[AD'54] ตามฝัน...อักษร จุฬาฯ

ลำดับตอนที่ #14 : [Destination] : สถานีต่อไป...ปลายทางความฝัน

ถ้าจะย้อนกลับไป ตลอดเวลาหนึ่งปีเต็ม ในชีวิตม.6 ของพวกเรา มันมีหลากหลายความรู้สึก

ไม่ว่าจะ...

ความเครียด...เครียดว่าจะไม่มีที่เรียน

ความเหนื่อย...เหนื่อยกับการอ่านหนังสือ 

ความกลัว...กลัวจะอ่านหนังสือไปทัน กลัวจะอ่านไปแล้วไม่ตรงข้อสอบ 

การจากลา...ลาจากเพื่อนๆที่อยู่ห้องเดียวกันมาตลอดสามปี 

เราได้ผ่านมรสุมชีวิตมามายมาย 

มันได้สอนอะไรเราหลายอย่างเลยนะครับ ^_^

และพรุ่งนี้...

จะเป็นวันตัดสินชีวิตของเรา 

จะเป็นวันตัดสินอาชีพของเรา

จะเป็นวันตัดสินสิ่งที่เราอาจจะต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิต

อย่างที่เรารู้กันครับว่า...

พรุ่งนี้ ต้องมีทั้งคนเสียใจ ดีใจ หรือเสียดาย ไม่มีทางหรอกครับที่เราจะติดคณะที่เราต้องการทุกคน เพียงแต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ

"เราต้องอยู่กับมันให้ได้" 

สี่คณะที่เพื่อนๆเลือก ไม่ว่าจะคณะอะไรมันก็เป็นคณะที่เราได้กำหนดเอง จะว่าใครก็ไม่ได้ ดังนั้น ขอให้เพื่อนๆจงยอมรับกับมันและอยู่กับมันอย่างมีความสุขนะครับ

สุดท้ายนี้ ผมก็ขอฝากเพลงนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนนะครับ ขอให้พรุ่งนี้ เด็กแอด 54 ทุกคนมีแต่รอยยิ้มนะครับ ^____^

เจนนิเฟอร์ คิ้ม - ก่อนรุ้งจะทอ

หัวใจที่ใกล้หมดแรง ไม่มีแม้แสงตะวัน

ชีวิตดูใกล้หมดหวัง ตะวันยังแสงยาวไกล

ไม่มีคำตอบจากฟ้า ต้องทนอีกนานเท่าไหร่

ชีวิตมีเพียงจุดหมาย ที่ยังไม่เจอปลายทาง

ปลอบตัวเองไม่มีคนไหน ที่จะพบแต่ความสดใส

ต้องย้ำตัวเองให้เดินต่อไป แม้ไร้มือใครมาประครอง

ก่อนที่รุ้งจะทอให้เห็น ก่อนที่หัวใจจะเต็มอีกครั้ง

สิบหนที่เราพลาดพลั้ง มันคงต้องมีสักครั้ง

ก่อนที่ฟ้าจะเปิดให้เห็น และวันนั้นฉันจะยืนอีกครั้ง

เพื่อจะได้เรียนรู้ว่าชีวิตไม่เคยสิ้นหวัง ถ้าใจเราไม่ยอม

แม้ความหวังของฉันมันจะริบหรี่สักเพียงไหน

แต่ว่าไฟนี้ไม่เคยดับสักครั้ง ขอความหวังเล็กๆ เป็นจริงขึ้นสักวัน

จะเป็นอย่างไร จะเดินต่อไป วันนั้นคงสมดังใจ