คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รสชาติสำแดงเดช(ตั้งให้มันดูขลังเฉยๆ)+ประลองดาบ
บทที่ 7
รสาิสำแเ
หลัาารทสอบอรุ่นพี่ับพวฤษบล็มีารัานเลี้ยรับน้อใหม่ึ่ัึ้นทุปี
ส่วนพวฤษ็นั่อยู่รโ๊ะอาหารที่เป็นทรลมล้ายโ๊ะีนึ่ฤษอนนี้ยัถูายะ้อเม็เพราะอนทสอบพวนเหนื่อยฟรีๆฤษที่โน้อไม่ไหวเลยพูว่า
“พอๆ ายะันยอมแล้ว” ฤษเริ่มโวยเพราะบรรยาาศวนอึอัอยู่ลอ
“แล้วบอมาไ้ไหม่ะว่าุไปเอาสร้อยอออมาารุ่นพี่ไ้ยัไ”
ายะถามฤษ
“เฮ้อ อยารู้เหรอ” ฤษพูแล้วายะ็ส่ายหน้า
“ไม่่ะสำหรับวิาาบอแ่ละนเป็นเรื่อ้อห้ามที่ะเปิเผย” ายะพูปิเสธเพราะารถามวิาาบเป็นารเสียมารยาทมาที่สุสำหรับนัาบ้วยันแล้ว
“ั้นเหรอ เฮ้อ ่าเถอะผม็ไม่อยาให้ใรรู้อยู่แล้ว” ฤษบ่นเบาๆพร้อมมอไปยัเวทีที่อนนี้บนเวทีมีะวโอเปร่า ำลับรรเลเพลทำให้บรรยาาศึัแล้ว่อยๆมีเมนูอาหารมาเสริฟ์หลัาหยุมอูารบรรเลฤษ็มอไปยัโ๊ะอาหารึ่อนนี้ฤษ้อเม็ไปที่ริวิึ่อนนี้ินไม่แร์สายาาวบ้าน
“ริวิินให้มีมารยาทหน่อยสิรับ” เสียฤษพูแ่ผู้ฟัับิว่ามันเป็นเสียที่ไพเราะและนุ่มนวลมายเว้นริวิเพราะเยเอเหุาร์นี้
เพราะใน่วิเาะอนหัว่ำที่ำลัินเนื้อระ่ายฟ้านินอย่าไม่มีมารยาท(ึ่ไรท์็ไม่ไ้เียนไว้)แล้วฤษ็พูนุ่มนวลแบบนี้แ่รั้นีับรั้นั้น่าันออไป
รั้นั้นฤษพูพร้อมปล่อยิสัหารเย็นเหยียบทำให้อนนั้นริวิลืนอาหารไม่ลเลยทีเียวแ่อนนี้่าออไปือพูเหมือนเิมแ่ใ้สายาในเิัเือน
“ะ...อโทษรับ” ริวิพูพร้อมทำหน้าหอยเลยทันที ส่วย2 สาวระพริบาปริบๆเหมือนำลัว่าทำไมยอม่ายั่อนที่ะมาว่านีู้่็มีเสียผอ.ที่อนนี้ยืนอยู่หน้าเวที
“สวัสีนัเรียนใหม่ทุท่าน พวุรู้ัื่ออผมแล้วะนั้นพวุเป็นนัเรียนอโรเรียนนี้แล้วอย่าิะใ้อำนาันนอื่นเ็าทุๆนมีสถานะเียวัน
และ็อแสวามยินีับนัเรียน้วย อ้อ!! ลืมบออีเรื่อหนึ่พวเธอลอมอเพื่อนในโ๊ะัวเอู” ผอ.พูบ นัเรียนทุนหันไปมอนในลุ่มัวเอ
“นที่พวุำลัมออยู่นั้นือ รอบรัวเียวับพวุเพราะพวุ้ออาศัยอยู่ในายาเียวันแ่ไม่้อห่วผมมีบ้านสำหรับพวุอยู่แล้วและะเปิเรียนในอี 1 สัปาห์้าหน้านะและะมีิรรมให้ทำ” หลัาผอ.พูบ็หายัวไปอีรั้แล้วปล่อยให้นัเรียนพูุยันามประสาเ็
“แล้วพวเราะไปบ้านพัันเลยไหม” ฤษพูพร้อมูนาฬิาึ่อนนี้ประมา 19.00 น. แล้ว
“่ะไปูันเถอะ” ายะพูแล้วฤษ็ลุึ้นไปูที่บอร์แล้วมันบอที่อยู่อพวฤษแล้วพอไปถึเปิประูเ้าไป
“สุยอ” เสียริวิพูเบาๆแ่็ไม่่าับพวฤษนัเพราะ้าในนั้นอย่าับโรแรม 5 าวมีห้อนอน 4 ห้อ มีห้ออาหาร ห้อนั่เล่นที่แะสลั้วยไม้อย่าประีอี่าหาแล้วที่เหลือ็่อยแยย้ายันไปนอน
เ้าวัน่อมา
ฮ้าววววว เสียหาวอฤษหมายถึเ้าวันใหม่แ่ว่าพระอาทิย์ยัไม่ึ้นเมื่อมอูไปทานาฬิาพบว่า 6 โมเ้าแล้วึบิลำัวไปมา 2-3ทีเพื่อสลัวาม่วแล้วไปทำภาริ่าๆอัวเอแล้วเินไปยัห้อรัวเพื่อไปทำอาหารให้พวเพื่อนๆ
พอเปิู้เย็นไปพบว่าในนั้นมีอพื้นๆหลายอย่าแ่็ไม่ามือฤษเพราะนเยทำอาหารทุนิ ทุประเทศแล้ว
อืม มีแ่นี้เอเหรอสสัยทำไ้แ่อาหารี่ปุ่นหล่ะนะ ว่าแล้ว็ลมือทำอาหาร
นที่ออมาาห้อนอนเป็นนแรือ ายะ ที่อนนี้ใสุ่ยูาะอยู่
พอเปิประูมาลิ่นอาหารที่ฤษทำ็โยออมา
“ุฤษ ำลัทำอะไรเหรอ่ะ หอมั” ายะพูพร้อมมอไปยัห้อรัวพบว่ามันเป็นวิธีารทำอาหารเหมือนบ้านเิเธอ
“อ๋อ ทำปลาย่าหน่ะพอีมีเท่านี้หน่ะ ะว่าวันนี้ะไปื้อวัถุิบมาุนหน่ะ” ฤษพูะทำอาหารอยู่
และลินับริวิออมาพร้อมๆัน
“ฮาวว ุฤษทำอะไรเหรอ่ะหอมั” ลินถามเพราะทันทีที่เปิประูลิ่นหอมมันลอยละลุ้อยู่ในอาาศ
“ฤษแทำอาหารใ่ไหม” ริวิถามพร้อมทำาเป็นประายมอูอาหารฤษึ่ฤษ็พยัหน้า
“เอาหล่ะ้าวเสร็แล้วทุนไปนั่ที่่อนเี๋ยวันเอาไปเสริฟ์” ฤษพู้วยท่าทาิล
“แหมบริารีัเลยนะ่ะ” ายะพู้วยรอยยิ้มหวานส่วนฤษ็ผายมือไปที่โ๊ะ
ึ่ายะ็ไปนั่่อนเป็นนแร้วยิริยาอ่อน้อยและลิน็เินไปนั่้าๆายะาม้วยริวิที่ไปนั่อีมุมหนึ่
หลัานั้นไม่นานอาหาร็เสร็เป็นุปลาย่า มีุปวาอยู่้าๆนละถ้วย
“อะ..อร่อยมา” ายะอุทานออมาหลัาินำแรพร้อมทำสีหน้าเบิบาน
ส่วนลิน็อุทานแบบเียวันแล้ว็ทานอาหารอย่ารวเร็วเหมือนบอว่าอร่อยส่วน
ริวิหน่ะหรอไม่เหลือ้าวและุปหายไปภายในไม่ถึ 10 วิ ไม่มีเม็้าวัเม็
“เอาหล่ะพวเธอินเสร็แล้ว็เ็บเอ้วยหล่ะันะินอัน่อน” ฤษพูพร้อมทำท่าะินระหว่าที่ะเอาอาหารเ้าปาริวิ็อุทาน อ้าว
“ทำไมพอรัวไม่เ็บเอหล่ะ” ริวิเถียลับหน้า้านๆส่วนายะับลินยไปเ็บแล้ว
“ถ้าแอยาินอาหาราันอยู่ไปเ็บ่วน” ฤษู่พร้อมปล่อยแรันอ่อนๆประมาว่า ูทำริๆนะทำให้ริวิะเบ็เสีย รับ!!! มาัๆแล้วเินไปเ็บานอาหารส่วนฤษ็ถอนหายใแล้วัาร้าวเ้า
ประลอาบ
วันนี้เป็นอีวันที่ฤษมีวามสุิน้าวแล้วพัผ่อนในบ้านพัเป็นอะไรที่สุสบายสุๆแ่ทว่า
“ุฤษ่ะ่วยมาประลอาบับั้นไ้ไหม่ะ” ำที่เปล่ออมาาปาายะเหมือนับว่านไปไ้ยินำพูที่ทำให้วามสุพัทลายล
“เอ่อ..” ฤษอ้ำอึว่าะรับหรือไม่รับี
“นะ่ะ” ายะเสียให้่ำลพร้อม้อมาที่ฤษทำให้้อำใพยัหน้า
ส่วนายะำลัลั้นำับถ้าทาอย่าั้นอฤษ
“ั้นพวเราไปสนามประลอันเลยเถอะ” ฤษพูแล้วายะ็พยัหน้ายิ้มแ่ไม่แสออมา
หลัานั้นไม่นานฤษ ับ ายะ็มาถึลานประลอสู้ันไ้เ็มที่่อให้โมีหนัแ่ไหน็ไม่ายเพราะมีเวทย์ืนีพอยู่
ในวันนี้เป็นวันแ่มใสมีผู้ให่หลายนมาเยี่ยมโรเรียนเ่าึ่มีบุลารนสำั 1นมาที่นี่้วยือ นาโอโะ ฮินะ ึ่เป็นแม่อายะำรำแหน่ผูุ้มอโลเวทย์มนร์และ เธอนนี้มาโรเรียนเพื่อมาเยี่ยมลูสาวอนแ่วันนี้แ่าออไปเพราะไ้ยินว่าาเ็หลายนพูุยันว่า นาโอโะ ายะ ไปท้าประลอับผู้ายนหนึ่เ้าเลยรีบไปูาร่อสู้ที่สนามประลอที่มีลัษะล้ายโลอส เียม็พบว่ามีผู้หินหนึ่ึ่็ือายะ ลูอนนั่นเอำลัเินออมาลาโลอสเียมับ ผู้ายนหนึ่ึหรี่าที่มริบั่พาอินทรีมอไปยัายนนั้นแล้วพึมพำออมาเบาๆว่า “หึ หึ ลูายะเราท้านไม่ผิริ้วย” ฮินะพูพร้อมยิ้มที่มุมปาพร้อมมอูาร่อสู้เบื้อล่าแ่ทำให้ผู้ให่หลายนเห็นท่าทาแบบนี้็ถึับผะ
้านฤษ
‘ุายะิไรันแน่ฟะูไม่เ้าในเ่าบอื่นๆมีั้เยอะั้แยะทำไมมาท้าู’ ฤษร่ำร้ออยู่ในใแ่ใบหน้ายัสบนิ่
“พวเธอพร้อมแล้วใ่ไหม” รรมาร(ที่มาอนไหน็ไม่รู้)ถาม
“พร้อมรับ/่ะ” ฤษและายะานรับพร้อมันแล้วั้ท่าัาบ
“เริ่มไ้!!” รรมารพูึ้นแล้วแรันมหาศาล็ถาถมมาที่โลอสเียมทำให้นธรรมารู้สึไ้แล้วเ้ามาูในโลอสเียมนเ็ม พร้อม ริวิับลิน้วย
ายะั้ท่าาบแบบอิไออี่ปุ่นส่วนฤษั้ท่าาบแบบฝัาบแนบิไหล่และพร้อมะัออมาไ้ทุเมื่อ
“นี่ริวิทำไม 2 นนั้นไม่เ้าไป่อสู้หละ” ลินเอ่ยถามเพราะเห็นั้ท่านี้มานานเือบ 10 นาทีแล้วยัไม่มีใรยับเลย
“รัศมีาบไหล่ะถ้าเป็นนัาบ้วยันะเ้าใถ้าะพู่ายๆือรัศมีารโมีอนัาบนนั้นถ้านไหนที่ไม่เห็นรัศมีแล้ว่อสู้ับนัาบอาีพเรียมัวลาโลไ้ทุเมื่อเลยหล่ะ” ริวิอธิบายเพราะแ่่อนนเยฝึาบอยู่บ่อยๆ
้านฤษ
‘หึ หึ ุายะรัศมีาบอผมถ้าผมเอาริแบบไม่ั๊็มีรัศมี 10 ม.เลยนะรับแ่ถึยัไิในใ็ไม่ไ้ยินหรอนะ ั้นยายรัศมีาบเลยละัน’ ิไ้ันั้นฤษ็ยายวาบไปทาายะอย่ารวเร็ว
้านายะ
‘อะ..อะไรันนๆนี้รัศมีาบอุฤษยายมาทาแล้วไม่ไ้าร’ ายะิไ้ันั้น็พูื่อระบวนท่า
“วิาาบสายนาโอโะ เพลาบที่ 7”
ปัษาร่วโรย!!!
ายะ้าวพริบาไปทาฤษพร้อมวัาบเป็นรูปัว x ้วยวามเร็วสูสุทำให้นธรรมามอเห็นเป็นรูปัว x สีฟ้าาๆส่วนฤษ็ไม่น้อยหน้า
“วิาาบสาย เทวนาสูร เพลาบที่ 1”
าบมายาสยบัรพรริ!!
ฤษวัาบออมาในรูปแบบพิสารทำให้ยาแ่ารอ่านทิศทาาร่อสู้ัวาบแยเป็น 10 ทาสัั้นท่า ปัษาร่วโรย ไ้อย่าหมแล้ววัาบในแนวเียึ้นแล้วายะ็รีบยาบมาสัั้น
เร้!!
าบอทั้ 2 เสียสีันนเินประายไฟอนนี้ใยหน้าอายะมีเหื่อ่าา ฤษที่ไม่มีเหื่อัหยแ่ทว่านี่ยัอยู่ใน่วเพลาบมายาสยบัรพรริ เป็นเพลาบที่มี่วหลอล่อทำลาย่อว่าศัรูถ้าใรนไหนเยประทะับเพลาบนี้ะ้อระโาบริเวนั้นให้ไลที่สุแ่เพลาบสายนี้ไม่เยมีใรพบเห็นมา่อนทำให้ไม่สามารถาารไ้เพราะถ้าประทะาบเ้ารๆะเป็น่วสุท้ายอเพลาบนี้เมื่อฤษประทะไ้อย่านี้ 10 วินาที็เผยรอยยิ้มึ้นทำให้ายะเห็นท่าไม่ีเลยระโออห่าาฤษและ็อยู่ใน่วำนวพอี
“เพลาบพลิแพลรูปแบบ ธนารเทวนาสูร เพลาบที่หนึ่”
ลำนำาบสายหมอสยบาราัร
ฤษพุ่ไปทาายะแล้ววัาบในแนวเีย 2 ้าแล้ววาในแนวนอนทำให้เป็นรูปัว A
เร้!!
ฤษวัาบในแนวเียึ้นาทา้าย
เร้!!
วัาบอีรั้ในแนวเียึ้นาทาวา
เร้!! ุบ!!
ราวนี้ฤษวาาบในแนวนอนทำให้แรประทะา 2 รั้แรทำให้มีเหื่อึมออมาทามืออายะแล้วอาศัยัหวะนี้วาาบในแนวนอนทำให้าบในมือายะระเ็นออไปหลายเมรและฤษ็พุ่เอาาบมา่ออายะอย่ารวเร็ว
“ผลารประลอ ฤษ ธนารเป็นฝ่ายนะ” รรมารพู
เฮ!!!!!!
เสียเฮทั่วโลอสเียมทำให้ฤษสะุ้เพราะระหว่าาร่อสู้น่อับู่่อสู้มาเินไปทำให้ไม่รู้สึถึสายาอนำนวนมาพอมอไปรอบๆนนั่เ็ม
โลอสเียมทำให้ฤษเาหัวแร็ๆแบบเินอาย
“ั้นแพ้แล้วนะ่ะุฤ...” พูไม่ทันบายะ็ล้มล
หมับ!!
แ่ฤษว้าไ้ทัน
“ไม่เป็นไรใ่ไหม” รรมารถาม
“รับเธอแ่สลบไปรับ” ฤษอบรรมาร
“ั้นพาเธอไปห้อพยาบาลนะเินไปทาประูทาออเลี้ยววาแล้วอยู่ทา้ายมือเป็นห้อพยาบาลนะ” รรมารบอ
ฤษไ้ยินแล้วึอุ้มายะไปที่ห้อพยาบาลแล้วมีเสียรี๊ร๊าาโลอสเียม
เฮ้อ!! ฤษถอนหายใเบาๆพอเินไปถึห้อพยาบาล
รื!!
เสียเลื่อนประูเพอฤษเปิออ็ไม่พบใรแล้วมีเียว่าๆอยู่เลย่อยวาายะลับเีย เฮ้อ ฤษถอนหายใอีรั้แล้วมอไปทาายะ้วยวามเป็นห่วแล้ว็ผล๊อยหลับไปในที่สุ ในอน 9 โมเ้า
ความคิดเห็น