ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ต่อจ้า
“ ยังพูดอีก!!!! ปิดปากของเทอซะ” ในความคิดของมินโซ>>>>>(แกล้งยายนี่ก้สนุกเหมือนกันนะเนี่ยแถมยายนี่ก็น่ารักสะด้วย ไม่ได้นะนายมินโซนายคิดแบบนั่นไม่ได้นายนอกใจซาลาไม่ได้นะมินโซนายต้องอดทนนะ)
“ อ้าว!!!หนังใกล้จะซะแล้ว”( มัวแกล้งยายนี่อยู่เลยลืมดูหนังเลย)
ณ ที่นั่งที่โซยาจุนนั่งกับซาลา
“ โซยาจุนนี่นายรักยามิจริงๆเหรอ”
“ จริง”
“ แล้วยามิตอบว่าอารัย”
“………………….”
“ นี่ตอบว่าอารัย”
“……………………”
“ไม่ตอบช้านอีก”
“………………..”
“ช้านไม่ท้วงนายแล้วเพราะนายไม่อยากตอบ”
“ นี่นายโซยาจุนมาดูหนังนะไม่ได้มานั่งเศร้า”
“ …………………..”
“ นี่นายโซยาจุนช้านจะฆ่านายถ้านายไม่พูด”
“ ……………………..” (แกล้งยายนี่ดีกว่าจะได้หายเครียด)
“ โซยาจุน!!!!!!” พูดเสร็จแล้วยายนี่ก็ตรงมาบีบคอช้าน
“ พอแล้วเดี๋ยวช้านตายก่อนมีครอบครัว”
“ เออ!!! พูดจนได้……ต้องให้ความให้ใช้ความรุนแรง”
“ ปล่อยมือเทอออกจากคอช้านได้ยัง”
“ เออ!!! ลืมโทษที่”
“ อ้าว!!!!! หนังจบพอดีเลย เพราะเทอเลยทำให้อดดูหนังเลย”
“ เอาเป้นว่าขอโทษแล้วกัน”
“ ช้านไม่ยกโทษให้”
“อ้าว!!!จะทำยังไงให้หายโกรธ”
“เลี้ยงข้าวช้านเมื้อหนึ่ง”
“OK”
“ ก้ได้”
ณ หน้าโรงหนัง
“ ยามิเป้นไงบ้างหายเครียดเปล่า”
“ ขอบอกว่าช้านไม่ได้ดูเลยเพราะช้านคุยกับมินโซอยู่”
“อารัยคนเขาไม่ได้อยากพูดด้วยซะหน่อย” O////////O<<<<<<หน้ามินโซ
“ แนะ แนะ แนะ แนะ แนะ แน่ ชอบเขาอะดิ”
“อ้าว!!! ซาลา มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”
“ นี่!!!มินโซนอกใจซาลาเหรอ”
“เปล่านะ”
“ ช้านล้อเล่นน่า”
“ นี่ ซาลาเทอทำช้านใจหายนะเนี่ย”
“เอาแบบนี่ดีกว่า”
“ แบบไหนละชองมิน” นามิพูด
“ เอาเป้นว่ามินโซกับโซยาจุนสลับคู่กันแล้วกัน”
“ตกลง”
“ จริงด้วยจะได้พิสูจน์ว่าใครรักกับใครจริง” นามิเสนอ
“ งั้นเริ่มตั้งแต่วันนี้นะ”
“ตกลง”
ณ วันอีกวันหนึ่ง
“ สวัสดี!!!!มินโซ”
“ สวัสดี”
“ มินโซเดนรอช้านบ้างซิ”
“เรื่องอารัย”
“ แล้วมันเรื่องอารัยของนาย”
“ แล้วมันเรื่องอารัยของช้าน”
“แล้วมันเรื่อง…”
ยามิพูดยังไม่ทันจบชองมินก้มาขัดจังหวะพอดี
“ เรื่องอารัยหรอ”
“ ไม่เกี่ยวกับเทอ!!!!” ทั้งสองพูดพร้อมกัน
“ ไม่เกี่ยวกับเราก้อย่าไปยุ้งกับเขาเลย”นามิพูด
พูดเสร้จแล้วก้เดินกันไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้อ!!!!”
“ นายถอนหายใจทำไม”
“เทอนี่ช่างไม่เหมือนซาลาเลยจริงๆ”
“ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงToT”
“นี่เทออย่าร้องไห้ได้ไม”
“…………………….”
“ นี่เทอ!!!!!”
“ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงTOT”
( ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก)
“ โอ้ๆๆๆๆๆๆๆ อยากร้องไห้นะ”
“ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
( ลดลงกว่าเก่านิดหนึ่ง)
“โอ้……………….”
“แงงงงงงงงงงงง”
ลักพักก้เดินมาถึงสนามเด็ก
“โอ้……….”
“แงงงงงงง”
ไม่นานนายมินโซก้กอดช้านแล้วปลอบช้าน
“ ไม่เป็นไรช้านไม่โกรธเทอแล้ว”
“ ขอบคุณนะ”
ยามิตอบด้วยเสียงแผ่วเบาอย่างกับว่า……………
“ ยามิ……….ยามิ………ยามิ”
สักพักหลังจากที่ยามิพูดไม่นานก้เป็นลมไปซะแล้ว
ณ ห้องพยาบาล
เพื่อนของเทอทั้งหมดมาร่วมตัวกันทุกคน
“ ช้านอยู่ไหนเนี่ย” ยามิถามอย่างงงงง
“เทออยู่ห้องพยาบาล”มินโซตอบ
“แล้วใครพาช้านมา”ยามิ
“ มินโซ” โซยาจุนพูด
“ ขอบใจนะ”
“ หมอบอกว่าเทอเครียดไปนะ” นามิพูดอย่างเป็นห่วง
…………………..เงียบ………………………………….
“ช้านพูดผิดรึไง”
“………….O----------------------------------0” หน้าของทุกคน
“ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงชองมินก็เป็นไปกับเขาด้วย”
“เปล่านะ”
พูดจบแล้วชองมินวิ่งเข้าไปกอดนามิแล้วหอมแก้มทีหนึ่ง
“ บ้า…….0/////0อายคนอื่นเขา”
“ บ้าก้ดีซิเพราะจะได้บ้ารักเทอ”
“ ยามิเป็นอารัยอะ”
“ ช้านจะอ้วกช่วยเอาถุงมาให้ช้านหน่อย”
“ มันก้สมควร”
“ ลงความเห็นทุกคนเห็นชอบที่อยากจะอ้วก”
“ใช่”
“เพราะไอ้สองคนข้างหน้ามันยืนกันหวานชื่นกันจนเลียน”
“ใช่!!!!!!!!!!!!!”
“ เอองั้นช้านกลับนามิก่อนนะเพราะตอนนี้ก้เย็นแล้วนะ”
“ ก้โมงอะ” ยามิถาม
“ 18.55น.” ชอกมินตอบอย่างหน้าตาย
“ แย่แล้ว!!!!!!!!!!ทำไงดี”
“ ทำไมต้องแย่แค่เย็นเอง”
“ ก้ช้านลืมซื้อของขวัญให้พ่อแม่ในวันครบรอบแต่งงานวันพรุ่งนี้”
“ ไม่เห็นจะแย่เลย”
“ ก้เทอซื้อมาแล้วนี่”
“ ใครบอกนายมินโซ”
“ กระเป๋ามันบอกอะ”
“ ไหนช้านไม่เห็นเลยช้านไม่เชื่อ”
“ นี่ไง!!!!”
ว้าวสวยจังเลยทั้งของแม่และของพ่อ ของแม่เป็นกระเป๋าทันสมันสุดๆ ส่วนของพ่อเป็นชุดสุดเท่ห์ที่พ่ออยากได้มานานแล้วว้าวช้านเป็นคนเลือกเองหรือเนี่ย
“ มาได้ไง”
“ จะรู้ไหมอะ”
ความคิดของมินโซ( ผมก้ปล่อยให้เทองงไปอย่างไง เพราะของทุกอย่างที่อยู่ในกระเป๋าเทอนั่นเป็นของที่ผมแอบซื้อให้ตอนที่เทอหลับนั่นแหละ รู้เปล่าว่าทำไมผมถึงรู้เพราะ
ยายนามิกับซาลาบอกผมเลยก้จัดการให้ก่อนที่ผมจะไปซื้อผมก้ให้คนไปสืบจนรู้ว่าพ่อกับแม่ของยามิชอบอารัยผมเลยซื้อให้โดยที่เทอไม่รู้)
วันต่อมา
“ คุณพ่อคุณแม่”
“ ว่าไงจ้ะลูกสาวตัวดี”
“ คุณแม่นี่ของขวัญครบรอบวันแต่งงานค้า”
“ อันนี้ของคุณพ่อค้า”
“ขอบใจนะลูกที่ยังไม่ลืมของขวัญวันครบรอบแต่งงานนะลูก” พ่อกับแม่พูด
“ค้า”
“งั้นหนูไปโรงเรียนนะ”
“ จ้ะ”
“ โชคดีนะลูก”
“ค้า”
“ว้าววันนี้มีความสุขจังเลย”
“ ว่าไงยามิจัง”
“ ว้าววันนี้ซาลาตี้นเร็วเป็นประวัติกาล”
“บ้า!!!! ยามินี่วันพรุ่นนี้วันวาเลนไทน์แล้วนะ”
“ เทอซื้อช็อกโกแล็ตยัง”
“ยังเลย”
“ยามิเทอไปกับช้านไม”
“ไปซิ”
“ดีจังเลยจะได้มีคนช่วยเลือก”
“ เช่นกันจ้ะ”
ณ โรงเรียน
“ ยามิ ปีนี้เทอจะให้ใครหรอ”
“ ซาลาก้เหมือนกัน”
“ ก้ให้………………โซยาจุน”ซาลาตอบO////////O
“ ส่วนช้านก้ให้…………………….มินโซจ้ะ”ยามิตอบO////////////////O
“ว้าวชอบกันตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยสลับคู่กันแปบเดียวตรงตัวเลยนะ”
“ว้าวพูดถึงก้มาเลย”
“ว้าย!!!!พวกเทอห้ามบอกนะ” ซาลากับยามิพูดพร้อมกันทั้งที่ยังหน้าแดงอยู่
“ ยามิมีอารัยเปล่ายามิหน้าแดงเชียว”
“ ไม่มีอารัยหรอกจ้ะมินโซคุง”
“ซาลาก้เหมือนกันหน้าแดงเชียว”
“ไม่มีอารัยหรอกโซยาจุน”
“ งั้นช้านไปคุยอะไรกับมินโซหน่อยนะ”
“ จ้ะ”
ณ สนามเด็กเล่น
“ มินโซว่าสองคนนี้แปลกๆนะ”
“ ไม่หรอกโซยาจุน”
“ มินโซเรียกช้านว่าโซยาก้พอ”
“ เออ”
“แต่ว่ามินโซวันพรุ่งนี้เอาช็อกโกแล็ตไปให้ใครละ”
“ ให้ยามิ”
“ มินโซ”
“ มินโซนายชอบยามิแล้วหรอ”
“ไม่รู้เหมือนกันแต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ”
“ แล้วนายละโซยา”
“ ก้เหมือนนั้นแหละ”
“ นายจะให้ซาลาหรอ”
“เปล่า……..ไม่ใช่ช้านก้ให้ยามิ”
“ ……………….” ไม่มีเสียงตอบรับจากมินโซแต่ในใจของมินโซมันเจ็บลึกๆอย่างบอกไม่ถูก
“ ช้าน………….ชอบยามิมาตั้งนานแล้วแล้วเทอก้รู้แล้วแต่เทอก้ตีห่างกับช้านมาตลอดเพราะเทอชอบนาย”
“ ……………….”
ไม่นานน้ำตาของมินโซกับโซยาก้ไหลออกมาอาบแก้มของทั้งสองคนเพราะดันมาชอบเดียวกันนะเนี่ย
“ ช้านขอโทษที่ไม่อาจห้ามให้ไปรักยามิได้”มินโซพูดอย่างเสียใจ
“ไม่เป็นไร…………เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้”
“ แล้วใครจะให้ช็อกโกล็อตซาลาละ”
“…………….”
“งั้นเราสองคนชื้อให้ทั้งซาลาและยามิด้วยเอามั้ยจะได้ไม่มีใครน้อยใจ”
“ เอา”
หลังจากที่สองคนนั้นคุยกันเสร็จยามิกับซาลาก้มา
“นี่!!!!ไปเรียนได้แล้ว”
“เฮ้อ!!!!!! “
O0Oหน้ายามิ
O0Oหน้าซาลา
“ นายร้องไห้กันทำไมเนี่ย”
หลังจากถามทั้งสองคนล้วงผ้าเช็ดออกมาแล้วเดินเช็ดน้ำตาให้ผู้ชายทั้งสองคน
ยามิไปหามินโซ
ซาลาไปหาโซยา
“ไม่ต้องมายุ้งกับช้าน!!!!!!”ทั้งสองคนพูดมาพร้อมกัน
“ เออ…………..”
“………………..”
“ พวกนาย………….สองคน……………เป็นอารัยเปล่า” ยามิถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“เปล่าไม่เป็นอารัย”
“ ยัยบ้ากลับไปเรียนได้แล้ว”
“เทอก้ด้วยซาลา”
“แง TOT โซยาจุนใจร้ายอ่ะ”
“แง TOT มินโซใจร้ายอ่ะ”
“ พวกเทอสองคนเลิกร้องไห้ได้แล้ว”
หลังจากนั้นก็ทำเหมือนยามิกับซาลา(เช็ดน้ำตาให้)คู่เดิม
นั้นก็คือ
โซยากับซาลา
มินโซกับยามิ
“ พวกเทอนี่เหมือนเด็กชะมัด” มินโซพูด
“ ถ้าพูดอย่างนั้นก้แปลว่าช้านกับยามิก้น่ารักอะซิ”
“ เปล่า!!!!!!!!!!!”
“ แน่ใจ!!!?”
“ทำไม!!!!อะ”
“ ก้หน้าทั้งสองคนมันฟ้องนะซิ”
ขณะนี้หน้าของทั้งสองคนเป็นแบบนี้ o//////////o
วันต่อมา
“อ่า!!!!ถึงวันนี้ซะที”ยามิบ่นพร้อมกับถือช็อกโกแลตอย่างเซ้งๆ
“ ก้ดีแล้วนี่!!!!”
ที่ห้องของยามิกับซาลา
“ นี่!!!!มินโซเอาไงดีละ”
“ นี่โต๊ะของยามิใช่ ปะ”
“ ใช่”
“ นี่โต๊ะของซาลาใช่ ปะ”
“ก้ใช่อีกนั่นแหละ”
“งั้นก้ทำอย่างนี้แล้วกัน”
หลังจากที่พูดก้นำช็อกโกแล็ตที่เขียนชื่อของมินโซกับโซยาจุนมาวางไว้ที่โตัะของซาลา
“ ส่วนของยามิเดี๋ยวให้กับมือตัวเอง”โซยาจุนพูดด้วยความม่นใจ
“งั้นช้านก้ให้กับตัวเหมือนายแล้วกัน”
“ แต่โซยาจุนนายให้ตอนไหน”
“ ช้านนะเหรอ……..ให้ก่อนเข้าห้อง”
“แล้วมินโซอ่ะ”
“ให้ตอนกลับบ้าน”
สักพักประตูก้เปิดออก
“ หลบก่อน!!!!!!”
“ สวัสดีจ้าทุกคน”
“ อ่าว!!!ไม่มีใครอยู่เลยนะยามิ”
“ เหรอ”
“ ยามิทำไมเทอมีช็อกโกแลต 2 อันละ”
“ แล้วซาลาก้เหมือนกันทำไมมี 2 อันละ”
“ก้ยามิจะให้โซยาจุน 1 อันเพื่อเป็นการขอโทษเรื่องวันนั้น ………….ส่วนอีกอันก้จะให้มินโซเพื่อเป็นการบอกว่าช้านชอบเขา”
“ ส่วนซาลาก้จะให้มินโซ 1 อันเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ช้านรักเข้าไม่จริง ส่วนอีกอันก้ให้มินโซเพื่อเป็นการบอกว่าช้านก็ชอบโซยาจุนเหมือนกัน”
“ โถ่!!!!!!!!สุดท้ายเราก็คิดเหมือนกันนั่นเอง”
“555555555+”ซาลากับยามิหัวเราะพร้อมกัน
“ งั้นเราไปรอหนุ่มๆของนอกดีกว่า”
“ จ้ะไปกัน”
หลังจากที่ยามิกับซาลาออกไปมินโซกับโซยาจุนก้ออกมา
“ เป็นไงได้ยินชัดเจนหรือยังโซยา”
“ ได้ยินแล้วช้านก้จะพยายามตัดใจจากยามิแล้วไปคบกับซาลาโดยที่จะไม่ให้เขาเสียจาย…………”
“ ก้ดีแล้ว”
“งั้นเราออกไปนอกห้องดีกว่า”
หลังจากมินโซกับโซยาออกไปสักพัก
“ ยามิช้านลืมเอาช็อกโกแลตที่ไว้ในกระเป๋านักเรียน…..งั้นช้านไปหยิบก่อนนะ”
“ อืม”
หลังจากที่พูดกับยามิเสร็จก็วิ่งไปที่ห้องทัน ที ทันใดนั้นเองก็เจอ
“ อ่าว!!!โซยาจุนอยู่นี่เอง”
“ อืม…….มีอะไรเปล่า”
“ รอแป๊บหนึ่งนะ”
“ อืม”
ระหว่างที่ซาลาเดินเข้าไปเอาช็อกโกแลต
“ นี่มินโซนายก้เอาช็อกโกแลตไปให้ยามิซิ”
“ อืม”
ในห้อง
“ เอาเจอแล้วอยู่ตรงนี้นี่เอง”
“ เอ๋!!!!!นี่อารัยเนี่ยตั้งสองอัน”
“ เฮ้ย!!!นี่มันของมินโซกับโซยาจุนนี่”
หลังจากที่มินโซออกไปสักพัก
“ ขอบคุณ”
“ ขอบคุณเรื่องอารัยละซาลา”
“ ขอบคุณเรื่องช็อกโกแลต”
“ ไม่เป้นนนรายยยยยยยย”
O//////O>>>>>> หน้าโซยาจุน
“ จ้ะ……..แล้วนี่ของโซยาจุน”
O//////O>>>>>> หน้าซาลา
“………………….”
“……………….....”
“………………….”
"………………….”
“ งั้นเรามาเป็นแฟนกันไมซาลา”
อืม………….จะตอบตกลงเลยดีมัยน้านี่คือความคิดของซาลา
มาดู ทางหน้ายามิกันดีกว่า
ตอก ตอก ตอก
“ อ้าว……..ซาลามาแล้วหรอ”
“…………….”
“สองหนุ่มยังไม่มาเลยซาลา”
“ ไม่มาซะที่ไหนละ……แล้วคนที่ยืนตรงนี่มันใครกัน”
“ มะ……มินโซ”
“ ว่าไงคร้าบ”พูดเสร็จก็โค้งตัวให้ยามิ
“ นี่……..มาตั้งแต่เมื่อไร”
“ มาก่อนคนที่มายืนรอตรงนี้”
“ นี่!!!!……นายว่าช้านมายืนรอนายนะหรอ”
“ ใช่คร้าบ”
“ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย”
“ ถ้าผมไม่หลงตัวเองแล้วผมจะหลงหมาที่ไหนละคร้าบ”
“ หลงคนสวยข้างหน้าไง” ให้ตายเถอะช้านหลงตัวเองอีกแล้วความคิดของยามิ
“ ……..”
“ ถึงกะเงียบเลย…….เอาช้านเอาช็อกโกแลตมาให้……..และขอบอกว่าช้าน……ชอบ……มินโซคุงนะ” O////////O
สวัสดีคร้าบตอนนี้ถัดจากคนแต่งนิยายเป็นผมอธิบายมินโซคุงคร้าบผมไม่เคยได้คุยกับท่านผมอ่านเลยนะคร้าบเอาล่ะคร้าบผมจะทำไงดียามิมาบอกรักผม…..ผมอายจังเลยO/////Oทั้งที่ผมก้เป้นคนขึ้อายอยู่แล้วผมก้เลยตอบไปว่า
“ อืมช้านก้ชอบเทอเหมือนกันเอานี้ช็อกโกแลต……..และขอบอกว่า…….”
“ บอกว่า…….”
“ คบกับช้านนะ”
“เออ………..”
“นะ……..”
อืม………….จะตอบตกลงเลยดีมัยน้านี่คือความคิดของยามิ
“ ตกลงจ้ะ” ทั้งซาลากับยามิก้ตอบพร้อมกันพร้อมกับต่างคนก้หน้าแดง
และนั้นแหละที่ทำให้ผมปลื้มมากผมรักยามิที่สุดเลยคร้าบ
เอา!!!!….กับมาที่ผู้แต่งก่อนเดี๋ยวไอ้มินโซจะพูดอารายมากกว่านี้
หลังจากวันวาเลนไทน์ทุกคนก้ต่างอยู่กันเป็นคู่ แต่!!!!!!……….
“ นี่!!!!ยามิเป็นแฟนกับมินโซตั้งแต่เมื่อไรหะ….ถึงได้สนิทกันเหลือเกินแถมไอ้ซาลาก้เหมือนแก”
“ เมื่อวานเขาพึงขอช้านเป็นแฟนนี่”ยามิและซาลาพูดพร้อมกัน
“ เอา!!!! ซาลาโดนด้วยเหรอ”
“อืมโดนด้วยแต่โซยาน่ารักมากเลยนะ”
“ มินโซก้เหมือนกัน”
“ นี่!!!พวกแกแต่ช้านแค่บอกให้แกสลับคู่กัน เฉยๆ นะ ไม่ได้บอกให้เป็นแฟนกัน ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น