เธอและฉันจัตุรัสหัวใจ

ลำดับตอนที่ #9 : ขอโทษที่กวนใจเธอ

“แพร..... เป็นอะไรไป ทำไมตากฝนเปียกปอนอย่างนี้” พลอย

ไพลิน มองสภาพน้องสาวอย่างตกใจ เมื่อเธอกลับไปถึงบ้าน

“ป้าแจ่มค่ะ ขอผ้าเช็ดตัวหน่อยค่ะ” พลอยไพลินหันไปส่งป้าแจ่มที่ยื่นผ้าเช็ดตัวให้ทันที

“แพร...เป็นอะไรบอกพี่มา” พลอยไพลินเช็ดหน้าให้แพรไหมอย่างเบามือ

“พี่พลอยค่ะ ทำไมเขาต้องทำกับแพรอย่างนี้ เขาหลอกแพรทำไม หลอกแพรมาตลอดว่ารักแพร ทำไม เขาต้องทำให้แพรรักเขาด้วย”ฉันโผเข้ากอดพี่ ก่อนจะสะอื้นจนตัวโยน

“แล้วแพร จะให้ทุกอย่างจบเท่านี้ใช่ไหม” พลอยไพลินถาม จากอาการของน้องก็พอรู้ว่าคงไม่พ้นอกหัก จริงๆแล้วเธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าปาล์มจะทำกับแพรไหมได้

“พี่พลอยจะให้แพรทำยังไง แพรคือใคร คนคนนี้ไม่สำคัญอะไรกับปาล์มเลย แล้วแพรควรจะทำยังไงแพรต้องไปสู้กับหัวใจของเขา อีกเมื่อไหร่ล่ะค่ะที่แพรจะชนะ”

“โธ่! น้องพี่” พลอยลูบหลังน้องไปมา

“พี่เชื่อ.... น้องพี่จะต้องผ่านไปได้ น้องของพี่เป็นคนเข้มแข็ง” พลอยไพลินพูดอย่างเชื่อมั่น

“ไป...ไป...อาบน้ำ ตากฝนมาอย่างงี้เดี๋ยวเป็นหวัดน่ะ”

“ค่ะ...พี่แพร” เขาว่ากันว่า ในเวลาที่เราท้อแท้สิ้นหวัง ก็จะมีอีกหลายคนใกล้ๆตัวคอยปลอบโยนเราอยู่

ต้องเจ็บต้องช้ำกับเธอ

เมื่อใจของเธอไม่เป็นอย่างเคย

จากคนที่เคยเหลียวแล

ก็กลายเป็นเฉยเมย

เหมือนไม่เคยรักกัน

ไม่อยากต้องจมน้ำตา

แต่คำว่าลาก็เกินพูดมัน

รู้ดีฉันต้องเสียใจ

ถ้ายังจะคบกัน

แต่ฉันเจียนตายถ้าไม่เหลือเธอ

* ก็เป็นผู้หญิงขี้ขลาด หวาดกลัวใจสลาย
ฉันไม่กล้าอยู่เดียวดาย ไม่กล้ารับมัน
ก็เป็นผู้หญิงขี้ขลาด ที่ไม่อาจบอกให้ร้างลากัน
เพราะคบกันไปวันวัน ยังไม่ทรมานเท่าเสียเธอ

ก็น่าจบไปตั้งนาน แต่ใจฉันมันก็ยังรักเธอ
รู้ดีถึงต้องเสียใจ ก็ขอได้เห็นเธอ
แม้ต้องมองเธอมองผ่านน้ำตา

* ก็เป็นผู้หญิงขี้ขลาด หวาดกลัวใจสลาย
ฉันไม่กล้าอยู่เดียวดาย ไม่กล้ารับมัน
ก็เป็นผู้หญิงขี้ขลาด ที่ไม่อาจบอกให้ร้างลากัน
เพราะคบกันไปวันวัน ยังไม่ทรมานเท่าเสียเธอ