ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ P A R A D I S E ] '

    ลำดับตอนที่ #5 : CHAP2

    • อัปเดตล่าสุด 1 ธ.ค. 54




    CRY .q




    2

    Last..

     

     

    (เก๊กู๊ดด้วยอังกฤษ จริงๆก็ไม่เกี่ยวอะไรหรอกฮะ -_____-!)

     

     

     

     

     

     

     





    “ออนนีค่ะ ออนนีพาฉันกับพี่คิมมินมาอินชอนทำไมละค่ะ มาแค่มาเที่ยวฉันไม่เชื่อหรอกน่า..”

    “เอ้า ยุนนาริม เธอเศร้าแค่ไหนรู้ตัวหรือเปล่า? เปิดหูเปิดตาเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆเข้ามา สิ่งเก่าที่มันเป็นอดีตไม่อยากจำก็ลบมันไปซะ.. พี่คิมมินก็ด้วย อย่าคิดทำร้ายตัวเองเป็นเด็ดขาดเลยนะ!”คิมมินเพียงยิ้มน้อยๆให้รยูฮเยริมที่เดาทางเธอได้ทุกเรื่อง ถ้าเป็นคิมมินคนก่อนที่ยังไม่เจอจองมินฮเยริมโซยาและนาริม เธอก็จะฟูมฟายเป็นบ้าเป็นหลัง ทำร้ายร่างกายตัวสารพัดด้วยความอ่อนแอที่มีอยู่




     

     

    เพราะคนรอบข้างรักเธอ ถึงยังยิ้มได้ แม้ในใจจะแหลกสลายไม่มีชิ้นดี

     

     

     


     

    มีชีวิตอยู่ต่อไป.. แม้หัวใจจะตายจากไปแล้วก็ตาม...

     

     

     

     

     






    อินชอนสเตเดี่ยม


     

    “ทำหน้ามันดีดีหน่อยโว้ยยยยยย - -+”

    “เฮ้ยพี่ฮโยอัน ผมเต้นเยอะเต้นมากว่าชาวบ้านเลยเนี่ย โดนด่าอยู่กรุ๊ปเดียว ยุติธรรมเวอร์ ;(!”มักเน่น้อยเพียงทรุดลงพื้นที่เวทีใหญ่ลงอย่างเหนื่อยอ่อนด้วยความเหนื่อยล้าจากการซ้อมเพลงสามเพลงซ้ำไปซ้ำมา อย่างกะเครื่องจักรที่ทำงานได้ตลอดเวลา ถึงพวกเขาจะเป๊ะจริงแต่ก็อยากมีเวลาพักมั้ง..

     











    “แอล เหนื่อยไหมค่ะ? ^^

    “...”

    “ไม่คุยกับฮยอนอาอีกแล้วนะค่ะ ใจร้ายจัง”

    “ไม่จำเป็น ซองจง ไปห้องน้ำกับพี่หน่อย”มยองซูเพียงลุกขึ้นทันทีพร้อมกับลากน้องที่กำลังนั่งกินน้ำแบบไม่รู้เรื่องไปด้วย ฮยอนอาเพียงฮึดอัดและจะปริ้ดแตกร่อมร่อเมื่อแอลเมินใส่ ท่าทางราวเด็กน้อยบริสุทธิ์หายไปและนางมารเข้ามาแทนที่ หน้ากากสองหน้าคือนิยามของคิมฮยอนอา..

     

     






    ต่อหน้าคนทั้งประเทศแอ๊บตัวใสซื่อราวกับเด็กน้อย หลังฉากกลับกลายเป็นแม่เสือสาวที่เจ้าเล่ห์แพรวพราวนางมาร จนกลายเป็นที่เอือมระอาของรายการทั่วไป..








     

    แต่ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้ 4MINUTE กำลังโด่งดังไปทั่วเอเชีย มันเลยทำอะไรไม่ได้...

     

     









     

    “นี่ คุณฮยอนอาค่ะ ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรจะอยู่ที่นี้แล้ว เชิญลงไปด้วยค่ะ ตอนนี้ทางอินฟินิตจะซ้อมอีกครั้ง”

    “แกเป็นใคร มาสั่งฉัน!!

    “ฉันผู้จัดการอินฟินิต โจซองจึล กรุณาลงไปด้วยค่ะ!




    “เป็นแค่ผู้จัดการ กล้าขึ้นเสียงใส่ฮยอนอาโฟร์มินิทหรอย่ะ!!!”ริมฝีปากแดงสดที่แต่งแต้มมาเพื่อหามยองซูโดยเฉพาะตะคอกขึ้นมาเมื่อโดนขัดใจและไม่มีใครยอมทำคำสั่งเธอ สตาฟที่กำลังงุ่นจัดเวทีเริ่มหันมามองที่จุดฮยอนอาและซองจึล ก่อนจะส่ายหน้าและหันกลับไปทำงานตนเองต่อ

     








    เห็นจนชิน... คิมฮยอนอาอะละวาดหลังฉาก...

     

    ไม่ยักจะตัดต่อออกอากาศ....

     










     

    “แล้วไง ฮยอนอาโฟร์มินิทสันดานแย่แบบนี้ก็สมควรละค่ะ J

    “กริ๊ดดดดดดดดดด  แกว่าฉันหรอ!!!!”ฮยอนอาที่ปราดจะเข้าพุ่งมาตบซองจึลสักสองสามที่ให้หายแค้น ฝ่ายซองจึลก็เริ่มจะถลกหนังเสื้อขึ้นมาหากฮยอนอาปราดจะพุ่งเข้ามาจริงๆ แต่น่าเสียดายผู้จัดการคนหล่อของโฟร์มินิทมาจับเธอและให้พี่ในวงพาเธอออกไป เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม






    “ขอโทษด้วยนะครับคุณซองจึล เด็กคนนั้นโดยพี่ในวงเลี้ยงจนเสียคน”

    “ฉันว่าไม่ใช่ธุระอะไรที่คุณจะมาขอโทษแทนเด็กคนนั้น คำขอโทษของคุณมีค่ามากพอเกินกว่าเด็กคนนั้น เพราะฉะนั้น ไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอกค่ะ : )”ผู้จัดการชายหนุ่มเพียงกล่าวโค้งหัวอีกครั้งก่อนจะลงไปปราบฮยอนอา ผู้จัดการคนเก่งเพียงเสยผมน้ำตาลที่ปรกใบหน้าก่อนจะเรียกอินฟินิตมาซ้อมครั้งสุดท้ายอีกครั้ง






     

     

     

    “โอโห ป้าซองจึลนี่ ผู้จัดการวงก็ได้ ด่าคนก็เยี่ยม แดบักโครต J

    “ไม่ต้องชม รู้ตัวย่ะอิแว๊น - -+”

    “ทำร้ายจิตใจคนหล่อ TTvTT;!

    “-__________-! ไปซ้อม ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย เดี๋ยวไปเที่ยวกัน”

    “เย้!!!!! : ))))”

     

     

     





     



    เน กอ ฮา จา

     





     

    “ฮึก...”

    “หือ.... นาริม อ่า.. คุณเจ้าของร้านค่ะ ช่วยเปลี่ยนเป็นเพลงอื่นที่ไม่ใช่อินฟินิตได้ไหมค่ะ?”รยูฮเยริมเพียงเอ่ยกับพนักงานร้านหรูริมแถวๆบ้านพัก ฝ่ายมั้งจองมินโซยาจะพาคิมมินไปถ่ายรูปเล่นที่สวนสาธารณะ ส่วนนาริมที่จะขอทานอาหารรองท้องก่อนไปก็เจออีกแล้ว.. ถึงจะไม่เจอตัว เสียงเพลงก็ทำให้หัวใจเธอยิ่งคิดถึงเข้าไปใหญ่..  จากกันทั้งที่รักกันมาก แต่ถึงอยู่ไป จะเจ็บปวดกว่าเดิม...

     

     


     

    จะขอเชื่อคำนั้นสักวัน ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องเยียวยาใจ...

     



     

    แต่ไม่รู้จะได้ผลแค่ไหนเท่านั้นเอง.....

     







     

     

    “อ่ะ... มะ..ไม่เป็นไรค่ะ แต่ช่วยเปิดเพลง can you smile ได้ไหมค่ะ?”

    “เฮ้ย นาริม...”

    “ไม่เป็นไรค่ะออนนี ฉันอยากฟังเสียงเค้า.. ฉันไม่เป็นไร”ฮเยริมเพียงมองนาริมแบบไม่มั่นใจนักในความรู้สึกของน้องสาวที่ตนเองรักเท่าไร นาริมเพียงฟังเพลงแคนยูสมายด์ที่คลอด้วยน้ำตาหยาดแล้วหยาดเล่าที่หยดลงมา ฮเยริมได้แต่น้ำตาคลอไปด้วยและย้อนนึกถึงตนเองบ้าง...

     




     

    ถึงแม้ว่าเหมือนเธอกับซองยอลจะดูรักกันดีอยู่จริง แต่กลัวเหลือเกิน






    กลัวจริงๆที่เขาจะตีจากไป กลัวเหลือเกิน....

     

     

     

     



     

     

     

     

    สวนสาธารณอินชอน

     

     

     

    ปิ๊บ

     





    รยูจองมินเพียงมองไอโฟนสุดหรูในกระเป๋าสะพายแสนเก๋ของเธอพลางเลิกคิ้วว่าใครโทรมา เธอเพียงมองหน้าโซยาเชิงให้ดูแลคิมมินที่เหม่อลอยออกไปท้องฟ้าไกลและยังไม่ได้รูปซักรูปอยู่แถวๆสระน้ำใหญ่ ฮันโซยาเพียงพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกไปนั่งกับคิมมิน จองมินเพียงเลือนสไลด์โดยไม่ได้มองถึงว่าใครโทรมาและกรอกเสียงลงไป

     










    “สวัสดีค่ะ รยูจองมินดีไซเนอร์เอสเอ็มค่ะ”

    [……]

    “ใคร”

    [ดงอูเองครับคุณหญิง ;)]




    จองมินเพียงเลิกคิ้วน้อยๆก่อนจะดึงโทรศัพท์ดูหน้าจอ ปรากฏว่าเป็นเบอร์ดงอูจริงๆ จองมินเพียงถอนหายใจเล็กกับความมึนของตนเองที่หลังจากน้องทั้งสองมีปัญหาก็แทบสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย






    “ว่าไงแว๊น”

    [แอร้ย ที่รักยังใจร้ายเหมือนป้าซองจึลไม่มีผิด งอน ;(]

    “ตามสบาย”

    [แง้... ง้อสักนิดสิคนดี =)]


    จองมินเพียงหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหรอกเสียงปลายสายให้หายงอน เด็กจริงๆจางดงอู





    “อื้อ... ง้อ ^^

    [เชอะ เชอะ งอนผู้หญิงที่ชื่อรยูจองมินครับบบบบบบ] จองมินได้แต่เอามือถืออกห่างเมื่อจางดงอูตะโกนจริงๆก่อนที่เธอจะได้เอ็ดอะไรสายตาดันไปเหลือบเห็นผู้ชายหัวสีแดงยืนคุยโทรศัพท์โบกไม้โบกมือมาทางเธอ ไอ้ตกใจก็ตกใจอยู่หรอก แต่มันหน้านิ่งเป็นธรรมชาติอยู่แล้วละ..











     

     

     

    “เสียเวลาโทรมาทำไมเนี่ย -____-

    “โอโห้ ทักสามีดีมากเลยครับ -/\-“

    “เดี๋ยวสามีจะตายเดี๋ยวนี้ พอเถอะ ขนลุก -_____-!”ดงอูเพียงแค่เดินมานั้งด้วยกับจองมินที่ร่างกายดงอูปกปิดไปด้วยไหมพรมที่พันคอแต่ปิดมาถึงปาก แว่นตาสีชาพอจะมองแทบไม่ออก แต่รัศมีความหล่อมันก็แผ่ออกมาอยู่ดี  จองมินเพียงมองดงอูและสมเพชตัวเองเบาๆ ถ้าไม่คบกับเธอ ดงอูคงไม่ลำบากแบบนี้หรอก



     









    “เป็นยังไงบ้าง....... คิมมินกับนาริมนะ”

    “ก็ หนักทั้งคู่ มยองซูอูฮยอน?”

    “หนักมากกว่า จะขึ้นคอนวันนี้โบ๊ะไปเกือบสามสี่รอบ มันซูบลงไปเยอะจริงๆ”จองมินเพียงหันมาทางดงอูก่อนจะนึกออก ตอนนี้มันเป็นชุดเตรียมขึ้นคอนนี่น่า..


    “คอน? คอนอะไร?”

    “อ้าว? ไม่ได้มาดูเค้าหรอตัวเอง วันนี้อินชอนมิวสิคเฟสนะ ไม่รู้?”

    “ฮ่ะๆ ไม่รู้จริงๆ มันต้องมีบัตรใช่มั้ย? คงไม่ได้ไปดู โทษท.. หื้ม?”จองมินได้เพียงพูดแค่นั้นก็หยุดลงเมื่อดงอูชูใบคอนฯเสริทห้าใบยัดใส่มือจองมิน









    “ไม่ต้องห่วง จางดงอูจัดให้นะเบบี๋ วีไอพีพร้อม โทรจิกอยู่ได้ ป้า จะกลับแล่ว!

    “จะไปแล้วหรอ?”

    “ครับ ป้าจึลโทรจิกอย่างกะไก่ ไปก่อนนะที่รัก สองทุ่มเจอกัน J”ดงอูเพียงโน้มลงประทับริมฝีปากบางของจองมินที่ตอบรับสัมผัสนั้นด้วยความรัก ก่อนที่ดงอูจะรีบวิ่งไปทางรถตู้ที่ซองจึลมารับ สาวแกร่งอย่างซองจึลเพียงโบกมือให้จองมินอย่างอารมณ์ดีก่อนจะไปแว้ดใส่ดงอูและขึ้นรถออกไป จองมินเพียงมองบัตรคอนเสริทห้าใบในมือและมองไปทางคิมมินเชิงกังวลใจ












     

     

    หวังว่า.. คงจะไม่เป็นไร

     

     














     

    --

     

    พาร์ทนี้ซอฟต์ๆฮะ อีกสามคู่จะเลิกกันอีกนาน 555

    เอาพาร์ทเปิดตัวนางร้ายคู่คิมมินไปก่อน คึคึ

     

    วันนี้จบลงแค่สองแช็ปค่ะ พรุ่งนี้จะมาอีกสองแช็ป

     

    แพร์รักทุกคนเลยเถอะ <3

    ดิท. 1/12

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×