เรื่องผีๆวิญญาณและไสยศาสตร์

ลำดับตอนที่ #91 : ลองของ เนอสเซอรี่ร้าง

ลองของ เนอสเซอรี่ร้าง
เราไม่ได้เจอเองนะ ฟังเขาเล่ามาอีกทีอ่ะ
ผมเคยไปลองของกันเองกับอาจารย์ที่มหาลัยแล้วก็รุ่นพี่ ที่เนอสเซอรี่(ไม่รู้เขียนถูกเปล่า) ร้างที่ ซอยวัชรพลน่ะครับโดนดีกันทั้งอาจารย์ทั้งผม เอาว่าโดนกันถ้วนหน้าเลยดีกว่า ก็ผมกับอาจารย์แล้วก็เพื่อนๆที่เป็นคณะกรรมการนักศึกษาได้ไปร่วมงานศพของนักศึกษาที่มหาลัยที่เค้าเสียชีวิต พี่เชื่อมั้ยครับว่าผมมีความรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ยังไม่ได้ขึ้นรถ พอเราไปถึงวัดผมตกใจมากเลยครับพี่ คนตายชื่อเดียวกับผมเลย แค่เปลี่ยนนามสกุลก็เป็นผมแล้ว พอเสร็จงานแล้วเพื่อนผมคนนึงเค้าบอกผมว่าตอนที่พระกำลังสวดอยู่เค้าเห็นคนที่ตายมายืนอยู่หลังโลงศพ แล้วซักพักก็เดินมาหาคุณปู่ของเค้าแล้วก็เหมือนกับว่าเค้าเขย่าขาของคุณปู่เค้าอยู่ แล้วก็เดินมาที่คุณแม่ของเค้าแล้วก็กราบลงไปที่เท้าแล้วก็รองไห้ ผมก็ไม่เชื่อเค้าก็บอกว่าเค้าเจอมากกว่านั้นอีกคือเค้ามองไปที่โลงศพแล้วอยู่ๆเค้าก็สามารถมองทะลุเข้าได้งัยก็ไม่รู้เห็นเป็นศพนอนอยู่แล้วก็เห็นว่าใส่ชุดเสื้อสูทรของคณะผม พอเลิกงานก็ไปถามคุณแม่ของเค้าแล้วก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณแม่เค้าฟัง เราก็ถามแม่เค้าว่าวคนที่ตายใส่ชุดอะไร แม่เค้าก็ตอบมาว่า ใส่สูทรของมหาลัย แม่เค้าบอกอีกว่าเค้าชอบเล่นกับคุณปู่ พวกผมตกใจมากเลยครับ พวกเราก็ไม่ได้อะไรมากมายเราก็เลยไปไหว้ลาศพแล้วก็ลาคุณแม่กลับกัน พอมาที่รถเราก็ได้ตกลงกันว่าเราจะไปหาอะไรทานกันนิดหน่อยแล้วเราจะไปซอยวัชรพลกันโดยมีอาจารย์ที่คณะไปด้วย 1 คน เราไปถึงกันประมาณ 5 ทุ่มกว่าแล้วครับเราก็ไปจอดรถตรงหน้าที่นั่น เราลงไปกันประมาณ7-8 คน อยูในรถที่เป็นผู้หญิงน่ะครับไม่กล้าลงประมาณ5 คน เราก็ปิดไฟหน้ารถให้มันมืดๆ พอเข้าไปตอนแรกก็ไม่เจออะไรนะครับ พอเดินไปถึงตรงทางลงสระว่ายน้ำเพื่อนผมคนที่เดินนำเค้ากลับหยุดซะดื้อๆ ผมเลยบอกว่า ทำไมไม่ลงไปล่ะเค้าบอกว่าลงไม่ได้อย่าลงเลยเราก็เดินกลับมามองไปข้างบนก็ไม่มีอะไรเพื่อนผมคนนึงเค้าก็เล่นเลียนแบบพี่ป๋องกับพี่กิ๊กน่ะครับ เดินมาถึงตรงที่เป็นกระจกที่แตกๆ เพื่อนผมมันได้ฉายไฟฉายที่ถืออยู่ไปที่กระจก จู่ๆมันก็หันไฟฉายกลับมาส่องหน้าผม แล้วก็ร้องว่าออกเถอะ ออกเถอะ เราก็ออกมากัน รุ่นพี่ผมคนนึงก็เรียกเพื่อนผมที่ชื่อว่าเป้ แล้วบอกว่าเป้ลองมองขึ้ไปบนยอดหลังคาที่เป็นโดมซิ ผมกับเป้ก็หันไปมองเป็บอกว่าไม่เห็นมีอะไรเลย แต่ผมเห็นพี่ผมเห็นเด็ก2คนนั่งห้อยขาลงมาแต่ไม่มีหัว ผมรีบหันกลับ เราก็รีบขึ้นรถ แล้วออกมา ตรงทางที่จะเข้าไปที่นั่นจะมีคฤหาสน์ร้างใหญู่หลังนึงใช่มั้ยครับพี่ เพื่อนผมที่ขับรถจอดรถตรงหน้าประตูบ้านนั้นแบบกระทันหันผมก็ถามว่าจอดทำไม มันก็ไม่ตอบ สักพักก็ออกรถกลับไปที่หอ
เราก็นั่งคุยกันพี่เชื่อมั้ยว่า ผมไม่ได้เห็นเด็ก 2 คนนั้นแค่คนเดียว อาจารย์ เพื่อนผมอีกคนก็เห็นแล้วทุกอย่างตรงกันหมด แล้วไอ้คนที่ฉายไฟใส่หน้าผมก็บอกว่าที่เค้าส่องไฟใส่ผมเพราะเค้ามองไปที่กระจกนั่นแต่ทีเห็นเป็นตัวผม แต่เป็นหน้าของเด็ก แล้วก็มีเด็กอีกคนนึงเกาะหลังผมอยู่ แล้วที่ลงไปที่สระน้ำไม่ได้ก็เพราะเพื่อนผมบอกว่ามีเด็กเป็นสิบๆคนเลยพี่มายืนจับมือเรียงกันทางเดินลงไว้ไม่ให้ลงไปอ่ะพี่แต่เพื่อนผมเห็นคนเดียว แม้แต่คนที่อยู่บนรถยังโดนมันบอกว่าตอนที่จอดรอรู้สึกว่ารถถูกขย่มก็หันไปมองกระจกมองหลัง เห็นเด็กคนนึงกระโดดอยู่หลังรถ แล้วก็กระโดดลงเพื่อนผมก็มองตามลงมาก็เห็ว่ามายืนเอาหน้าแนบกับกระจกหน้าต่างรถน่ะพี่ แล้วเคาะแต่คนอื่นไม่ได้ยินนะ คนขับได้ยินคนเดียวเพื่อนผมไม่ยอมเปิด เค้าก็เดินไปหน้ารถแล้วกระโดดขึ้นมาที่กระโปรงหน้ารถ แล้วก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตา พอตอนที่ขับรถออกมาที่หยุดรถกระทันหันเพราะว่าคนที่ขับบอกว่าเห็นผู้ชายตัวใหญ่มากๆนุ่งผ้าสีแดงเป็นโจงกระเบนผืนเดียวเป็นเดียวกับที่คราวที่แล้วมาแล้วดึงหลังรถไว้แล้วรถก็วิ่งไม่ออกจิงๆนะพี่ คือเพื่อนผมมันเคยมาแล้วครั้งนึงแล้วเจอคนเนี้ย แต่ครังนี้เค้ายืนขวางหน้ารถเลยครับก็เลยจอด เพื่อนผมบอกว่าตอนที่มันออกรถเค้าก็ยังยืนอยู่เลยตัดสินใจชนไปเลย พอไปถึงตรงที่เค้ายืนก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว เรื่องก็มีแค่เนี้ยแหละครับ