มุขตลก ขำขัน ฮาแตก ขำกลิ้ง ...

ลำดับตอนที่ #174 : ภารกิจลับ

บ้านหลังหนึ่งในค่ำคืนที่มืดมิด เวลา00.01น. บ้านหลังนี้ได้แอบมีการทำงานลับบางอย่างอยู่โดยผู้ชายสองคน บอยกำลังเปิดตู้เย็นในห้องครัวเพื่อหาของกินรองท้อง แล้วเต้ก็เดินตามเข้ามาในครัว

เต้ – มีอะไรกินบ้าง เริ่มหิวแล้วว่ะ
บอย – ในตู้เย็นมีนมอยู่สองกล่อง นอกนั้นก็เป็นผลไม้กับน้ำเปล่าเอ็งจะกินหรือเปล่าล่ะ
เต้ – เออ เอ็งหยิบนมให้ข้ากล่องนึงก็แล้วกัน
บอย – เฮ้ย ไอ้เต้เอ็งลองเดินไปเปิดดูตู้กับข้าวซิ เผื่อมีกับข้าวอยู่หรือไม่อย่างนั้นก็ดูบนชั้นวางของอาจจะมีขนมปังก็ได้
เต้ – มีขนมปังว่ะบอย
บอย – หยิบมาเด่ะ จะเอามากินกับนม

ทั้งคู่เดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วก็บรรจงเปิดถุงขนมปังหยิบมันขึ้นมากินพร้อมกับนมกล่องในมือ

บอย – ไอ้เต้! เอ็งไม่ต้องรีบกินก็ได้
เต้ – รีบสิดี เสร็จแล้วจะได้รีบทำงานต่อ งานจะได้เสร็จๆไป
บอย –โอเค เอาอย่างนั้นก็ได้

เมื่อกินเสร็จทั้งสองก็เดินออกจากครัวกลับเข้าไปทำงานกันต่ออย่างลึกลับโดยไม่เปิดไฟซักดวง

เต้ – ไอ้บอย! เอ็งลองหยิบชิ้นนั้นมาดูเด่ะ (ตะโกนเสียงดัง)
บอย – ชูวว์!!!!! ไอ้เต้เอ็งพูดเบาๆซิเดี๋ยวข้างบ้านก็ได้ยินหรอก
เต้ – ลืมตัวว่ะ ขอโทษที

บอย – อย่าลืมซิว่ะ ว่าเรากำลังทำงานกันอยู่ และต้องทำให้เงียบที่สุดด้วยใครจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด ขืนมีคนได้ยินขึ้นมาเราสองคนจบเห่เลยนะเว้ยงานนี้ ถ้าไอ้ที่เราสองคนพยายามวางแผนงานกันมาเป็นเดือนต้องสลายหมดเพียงเพราะเอ็งคนเดียวนี่ข้าไม่ยอมแน่ อุตสาห์อดตาหลับขัดตานอนมาหลายวันงานนี้มันต้องคุ้มกับที่ทำหน่อย

เต้ – ใครบอกว่าเอ็งเหนื่อยคนเดียวว่ะ ข้าก็เหนื่อยเหมือนกันนะโว้ย
บอย – อย่างนั้นเอ็งก็อย่าลืมตัวซิว่ะ ระมัดระวังหน่อยไอ้ข้างบ้านทั้งสองหลังนี้มันยิ่งชอบสอดรู้สอดเห็นบ้านคนอื่นอยู่

ขณะที่ทั้งคู่กำลังทำงานบางอย่างอยู่อย่างเงียบเชียบในห้องนั่งเล่นของบ้าน จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากชั้นบนของบ้าน

กึก!!!

เต้ – ไอ้บอย เอ็งได้ยินเสียงเหมือนข้าหรือเปล่าว่ะ
บอย – ได้ยิน สงสัยเสียงลมมันพัดหน้าต่างชั้นบนน่ะแหล่ะ
เต้ – แต่เสียงมันไม่ใช่เสียงหน้าต่างนะเว้ยไอ้บอย
บอย – จะเสียงอะไรก็ช่างมัน รีบทำงานต่อเถอะ
เต้ – เฮ้ย! ไอ้บอยแต่เสียงมันดังแปลกนะเว้ย
บอย – นี่ไอ้เต้ ตกลงเอ็งจะทำงานหรือมานั่งฟังเสียงอะไรของเอ็งเนี่ย
เต้ – แต่…..

บอย – เอ็งไม่ต้องแต่อะไรเลย ที่นี่มีแค่เราสองคนเท่านั้น เพราะวันนี้ไม่มีใครอยู่ในบ้านนอกจากเราสองคน เขาไปต่างจังหวัดกันหมด
เต้ – ชัวร์นะเว้ย

บอย – เออ เอ็งไม่ต้องกลัวหรอกมารีบทำงานให้เสร็จเสียทีเถอะ ได้เยอะหรือยังล่ะของเอ็งน่ะ
เต้ – ก็จะครบแล้วเหลือไม่กี่ชิ้น

เอี๊ยดดดดดด!!!!!!! กึก!!!!

เต้ – ไอ้บอย!!!มันดังอีกแล้วว่ะ
บอย – ไอ้เต้เอ็งจะกลัวอะไรนักหนาว่ะ ก็แค่เสียงธรรมดา ป่ะข้าจะพาเอ็งขึ้นไปดูข้างบนจะได้รู้ว่าไม่มีอะไรจริงๆ

บอยได้ดึงแขนของเต้เพื่อจะพาเดินขึ้นบันไดไปพิสูจน์เสียงที่มันดังมาจากข้างบนแต่เมื่อทั้งคู่เดินขึ้นบันไดไปไม่กี่ขั้น
ตึก ตึก ตึก ตึก…..

เสียงปริศนาก็ดังขึ้นอีกครั้งเป็นจังหวะอย่างช้าๆ คล้ายเสียงฝีเท้าที่เดินอย่างเนิบๆช้าๆเบาๆ ทำเอาทั้งคู่เริ่มตกใจ แล้วครู่นั้นเองก็มีแสงวงกลมสว่างส่องออกมาแหวกความมืดจากชั้นบน แสงกวาดส่องลงตามขั้นบันไดแล้วก็ปะเข้าที่ใบหน้าของเขาทั้งสองจนสร้างความหวาดกลัว ……

“เฮ้ย!ไอ้เต้วิ่ง!!!!”

ทั้งคู่วิ่งออกมาจากบ้านอย่างไม่คิดชีวิต แสงไฟถูกเปิดขึ้นทั่วทั้งบ้านรวมไปถึงบ้านที่อยู่บริเวณนั้น

……………….

เวลาตีหนึ่งกว่าๆ ทั้งบอยและเต้ก็ได้เข้าไปนั่งอยู่ในซังเตข้อหาลักทรัพย์ยามวิกาล

…….………..

เต้ – ไอ้บอย ไหนเอ็งบอกว่าไม่มีใครอยู่บ้านไงว่ะ คุยซะดิบดีว่าอดหลับอดนอนเฝ้ามาเป็นเดือนแล้วบ้านหลังนี้ชัวร์

บอย – เออขอโทษ ก็ใครจะรู้ว่าอยู่ดีๆเจ้าของบ้านจะมีคนเปลี่ยนใจเฝ้าบ้านคนนึง เอาไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะชัวร์แน่

ตำรวจที่เข้าเวร – เฮ้ย พูดอะไรกันได้ยินนะ!!!


...............จบ................