เธอและฉันจัตุรัสหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ฝันไปเถอะนายขี้เก๊ก

“หล่อมาก....หล่อเหลือเกิน”นิวเพื่อนฉันถ้าจะคลั่งนายปาล์มขี้เก็ก

นั้นหนักขึ้นไปเรื่อยๆ

“แหวะ...ขี้เก็ก” ฉันตอบก่อนจะเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าอย่างไม่ใส่ใจ

เพื่อนซี้ที่นั่งทำตาลอย

“ก็คนมันหล่อนี้นา ฉันอยากรู้จังว่าแกอคติอะไรกับคุณปาล์มเค้ามาก

นักว่ะ” นิวพูดขณะที่ทำหน้าเคลิ้มฝัน ให้ตายเฮอะว่ามันคือเพื่อนฉันเจอ

ผู้ชายหน่อยก็ทิ้งเพื่อนไม่เห็นฝุ่น จะให้ฉันบอกมันดีไหมว่าฉันเกือบต้อง

ตายโหงข้างถนนเพราะการขับรถเร็วเกินขนาดของเจ้าหมอนั้น

“เออ...แพรจริงสิ วันนี้ฉันคงต้องกลับบ้านก่อนน่ะ อาม่ามานอนบ้าน

ต้องไปช่วยแม่ แกกลับเองได้น่ะ” นิวพูดก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู

ถึงนิวจะคลั่งผู้ชายหล่อหนักไปหน่อย แต่การที่นิวมีนิสัยรักเพื่อนและที่

สำคัญคือห่วงใยคนอื่นเสมอ ทำให้ฉันคบเป็นสนิทกับนิวมาได้ถึง5ปีเต็ม

ตั้งแต่ม1และฉันเชื่อว่าใครที่ได้ใกล้ชิดนิวก็คลจะรักนิวทั้งนั้น

“ไม่เป็นไร นิวรีบไปหาอาม่าเถอะ” นิวพูดจบก็คว้ากระเป๋าแล้วเดินออก

นอกโรงเรียน

สำหรับฉันการอยู่คนเดียว ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เนื่องจากตั้งแต่เด็กพ่อกับแม่

ก็มักจะไม่ค่อยกลับบ้านให้เห็นสักเท่าไหร่ พี่พลอยพี่สาวคนเดียวของฉัน

ก็ไปอาศัยอยู่กับป้าจินดาพี่สาวของแม่ที่ออสเตรเลียตั้งแต่เด็กเพิ่งจะ

กลับมาตอนม.ต้น เราสองคนจึงไม่ค่อยสนิทกันมก ด้วยความที่ฉัน

ค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงความสุขของฉันจึงเป็นการได้ไปยืนอ่าน

หนังสือเงียบๆที่ร้านเช่าหนังสือร้านโปรด

“อ่านอะไรก็เลือกได้เลยน่ะค่ะ”พี่อ๊อดพนักงานสาวสวยบอกยิ้มๆ

การที่ฉันมาบ่อยเลยสนิทกับพี่อ๊อดค่อนข้างมาก

“นี้พี่อ๊อดสอบเข้าธรรมศาสตร์ได้แล้วเหรอ” ฉันมองตรงตราธรรมจักร

บนชุดนักศึกษาของพี่อ๊อดอย่างชื่นชมและอดปลาบปลื้มไม่ได้

“ก็ฟลุคๆนะ พี่คิดว่าพี่จะไม่ติดอยู่แล้วน่ะค่ะ”พี่อ๊อดยิ้มเขินๆ

“งั้นแพรขอไปเลือกหนังสือก่อนน่ะค่ะ”

“เชิญเลยค่ะ” พี่อ๊อดยิ้มอย่างน่ารักให้ นี้ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันคงจะจีบ  พี่อ๊

อด เป็นแฟนแน่ๆ เพราะพี่อ๊อดทั้งสวยทั้งเก่ง

ฉันพาตัวเองเพลิดเพลินไปกับโลกหนังสือนิยาย ก่อนที่สายตาจะไปหยุด

อยู่กับหนังสือเล่มสีชมพูหนาๆ เอ่อ....แต่มันถ้าจะสูงไปหน่อย

“อึ๊บ.....อึ๊บ.....” ฉันเขย่งเท้าเต็มที่

“นี้คุณไม่ต้องพยายามมากก็ได้ เตี้ยแล้วไม่เจียม นี้ผมหยิบให้” ฉันแทบ

จะคว้าหนังสือสีชมพูตบหน้านายปาล์มปากสุนัขนั้นเสียที บังอาจ

เหลือเกินมาว่าฉันว่าเตี้ย

“ขอบใจ แต่ทีหลังนายปาก...เอ๊ย...ปาล์มไม่ต้องเบียดมาขนาดนี้ก็ได้”

ฉันกอดหนังสือเป็นที่กำบัง ใบหน้าร้อนผ่าว

“ผมลืมไปโทษที นี้แพรอ่านหนังสือเรื่องนี้ด้วยเหรอ” ปาล์มมอง

หนังสือที่ฉันถือไว้ในมือ

“อ่านสิ อย่าบอกน่ะว่านายอ่านหนังสือเรื่องนี้ด้วย”ฉันถามอย่างแปลก

ใจ

“ผมก็อ่าน เรื่องนี้ตลกมากเลยน่ะ ที่สำคัญแฝงข้อคิดอีกต่างหาก”

“เราก็ว่างั้นล่ะ นี้ปาล์มรู้ไหมว่าฉันชอบคนแต่งเรื่องนี้มากๆเลย แต่งกี่

เรื่องก็สนุกอ่านทุกทีวางไม่ลงเลย” ฉันพูดจนลืมไปว่าเคยเขม่นเอาไว้

ปาล์มมองหน้าฉันแล้วยิ้มๆ

“ผมว่าแพรยิ้มแล้วน่ารักขึ้นเยอะเลยน่ะ”ปาล์มมอง ฉันอึ้งหัวใจเต้นรัว

อย่างกะกลองเพลเกิดมาก็ไม่เคยมีใครมาชมกันซึ่งๆหน้าอย่างนี้ แล้ว

ดวงตาของปาล์มก็เหมือนอะไรบางอย่างที่ทำให้เราใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่สิ

ฉันต้องโกรธนายปาล์มนี้เรื่องที่ทำเอาฉันเกือบตายเป็นผีข้างถนน ดู

เหมือนปาล์มจะรู้เท่าทันความคิด

“ playSound(); showPoll();