เอลล่า กับโรงเรียนซิลวาเนีย

 

ปฐมบท

          กลิ่นไอแห่งสงครามคุกรุ่นไปทั่วทุกพื้นที่ หยาดโลหิตสีเข้มกลายเป็นสิ่งที่เห็นกันจนชาชิน แต่กระนั้นก็ยังคงความสยดสยองยามได้จ้องมอง ราวกับภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมาถูกฉายซ้ำ เหตุการณ์ฆ่าล้างบาง....

          เสียงเฮลั่นของคนมากกว่าร้อย ดังอึกทึกไปทั่วทุกหัวระแหง ทวีความฮึกเหิม ในขณะที่อีกฝ่ายเหลือกันไม่ถึงสิบ

          ม่านมนตราเป็นเส้นกั้นบางๆ ระหว่างคนทั้งสองกลุ่ม ซึ่งฝ่ายที่ได้เปรียบทางจำนวนกำลังใช้สัตว์อสูรในพันธะสัญญาของตน พยายามพังอาณาเขตบุกเข้าไปให้ได้อย่างไม่ลดละ

          เสียงกระแทกตามมาด้วยรอยปริร้าว พร้อมกับม่านมนตราที่สั่นสะเทือนจนเห็นเป็นระลอกคลื่น เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่าเขตแดนบางๆ นี่กำลังจะพังลงในไม่ช้า

"นายหญิง พวกข้าใกล้จะต้านไว้ไม่อยู่แล้ว" น้ำเสียงอ่อนแรงดังออกมาจากปากชายหนุ่ม ผู้มีหน้าที่อารักขานายเหนือหัวของตน ตามเนื้อตัวของเขาล้วนเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์

หญิงสาวคนหนึ่งอุ้มห่อผ้าที่โอบร่างทารกน้อยอยู่ เธอกลั้นเสียงสะอื้นพลางลูบใบหน้าของบุคคลในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอม รอบด้านเป็นหญิงสาวอีกสามชีวิต กำลังนั่งล้อมกันเป็นวงกลม ซึ่งบนดวงหน้าของทุกคนล้วนเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา

เธอค่อยๆ วางลูกของตนไว้กลางวงอย่างแผ่วเบา สายตายังคงอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างทำใจไม่ได้ จากนั้นหญิงสาวทั้งสี่จึงกล่าวบทสวดต้องห้าม ที่สามารถพรากชีวิตของพวกเธอได้ไม่ต่างจากการฆ่าตัวตาย

....พวกเธอไม่ได้ฆ่าตัวตาย สิ่งที่พวกเธอทำมีค่ากว่านั้น

ทันทีที่บทสวดคำสุดท้ายถูกร่ายออกมา ร่างของหญิงสาวทั้งสี่ก็กระอักเลือดคำโตก่อนจะล้มลง เสียงสุดท้ายที่ดังก้องในโสตประสาท คือเสียงราวกับแก้วแตกของม่านมนตรา แต่ถึงอย่างนั้นสายตาของพวกเธอก็ยังคงจับจ้องไปที่ทารกซึ่งกำลังเลือนหายไปช้าๆ อย่างมีความหวัง  

'จอมเวทเหลือเพียงเจ้าคนเดียวแล้ว ....ลูกของข้า'
 

หาที่แทรกบทนำไม่ได้จริงๆ เอาไว้ตรงนี้เลยล่ะกัน

MY BANNER MY NEIGHBOR THANKS

++พูดคุย++ 2/1/60 ไรท์เตอร์ยังมีชีวิต!   เรียนหนักคอมพังฮ๊าฟ ขออนุญาตแต่งช้านะคะ ไม่เอาไม่โกรธเนอะ แหะๆ //หลบเกิบ   +++รักคนอ่าน+++ เอาเป็นว่าชอบกด FAV ใช่กดโหวต แต่ถ้ารักกันต้องเม้นต์นะจุ้บๆ

 

credit คาแรกเตอร์เอลล่า : CarrotCat37