ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -1- I'm here in London!!
[Fic Liampayne] 1
-1ปีผ่านไป-
"ในที่สุด... ก็มาจนได้~>_<เย้ๆๆๆๆ ลอนดอนนนนนนนนนน"
ในที่สุดฉันก็ได้มาลอนดอนแล้วววว หลังจากที่อดข้าวอดน้ำทำงานเก็บตังมาเกือบปี =_= ตอนนี้ฉันก็ได้มาเยียบแดนผู้ดีอังกฤษแล้ววว>_<
"นี่แก!!เบาหน่อยสิ! อายคนอื่นเขาบ้างงง"
"ก็ฉันดีใจนี่>_<หรือแกไม่ดีใจ!?"
"ก็... ดีใจโคตรเลยอ่ะแก>_<กรี้ดดดดดด!" เจ็ทพูดเสร็จเราก็กระโดดกอดกัน(ดีใจฝุดๆ^_^)
"แต่ฉันคงเที่ยวได้ไม่เยอะอ่ะแก-0- ตารางเรียนตั้ง5วันต่อสัปดาห์-3-อดเที่ยวกับแกเลยอ่ะ แถมครอบครัวโฮสท์อยู่นอกเมืองอีก ฉันจะได้เจอแกมั้ยเนี้ยยยT_T"
เจ็ทได้มาที่อังกฤษเพราะอ้างว่าจะมาเรียนแต่ฉันนี่เที่ยวอย่างเดียวจ้า^^ พวกเราได้ที่เรียนตอนม.4กันแล้ว และช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ตอนแรกฉันคิดว่าจะแอบหนีมาเพราะกล้วป๊าม๊าจะไม่ให้มา แต่พอลองขอดู ทั้งสองกลับสนันสนุนให้มาเฉยเลย(?) แถมยังหาที่พักกับออกค่าเครื่องให้อีกด้วย>_< แต่น้องเจ็ทของเราพ่อแม่ขว้างสุดชีวิต เจ้แกเลยแอบไปสอบชิงทุนเลยจ้า และก็สอบติดด้วย พ่อกับแม่เลยปฏิเสธไม่ได้ เลยปล่อยให้มาอังกฤษ บ้านโฮทส์ของเจ็ทอยู่'Holmes Chapel' ฉันแอบอิจฉามันนิดหน่อยนะ เพราะเมืองเกิดของ'แฮรี่ สไตล์ส' และเป็นเมืองที่สวยแบบธรรมชาติอีกด้วย...
"แหม~ไม่ต้องมาเศร้าเลยยย ได้ไปอยู่ที่holmes chapel ทั้งทีเลยนะแก~ เออ! ฝากถ่ายรูปบ้านแฮรี่ด้วยนะจ๊ะ จุ๊บๆ"
"แต่ฉันอยากเจอเลียมมากกว่าอ่ะ-0-"
"ทำอย่างกับอยู่ลอนดอนแล้วจะได้เจอ เลียมนะจ๊ะ ไม่ใช่ลอนดอนอาย ที่จะอยู่กลางลอนดอนแล้วรอให้คนมาถ่ายรูป-3-"
"ก็คนมันอยากเจออ่ะ=[]="
"จ้า~ฉันก็อยากเจอแฮรี่เหมือนกัน อ๊ะ นั่นครอบครัวโฮสท์แกป่ะ!?"
ตอนที่ฉันคุยกับเจ็ทอยู่ ฉันเห็นผู้หญิงวัยทำงานคนหนึ่งถือป้าย'Welcome To London,Jet' ไม่ต้องบอกก็น่าจะเดาได้ว่าต้องเป็นโฮทส์ของเจ็ทแน่
แต่...
ทำไมหน้าคุ้นจัง....
"ห๊ะ!? ไหนว่ะ? อ่อ ใช่ๆ เป็นไง โฮสท์ฉันเป๊ะอยู่เลยใช่มั้ย^^ เห็นหุ่นอย่างนั่น นางลูก2แล้วนะคะ"
"จ๊ะ! ชมกันเข้าไป แล้วจะไม่ไปหาเขาหรอ"
"เออ! ลืม555 ไปๆ"
พอฉันและเจ็ทเดินไปหาเขา
"&($:8&;99/&0&!,@:&"
"เอ่อ..=[]=;:"<<<<<ฉัน
"0[]0;;"<<<<<เจ็ท
"เอ่อ .. อ่อ!ขอโทษจ๊ะๆพอดีฉันตื่นเต้นไปหน่อย เลยพูดไวไปหน่อย พูดอยู่นี่พอฟังออกมั้ยจ๊ะ^^"
"คะ ค่ะๆ^^:"
"แอนค่ะ นี้เจน คนที่หนูเคยบอกไงค่ะ^^"
เจ็ทกับแอนพูดคุยกันแล้วในเมลมาตั้งแต่3เดือนก่อนแล้ว ทั้งสองคนเลยสนิทกันเป็นพิเศษ
"ไฮ~เจน^^ คนนี้น่ะหรอที่บอกว่าเมนแฮรี่ น่ารักดีนะ แม่ชอบ^^"
"ขอบคุณค่ะ^\\^"
"เอ่อ แอนค่ะ ให้เจนติดรถเราไปลงในลอนดอนได้มั้ยค่ะ"เจ็ทถาม
"ได้สิจ๊ะ ไปอยู่ที่บ้านด้วยกันเลยก็ได้นะ^^"
"ขอบคุณค่ะ^^"ฉันบอก
"ไปจ๊ะๆ อากาศตรงนี้มันเย็น เดี๋ยวพวกหนูจะไม่สบายเอา^^"
ครอบครัวโฮสท์
::ในรถ::
"เจ็ทฉันว่าแอนหน้าคุ้นๆว่ะ"
"ยังไงว่ะ?"
"ไม่รู้ดิ แค่มันคุ้นมากกกกกกก เหมือนเคยเห็นที่ไหนก็ไม่รู้"
ตอนนี้ฉันและเจ็ทนั่งอยู่เบอะหลังของรถของ'ทวิส'สามีใหม่ของแอน(คนเก่าเลิกไปทั้งแต่ลูกชายเขายังเด็กๆ) ซึ่งทวิสก็ทำหน้าที่ขับรถให้พวกเรา และข้างทวิสก็คือแอนนานั่นเอง
"มีอะไรกันรึป่าวจ๊ะ?^^"แอนถาม
"ป่าวค่ะ!^^"เราตอบพร้อมกัน
"แล้วหนูพักโรงแรมไหนหรอลูก เดี๋ยวฉันไปส่งถึงที่เลย^^"
"เอ่อ..หนูพักคอนโดฯของเพื่อนพ่อน่ะค่ะ ชื่อคอนโดฯ }£!~**|\€ ค่ะ"
"อ่อ! อยู่คอนโดเดียวกันลูกชายฉันเลยนะ หวังว่าจะเจอได้เขานะ^^"
"คะ ค่ะ^^"ใครว่ะลูกชายเขา....
-30นาทีต่อมา-
"เจน~ฉันคิดถึงแกนะ~T^T"
"เออออ~"
"แกต้องดูแลตัวเองดีๆนะT^T"
"เอออออ~"
"มีอะไรแกโทรหาฉันได้ตลอดนะT^T"
"เอออออออ~-__-;"
"แกตะ.."
"พอ!!!! เจ็ท!!! ฉันมาเที่ยวโว้ยยย! ไม่ได้ไปออกรบ!"
"ก็ฉันคิดถึงแกอ่ะ-0-"
"เออๆฉันก็คิดถึงแกเหมือนกัน มาๆมากอดที"
"เจนนนนนน~T[]T"
"เจ็ททททท~"
ห้องนั่งเล่น
หลังจากรำ่ลากับเจ็ทเรียบร้อยฉันตรงดิ่งเข้าของตัวเองเลย วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน~ ได้นอนบนเตียงนุ่มๆนี่สบายสุดแล้ว>_< คอนโดนี่เป็นคอนโดของเพื่อนป๊าฉันที่เป็นนักธุรกิจ และเขาได้ซื้อคอนโดนี้ไว้ตั้งแต่ตอนที่ลูกชายของเขาเรียนอยู่ที่อังกฤษ จนตอนนี้ลูกชายของเขาก็เรียนจบและกลับไปบริหารงานต่อที่ประเทศไทยแล้ว คอนโดนี้เลยว่าง และฉันก็ได้มาอยู่โดยไม่เสียงเงินสักบาททท^_^(ดีตรงนี้แหละ55)
ห้องนี้ถือว่าหรูมากนะ มีห้องนอน1ห้อง มีเคาร์เตอร์แบ่งเป็นส่วนห้องครัว เป็นมีห้องน้ำติดกับห้องนั่งเล่น คือแบบ... หรูอ่ะ0[]0 ไม่คิดว่าเขาจะให้มาอยู่ฟรี>_< แต่ชั่งเรื่องห้องก่อน ขอนอนก่อนแล้วกันนะ
ครอก~
-11.45pm.-
โครก~
ไม่ต้องงงค่ะว่าเสียงอะไร เสียงท้องดิฉันเองเจ้าค่าT^T และตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย จะออกไปหาอะไรกินข้างนอกก็เสี่ยงจะหลงT^T เพราะฉะนั้นอาหารเย็นของ วันนี้ได้แก่~~
'มาม่า'
ชีวิตดี๊ดีเนอะ มานั่งกินมาม่าในลอนดอนT^T นี่เตรียมมาเป็นลังเลยจ้าาา ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปกินร้านNando'sเลย^^(ถ้าหาเจออ่ะน่ะ-___-) วันนี้ก็กินมาม่าไปก่อนเนอะ^[]^ เวลาหิวกินอะไรก็อร่อยแหละ
ก๊อค!! ก๊อค!!!ๆๆๆ
"พรวดดดด!~ แค่กๆๆ ใครว่ะ แค่กๆ เอาซะมาม่าพุ่งเลย แค่กๆๆ-0-"
ก๊อค!! ก๊อค!!!ๆๆๆๆๆๆๆ
"เออๆๆ!! แหม~ ข้างนอกไฟไหม้หรอ!! ไปเปิดแล้วโว้ยยย!!"ด่าเป็นภาษาไทยแม่งเลย555
แอดดด~
"มีอะไรรึปะ..0[]0!!"
เหยดดดด หล่อออออ*[]*
"เธอออ~เปนนนนน~คายยยย~"
เมาด้วย*[]*
"มาทามอารายในห้องชานนน~"
"ห๊ะ!? ฉันว่านายคงเมาค้างแล้วแหละ นี่ห้องฉัน!!"
จะบ้าหรอถึงจะหล่อแต่ฉันก็ไม่นายมาขโมยที่อยู่ฉันหรอกนะ-__-!!
"ห้องชานนนน-3-"
"อย่าเถียงสิ!!"
"ห้องชะ....คร่อก"
"เฮ้!!ๆอย่ามาหลับหน้าห้องคนอื่นเขานะ!!"
""
"นี่นาย!!"
""
"เห้ย~นี่สรุปแล้วฉันต้องลากนายเข้าห้องใช่มั้ย-__-"
คือจริงๆก็อยากลากเข้าห้องอยู่แล้ว-.,-
::ห้องนอน::
"คนบ้าอะไรว่ะ!! ตัวหนักชิบ!!!"
""
"นี่เห็นว่าหล่อหรอกนะ ไม่งั้นปล่อยไว้หน้าห้องแหละ-0-"
""
"เอาว่ะ!!จะถึงเตียงและ อึ๊บ!!!"
"อ้วกกกกกกก!~"
"หยี้~ๆๆๆไอ้บ้าา คนเขาอุส่าห์แบกมาตั้งไกล! มาอ้วกใส่กันทำมายยยยT0T"
"อ้วกกกกกกกก!~"
"ยัง!! ยังไม่หยุดอีก!!T0T"
"อ้วกกกกกกกกกก!~"
"หยุดอ้วกนะโว้ยยยยยT^T"
"งึมงำๆ-3- "
"รู้มั้ยว่าใครต้องทำความสะอาดดดT^T"
"/ลุกขึ้นเดินไปนอนบนเตียง"
"หยุดดดดดดดดดดดด เสื้อนายเปื้อนนนน ถอดเลยๆๆๆ ถอดเดี๋ยวนี้!!!!!"
"อ่ออออออ~เคคคคคค~"
พรึบพรับๆ
"0//////0"
"นอนแล้วน้าาาาาา คร่อก!"
หุ่นดีโคตรๆ-.,-
"แล้วก็มานอนเตียงฉันอีก-___-; วันนี้วันแรกของฉันในลอนดอนนะย่ะ!! ทำไมฉันต้องมาทำความสะอ้วกนายนี่ด้วยว่ะ!! เซ็งโว้ยยยยยย"
หลังจากทำความสะอาดอ้วกอีตาบ้านั้นเสร็จแล้ว-__- ฉันก็กลับไปกินมาม่าต่อ(ซึ่งอืดเป็นที่เรียบร้อย) และก็จบด้วยการนั่งเล่ฟังเพลงชมวิวของลอนดอนยอมค่ำคืนที่ระเบียงห้อง
~Your hand fits in mine like it's made just for me
But bear this in mind, it was meant to be
And I'm joining up the dots with the freckles on your cheeks
And it all makes sense to me...~
ปกติฉันไม่ใช่คนชอบร้องเพลงหรอกนะ แต่เพราะเป็นเพลงของวันไดเร็กชั่น ทำให้กลายเป็นคนร้องเพลงบ่อยไปเลย(ถึงจะไม่เพราะก็เถอะ-__-)
นั่งฟังเพลงของone directionและมองวิวของลอนดอน.....
เหมือนฝันที่เป็นจริงเลยอ่ะ>_<
[Liam]
::คอนโด::
~Truly, madly, deeply, I am
Foolishly, completely falling
And somehow you kicked all my walls in
So baby, say you’ll always keep me
Truly, madly, crazy, deeply in love with you
In love with you~
"ไนออล! นายเป็นอะไรของนายเนี้ย ฉันเห็นนายเล่นเพลงนี้มาทั้งวันแล้วนะ เบื่อโว้ยยยยย เปลี่ยนเลยเปลี่ยน-0-" และในที่สุดความอดทนของลูอิสก็หมดลง หลังจากที่ทนฟังไอ้หมูร้องเพลงตั้งแต่บ่าย จนตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้ว เจ้าบ้านี่ยังไม่เลิกเล่นเลย-___-
"เลียมมมมมม ฉันคิดถึงสองสาวนั้นอ่ะ ไม่รู้ว่าจะมาลอนดอนรึยัง-0-"
และเจ้าไนล์ก็เมินลูอิส และมางอแงกับผมซะงั้น-__-
"สองสาวไหน!? พวกนายไปมีสาวกันตอนไหนน"ลูอิสยังคงโวยวายต่อ
"ฉันก็ไม่รู้เมื่อกัน"แต่ผมก็อยากให้เธอมานะ.....
"นี่พวกนายจะไม่มีใครสนใจฉันเลยใช่มั้ย-[]-"ลูอิส
"สาวที่ไหนว่ะไนออล"เซนที่นั่งฟังอยู่ตั้งแต่ต้นพูดขึ้น
"ที่ไทยน่ะ เขาอยากเจอพวกเรา เลยไปร้องเพลงเปิดหมวก น่ารักมากเลยนะ•_•"
"ถ้าน่ารักงั้นฉันจองนะ^_^"แฮรี่
"ไม่ให้! ฉันกับเลียมเจอก่อนนะ!-3-"ไนออล
"ไม่ให้ก็จะแย่ง เขาว่ากันว่าสาวเอเชียน่ารักแถมยังเวอร์จิ้นอีกด้วย^^"แฮรี่
"ถ้าน่ารักฉันเอาด้วยๆ^^"เซน
"แล้วเพอร์รี่อ่ะ-0-"ไนออล
"นี่จะไม่มีใครสนใจฉันจริงๆหรอ!!-0-"ลูอิส
"เออน่า~ว่าแต่เธอหน้าตาเป็นไงอ่ะ"เซน
"ถ้าทำให้เลียมชอบได้นี่ต้องน่ารักแน่ๆ"แฮรี่
"มีตั้งสองคนเลยหรอ"เซน
"ใช่ๆร้องเพลงเพราะด้วย^^"ไนออล
"โว้ยยยยยย!! งอนแล้วว!!"พูดจบลูอิสก็เดินปึ้งปังออกไปที่หน้าระเบียง
"5555555555"พวกเราทุกคนหัวเราะอย่างซะใจ หลังจากที่ได้แกล้งลูอิส
"เฮ้! แต่เรื่องสาวสองคนนั้นฉันสนใจจริงๆนะ"แฮรี่ขัดขึ้น
"ฉันด้วยๆ"เซน
"ของฉันนน"ไนออล
"พวกเธอยังเด็ก นายไม่ชอบหรอก"ผมขัด
"หรอ~ ทีนายยังชอบเลยน้า"ไอ้บ้าแฮซนี่-_-
"บ้าน่า-////-"
"นี่ๆๆๆ พวกนายย!!!มาดูผู้หญิงห้องข้างๆเราดิ น่าร้าาาา"ลูอิสที่ตอนแรกงอนออกไปนอกระเบียบ รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามากลางวง
"อย่ามาตลกน่า ห้องข้างๆเรามีคนอยู่ที่ไหน"ผมเถียง
"มีจริงๆนะ นอนหลับอยู่นอกระเบียงอ่ะ หน้าเหมือนคนเอเชียเลย ตัวเล็กๆน่ารัก^_^"ลูอิส
"ไหนๆขอดูหน่อยสิ"ไอ้แฮซวิ่งไปคนแรก
"เห้ยยยย แกอย่าแซงฉันดิว่ะ"เซนคนที่สอง
"รอเค้าด้วยยยยย-0-"ไนออลวิ่งไปพร้อมถุงขนม-___-"
"เห้ย!!ฉันเห็นก่อนนะโว้ยยย"ตามด้วยลูอิส และสุดท้ายก็คือ...
"เห้ย~พวกนายเนี้ยนะ~"ผมลุกเดินตามเจ้าพวกนั้นไปที่ระเบียงห้อง และผมก็ได้เห็น
ร่างเล็กๆร่างหนึ่งที่นอนขดตัวเพราะสถาพอากาศที่หนาวเย็น ผมที่เริ่มยาวขึ้น ใบหน้าที่หวานน่ามอง แม้กระทั่งตอนหลับ ร่างกายเล็กๆที่น่าทะนุถนอม คนเดียวที่ผมตั้งใจรอมาตลอด1ปี...
"เห้ยยย น่ารักกกก ฉันจองงงง"แฮซ
"เฮ้ๆได้ไงอ่ะ ของฉันดิ"เซน
"เซนๆแล้วเพอรี่อ่ะ"แฮซ
"กะ ก็แค่ชมว่าน้องเขาน่ารัก(. .)"
"เลียมมมมม นั้นสาวน้อยของเรานี่!!!!!!!"
"จริงดิ ถ้ารู้ว่าน่ารักขนาดนี้นะ วันนั้นไปเดินข้าวสารด้วยก็ดี-0-"ลูอิสบ่น
"ในที่สุดเธอก็มาได้"ผมพูด
"เฮ้!ฉันว่าฉันเห็นเธอที่คอนเสิร์ตเรานะ "แฮรี่พูดขณะที่จ้องหน้าเธอ
"จำผิดรึป่าวในคอนเสิร์ตคนเยอะจะตาย "เซน
"นั้นสินะ อ่อ ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ"แฮรี่
"ไม่รู้สิไม่ได้ถาม-0-"ไนออลพูดพร้อมกับหยิบขนมเข้าปาก
"เยี่ยม!พรุ่งนี้ฉันจะได้ไปตีสนิทถามชื่อเลย^^"ลูอิส
"เอลเลนเนอร์ล่ะลู"ไนออลพูดลอยๆ
"กะ ก็เป็นเพื่อนไง พะ เพื่อนน่ะ แค่เพื่อนจริ๊งๆ-__-;;"
"ไงเลียม~เธอมาถึงแล้วนะ จะปล่อยเธอไว้เฉยอย่างนั้นหรอ"ไนออล
"ไม่มีทาง...."ผมไม่รู้หรอกนะว่าผมชอบเธอหรือป่าว แต่ตลอด1ปีที่ผ่านมา ผมรอเธอมาตลอด และที่แน่ๆคือผม ไม่มีทางปล่อยเธอไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น