คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2.5 [Chanhee Talk]
17 มราม 2014
อื่อ~ มึนหัวสุๆเลย ผมพยายามลุาที่นอน แล้วูเวลาอีรั้…..ไ้เวลาไปโรเรียนพอีสินะ
.
.
.
.
ผมมาถึโรเรียน้วยวามัวเีย รู้สึเพลียอย่าบอไม่ถู เอาเถอะ ลาสัารัวเอมาถึที่นี่ไ้็ีละ
“เฮ้! านฮี” ผมหันไปมอ้นเสียที่มาา้านหลั ฮยอนนั่นเอรับ
“ันไม่รู้หรอนะว่าพวนายมีปัหาอะไรัน แ่ันอยาให้พูาันีๆ อย่าทำไรวู่วามิวะ”
หืม? พูอะไรอเาน่ะ ผมไ้แ่ทำหน้าเป็นเรื่อหมายำถาม ?
“ันสิ้อถามว่าอะไรอนาย เลิะบยอฮอนทำไม” ห๊ะ!!!!!!! เี๋ยวววววววววววววววว ???
“เลิอะไร ทำไม” ผมมวิ้ว
“็เมื่อืนนายโทรไปบอเลิบยอฮอนมันอะ รู้มั้ยมันโทรมาบ่นให้ันฟันหูา”
……..อนนี้ผมสุๆ ผมไปบอเลิบยอฮอนอนไหน เมื่อืนผมยัอยู่ในอีอยู่เลย
ู่ๆผมะโทรไปบอเลิบยอเนี่ยนะ? ประสาทน่ะสิ - - เอ๊ะ! รึว่าไอ้ฮยอนมันอำผมวะรับบบบบบบบบบบ
แ่ผมี้เีย่อล้อ่อวาม เพราะเหนื่อยเินว่าะฝืนัวเอให้ทำอะไรไปมาว่านี้
ทั้วันเราไม่ไุ้ยันรับ เพราะาบบ่ายผมแอบโเรียนไปีบหลับที่ห้อสมุ
าที่สัเ บยอฮอนวันนี้ สีหน้าือ….บอบุไม่รับอย่าเห็นไ้ั(ึ่ผม็ไม่่าัน)
และมันยิ่ทำให้ผมสสัยไปให่ เมื่อมีเพื่อนหลายนเ้ามาถามผมและบยอฮอนเรื่อที่เรา เลิัน
แ่ผมไม่ใ่พวโวยวายลาแอะไร ึ่อยๆ ิว่าผมไปบอเลิบยอฮอนอนไหน เพราะอะไรและทำไม
อืม…แ่ิยัไ็ิไม่ออริๆรับ อีบหน่อยละันZzz
“ไอ้เ็ี้เีย” อแ็อะไรบาอย่าฟาลลาหัวอย่าแร ทำให้ผมสะุ้!
“โอ้ยยยยยยย” ผมื่นทันที พร้อมับมอไปที่้นเหุ
มาสเอร์แป นั่นเอ
“มาสเอร์ีผมทำไม เ็บนะ” ผมโวย
“หนีเรียนมาแอบหลับแบบนี้ มันน่าโนมั้ย” เาทำท่าเหมือนะฟาผมอีรอบ
“แ่รั้เียวเอน่า”
“เหรอออออ อย่าให้ันลบันทึพฤิรรมนายเป็นรั้ที่ 4 นะ”
“4 รั้เลยหรอ”
“็ใ่น่ะสิ สสัย้อรายานแม่นายะละ”
“ย๊า ไม่นะๆ โอเผมะไม่โอีแล้ว สัาเลย” ระหว่าแ้พฤิรรม ับโนแม่บ่น
ผมเลือที่ะแ้ีว่ารับ-.-
“โอเๆ เอ้อ! เลิเรียนพอี ะไปไหนป่าว”
“ไม่รับ ็้อลับบ้านอะ”
อืม….นี่ๆ วัน่อนันไปเอร้านไอศรีมเพิ่เปิใหม่ ูน่าินีนะ”
“แล้วไรับ”
“็อยาินไ เลยมาวน สนใมั้ย” มาสเอร์วนผมไปินไอิมแหละ เอาไี ผมวรไปป่ะ?
ไม่่อยหิวเท่าไหร่ แ่็อยาลอูเหมือนัน แน่ะ! ลเอาไๆๆๆๆๆๆๆๆ *เถียับวามิัวเอ
“ไป็ไปรับ” สรุปือ ผมไป -.-
“โอเ อี 10 นาทีเอันที่รถันนะ”
.
.
.
.
.
.
มาสเอร์สั่เลาโ้็อโแลิพ ส่วนอผมสั่เลาโ้สรอเบอรี่
หือออออ เป็นผู้ายินรสสรอเบอรี่ไม่ไ้เหรอรับ? ็ผมอบอะ:) ั้แ่เิมา็สั่ินอยู่รสเียว ฮ่าๆ
“สรอเบอรี่อีละ” มาสเอร์ทัเมื่อไอศรีมอผมถูเสริฟ์
“็ผมอบอะ” ริ!
“นี่สิ อันอร่อยว่า” ว่าแล้วเา็ทำท่าินอย่าะไ้ึ้นสวรร์
“เว่อละรับ” = =
“เอ้า! ไม่เื่อลอิมูๆ” มาสเอร์ัไอศรีมพอีำ แล้ว็ยื่นมาเหมือนะป้วนผม แล้วผม็…….อั้ม!~
“หูยยยย อร่อยอะ” ินำแรไป อร่อยริๆ สสัยผม้อเปลี่ยนเมนูบ้าแล้ว
“ฮ่าๆ เห็นมั้ยล่ะ” ร้าบบบบบ แหม~
ผมและมาสเอร์ินไปุยไป นุ่นนี่นั่นอยู่นาน นไอศรีมอพวเราหม
“อร่อยมั้ย” มาสเอร์ถาม
“อร่อยมารับ ่อไปผมะเปลี่ยนเมนูบ้าละ ฮ่าๆ” ผมมอนาฬิา “พอีเลยอะ ลับบ้านเถอะรับ”
“อื้ม ไ้สิ….โอ๊ะานฮี” เาหยุพันึ่อนะหยิบทิู่
มาสเอร์โน้มัวมาใล้ผม พร้อมับเ็รริมฝีปาอย่าเบามือ ทำไม…..ลิ่นายมาสเอร์
มัน่า อือ….นี่ผมิอะไรอยู่!? ะนี้หน้าเราอยู่ใล้ันเพียนิเียว ผมเผลอสบามาสเอร์รู่หนึ่
ึ่เา็มอผมอยู่ สายาเราประสานัน…
มาสเอร์ใ้นิ้วหัวแม่มือไล้ที่ริมฝีปาผมเบาๆ เอ่อ…..ผมรู้สึอึ้ๆ ในหัวสมออย่าบอไม่ถู
ไม่นะๆๆๆ เาิะทำอะไรน่ะ! ผมหลับาปี๋
“ินเลอะเทอะเป็นเ็น้อยไปไ้” เายีหัวผม ่อนะไปนั่ที่ัเิม ฮู้ววววว~ ่อยยัั่ว
ผมถอนหายใอย่าโล่อ เมื่อไม่ี่วินาทีที่ผ่านมา เหมือนำลัะาใ อบุพระเ้า-/-
“ป่ะ ลับันเถอะ”
..............................................................
วามิั่วะหนึ่ที่ผมเผลอสบามาสเอร์ ทำไมผมรู้สึแปลๆนะ
เหมือนว่าเา ใ เ้าใล้ผม แล้ว็ทำแบบนี้ เอิ่ม.......ไม่ใ่อย่าที่ผมิหรอนะ
ย๊า!~~~ แหสิ มัน้อไม่ใ่อยู่แล้ว
เลิิบ้าๆน่าานฮี =..= และผมหวัว่ามันอาะไม่ใ่อย่าที่ผมินะ
หมายเหุ: อเพิ่มเิมใน chapter 1และ2 นะะ เหุาร์วันนั้นือวันที่ 16 มราม 2014 ่ะ โอเ เ้าในะ :p
ความคิดเห็น