คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Hey girl! มันมาได้ยังไงกัน?
01
สวัสดีครับผมชื่อ โอ เซฮุน หรือที่เรียกกันในกลุ่มก็คือ เซฮุน ทุกคนคงสงสัยกันสินะครับว่าชื่อก็เกาหลีแต่ทำไมถึงมาอยู่ที่เกาะแห่งนี้ได้ ก็ไม่ทำไมหรอกครับ ผมอยากจะอยู่ก็แค่นั้นเอง *ยักไหล่* ส่วนเรื่องธุรกิจพวกท่านก็คอยบินไปกลับระหว่างเกาะกับเกาหลี แต่เห็นอย่างนี้ผมก็พูดภาษาของที่นี่ได้นะครับว่าแต่ทำไมผมต้องเล่าให้พวกคุณฟังด้วยเนี่ย!
ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ที่ผมมาที่นี่ก็เพราะซิทมันโทรเรียกให้ผมมาน่ะสิ สถานที่ก็มีตั้งทั่วโลกทำไมต้องนัดที่นี่ด้วยก็ไม่รู้ ถึงแม้จะเคยมาก็ตั้งหลายครั้งแต่มันเงียบอย่างกับป่าช้าเลย บรื๋อออ~ น่ากลัวชะมัด!อีกอย่างโทรให้มาหามันภายใน 30 นาที จะบ้ารือนี่! คฤหาสน์ของผมมันตั้งอยู่คนละฝั่งกับร้านนี้เลยนะให้ตายเถอะ!
~ กรุ๊ง กรี๊ง ~
‘ นายเลตไป 3 ชั่วโมง เซฮุน ’ ผมเดินเข้าไปภายในร้านแต่ยังไม่ทันที่จะได้หย่อนสะโพกลงเก้าอี้ เจ้าเพื่อนตัวดีของผมก็พูดขึ้นมาก่อนซะแล้ว
‘ อ้าวหรอ!สงสัยนาฬิกาคงจะเสียนะ’ แถไปงั้นแหละครับ! เพราะผมรู้ว่ามันก็รู้ว่าผมแถ ผมกวาดตามองไปรอบๆร้านเป็นการแก้เบื่อ เป็นอย่างนี้เสมอเวลาที่ซิทมันมีเรื่องไม่สบายใจ เค้าจะเลือกมานั่งในร้านนี้และชวนผมมานั่งเป็นเพื่อนตลอด
ระหว่างนั่งเล่นนางยั่วสุดสวย(?) ที่ชื่อ เอ่อ…ชื่อ…อะไรนั่นแหละ แต่เห็นว่าเป็นแฟนกับซิทมัน แต่อย่าพึ่งเข้าใจผิดนะครับ ผมพอรู้จากปากมันมาบ้างว่ามันไม่เคยรักผู้หญิงคนนี้เลย แต่ด้วยเหตุจำเป็นบางอย่างทำให้มันต้องมาเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนี้….
~ เซฮุนสุดหล่อช่วยรับโทรศัพท์ด้วย คนหล่อรับโทรศัพท์ด้วย เซฮุนสุดหล่อ ~
‘ นี่ยังไม่เปลี่ยนเสียงเรียกเข้าอีกหรือไง? ’ ซิทพูดขึ้น
‘ เออน่า…สวัสดีครับ!มีอะไรก็รีบๆพูดนะครับ ผมไม่ว่างกำลังนั่งสมาธิ ปลูกปะการัง ดำน้ำ ปลูกต้นไม้อยู่ ’ ประโยคแรกผมพูดกับซิทมันก่อนจะเปลี่ยนเป็นกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์แทน
[ เซฮุน!แม่ไม่คิดว่าลูกจะทำอะไรแบบนั้นได้ในเวลาเดียวกันหรอกนะครับJ ] ซันนี่พูดติดตลก ก็ใช่นะสิ!ลูกเธอเคยทำอะไรแบบนี้ซะที่ไหนกันหล่ะ อย่าว่าแต่ปลูกต้นไม่เลย รดน้ำต้นไม่ยังทำไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างเซฮุนจะรู้รึปล่าวก็ไม่รู้ว่าสายยางมันคืออะไร
‘ อ่าว!แม่เองหรอครับ? ’ ให้ตายเถอะ!มีคนรู้ทัน นี่อุส่าห์โกหกแบบเนียนๆแล้วนะเนี่ย! สงสัยคราวหน้าต้องเปลี่ยนใหม่
[ อื้ม!ก็ใช่นะสิ แม่แค่จะโทรมาบอกว่าซื้อ Hemas ให้แม่ด้วยใบนึง เมื่อวานที่พึ่งซื้อมาแม่เบื่อแล้วอ่ะ! ]
‘ อ่า~ได้เลยครับผม เดี๋ยวผมจะไปซื้อตามที่คุณหญิงต้องการเลยนะครับ ผมรักแม่นะครับ…ครับ…แล้วเจอกันนะครับ บาย ’ ผมกดวางสายจากผู้เป็นมารดาก่อนจะหันไปบอกลาเพื่อนสนิทของตัวเองแล้ววิ่งหนีไปด้วยความเร็วสูง#เพื่อ?
20 นาทีต่อมา
@ ห้าง xxx
ผมเดินเข้ามาในร้านกระเป๋าแบรนเนมก่อนจะตรงไปยังโซนทีจัดว่าแพงที่สุดในร้าน ผมกับแม่มักจะชอบอะไรที่เหมือนๆกันจึงไม่แปลกที่ผมจะเลือกกระเป๋าแทนท่านได้ ผมกวาดสายตาไปรอบๆชั้นพลันสายตาก็สะดุดเข้ากับกระเป๋าทรงสี่เหลี่ยมสีครีมอ่อนใบหนึ่ง ผมไม่รอช้าเดินเข้าไปหมายจะหยิบกระเป๋าใบนั้น ถ้าไม่ติดตรงที่ว่า….
‘ ขอโทษนะครับ!ผมเห็นก่อน ’ มีผู้หญิงคนนึงที่ท่าทางจัดว่าขี้วีนมากหยิบกระเป๋าใบนั้นตัดหน้าผมไปซะก่อนนะสิ เรื่องอะไรผมจะยอมหล่ะ!ผมเห็นมันก่อนนะ
‘ แต่ฉันหยิบก่อน!! ’
‘ แต่ผมเห็นก่อน!!! ’
‘ นายเห็นแต่ยังไม่ได้หยิบนี่!...น้องเอาใบนี้ ’ หญิงสาวตะโกนเสียงดังลั่นก่อนจะเรียกพนักงานมารับกระเป๋า แต่เรื่องอะไรผมจะยอมหล่ะ! ผมรีบคว้ากระเป๋าใบนั้นมาไว้ในมือตอนที่เจ้าตัวกำลังจะส่งมันให้กับพนักงาน
‘ อีตาบ้า!เอาคืนมานะ กรี๊ดดดดดดดด~ ’ เฮ่ย!ตกใจสิครับ ก็อยู่ๆแม่นี่(เปลี่ยนสรรพนาม)ก็กรี๊ดออกมาจนผมแทบจะเอามือปิดหูตัวเองไม่ทัน ถามจริงเถอะตอนเด็กแม่ให้นกหวีดเป็นอาหารรึไงเสียงแหลมชะมัด!!
‘ คุณหนู!คุณหนูเป็นอะไรรึปล่าวครับ? ’ ชายหรือหญิงดี?วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในร้านก่อนจะมุ่งตรงมาที่แม่นี่ แต่นั่นมันไม่สำคัญเท่ากับที่เขาไม่เอามือขึ้นมาปิดหูตัวเองหรอก โอ้พระเจ้า!ผมหล่ะอยากจะจับมาชาบูๆจริงๆ ทนเสียงยัยนี่(เปลี่ยนสรรพนามอีกแล้ว)ไปได้ยังไงกัน!
‘ ลู่หาน!ฉันจะเอากระเป๋าใบนี้ ’ หญิงสาวพูดพลางชี้นิ้วมาทางผม
‘ ตะ…แต่คุณหนูครับ ’
‘ คิดเงินเลยครับ ’ ผมหันไปส่งยิ้มให้กับพนักงาน ก่อนที่เธอจะขอตัวเดินไปหลังร้าน
‘ คุณหนูครับในร้านนี้เขาอาจจะมีอีกใบนึงก็ได้นะครับ! ’
‘ ไม่!ฉันจะเอาใบนี้…นี่นาย!รู้จักคำว่า LADY FIRST มั้ย? ’ ประโยคแรกหล่อนหันไปพูดกับชายหนุ่มคนข้างๆแต่ประโยคต่อมาคงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเธอพูดกับใคร
‘ หึ!สงสัยเธอคงจะเข้าใจอะไรผิดไป เพราะสังคมสมัยนี้เค้าให้สิทธิผู้ชายและผู้หญิงเท่าเทียมกันหรือถ้าเธอจะใช้คำว่า LADY FIRST กับฉันเป็นข้ออ้างหล่ะก็ อย่าหวังเลยว่ามันจะได้ผล! ’ ผมร่ายยาวก่อนจะหันไปหยิบถุงกระเป๋าของทางร้านก่อนจะจ่ายเงินสดและเดินหนีออกจากร้านไปด้วยความรวดเร็ว ชนิดที่ว่าคนอื่นยังปรับสมองตามไม่ทันเลยด้วยซ้ำ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~
และนั่นก็เป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน
@ คฤหาสน์ตะกูล ชเว
‘ คุณหนูคะ!คุณท่านเรียกให้ไปพบค่ะ ’ แม่นมนายุนเดินเข้ามาพูดกับผมอย่างสุภาพทันทีที่ผมเหยียบเข้ามาในบ้านได้ก้าวแรก
ผมเดินขึ้นมาชั้น 2 ของคฤหาสน์ว่าแต่รอพบ?รอทำไมกัน ผมไม่ปล่อยให้ตัวเองได้สงสัยนาน จึงรีบก้าวเท้าเข้าไปในห้องโถงใหญ่ซึ่งได้ยินเสียงคนคุยกันภายในห้องนั้นไม่ต่ำกว่า 3-4 คน ใครมากัน?
‘ แม่ครับ ผมกะ…เธอ!/นาย! ’
‘ นี่มันหมายความว่ายังไงครับแม่?แล้วพวกเขามาทำไมกัน? ’ ผมรีบหันไปถามผู้เป็นแม่ ก็จะไม่ให้ผมตกใจได้ยังไงหล่ะครับ ก็คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าผมตอนนี้ดันเป็นคนๆเดียวกับที่ผมพึ่งจะมีปากเสียงด้วยเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนนี่สิ และประโยคต่อมาก็ทำให้ผมแทบอยากจะลงไปนอนแด้ดิ้นให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
‘ แหม!ก็เรื่องงานแต่งงานยังไงหล่ะจ๊ะ^^’ ’
หยุดพักสายตาก่อนนะคะแล้วค่อยอ่านต่อ
ปล. อ่านจบแล้วอย่าลืมคอมเม้นด้วยนะคะ
‘ งานแต่งงาน? ’ ผมโพร่งออกไปด้วยเสียงที่ไม่เบานัก ก่อนจะหันไปทางผู้ชายวัยกลางคนที่ดูท่าแล้วจะเป็นพ่อของยัยนี่ที่อยู่ๆก็เอามือขึ้นมาอุดหูตัวเอง อุดหู? อุดหูทำไม?
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด~~
นั่นไงมันมาอีกแล้วเสียงมหาปลัยนี่! ผมรีบยกมือขึ้นมาอุดหูตัวเองแทบจะทันทีซึ่งพ่อกับแม่ของผมก็ยกมือมาอุดหูตัวเองแทบจะไม่ทันเช่นกัน แล้วไอหน้าหวานนั่นไปไหนซะหล่ะ? ผมคิดในใจก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆห้องเพื่อหาตัวช่วย
หาทำไมนะหรอกครับ?ก็หามาปิดปากยัยนี่ไง ว่าแล้วผมก็ดันไปสะดุดเข้ากับที่ดูดส้วม(?)#มันมายังไง แต่ช่างมันเถอะ ผมรีบวิ่งเข้าไปคว้าที่ดูดส้วมขึ้นมาก่อนจะ…
กรี๊ดดดดดดดดดดด~~ อุ๊บ $@%([@$%^$*(^
เล็งมันเข้าไปที่ปากของแม่นี่ก่อนจะจัดการอุดมันลงไป
‘ เฮ่ยยยยยย! ’ << ดงเฮ
‘ อั๊ยหย๋า! ’ << เยซอง
‘ โอ้วววว~~~ ’ << ซันนี่
‘ อ่าว!เฮ่ย มัวอึ้งอะไรกันอยู่หล่ะช่วยลูกสาวฉันก่อนสิ ’ ดงเฮที่ดูเหมือนจะได้สติก่อนใครเพื่อนรีบพูดขึ้น ก่อนจะวิ่งเข้าไปจัดด้ามที่ดูดส้วมพลางออกแรงดึง แล้วก็ตามด้วยพ่อกับแม่ของผม
‘ อื้อๆๆๆ เอ็บเอาๆอ่อย ’ หลายต่อหลายครั้งที่พวกเรา(ไม่รวมผม)ช่วยกันดึงที่ดูดส้วมออกมา แต่ผลก็เป็นเช่นเดิมคือมันก็ยังติดอยู่ที่ปาก ผมที่ทนนั่งดูต่อไปไม่ไหวจึงลุกขึ้น แล้วเดินตรงเข้าไปหาเจ้าตัว หึ!คิดว่าผมจะเข้าไปช่วยหรอ ปล่าวเลย…
แชะ แชะ
ผมจะเดินเข้ามาถ่ายรูปเอาไว้แบลกเมล์ยัยนี่ต่างหากหล่ะ :P ผมเดินออกมาจากห้องหน้าตาเฉยก่อนจะเดินตรงไปยังรถที่จอดอยู่หน้าคฤหาสน์ ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าได้ยินเสียงของใครบางคนเข้าซะก่อน
‘ เอ…หายไปไหนนะ ’
‘ หืม?หาอะไรอยู่หรอครับ แม่ยุน ใช่…ที่ดูดส้วมรึปล่าว? ’
‘ ใช่ค่ะ!ว่าแต่คุณหนูรู้ได้ยังไงหล่ะค่ะเนี่ย? ’
‘ หึ!เอาเป็นว่าผมรู้แล้วกัน มันอยู่บนห้องโถงนะครับJ ’ ผมตอบกลับอย่างยิ้มๆ ก่อนจะรีบก้าวเท้าไปยังรถของตัวเอง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~
หึ!เอาที่ดูดส้วมออกได้แล้วสินะ
แทยอน Special part
ฉันชื่อแทยอน และฉันก็ไม่ได้ขี้วีน และฉันก็ไม่เล็งเห็นความสำคัญอะไรเลยที่จะต้องมาเล่าประวัติของตัวเองให้ผู้อื่นฟัง แต่ทุกคนคงรู้แล้วใช่มั้ยที่ฉันกำลังจะถูกจับให้แต่งงาน? ทีแรกก็พอรับได้อยู่หรอกแต่ตอนนี้รับไม่ได้แล้ว!กล้าดียังไงเอาเจ้าสิ่งๆนั้น(ไม่อยากเอ่ยนาม)มาอุดปากฉัน อี๋~แหวะ สกปรกคอยดูนะแค้นนี้ต้องชำระ ฮึ่ม!!!
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูที่ตั้งสั่นเอาไว้ดังขึ้นเผยให้เห็นรายชื่อของบุคคลที่โทรเข้ามา ร่างบางยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะกดรับมันแล้วกรอกเสียงลงไปในเวลาต่อมา
‘ ฮัลโหล…ว่าไงลู่หาน ได้เรื่องรึปล่าว? ’
ไรเตอร์ : ค่ะ!วันนี้ไรเตอร์มีคำถามที่แฟนๆส่งมาจากทางบ้านนะคะ ก่อนอื่นเลย ถ้าคุณอยากจะร่วมสนุกกับเราแบบนี้บ้างเชิญส่งคำถามมาทางคอมเม้นด้านล่างพร้อม () ชื่อคนที่คุณจะถามมาด้วยนะคะ เราจะให้ตัวละครนั้นๆมาตอบด้วยตัวเองเลย เอาหล่ะคะ คำถามแรกของคุณเซฮุนเลยนะคะ
|
||||
|
||||
|
 |
Name : แทแท [ IP : 125.27.59.144 ] |
||
เซฮุน : ….ยังไม่มีครับ ทั้งคนที่ชอบและคนที่รัก J
แทยอน : *ตะไบเล็บ* อะไรนะ…ใครว่าฉันขี้วีน!!!!
ลู่หาน : เอ่อ…ของแบบนี้ต้องติดตามตอนต่อไปในเรื่องเอานะครับ
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : min.wootae'< My.iD >  [ IP : 171.99.131.168 ]  ส่งข้อความลับ |
||
ไรเตอร์ : อ่า!คำตอบของเซฮุนไรเตอร์ชอบที่สุดเลย แอร๊ย~ แต่ของอาลู่นี่เอ๊ะ!ยังไง ส่วนของคุณหนูแทยอน แหะๆ ปล่าวเลยนะคะ ไม่มีใครว่าว่าคุณขี้วีนเลย ออกจะเรียบร้อยด้วยซ้ำไป *หันหน้าหนี* อ๊วกกก!
แทยอน : แล้วไป…
ไรเตอร์ : เอ่อ…ไปคำถามต่อไปเลยนะคะ ของคุณเซฮุนอีกแล้วค่ะ
เซฮุน : อ่า!ปกติผมจะซื้อให้เฉพาะกับคนพิเศษของผมเท่านั้นนะครับ แต่สำหรับคุณ…ผมถือว่าคุณคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผม J # เสี่ยว-.,-
*การลงฟิค
ไรเตอร์จะดูจากคอมเม้นนะคะถ้าเม้นเยอะ ก็อัพยาววววว
เม้นขึ้นเร็วก็อัพเร็วเช่นกัน:D คือทั้งหมดดูที่คอมเม้นค่ะ 5555
เอ้า!ใครยังไม่ได้ไปโหวดคู่รีบไปโหวดกันนะคะ
ปล.ไรเตอร์ชอบนั่งรอคอมเม้นฟิคนี้จัง 555 อ่านแล้วมีความสุขอ่ะคะ คนให้กำลังใจกันเยอะเลย
ช่วยกันคอมเม้นให้กำลังใจหน่อยนะคะ ไรเตอร์จะลงแดงตายอยู่แล้วT T คอมเม้นไม่ขึ้นเลย *อย่าคิดว่าจะให้ผู้อื่นมาคอมเม้นแทน ถ้าเราไม่ทำแล้วคิดว่าคนอื่นเค้าจะทำหรอคะ?:) เดี๋ยวไรเตอร์ก็ไม่โอ๋ฟิคนี้หรอก ฮึ่ม!! ปล.เดี๋ยวเหมือน Please be mine นะคะ อันนั้นไรเตอร์ไม่ได้อัพมานานละมัวแต่มาโอ๋ฟิคนี้อยู่ และถ้าคอมเม้นจะขึ้นยากขนาดนี้ ไรเตอร์จะไปเปิดเรื่องใหม่มาดามใจแล้วนะ -^- มนุษย์เราสอนให้คนเรามีน้ำใจ ไม่ใช่สอนให้คนเรา Selfish...ต้องขอโทษสำหรับคนที่อ่านแล้วคอมเม้นให้ด้วยนะคะ แต่ถ้าใครที่อ่านข้อความนี้แล้วยังทำตัวเป็นนักอ่านเงาเหมือนเดิม แสดงว่าคุณก็ไม่ใช่...แล้วหล่ะคะ!!! นี่ไม่ใช่คำขู่แต่ไรเตอร์ทำจริง!
Shalunla
ความคิดเห็น