การรอคอยของเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิด

          


        
          กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...ในดินแดนทางเหนือ ที่ราชวังนำแข็ง...ได้มีทารกเพศหญิงคนหนึ่งกำเนิดขึ้นมา...ทั้งพระราชาและพระราชินีต่างปลาบปลื้มปิติใจกันทั้งสิ้น...จึงจัดงานฉลองครั้งใหญ่เลี้ยงชาวเมืองเจ็ดวันเจ็ดคืนด้วยกัน...


         แต่ในคืนที่เจ็ดนั่นเอง...ได้มีแม่มดคนหนึ่งทำนายไว้ว่า...เจ้าหญิงจะไม่มีวันพบความสุข...จะพบแต่หายนะ...และความล่มจม...เมื่ออายุครบสิบเจ็ดปี...


         พระราชาเมื่อได้ยินคำทำนายเช่นนั้นก็โกรธจัด...สั่งทหารให้ไล่แม่มดออกไปจากเมือง...แต่แม่มดก็ได้ใช้อำนาจวิเศษหายตัวไปเสียก่อน...


         เจ้าหญิงผู้ไม่รู้ประสีประสาที่ราชินีอุ้มอยู่...ก็ได้นำมือของตนไปจับมงกุฏของพระราชา...ซึ่งที่ดินแดนเหนือนี้...ได้ถือว่าเป็นลางร้ายที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด...
  

         ตั้งแต่นั้นมา...พระราชาได้กักตัวเจ้าหญิงไว้เพียงในหอคอย...ไม่ยอมให้ออกไปไหน...ยกเว้นเพียงว่าออกมาพบปะกับประชาชนเท่านั้นเป็นบางครั้งบางครา...


         เมื่อเจ้าหญิงอายุได้สิบเจ็ดปี...เจ้าหญิงทรงมีความงดงามยิ่งนัก...มีเรือนผมสี
ดวงตะวัน...นัยน์ตาสีฟ้าครามตัดกับสีผมยิ่งนัก...ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู...สีผิวขาวเนียนดังประกายมุก...ด้วยเหตุนี้เองเจ้าหญิงจึงเป็นที่หลงไหลของชายทั่วราชอณาจักร... 


        ครั้งหนึ่ง...ได้มีจิตรกรฝีมือดีคนหนึ่ง  วาดรูปเหมือนของเจ้าหญิงขึ้นมา...แล้วเขียนกำกับไว้ด้านล่างว่า 'เจ้าหญิงแห่งดินแดนทางเหนือ'


        ในระหว่างทางที่เขากำลังเดินทางกลับบ้าน....เขาทำเกิดรูปเจ้าหญิงหล่นหายไป...แล้วก็มีคนมาเก็บได้...เก็บได้แล้วก็หาย...เก็บได้แล้วก็หาย...เป็นเช่นนี้มาเรื่อยๆจนกระทั่งรูปของเจ้าหญิงไปอยู่ในมือของเจ้าชายแห่งดินแดนทางใต้...


        เมื่อเจ้าชายเห็นรูปเจ้าหญิงก็เกิดหลงรักขึ้นมา...เขารีบนำเรื่องนี้ไปบอกพระราชาและพระราชินีเพื่อสู่ขอทันที...


         การเดินทางของคณะเจ้าชายใช้เวลาทั้งหมดสามเดือน...ทหารต่างหมดเรี่ยวแรงที่จะเดินทางต่อ...ต่างล้มป่วยบ้างล้มตายบ้าง...


         เมื่อเจ้าชายเห็นเช่นนั้นก็สั่งให้ทหารกลับไปเมือง...ส่วนตนจะเดินทางต่อเพียงคนเดียว...ทหารผู้ที่สนิทชิดเชื้อเจ้าชายคนหนึ่งไม่ยอม...เขาขอเดินทางต่อกับเจ้าชาย...เจ้าชายที่มองเห็นในความซื่อสัตย์ของทหารนายนี้...ก็ไม่ว่าอะไร...ให้เขาเดินทางต่อด้วยกันได้.... 


         ในขณะเดียวกันที่พระราชวังนำแข็ง...ได้มีการจัดงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของเจ้าหญิง...ประชาชนต่างมาแสดงความยินดีกับพระองค์กันมากมาย...เจ้าหญิงทรงปลาบปลื้มใจยิ่งนัก...แต่ในขณะเดียวกัน...พระราชาและพระราชินีต่างกลัดกลุ้มใจกัน...ทหารยามที่หนาแน่นมากขึ้นกว่าเก่าสามเท่าตัว...ไม่ทำให้ใจของทั้งสองผ่อนคลายลงเลยแม้แต่น้อย...