“สวัสดีเอนี่”เสียงนี้ทำให้ฉันรู้สึก feeling bad ทันที
“อือ ดีๆ”ฉันตอบไป
เค้าคือฮิวจ์ แฟนเก่าฉันเอง เราพึ่งเลิกกันตอนปิดเทอมที่ผ่านมา เค้าบอกว่าฉันดีเกินไป(เหตุผลควายๆ)ถ้าฉันเลวกว่านี้เค้าคงไม่เลิกกะฉัน เราคบกันมา 3 ปีกว่าๆ ฉันรักเค้ามากๆ ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาคือช่วงที่เลวร้ายที่สุด ฉันไม่ได้เกียจเค้าหรอก แต่รับไม่ได้มากกว่า จริงๆแล้วมีคนใหม่ก็บอกตรงๆฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก โอ่ย!!! ไม่อยากดราม่า เครียดป่าวๆ
“เป็นไงบ้าง^^”ยังมีหน้ามาถาม
“ก็ดี ขอตัวก่อนล่ะ”แล้วฉันก็เดินออกมา อย่างเซ็งจิต -..-
ฉันเดินไปเรื่อยๆ
“เฮ้ย!!!! ระวัง!!!”เสียงตะโกน ระวังอะไร ฉันหันไปตามเสียง
“กรี๊ด!!!! O[]O!!”
โป๊ก!!!พลั่ก!!!ตุ้บ!!!
“โอ่ย....”เสียงฉันโอดครวญ ลูกบาสลอยมากระทบหัวฉันอย่างแรง และฉันก็ล้มลงไปนอนกองอยู่กะพื้น -*- เจ็บชะมัด ใครกันโยนมา ไม่เห็นคนรึไง บ้าเอ๋ย!!
“เป็นไรไหม??”
“เจ็บสิ จะลองบ้างไหมล่ะ”
“เฮ้ย!!! คิโบมาขอโทษเค้าเลย”ชื่อพิลึก-..- ช่างมันขอด่าก่อน>[]<//
แล้วคิโบเบแบร์ไรนั่นก็วิ่งมา
OMG!! หละ...หล่อขั้นเทพ แต่ ถึงจะหล่อมาจากไหนก็ช่างบังอาจมาทำกะฉันโดน!!!
“ขอโทษครับ”เค้าโค้งตัวเป็นการขอโทษ
“ขอโทษแล้วฉันหายเจ็บไหมห่ะ?? ตาเขรึไง ถึงโยนลูกมาโดนหัวฉัน”ว่าแต่ฉันไม่เคยเห็นหน้าหมอนี่นะ=..=
“ก็ขอโทษแล้วไง จะเอาอะไรอีกอย่างเรื่องมากสิ”อ่าว...พูดงี้สวยแน่
“ฉันไม่ได้เรื่องมากนะ> <”ขึ้นๆ
“แล้วเค้าเรียกว่าอะไร เรื่องมาก ขี้วีน หน้าตาก็ดี ทำตัวไม่ไหวๆ ไปและไม่อยากคุยกะคนไร้สาระ เห้อ....-*-“เค้ายักไหล่แล้วก็เดินหันหลังไป ว่าฉันไร้สาระหรอ!!!
พลั่ก!!!
“โอ๊ย!!! ยัยบ้าเธอทำอะไรเนี่ย เจ็บนะเฟ้ย!!!”ฉันโยนบาสใส่หัวเค้าอย่างแรง หึๆ สมควรโดน>o< อุวะฮาฮ่า(หัวเราะแบบสะใจ)
“เป็นไงล่ะ สมควรโดน555+”ฉันหัวเราะอย่างสะใจ แล้วก็ค่อยแหวกหมู่คนยื่นดูออกมาเพื่อเดินขึ้นห้อง
KIBO SAY…
ผมคิโบนะคับ^^ ผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน อันที่จริงผมจะต้องไปอีกโรงเรียน แต่ โดนย้ายซะงั้น-..- เช้าวันนี้ผมมาโรงเรียนใหม่ เพื่อนๆที่นี่โอเคดีที่เดียว ยกเว้นมียัยโรคจิตเมื่อเช้า มาโยนบาสใส่หัวผมอย่างแรง ร้ายชะมัด หน้าตาเธอก็น่ารักดีนะ เสียอย่างเดียวขี้วีนไปนิด ผมขอโทษแล้วก็ยังไม่ยอม สงสัยรอบเดือนแกจะไม่มา -..-
“เป็นไงไอ้คิโบ” เพื่อนที่เล่นบาสกันเมื่อเช้าเข้ามาทักผม
“ปวดหัวตึบๆเลย แรงยังกะความธนู-0-“
“555+ ยัยนั่นชื่อ เอนี่ งี้แหละ ร้ายสุดยอดไม่เคยจะยอมใคร”
“เหอะๆ ถึงว่าโหดยังกะช้างตกมัน”
“เออ เรียนเหอะอาจาร์ยเข้าและ”
ANEY SAY…
“มาวันแรก ก็มีการบ้านและ-0-“พิวเพื่อนสนิททที่สุดบ่นกระปอปกระแปป
“เออ-*-“
“ว่าจะถามแกพอดี ข้อสอกโดนไรมาถลอก”
“พูดแล้วมันเซง-..-“
“ไมอ่ะ”
“ชั่งมันเหอะ”
“เอ้า!! เออๆ แกรู้ยังมีเด็นแลกเปลี่ยนมา รร เราด้วยนะ>.<”
“ใครอ่ะ”
“ชือ คิโบ หล่อขั้นเทพ”
“คิโบ! หึ หล่อแต่ไม่ไหวว่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“ไม่รู้ ฉันไม่ชอบ จบป่ะ”
“แกนี่พึลึกคน”
แอ๊ด!!!!!!!!!!
กริ่งเสียงสยอง ดังขึ้นเป็นเวลาเลิกเรียน ถึงมันจะสยองแต่ก็เป็นเสียงสวรรค์สำหรับใครหลายๆคน
“บายๆเอนี่”พิวโบกมือหย๋อยๆ ก่อนจะวิ่งขึ้นรถไป
ฉันส่งไปเพียงแต่ยิ้มบางๆให้เธอ เวลากลับบ้าน กลับคนเดียวสินะ
“ไปขับรถเล่นกันก่อนดีกว่านะ^^”
“อือ ไปสิ^^”
ณ สวนแห่งหนึ่ง
“นี่เอนี่ ฉันรักเธอนะ^^”
“ฉันก็รักเธอ”
แล้วเราก็กอดกัน ออม้กอดนั้นมันอุ่นเหลือเกิน
ปี๊บๆ ปี๊บๆ
O.O!!
เสียงโทรศัพท์ปลุกฉันจากภวังแห่งความหลัง - - ฉันยังไม่ลืมเค้า ทำไมนะ
“ฮัลโหล”
(เอนี่ กลับยัง)เจ้าน้องชายตัวดี
“ยัง อยู่โรงเรียนอยู่”
(ทำบ้าอะไรอยู่น่ะ นี่5โมงแล้วนะ ผมหิวแล้วนะ พี่รีบกลับเลย ผมกำลังกลับกลับไปต้องมีข้าวผัดรออยู่ด้วย )
แล้วปลายทางก็ตัดสายไป สายลมพัดผ่านไปเบาๆ คำว่ารักมันก็คงเหมือนอากาศสินะ - -
ความคิดเห็น