คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 0 บุกคนผู้ลึกลับ + Chapter 1 ความมืดที่เริ่มครอบงำ
Chapter 0 บุกคนผู้ลึกลับ
"ท่านครับ ข้าว่าอันเวลาก็ผ่านมามากแล้ว แผนการของเราควรจะเริ่มกันได้แล้วน่ะครับ"
เสียงๆหนึ่งพูดขึ้นในห้องอันเงียบสงัด ภายในห้อง มีเพียงแสงไฟดวงเล็กๆ ส่องสว่างอยู่กลางห้องเท่านั้น ทันทีที่เสียงนั้นจบลง ก็มีเสียงลึกลับเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทันที
เสียงๆหนึ่งพูดขึ้นในห้องอันเงียบสงัด ภายในห้อง มีเพียงแสงไฟดวงเล็กๆ ส่องสว่างอยู่กลางห้องเท่านั้น ทันทีที่เสียงนั้นจบลง ก็มีเสียงลึกลับเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทันที
"เจ้าเองก็คิดเช่นเดียวกันกับข้าอย่างนั้นหรือ ถ้าเช่นนั้น อีกหนึ่งอาทิตย์ เราจะเริ่มแผนการกันเลย" Chapter 1 ความมืดที่เริ่มครอบงำ ณ.ตอนบ่ายวันหนึ่งในโรงเรียน R.W. แสงแดดในตอนบ่ายสาดส่องเข้ามาภายในห้องเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/2 ภายในห้องเรียนที่ร้อนอบอ้าว เด็กทุกคนที่กำลังนั้งเรียนวิชาภาษาไทย ห้องเรียนเต็มไปด้วยความเงียบสงัด เสียงช็อกขีดกระดานดัง แกรกๆ ดังไม่ขาดสายและเสียงเปิดหนังสือดังพรึบตลอดคาบเรียน นักเรียนบางคนทนความร้อนที่บวกกันความเหนื่อยล้า ในการเรียนมาตลอดครึ่งวันก็ฟุบหลับ คาโต๊ะเรียน เมื่อชั่วโมงเรียนภาษาไทยหมดลง อาจารณย์ก็เก็บของใส่กระเป๋าส่วนตัวเล็กๆแล้วเดินออกจากห้องไป ทันไดนั้นเองเสียงอันหน้าสะพรึงกลัวก็เกิดขึ้น "แป๊ะ" เสียงของฟ่ามือที่กระทบกลางกระหม่อมของชายผู้หนึ่งซึ่งกำลังอ่านหนังสืออย่างขมักเขม้นจึงทำให้ชายผู้นั้นหันหลังควับไปทางด้านที่มาของฟ่ามือนั้น
"เฮ้ย ตบหัวข้าทำไมว่ะ"ชายหนุ่มคนนั้นที่ชื่อก็อตพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดเล็กน้อย ทางด้านหลังมี ชายหนุ่ม3คนนั่งทำหน้าเนียนอยู่เหมือนกับว่าไม่เกิดอะไรขึ้น "นายใช่ใหมที่ตบหัวเรา หือ ไอ้ไข่" ก็อตพูดกับคนที่ชื่อไข่ที่นั้งอยู่ริมซ้ายสุดของที่นั้ง 3 โต็ะติดกัน "จะบ้าหรอ นี่ ข้างๆข้านี่" ไข่ตอบพร้มกับชี้ไปทางต็อปที่นั่งเนียนทำเป็นอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ ไข่ "อ้าวใหงนายโยนมาให้เราเงี้ย " ชายที่ว่าเหมือนจะชื่อต็อปพูดตอบขึ้นมา พร้อมกับหันควับมาทางด้านไข่ "งั่นก็ต้องเป็นปุ่ยใช่มั้ย" ก็อตหันคับอีกครั้งไปทางฟั่งขวาสุดที่ชายที่ชื่อปุ่ยนั้งหลับตาทำสมาธิอย่างขมักเขม้น แต่แล้วเมื่อก็อตกำลังหันหลังอยู่ เขาก็โดนตบกระหม่อมอีกครั้งดังเพี้ย คราวนี้ก็อตเห็นกับดวยตาสองข้างของตนเองเลยว่าเป็นไอ้ปาล์ม ชายร่างอ้วนท้วมที่ชักมือกลับไม่ทันทำให้ก็อตโมโหและทำเสียงขู่ฮึ่มๆในคอ "ไอ้ปาล์ม…."ก็อตทำท่าเหมือนจะมี้รื่องกับไอ้ปาล์ม แต่ทว่าเป็นโชคดีของปาล์มที่ครูวิชาต่อไปเดินเข้ามาพอดีทำให้ไอ้บอล เด็กหนุ่มหน้าตานักเรียนญี่ปุ่นที่นั้งข้างๆก็อตซึ่งปกติจะไม่ค่อยสนิดกับใครเท่าไรนักนอกจากกลุ่มเด็กทั้ง5นี้ ต้องสะกิดก็อตให้นั่งที่ แล้วห้องเรียนก็เข้าสู่โลกแห่งความเลียบสงัดอีกครั้งจนกระทั้งถึงเวลาเลิกเรียน ซึ่งในวันนี่เป็นเวรของกลุ่มเด็กทั้ง6คนนี้ (ไข่ ต็อป บอล ปุ่ย ปาล์ม ก็อต) จึงทำให้พวกเขากลับบ้านช้ากว่าเด็กคนอื่นๆที่กลับบ้านกันไปหมดแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ทำให้เหล่าเด็กนั้นรู้สึกเบื่อหน่ายแต่อย่างใด เมื่อบอลยกเก้าอี้ตัวสุดท้ายเสร็จ ก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ก็อตและปาล์ม ถูพื้นห้องเรียนเสร็จพอดี บอล ก็อตและปาล์มเดินออกมาหน้าห้องที่ต็อปและปุ่ย รอปิดประตูอยู่แล้ว เมื่อทั้ง3เดนออกมาประตูห้อยก็ถูกปิดลงและได้ลงกรโดยไข่ เป็นการจบภาระในวันนั้น เมื่อเด็กทั้ง6เดินตามทางลาดยาวมาเรื่อยๆก่อนที่จะถึงประตูทางออกจากโรงเรียน ต็อปเห็นความผิดปกติบางอย่างของท้องฟ้าจึงชี้ให้เพื่อนจ้องมองท้องฟ้า เมื่อเด็กทั้ง6แหงนหน้ามองขึ้นไปเขาก็ประหลาดใจ เมื่อท้องฟ้าสดใสกลับกลายเปลี่ยนไปเป็นท้องฟ้าสีเลือดแดงกล่ำ ฝูงอีกาต่างพากันบินกลับรังพร้อมกับส่งเสียงร้องดังเกว็กๆอยู่บนท้องฟ้า แต่ยามที่เฝ้าประตูอยู่กลับมีท่าทีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย "เฮ้ย..ทำไม ท้องฟ้ามันถึงเป็นแบบนั้นว่ะ"ปุ่ยพูดขึ้นด้วยความตกใจบวกกับน้ำเสียงสั่นไหว "ไม้รู้ดิ"ไข่ตอบสั้นๆ "ข้าว่า การที่ท้องฟ้าเป็นแบบนี้ มันจะต้องมีความหมายอะไรบางอย่างแน่นอน…" บอลพูดขึ้น "เอาเหอะ มันจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างเหอะ เรารีบกลับกันก่อนดีกว่าข้าหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว"ปาล์มที่ดูเหมือนจะไม่ตกใจมากเท่าใด พูดขึ้นมาขัดจังหวะของบอล ทำให้บอลหันมาทางปาล์มดังควับ ก็อตที่ปิดหนังสือดังควับก่อนจะขยับแว่นตาของเขาและพูดขึ้นมาว่า "จากที่ข้าอ่านหนังสือเกี่ยวกับท้องฟ้ามาก่อน มันเป็นปรากฎการณ์ทางธรรมชาติอย่างหนึ่งที่พวกนกล่วงรู้เรื่องราวล่วงหน้า มันจึงพากันอบพยบย้ายที่ไป แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้น ข้าเองก็เดาไม่ถูกเหมือนกัน" "แต่ข้าวาเรารีบกลับกันก่อนก็ดีน่ะ มันเย็นมากแล้ว อ่ะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดซิน่า" ไข่พูดก่อนจะเดินนำเด็กทั้ง5ที่เหลือไป โดยที่เขาหันหลังมามองท้องฟ้าที่น่ากลัวเป็นครั้งสุดท้ายอีกครั้ง "เฮ้ย ตบหัวข้าทำไมว่ะ"ชายหนุ่มคนนั้นที่ชื่อก็อตพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดเล็กน้อย ทางด้านหลังมี ชายหนุ่ม3คนนั่งทำหน้าเนียนอยู่เหมือนกับว่าไม่เกิดอะไรขึ้น "นายใช่ใหมที่ตบหัวเรา หือ ไอ้ไข่" ก็อตพูดกับคนที่ชื่อไข่ที่นั้งอยู่ริมซ้ายสุดของที่นั้ง 3 โต็ะติดกัน "จะบ้าหรอ นี่ ข้างๆข้านี่" ไข่ตอบพร้มกับชี้ไปทางต็อปที่นั่งเนียนทำเป็นอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ ไข่ "อ้าวใหงนายโยนมาให้เราเงี้ย " ชายที่ว่าเหมือนจะชื่อต็อปพูดตอบขึ้นมา พร้อมกับหันควับมาทางด้านไข่ "งั่นก็ต้องเป็นปุ่ยใช่มั้ย" ก็อตหันคับอีกครั้งไปทางฟั่งขวาสุดที่ชายที่ชื่อปุ่ยนั้งหลับตาทำสมาธิอย่างขมักเขม้น แต่แล้วเมื่อก็อตกำลังหันหลังอยู่ เขาก็โดนตบกระหม่อมอีกครั้งดังเพี้ย คราวนี้ก็อตเห็นกับดวยตาสองข้างของตนเองเลยว่าเป็นไอ้ปาล์ม ชายร่างอ้วนท้วมที่ชักมือกลับไม่ทันทำให้ก็อตโมโหและทำเสียงขู่ฮึ่มๆในคอ "ไอ้ปาล์ม…."ก็อตทำท่าเหมือนจะมี้รื่องกับไอ้ปาล์ม แต่ทว่าเป็นโชคดีของปาล์มที่ครูวิชาต่อไปเดินเข้ามาพอดีทำให้ไอ้บอล เด็กหนุ่มหน้าตานักเรียนญี่ปุ่นที่นั้งข้างๆก็อตซึ่งปกติจะไม่ค่อยสนิดกับใครเท่าไรนักนอกจากกลุ่มเด็กทั้ง5นี้ ต้องสะกิดก็อตให้นั่งที่ แล้วห้องเรียนก็เข้าสู่โลกแห่งความเลียบสงัดอีกครั้งจนกระทั้งถึงเวลาเลิกเรียน ซึ่งในวันนี่เป็นเวรของกลุ่มเด็กทั้ง6คนนี้ (ไข่ ต็อป บอล ปุ่ย ปาล์ม ก็อต) จึงทำให้พวกเขากลับบ้านช้ากว่าเด็กคนอื่นๆที่กลับบ้านกันไปหมดแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ทำให้เหล่าเด็กนั้นรู้สึกเบื่อหน่ายแต่อย่างใด เมื่อบอลยกเก้าอี้ตัวสุดท้ายเสร็จ ก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ก็อตและปาล์ม ถูพื้นห้องเรียนเสร็จพอดี บอล ก็อตและปาล์มเดินออกมาหน้าห้องที่ต็อปและปุ่ย รอปิดประตูอยู่แล้ว เมื่อทั้ง3เดนออกมาประตูห้อยก็ถูกปิดลงและได้ลงกรโดยไข่ เป็นการจบภาระในวันนั้น เมื่อเด็กทั้ง6เดินตามทางลาดยาวมาเรื่อยๆก่อนที่จะถึงประตูทางออกจากโรงเรียน ต็อปเห็นความผิดปกติบางอย่างของท้องฟ้าจึงชี้ให้เพื่อนจ้องมองท้องฟ้า เมื่อเด็กทั้ง6แหงนหน้ามองขึ้นไปเขาก็ประหลาดใจ เมื่อท้องฟ้าสดใสกลับกลายเปลี่ยนไปเป็นท้องฟ้าสีเลือดแดงกล่ำ ฝูงอีกาต่างพากันบินกลับรังพร้อมกับส่งเสียงร้องดังเกว็กๆอยู่บนท้องฟ้า แต่ยามที่เฝ้าประตูอยู่กลับมีท่าทีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย "เฮ้ย..ทำไม ท้องฟ้ามันถึงเป็นแบบนั้นว่ะ"ปุ่ยพูดขึ้นด้วยความตกใจบวกกับน้ำเสียงสั่นไหว "ไม้รู้ดิ"ไข่ตอบสั้นๆ "ข้าว่า การที่ท้องฟ้าเป็นแบบนี้ มันจะต้องมีความหมายอะไรบางอย่างแน่นอน…" บอลพูดขึ้น "เอาเหอะ มันจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างเหอะ เรารีบกลับกันก่อนดีกว่าข้าหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว"ปาล์มที่ดูเหมือนจะไม่ตกใจมากเท่าใด พูดขึ้นมาขัดจังหวะของบอล ทำให้บอลหันมาทางปาล์มดังควับ ก็อตที่ปิดหนังสือดังควับก่อนจะขยับแว่นตาของเขาและพูดขึ้นมาว่า "จากที่ข้าอ่านหนังสือเกี่ยวกับท้องฟ้ามาก่อน มันเป็นปรากฎการณ์ทางธรรมชาติอย่างหนึ่งที่พวกนกล่วงรู้เรื่องราวล่วงหน้า มันจึงพากันอบพยบย้ายที่ไป แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้น ข้าเองก็เดาไม่ถูกเหมือนกัน" "แต่ข้าวาเรารีบกลับกันก่อนก็ดีน่ะ มันเย็นมากแล้ว อ่ะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดซิน่า" ไข่พูดก่อนจะเดินนำเด็กทั้ง5ที่เหลือไป โดยที่เขาหันหลังมามองท้องฟ้าที่น่ากลัวเป็นครั้งสุดท้ายอีกครั้ง
________________________________________________________
________________________________________________________
ความคิดเห็น