ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 ไปเที่ยวแล้วเป็นยังไงกันเอ่ย ย ย ( ต่อ ๆ)
“ นี่แย่อะไรของเจ้า”
“ องค์หญิงทรงรู้ไหมเพคะ”
“ รู้อะไร”
“ องค์หญิงก็ทรงเปิดลูกแก้วดูสิเพคะ…….แต่ทรงเปิดดูวันที่ 3นะเพคะ”
“ อืมๆ”
“ เดี๋ยวเพคะองค์หญิงๆหน้าตาองค์หญิงทรงซีดเซียวมากนะเพคะ”
“ ข้าไม่เป็นไร”
“ แน่ใจรึเพคะ”
“ แน่ใจ”
“งั้นองค์หญิงทรงดื่มน้ำเลือดก่อนนะเพคะ”
“ อืมๆ”
“อ่ะแล้วเลือดละเธอ”
“ตายแล้ว!!!!!!!ฉันดันลืมเลือดไว้ตอนที่ไปทำความสะอาดห้ององค์หญิง”
…………………โป๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ……………………………..
“ ขอโทษเพคะองค์หญิง”
…………………………ปิ้ง……………………………….
“ คิดออกแล้วเพคะงั้นเอาเจ้าหนุ่มคนนี้แล้วกันไหนๆเขาก็รู้แล้วว่าองค์เป็นแด็กคิวล่า”
“ ก็จริงของเจ้า…………ว่าไงนัทสึให้ฉันกินเลือดได้มั้ย…..ไม่ต้องกลัวว่าจะตายแค่จะหิวแล้วง่วงนอนเท่านั้นเอง”
“ได้แต่เทอห้ามทำอันตรายคนอื่นนะ”
“ อืม”
“ องค์หญิงรอแปบหนึ่งนะเพคะ”
“ อืม”
“ เจ้ามานี่”
“ ข้างั้นเหรอ”
“ อืม”
“ เจ้าต้องเปลี่ยนเสือผ้าเพื่อให้องค์หญิงได้กินเลือดอย่างง่าย”
“ อืม”
………………………….แวด……………………………..
“ ชุดมาแล้ว”
“……….O.O”
“ เอาใส่ซะ”
“ อืม”
“ เข้าไปหาองค์หญิง”
“ อืม”
“ แต่เดี๋ยวก่อน……เจ้าต้องระวังตัวห้ามให้มีอะไรกับเจ้าหญิงรู้ไหมเพราะว่าไม่ว่าเจ้าจะเป็นคนจูบหรือว่าเป็นคนที่อยากมีอะไรกับองค์หญิงหรือเจ้าหญิงเป็นคนจูบเจ้าหรืออยากมีอะไรกับเจ้าก็ตามรู้ไหมและห้ามมีอันใดล่วงเกินองค์หญิงเป็นครั้งแรกเพราะอาจจะมีพระโอรสหรือพระธิดาได้รู้มัย….รู้มัยว่าทำไมข้าต้องเตือน”
“ ไม่รู้”
“ เพราะเสื้อผ้าที่เจ้าใส่นั้นมันวางยาเสน่ห์ทำให้เมื่อมนุษย์หรือปีศาจถ้าใส่จะทำให้มีปฏิกิริยาของหญิงหรือชายที่เป็นแด็กคิวล่าหรือแวมไพร์”
“คร้าบบบบบ”
“จำไว้นะเจ้าต้องหักห้ามใจตัวเองห้ามล่วงเกินเจ้าหญิง”
“อืม “
“อืมข้าลืมบอกเจ้าไป เจ้าหญิงเนี่ยไม่ใช่แวรไพร์อย่างที่เจ้าคิดแต่ทรงเป็นแด็กคิวล่าเพราะมีอีกครึ่งเป็นมนุษย์”
“เป็นมนุษย์อย่างฉันนะเหรอ”
“ไม่ใช่เป็นมนุษย์ทำธรรมดาอย่างเจ้าทรงเป็นหลานหญิงแห่งแคว้นจ้นทราและอาทิตย์”
“แล้วทำไมจึงเป็นเจ้าหญิงแด็กคิวล่าได้ไงละ”
“ก็ฝ่าบาททรงรักพาตัวเจ้าหญิงแห่ง 2 แคว้นมาเป็นภรรยาเพื่อแข่งกับเจ้าชายอีกองค์หนึ่งที่จะแย่งเจ้าหญิงแห่ง 2 แคว้นมาเป็นภรรยาเหมือนกันเนื่องจากเหตุจึงทำให้เกิดเป็นองค์หญิงขึ้นมา”
“อือ”
“ไปได้แล้วองค์หญิงทรงรออยู่”
“คร้าบบบบบบ”
ณ ในห้องของเจ้าหญิง
“ มาแล้วเพคะ”
“ อ้าว!!!!!มาแล้วเหรอ”
“เพคะ”
“งั้นออกไปได้”
“ เพคะ”
“ นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่”
“ดูดวงวันที่ 2 เพราะว่าวันนี้เป็นเป็นวันแรกที่ฉันจะมาเที่ยวโลกมนุษย์แล้ววันพรุ่งนี้เป็นจะเป็นอย่างไงบ้าง”
“แล้วจะเป็นอย่างไง”
“ วันที่สองฉันจะ.......หลงรักนายและนายก็หลงรักฉันตั้งแต่คืนนี้”
“ ........จริงใช่ไมเนี่ย....”
“ ใช่ลูกแก้วของฉันไม่เคยโกหกอนาคต”
“ งั้นฉันก็แย่ซิ....โดนพ่อเธอฆ่าตายพอดี”
“ ใช่นายก็แย่......งั้นนายก็อย่ารักฉันซิ”
“ได้ฉันจะพยายาม..........”
“ มาเถอะฉันหิว”
“ หา!!!!ฉันยังไม่พร้อมเลย”
“ มาเถอะหน้าฉันไม่กัดเจ็บเหรอ”
“ ก็ได้”
“ ….. ”
“เฮ้ย!!!!! อย่า ”
“ โอยยยย!!!นายจาตะโกนอารัยกันเนี่ย ”
“ อ่าว!!!!! ก็ฉันกลัวนี่นา ”
“ โอยยยยมานี่หลับตาซะ…เร็วๆฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”
“ ก็ได้ ~~~~ ”
“ กัดแล้วนา “
“อืม….รีบเหอะฉันจะขาดใจตายอยู่แล้ว”
เวลาผ่านไป 10 นาที
“ อืม ~~~~~ ค่อยอิ่มหน่อย”
“ โอยยยยแล้วแผลฉันจะหายไมเนี่ย “
“ หาย ………แต่จะหายช้ามาก”
“ ช้ามากแล้วประมาณกี่วัน”
“ 356 วันหรือ 1 ปีนั่นเอง -_- “
“ อืมมมมม…เฮ้ย!!! จริงอะ”
“ก็จริงอะดิ”
“ แงๆๆ ตายแน่หมดหล่อ เพราะ เคี่ยวของเธอ อ่ะ แงๆๆ ”
“ โอยยยย เลิกค้ำควรได้แล้ว…..ว่าแต่ก็มีวิธีนะที่ทำให้หายเร็ว….ภายใน ไม่กี่วิ”
“ จริงเหรอ…..งั้นทำให้เลย”
“ จริง….แต่มีข้อแม้”
“ ข้อแม้ว่าอะไรก็ได้ฉันยอมทำตามทุกอย่าง…ยกเว้นสิ่งที่ฉันทำมันไม่ได้”
“ อืม…..ฉันจะบอกว่า…”
“ว่า…”
“ เจ้าต้องนอนกับข้าคืนนี้เพราะพรุ่งนี้เจ้าจะได้ให้อาหารเช้าแก่ข้า”
“ ก็ได้ไม่มีปัญหา”
“ อืม…..ทำใจให้สบาย “
“ เฮ้ย!!!ฉันไม่ได้ไปตาย”
“ ป่าว!!!!ฉันไม่ได้ให้นายไปตายซะหน่อย”
“อ่าว!!!!เห็นพูดว่าทำใจให้สบายอะ”
“อ่าว…ก็เวลารักษาต้องใช้สมาธิที่แนวแน่”
“อืม..ok…ก็ได้ “
“ โอม~~~แหวนครองพิภพจงออกมา”
“…………….”
………………..ปิ้ง………………………
“เจ้านายมีอารัยให้ข้ารับรึเพคะ”
“ช่วยรักษาแผลเจ้าหนุ่มคนนี้หน่อย”
“ เพคะ”
~~~~~~~~~~~ ปิ้ง ~~~~~~~~~~~~~~~~~
“เสร็จแล้วเพคะ ”
“ อืมไปได้แล้ว ”
“ เพคะ “
“ เอาเสร็จไปนอนได้แล้ว ป๊ายยย”
“คร้าบบบบบ”
~~~~~~~~เช้าวันต่อมา~~~~~~~~
“ เอ้ยอายอำอะไออัน ” ( เฮ้ย นายทามอะไรฉัน >>>>>> พูดขนาดโดนจูบอยู่ )
“ อะไออันไอ่ไอ้อำอะไอเอย เอ้ย อำไออากอันอะ “ ( อารัยฉันไม่ได้ทำอารัยเลย เฮ้ย ทามมายปากฉันอะ )
“อ่าว อะ เอ้ยออนอูบอ่อน” ( ป่าว นะ เฮ้ย ถอนจูบก่อน )
“ เธอทำอะไรฉันเนี่ย “
“ ป่าว เลยนาย อ่ะแหละ”
“ เธอนั่นแหละ “
“ นายแหละ “
“ เธอ !!!!!“
“ นาย !!!!!“
“ เธอ !!!!!!!!!!!!!!!!!“
“ นาย !!!!!!!!!!!!!!!!!!“
“ มีอะไรค่ะองค์หญิงทะเลาะกันเสียงดังเลย “
“ ไม่มีอะไรหรอกจ้าไปนอนต่อเถอะ”
“ เพคะ”
หลังจากที่ออกไป
“เชอะ”
“หึ”
“ ........”
“.................”
“...................”
“ อ่ะๆๆคุณผมยอมขอโทษคุณก็ได้ อ่ะ “
“ ขอโทษแบบไม่เต็มใจไม่มีวันยกโทษให้หรอกเชอะ “
“ โอ้ๆๆๆๆๆ นะครับผมยอมแล้ว”
“ เชอะ “
“ อ่า ผมยอมแล้วนะคร้าบบบบบ”
“ ไม่มีทาง อิ อิ ”
“คุณอ่ะ...อิอิ..ถ้าคุณไม่ยกโทษให้.....ผมจะจูบนะ”
“เฮ้ย!!! ยอมแล้วก็ได้”
“ อิอิ ครับผม”
“ นี่ !!! นายไปอาบน้ำได้แล้วไป”
“ ครับบ บ บ ผม ภรรยาผู้น่ารัก”
“ ใครภรรยานายฮะ”
“ ก็คุณไงฮิฮิ”
“ เดี๋ยว เถอะ จะกัดให้ตายเลย อิอิ”
“ + ~ + ยื้อ อ๊ากกก“
“5 5 5 +”
“ ง่า า า”
“ ไปได้แล้วไป”
“ คร้าบบบ”
หลังจากที่นัทสึออกไป
มืดดดด ~~~~~~~~มั่ว
“ เฮ้ย!!!ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย”
“ ..............”
“ ทำไมมันหน้ามืดแบบนี้เนี่ย.......”
“ ........................”
ตุบ ~~~~~
ด้านนัทสึ
“ เฮ้อ อ อ อ สบายจังเลยเวลาอาบน้ำเสร็จเนี่ย”
ก๊องๆๆๆๆๆ
“ คุณ เปิดประตูให้ผมหน่อยสิ”
“......................”
“ คุณ ...... คุณ .......ไม่เปิดผมจะเปิดเข้าไปแล้วนะ”
แอดดดดด~~~~~~
“เฮ้ยย ย คุณเป็นอะไรเนี่ย”
“ ....................”
ฮึบๆๆ
“ คุณใจเย็นนะ”
“.........................”
“ นี่องค์หญิงเป็นอะไร......เจ้าทำอะไรองค์หญิง”
“ ป่าว !!!! ข้าไปอาบน้ำกลับมาก็เจอองค์หญิงนอนอยู่แล้ว”
“ นี่ ขึ้นไปตามหมอหลวงมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลยเร็ว...”
“ ค่ะ”
“ องค์หญิงของหม่อมฉันอย่าทรงเป็นอะไรนะค่ะ”
เวลาผ่านไป~~~~~
“ พระอาการขององค์หญิงเป็นอย่างไรบ้าง”
“ อือ......พระองค์ทรง.....ครรภ์พะยะค่ะ”
“ หา !!!! จะทรงครรภ์ได้อย่างไรเมื่อไม่เคยมีผู้ชายคนไหน...อ๋อ!!!เจ้าใช่ไหมที่ร่วงเกินองค์หญิง”
“ข้าป่าว !!!! ตอนตื่นมาข้ากับองค์หญิงก็แค่ จู บ กันเอง”
“ หา!!!บังอาจเจ้า เจ้า ทำให้องค์หญิงเสื่อมเสีย ฮือ”
“ แม่นมอย่าไปว่าเขาเลยข้าผิดเองแหละที่ข้าไม่ได้ระมัดระวังตัว”
“ เพคะ ...... แต่เจ้าต้องรับผิดชอบองค์หญิงโดยการแต่งงานกับองค์หญิงเจ้าจะแต่งไหม”
“ ได้!! ข้าเป็นคนที่ทำอะไรแล้วข้าก็รับผิดชอบ”
“ ดี !! พรุ่งนี้เจ้าจงเตรียมรับมือกับคู่หมั้น ศัตรู และองค์เหนือหัวได้เลย”
“ ครับ”
“ พวกเจ้าออกไปก่อนข้ามีเรื่องต้องคุยกับชายผู้นี้”
“ เพคะ / พะยะค่ะ”
“ นัทสึ !!!! นายจะรับมือกับท่านพ่อ คู่หมั้นของฉัน และศัตรูของข้าได้อย่างไร”
“...............”
“ นัทสึ!!! ”
“ ซาลิ.....เธอรู้ไหม.......เธอทำนายแม่นมาก ฉันรักเธอแล้วจริงๆ”
“นัทสึ”
จุ๊บบบบบ
“ ฉันก็รักนายนะนัทสึ”
“ซาลิ”
“ แล้วนายจะทำยังไงเรื่องลูกละ”
“ ผมไม่ยอมให้ใครพาลูกของเราไปได้”
“ แล้วนายจะทำไงเพราะนายเป็นมนุษย์นะ”
“ ขออภัยเพคะองค์หญิง หม่อมฉัน ขอทูลบ้างอย่างให้ทรงทราบเพคะ”
“ เรื่องอะไรก็ว่ามา แหวนครองพิภพ”
“ หม่อนฉันสำผัสได้ถึงบ้างอย่างในตัวของผู้ชายคนนี้เพคะ”
“ .....................”
“ เป็นพลังที่รุนแรงมากเพคะ”
“ พลังอะไร”
“ เป็นพลังของเวทมนตร์ในจันทราเพคะ”
“ หา!!!! นัทสึนายรู้ตัวไหมว่านายมีพลังนี้”
“ฉันไม่รู้ (- - )( - -) (- - )( - - )”
“ แล้วนายไม่รู้เลยเหรอว่านายมาจากไหน”
“ ไม่รู้”
“ แม่นายไม่เคยบอกอะไรเลยเหรอ”
“ ไม่เคยพูดถึงปู่ไม่เคยพูดถึงย่าเลย”
“ งั้นฉันดูให้ว่านายมาจากไหน ลูกแก้วจงออกมา”
“ มีอะไรให้รับใช้หรือเพคะ”
“ เจ้าจงย้อนเวลาไปดูว่านัทสึเกิดมาจากไหน”
“ เพคะ “
ปิ๊ง~~~~
“ นัทสึเกิดจากมารดามาจากดินแดนที่มีชื่อว่าอาทิตย์และดวงดาวส่วนบิดามาจากจันทรา
เพคะ”
“ เท่านี้เราก็รู้แล้วว่าคุณนัทสึก็จะสามารถสู้กับบุคคลทั้ง 3 ได้ แล้วเพคะ”
“ อือ แล้วทำยังไงพลังถึงจะออกมาได้ละ”
“ หม่อมฉันลืมบอกไปเพคะ”
“ อะไรว่ามา”
“ พลังจะออกเมื่อคุณนัทสึมีรักแท้เพคะ”
“ งั้นตอนนี้”
“ ใช่เพคะ ตอนนี้พลังได้ออกมาแล้ว”
“ แต่คุณนัทสึคงต้องฝึกกับการใช้พลังหน่อย”
“ ได้ครับเพื่อซาลิกับลูก ข้ายอมได้เสมอ”
“ งั้นไปกันได้แล้ว”
“ ครับ “
ณ ที่อีกแห่งหนึ่ง
“ อิดเตร่า เจ้าพาข้ามาทำไม”ซามูคะ
“ ข้าจะพาเจ้าเพื่อดูคู่หมั้นหรือคนที่เจ้ารักนอกใจเจ้าไง”
“ จริงรึ”
“ จริงซิข้าไม่เคยโกหกเพราะถ้าข้าโกหกข้าก็ไม่ได้เจ้ากลับคืนมาอยู่ดี”
“ อิด .... เต .....ร่า”
ณ วัน ที่ สาม
“ นัทสึ พร้อมยังค่ะ” ซาลิ
“ พร้อมแล้วเพคะ”
“อือ”
“ นายไหวแน่นะ”ซาลิ
“ ไม่เป็นไรหรอก” นัทสึ
“มาแล้วเพคะ”
“ รับเสด็จเพคะท่านพ่อ”
“ ซาลิของพ่อสบายดีไม”
“สบายดีเพคะ”
“ได้ข่าวว่ามีคนล่วงเกินเจ้างั้นรึ”
“... .เพ คะ . . .”
“ มันอยู่ไหน!!!”
“ .................”
“พ่อถามว่ามันอยู่ไหน!!!!”
“ อยู่นี่ครับ”
“ นายเรอะ หึ”
“ ท่านพ่ออย่าทรงทำอะไรเขาเลย”ซาลิ
“ ซาลิ เจ้ารู้มัยว่าเจ้ามีคู่หมั้นแล้ว”
“ข้ารู้”
“ แต่เจ้าก็ยัง...... ฮืยย”
“.....................”
“งั้นเพื่อพิสูจน์ว่าเจ้าสามารถปกป้องซาลิได้หรือไม่เจ้าจงมาสู้กับข้า”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น