เธอและฉันจัตุรัสหัวใจ

ลำดับตอนที่ #6 : ลางร้ายชองฉัน

“แพร......เป็นไงบ้าง ไม่เป็นไรใช่ไหม” ฉันรู้สึกตัวอีกทีในห้องที่ถ้าฉันนึกคงคาดว่าเป็นห้องในห้องพยาบาล พี่พลอยในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าเข้ากับกระโปรงสีขาวเข้าชุดยืนเกาะเตียงอยู่ไม่ห่าง

“พี่ตกใจมากเลยรู้เปล่า ที่เห็นปาล์มเขาแบกแพรกลับมาสภาพตัวเขานะเยินไปหมดเลยน่ะ”พี่พลอยเล่ามือสองข้างกุมมือฉัน

“พี่แพรค่ะแล้วปาล์มล่ะ ปาล์มเป็นไงบ้าง” ฉันรีบถาม

“ใจเย็นๆแพร นี้เราน่ะเพิ่งฟื้น ตอนนี้ปาล์มเขาอยู่ในห้องผ่าตัดเห็นว่าเสียเลือดมากไปหน่อยแต่ไม่ต้องห่วงน่ะตอนนี้ปาล์มพ้นขีดอันตรายแล้ว”

“งั้นให้แพรไปเยี่ยมปาล์มเถอะค่ะ แพรหายดีแล้ว”

“อย่าเพิ่งลุกจากเตียงน่ะ เพราะถึงแพรไปตอนนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี เอ้า.....บอกให้สบายใจหน่อยตอนนี้ปาล์มออกจากห้องผ่าตัดแล้วเมื่อคืน ยังไงน้องก็ให้ปาล์มเค้าพักผ่อนหน่อยก็ดีน่ะ เราเองก็เหมือนกันพักผ่อนด้วยไม่งั้นพี่จะไม่ให้เราไปหาปาล์มอีกเลย”

                        “แล้วพ่อกับแม่ทราบหรือยังค่ะ”

                        “พี่โทรไปบอกแล้ว พ่อแม่ห่วงเรามากเลย ถึงขนาดจะทิ้งงานที่อเมริกาบินกลับเมืองไทย ดีที่พี่ห้ามไว้ก่อนเพราะเห็นอาการเราปลอดภัยแล้ว ทีหน้าทีหลังกลับบ้านดึกยิ่งมืดๆค่ำๆแล้ว น่าจะให้คนขับรถที่บ้านไปรับ พี่ล่ะโกรธเธอจริงๆ ยังไงตอนนี้ก็พักผ่อนไปก่อนน่ะ” พี่พลอยพูด ทำให้ฉันต้องรีบล้มตัวลงนอน

       “เออ..... แต่พี่จะบอกอะไรให้น่ะ ผู้ชายที่บาดเจ็บหนักแล้วยังอุ้มเธอมาส่ง พี่ยอมรับเป็นน้องเขย” ฉันกำลังจะหลับอยู่แล้วเชียวเลยปาหมอนใส่หน้าพี่พลอยเต็มๆ

            “เขินอ่ะดิ่ พี่ไปก่อนน่ะจะไปหาซื้อของกินหิวอยู่เหมือนกัน”

            “จะไปไหนก็ไปเลยไป” ฉันอายหน้าแดงเลยให้ตายดิ่

“ลำบากหนูแย่เลยน่ะหนูแพร” ป้าแบม ศรัญญา วาณิชพล คุณแม่ยังสาวของปาล์มของปาล์มพูดยิ้มๆ วันนี้ก็เกือบจะหนึ่งอาทิตย์แล้วที่เรา2คนไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วต้องอยู่ที่โรงพยาบาล สำหรับฉันน่ะหายดีตั้ง 2 วันแล้วแต่เนื่องด้วยฉันรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ปาล์มต้องมานอนอยู่โรงพยาบาล ฉันเลยปวารณาตัวเป็นพยาบาลชั่วคราว ดีอยู่บ้างที่พี่พลอยไม่ว่าอะไรและยอมให้ฉันหยุดเรียนได้

“ไม่เป็นไรหนอกค่ะคุณป้าหนูก็มีส่วนผิดที่ทำให้ปาล์มต้องมานอนอยู่อย่างนี้”ฉันพูด ป้าแบมมองฉันอย่างเอ็นดู

“อย่าโทษตัวเองเลยหนูแพร เรื่องหยั่งงี้ใครจะไปตั้งใจให้เกิด ป้ายังดีใจที่ปาล์มไปช่วยหนูได้ทัน ไม่รู้ว่าตอนนี้ตำรวจจับไอ้พวกอันธพาลได้หรือยัง”ป้าแบมพูด

“ตำรวจยังจับไม่ได้หรอกค่ะ แต่ตำรวจพอทราบเบาะแสแล้วน่ะค่ะเห็นว่าตอนนี้ไปกบดานอยู่ที่ต่างจังหวัดเห็นว่ากำลังประสานงานไปทางตำรวจท้องที่อยู่”

“ดีแล้วล่ะจ๊ะ งั้นเดี่ยวป้าคงต้องกลับบ้านก่อนน่ะ ฝากแพรดูแลปาล์มด้วยน่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะป้าแบม”

“งั้นแม่กลับก่อนน่ะปาล์มเดี๋ยวเย็นๆแม่จะมาอีก พรุ่งนี้เราก็ไปโรงเรียนได้แล้วน่ะ”ป้าแบมหันไปพูดกับปาล์มที่กำลังสาละวนกับการอ่านนิตยสารตรงหน้า

“ครับแม่”ปาล์มพูดโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง

“ตายจริงไอ้ลูกคนนี้ไม่รู้หนูแพรไปเลือกปาล์มมาเป็นแฟนได้ยังไง”

“อ้าว....แม่นินทาลูกตัวเองได้ไงครับ ระยะเผาขนเสียด้วย”ป้าแบมไม่ถือสากับคำพูดลูกชายเดินออกจากห้องไป

“ขอบคุณปาล์มมากน่ะ ถ้าวันนั้นปาล์มไม่กลับมาช่วยแพร แพรยังไม่รู้เลยว่าจะรอดมาได้ยังไง”ฉันพูดด้วยความตื้นตัน ปาล์มเงยหน้าจากหนังสือชั่วคราวก่อนจะบีบมือฉันเบาๆ

“แพรอย่าพูดหยั่งงี้สิครับ ถ้าวันนั้นปาล์มช่วยแพรไม่ได้ปาล์มคงโทษตัวเองอีกล่ะ”ฉันรู้สึกดีใจจัง แล้วต่อไปฉันจะขาดผู้ชายคนนี้ไปได้ยังไง สายตาฉันมองไปที่หนังสือนิตยสารที่ปาล์มดูอยู่ เป็นภาพนางแบบซึ่งอายุคงไม่เกิน 16 กำลังมาแรงมากด้วยดีกรี มิสทีนไทยแลนด์ปีล่าสุด น้องมิ้น มินตรา บุษยรัตน์

“ฮันแน่....นี้ปาล์มท่าทางจะปลื้มน้องมิ้นน่ะเนี้ย”ฉันแหย่ปาล์มและได้ผลปาล์มปฏิเสธเป็นปฏิเสธเป็นพัลวัน

“เปล่าน่ะแพร ผมเปล่าปลื้มน่ะ”

“แพรก็ไม่ได้ว่าอะไรปาล์มน่ะ ไม่เห็นเป็นไรมีดาราที่ปลื้ม แพรก็มีน่ะจะว่าไปน้องมิ้นนี้น่ารักน่ะ สวยกว่าแพรตั้งเยอะแน่ะ”ฉันพูดขำๆ

“ไม่มีใครสวยไปกว่าแพรหรอกน่า”

“สวัสดีเพื่อนๆ ปาล์มแพร พรุ่งนี้เธอสองคนไปโรงเรียนได้แล้วใช่ม่ะ”นิวโผล่มาพร้อม นมกล่องกับกระเช้าดอกไม้

“ไม่เห็นต้องซื้ออะไรให้วุ่นวายเลย พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนได้แล้ว”

“ได้ไงล่ะ มาเยี่ยมคนป่วยด้วยมือเปล่า ได้ไงให้ทายฉันพาใครมาด้วย”นิวถามซึ่งฉันเองก็ม่รูว่านิวจะถามไปเพื่ออะไร เพราะยังไม่ทันตอบเพื่อนอีก3คนก็โผล่มาอีก มีธัชชัย ภัสรา และน้ำทิพย์

“โห....มากันเยอะแยะเลย”

“แน่นอนครับ ไอ้ปาล์มแกรู้มั้ยว่ะว่าพวกเราน่ะต้องช่วยกันปิดข่าวแทบตายไม่ให้ไอ้พวกชมรมคนรักปาล์มที่โรงเรียนรู้ ไม่งั้นไอ้กลุ่มแฟนคลับแกคงแห่กันมาจนโรงพยาบาลพังแน่ รำคาญไอ้พวกหน้าตาดีจริงๆ” ธัชชัยหรือธัช บ่น

“อิจฉาเค้าล่ะซี 55++” น้ำทิพย์หรือทิพย์หัวเราะ

“ไม่จริงน่ะ ธัชก็หล่อ”ฉันพูด ธัชเองถึงกับหน้าแดงเพราะนิว กับทิพย์ต่างก็ช่วยกันส่งเสียงโห่

“นี้รู้ไหมพวกเพื่อนๆในห้องเป็นห่วงเธอ2คนมากเลย ดีที่พวกในห้องช่วยกันปิดเพราะอยากให้พวกเธอพักผ่อน”ภัสราหรือชื่อเล่นว่า หมวยพูด

“ขอบคุณมากเลย ทิพย์ หมวย ธัช ฝากขอบคุณเพื่อนๆด้วยน่ะ”

“มาขอบคุณอะไรกันเพื่อนกันทั้งนั้น” หมวยพูดก่อนเดินมานั่งข้างๆเตียง ดีใจจริงๆที่มีเพื่อนดีอย่างนี้

“เออ..... นี้ตอนนี้ที่โรงเรียนมีเด็กใหม่มาด้วยแหละ”

“แปลกตรงไหนว่ะ ก็ทุกปีก็มี ม.4 ที่เข้ามาใหม่อยู่แล้วนี้”ปาล์มบ่น หมวยซึ่งเป็นคนพูดมองไปที่ปาล์มอย่างแปลกใจ

“อะไรกัน นี้ไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าม4ที่เข้ามาใหม่คือ น้องมิ้น มินตรา มิสทีนไทยแลนด์เชียวน่ะ”หมวยบอก

“จริงเหรอ นี้รู้ไหมฉันปลื้มน้องเค้าจะตาย”ฉันยิ้มกับเพื่อนๆก่อนหันมาที่ปาล์ม ซึ่งดูจะตกใจจริงๆ

“เป็นไรไปค่ะปาล์ม”ปาล์มดูอึ้งๆ

“จริงสิเนอะ ปาล์มปลื้มดาราคนนี้นี้นา ใช่ม่ะ”ฉันยิ้มล้อปาล์ม ปาล์มเองก็หน้าแดงๆ

“ขอบคุณที่อุตส่าห์มาล่ะกัน เอาเป็นว่าเดี๋ยวออกจากโรงพยาบาลฉันเลี้ยงพิซซ่าเอง” ฉันเสนอ

“โอเค... รออยู่แล้วจ้า” ทิพย์รีบชิงพูด จนธัชต้องแหย่ไปว่า

“เรื่องกินนี้เร็วเหลือเกินน่ะ”วันนี้เราสนุกกันมากฉันเองก็เช่นกัน จนลืมสังเกตท่าทีบางอย่างของปาล์มที่เปลี่ยนไป