คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เวทย์มนต์มีจริง!!!
บทที่ 3
เวทย์มนร์
สวัสีรับผม
ฤษ ธนาร อนนี้ผมอยู่เรือเหาะ ฟัไม่ผิ
หรอรับ เรือ-เหาะ โอ้ิปหายะไม่น้ายิ่ไม่ถูับที่นี่้วยยิ่รู้สึ
ใหายเป็นบ้า
ย้อนลับไปเมื่อ
5 ั่วโม่อน
ฤษ
ำลัเินไป ามหมายที่บอว่า แอแลนิ777
หรอ เลสวยี อี 3 ่าวแล้วเลี้ยว่าย็ะเอยามแล้วพูว่า แอแลนิ 155 ั้นหรอ
“อรหัสผ่าน้วยรับ” ยามที่หน้าโหถามผม
“แอแลนิ777 รับ” ผมอบ
“ ผ่านรับ เิเลยรับอมเวทย์ ฝึหัแห่อาาเีย” เาพูบ็ผายมือให้ผมไป้าใน
ฤษ
เินเ้าไป้าในเป็นห้อนาให่เป็นโ๊ะทรลม ัวาันเป็นระเบียบ
อยู่ั้นสาโทสเฟียร์ ทำให้ไม่มีเมมาและมีระแ้ว้านบนเพานและ้าน้าทำให้เห็นวาวอยู่บนฟ้ายิ่เป็นอนลาืน้วยแล้วทำให้บรรยาาศ้านในึัมา
แล้วู่ๆ
บนเวที ็มีม่านเปิออทำใหารสนทนาเียบลทันที เพราะผู้มาใหม่ใส่เรื่อแบบเ็มยศหน้าออแนวเถื่อนๆหน่อย
“เอาหล่ะรับ นัเรียนทุน
ผมเป็นผู้อำนวยารรุ่นที่ 15 พึ่เป็นไ้แ่ 1 ปี ระผมมีื่อว่า
(เรโลาส เอ้ย!!ไม่ใ่รับ//ไรท์) เรนิลอส รับและอให้ทุนโีในารสอบ” ผอ. พูบ็หายไป
‘บททะมา็มาบทะไป็ไปประหลานแฮะ’
ฤษิไปเินไปพร้อมเินไปเอาอาหารพอทานเสร็็เิ่วนอนเลยไปหาพนัาน
“เอ่อพี่รับมีห้อพัสำหรับผู้สมัรไหมรับ” ฤษถามามมารยาท
“อ๋อแล้วรหัสน้อื่ออะไรหรอรับ” พนัานนนั้นถามอีที
“แอแลนิ 777” พอ ฤษพูบพนัานาย็หาุแพร้อมล่อสีำให้
“นี่เป็นุแห้อามรหัสอน้อนะรับ
ส่วนล่อสีำถ้าน้ออยารู้็ลอผนึเวทูแ่แนะนำไปทำในห้อีว่านะ” พนัานายยยั้นบอ ฤษ
หลัา ฤษ
ไปห้อ หมายเล 777
แล้วะที่ำลัเ้าสู่ห้วแห่นิทรา็มีวามินึแวบเ้ามา สอบเ้าโรเรียน
ภาปิบัิมีปิบัิ็้อมีทฤษี ิปหาย!!!!
ิไ้อยู้นั้นะ
ฤษำลัะลุไปอ่านทราบ่อทว่าวาม่วเ้าถาถมนไม่สามารถลึึ้นไ้แล้วผลอยหลับไป
เ้าวัน่อมา
ึ ึ โรม!!!
เสียวามวุ่นวายออมาาห้อ 777 ห้ออ ฤษ
ฤษื่นึ้นมาอนี
5 แล้วรีบไปห้อสมุ(ึ่ไม่รู้หาเอไ้ไ)
พอถึเวลา
8.00 น.
‘อให้ผู้สมัรสอบทุท่านมาที่ห้อ VA-7851 ้วย่ะ’
ฤษ
เินไปห้อที่ว่าทันทีแล้วมีนัเรียนหลายนนั่อยู่แล้ว
พอฤษไ้ระาษ็เปิ้อแรพอฤษเห็น้อแรเท่านั้นแหละรู้สึอยาเอาปืน
ลูโม่มาเป่าหัว
1. ใรเป็นนัเวทย์นแรอโล (โอ๊ยะบ้าาย//ฤษ)
.
.
.
.
.
50. ใรเป็นนที่สามารถล้มไทฟอนไ้
(ยาโว๊ยลอเอาพ่อมาลีว่าอิอิ)
.
.
.
.
100.
ใรเป็นนที่สามารถใ้เวทวาวไ้เป็นนแร (ไม่รู้โว๊ย)
หลัาสอบเสร็ฤษ็ไปนอนพั 1
ั่วโมแล้วไปูผลสอบที่ระาน
1. นาโอโะ ายะ 100 ะแนน
2. เอ็เวิร์ แวนอม 98
ะแนน
.
.
.
.
.
.
51 ฤษ ธนาร 49 ะแนน
52 อาาระ ริวิ
49 ะแนน
.
.
.
(อ๊าสอบลับไปโนแม่บ่นแน่ เฮ้อ!!) ฤษร้อในใ
‘อให้นาย ฤษ ับ นาย
ริวิมาพบผู้อำนวยาร้วย่ะ’
พอฤษไ้ยินประาศ็ไปห้อผู้อำนวยารพอเ้ามา็เห็น
ผู้ายอายุรุ่นราวราวเียวัน
ผมสีำหน้าาทะเล้น าสีฟ้า ำลัยิ้มให้ทาเา
“เรียพวผมมามีอะไรเหรอรับ” ฤษลั้นใถาม
“พวเธอสอบใ่มั้ยหล่ะั้นพวเธอเรียมออาเรือเหาะนี่ไ้เลย” ผอ.พูแ่ทำให้ผมับไอ้นที่ื่อริวิหน้าเหวอ(สาเหุที่รู้ื่อ
ือเาประาศแล้ว)
“แ่ นี่มันอยู่บนอาาศนะรับ” นที่ื่อริวิพูผม็พยัหน้าาม
“ไม่เป็นไรพวันมีเรือเหาะสำรอสำหรับเรื่อนี้โยเพาะ”
ผู้อำนวยารล่าวยิ้มๆแ่สำหรับพวผมมันเป็นเรื่อไม่หน้าอภิรมย์เสียเลย
หลัาุยันเสร็พวผม็เินไปามห้อที่
ผอ.บอแล้วเอเรือเหาะลำหนึ่ับายอายุประมา 30 ำลันั่รออยู่
“พวนายมาแล้วหรอึ้นมาเรือำลัะออแล้ว”
ายนนั้นพูับพวผมแล้วพวผม็ึ้นไปบนเรือเหาะนั้น
หลัาถูปล่อยออมาไ้ 1 มเรือที่พวเรา(เย)อาศีย็บินไปไลแล้วระหว่าทาอยู่นั้นเิเหุไม่าฝันึ้น
“แย่หล่ะสิ” ายนที่เป็นนับพูึ้นเบาๆแ่็ไม่พ้นหูฤษ
“หมายวามว่าไรับ” ฤษถาม้วยวามสสัย
“หมาย-“
ยัไม่ทันพูบเรือเหาะลำนี้็สั่นอย่าแรทำให้ฤษ ริวและนับหน้าีออันโยมิไ้นัหมาย
หลุมอาาศ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น