คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Breed : 5 100%
"....."
"เอ่อ..อยากกินหนมหรอคะ"
"....."
"หรือคิดถึงคุณแม่ของยุนกิหรอ"
"....."
"ยุนกิไม่อยู่อ่ะ
คิดถึงยุนกิล่ะสิ"
"....."
"เอ… หรือ?" คุณถามเจ้าแมวที่ดูท่าจะไม่ร้องตอบกับสิ่งที่คุณถามมาตั้งนาน นั่นเลยทำให้คุณเริ่มประหม่าเล็กน้อย คุณเลยไม่รู้จะทำอะไรต่อเลย ถ้ามันไม่ร้องตอบ จริงๆแแล้วเท่าที่สังเกตมาถ้ามันไม่สนใจอะไร มินมินก็จะเมินทุกอย่างเลยน่ะสิ
'ตอบหน่อยสิคะมินมิน' เราจะร้องงง...
"....."
"อยากเล่นกับเราหรอคะ"
"ม๊าววว..."
"โอ๊ะ!
อยากเล่นกับเรางั้นหรอ"
"เมี๊ยวว..."
"อืม
งั้นเล่นไรกันดีน๊าา..."
"ลูกบอลมั้ยล่ะ
มินมินน่าจะชอบ"
"กับมินมิน อยากลูบขนอ่ะ"
"เอ...
หรือเล่นเกาคางให้ดี"
"มินมินน่าจะชอบเล่นผมเราแน่เลย
เห็นตอนกอดเอามือเขี่ยแต่ผม"
"....."
"งั้นมานอนกอดกัน
เดี๋ยวเราให้มินมินเล่นผมนะ"
"ม๊าวววว >< "
.
.
.
"เตง... ไปเล่นแบบนั้นได้ไงล่ะ ใครที่ไหนเขาเล่นกอดแมวกัน"
"ก็เราไงแท
เล่นกอดแมวแล้วมันจะทำไม?" แทฮยองที่จู่ๆเดินมาถามอย่างขัดจังหวะความสุขของคุณ
กลับถูกตอบกลับด้วยคำพูดและท่าทางที่ดูกวนและไม่มีอะไร แต่สำหรับแทฮยองนั้นเขารู้สึกกลัวๆ ดุชะมัดเลยคุณเจ้าของเนี่ย...
"ก็ไม่มีไรค้าบ
แต่กับแท..เตงไม่เห็นเล่นแบบนี้เลย ลูกบอลอ่ะแทโครตจะเบื่อ"
"เบื่อก็ไม่ต้องเล่นสิ..."
แทยอมแล้วค้าบเตง TT จะไม่พูดกวนคุณแบบนี้อีกแล้ว ใจคอไม่ดีเลยที่เห็นคุณโหมดนี้ รู้สึกใจหายแบบบอกไม่ถูก แต่นั่นก็ไม่ใช่ความผิดของเขาซะหน่อย ต้องโทษเจ้าแมวอ้วนของมินยุนกิสิถึงจะถูก มาแย่งความรักของเตงจากแทฮยองคนนี้ไป รู้มั้ยว่าต้องโดนอะไรบ้าง? แต่คิดไปก็เท่านั้นแหละ ความจริงทำอะไรไม่ได้หรอก เพราะแค่คิดและมองเจ้าแมวแบบอาฆาต สายตาคุณก็แทบจะกินแทฮยองได้ทั้งตัวแล้ว...
หลังจากนั้นไม่นาน ต่อจากที่คุณทะเลาะถกเถียงในเรื่องไม่เป็นเรื่องทั้งกับจองกุกและแทฮยอง คุณก็ปลีกตัวมาจากพวกเขาพร้อมกับอุ้มแมวอ้วนมาหนึ่งตัว แล้วเดินมาทางโซฟามุมร้านที่เกือบจะมีความเป็นส่วนตัว เพื่อหลีกหนีความวุ่นวายจากแมวหลายๆตัวที่ชอบมากวนตอนคุณเล่นกับมินมินและก็หนีจากเจ้าตัวป่วนสองตัว คุณจะได้มีเวลาส่วนตัวเล่นกับมินมินสักที
พอพูดถึงมินมิน แมวตัวอ้วนกลมสีขาวปนน้ำตาลอ่อนๆ ตากลมโตสีฟ้าเทาๆ หน้าตาเหวี่ยงๆดุๆ ดูท่าทางเฉยชาและตาที่ดูง่วงนอนตลอดเวลา เหมือนไม่ค่อยจะสนใจกับสิ่งรอบข้าง แต่นิสัยนั้นกลับแตกต่างโดยสิ้นเชิง นั่นก็เพราะมันขี้อ้อนมากๆเลยน่ะสิ มันจะแปลกมั้ยที่การพบเจอกันครั้งแรก ฉันรู้สึกดีใจมาก จะว่าจะดีใจก็ไม่เชิง จะรู้สึกแปลกๆก็เกือบใช่ มินมินเหมือนจะเป็นแมวที่มีรังสีน่าดึงดูดคนอื่นสูงจนน่าแปลกใจ ถ้าหากเป็นมนุษย์ก็คงจะเรียกว่าคนมีเสน่ห์ล่ะมั้ง เพราะแค่เจอครั้งแรกตอนหน้าตาเหวี่ยงๆเหมือนจะง่วงนอน ฉันกลับรู้สึกว่ามันน่าหลงรักอย่างแปลกประหลาด แถมฉันยังอยากพุ่งเข้าไปเล่นด้วยทันทีเลย ทั้งๆที่ครั้งแรกกับการเจอแมวหน้าตาเหวี่ยง ฉันควรจะรู้สึกไม่ชอบหรือกลัวมันมากกว่า แต่นี่ไม่ใช่เลย... เขาทั้งน่ารัก ทั้งน่าเอ็นดู แถมดูคล้ายเจ้าของอย่างมินยุนกิซะด้วยสิ แต่อีกใจหนึ่งฉันก็รู้สึกกังวล มินมินจะเป็นเหมือนจองกุกกับแทฮยองมั้ยนะ? แล้วถ้าเป็น ฉันต้องรู้สึกกับเรื่องประหลาดๆแบบนี้ยังไง ต้องรับมือยังไง แล้วเรื่องแบบที่ฉันเจอ ยุนกิจะเคยเจอแบบฉันมั้ยนะ ไม่รู้สิ ไม่รู้เลย...
"เตง"
"......"
"เตง"
"......" ในขณะที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง แทฮยองกับจองกุกที่เดินมาจากไหนไม่รู้ ก็เดินเข้ามาเรียกคุณ เพราะพวกเขาเห็นคุณยืนอุ้มแมวตัวนั้นมาได้สักพักที่มุมร้านอย่างนิ่งเฉยและหน้าตาดูเป็นกังวล จนพวกเขารู้สึกแปลกใจเลยต้องเดินเข้ามาเรียกคุณให้ได้สติแต่ก็ยังไม่เป็นผล จนทั้งสองต้องช่วยกันเรียก
"เตง!/เตง!"
"ห้ะ! ห้ะ? ว่าไงนะ"
"เมื่อกี้แทเรียก เตงไม่ตอบอ่ะ" แทฮยองตอบไปปัดๆหลังจากที่ทั้งสองเดินมาเรียกคุณได้สำเร็จ
"แล้วนี่เตงคิดไรอยู่อะค้าบ? คิ้วขมวดเชียว" จองกุกว่าตาม
"ก็กำลังคิดอยู่อ่ะ ว่าแมวตัวนี้จะเป็นเหมือนแทกับกุกมั้ยอ่ะ?" ที่คุณลองถามไป เพราะว่าอีกใจนึงคุณก็อยากลองขอยุนกิเลี้ยงเจ้าแมวตัวนี้ดูสักวัน สองวัน แต่อีกใจนึงคุณก็แอบคิดว่าแมวตัวนี้จะเป็นแบบสองคนนี้มั้ย และถ้าเป็นจริงๆ คุณไม่ยอมเลี้ยงเจ้าแมวตัวนี้แน่ๆ แค่เจ้าสองตัวนี้คุณก็รู้สึกจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ยิ่งถ้าเป็นแมว สัตว์เลี้ยงที่คุณชอบมากๆ มากกว่าสิ่งใดในโลก... คุณคงรับไม่ไหวแน่ๆถ้ามันจะกลายร่างมาเป็นใครก็ไม่รู้ ที่ไม่รู้จัก ตอนเป็นแมวก็ว่าน่ารักอยู่หรอก แต่ถ้าเป็นคน ก็คงจะเป็นจองกุกกับแทฮยองรวมกันเป็นร่างที่สามแน่ๆ มันแปลกจนไม่รู้ว่าจะรู้สึกอะไรแล้ว
และนั่นสิ... จองกุกกับแทฮยองก็เกือบลืมเรื่องพวกนี้ไปเลย พวกเขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมตัวเองถึงกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ ความหลังมันเยอะจนไม่อยากจะบรรยาย แต่มันแฟนตาซีมากกว่าที่คิดจริงๆ พอคิดอย่างนั้นทั้งคู่ก็ไม่วายที่จะหันมองหน้ากันอย่างรู้สึกงงงวยและสงสัย ทำไมเขาถึงลืมคิดเรื่องพวกนี้ไปกันนะ มันใกล้ตัวและก็แปลก แถมแมวตัวนั้นก็ยังดูแปลกๆด้วย จากการที่จองกุกและแทฮยองสังเกตคุณกับแมวตัวนั้นมา เหมือนมันจะฟังภาษาที่คนรู้เรื่อง ถามอะไรก็เหมือนจะตอบสนองในสิ่งที่ถามแล้วต้องการ อีกทั้งไม่ยอมเล่นกับจองกุก ทั้งๆที่จองกุกเป็นกระต่ายที่เป็นมิตรกับสัตว์ทุกตัวมากแล้วก็ชอบมองขวางหรือยิ้มเย้ยใส่แทฮยองเวลาที่คุณให้ความสนใจมัน จากที่แทฮยองไม่ชอบแมวอยู่แล้ว พอเป็นแมวตัวนี้ เขากลับไม่ชอบเข้าไปใหญ่ และข้อสันนิษฐานในความคิดของทั้งคู่ไม่น่าผิดพลาด แมวตัวนี้ต้องกลายร่างเป็นมนุษย์แบบพวกเขาได้แน่ๆ
มันน่าจะชัดเจนแล้วแหละ... เพราะพวกเดียวกัน ดูก็รู้ว่าเป็นอะไร
.
.
.
"ไม่ใช่หรอก เตงคิดมาก"
"ใช่ๆ เค้าว่านะ... ถ้าไม่ใช่มนุษย์หมาป่ากับสัตว์ที่โดนตัดต่อพันธุกรรม ไม่มีทางเป็นคนได้หรอก"
"รู้ได้ไงอ่ะ ขนาดพวกนายยังกลายเป็นคนเลย"
"บ้าหน่าาา… เตงคิดมากแล้ว" แทฮยองว่าพลางเดินเข้าไปขยี้ผมคุณเล่นๆอย่างกล้าๆกลัวๆ ใจนึงก็กลัวแมวตัวนี้ แต่เพื่อไม่ให้คุณรู้สึกอะไรที่มันน่าสงสัย เขาก็ต้องทำ
"เนี่ย..กุกว่ามันไม่น่าเป็นมนุษย์หรอก ใช่มั้ยเจ้าแมว?" จองกุกว่าแล้วเดินเข้าไปใกล้แล้วเล่นกับแมวตัวนั้นเพื่อให้คุณคลายกังวล เขาว่าจะลองลูบหัวมันเล่นๆ แต่ไม่ทันไร...
"ม๊าวววว ฟ่ออ..."
จองกุกไม่ทันที่จะลองลูบหัวแมวตัวนั้นดู เขาก็ได้ยินเสียงมันขู่ฟ่อและไม่วายที่จะโดนกรงเล็บอันแหลมคมของแมวอ้วนตรงหน้าข่วนเข้าให้ที่แขนจนเป็นรอยยาว ไม่น่าเผลอเลยจองกุก... แมวตัวนี้มันร้ายกว่าที่คิดไว้ซะอีก "โอ๊ยย! เตงมันข่วนกุก"
"อ้ะ! มินมิน อย่านะคะ... ไม่น่ารักเลย" ไม่ทันไรแมวตัวนั้นก็ดูสงบลงหลังจากที่คุณพูดจบ
"เมี๊ยวว"
"วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ เขาเจ็บแล้วเห็นมั้ย?"
"ม๊าวววว" หลังจากนั้นมันก็ทำท่าเหมือนจะซุกแน่นในอ้อมกอดของคุณ ราวกับว่ากลัวคุณดุ แต่ใจนึงก็เหมือนอยากจะขอโทษคุณ แต่เหมือนมันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง... มันเลยได้แต่พยายามถูไถหัวไปมาในอ้อมกอดคุณ และนั่นแหละ
"น่ารักจังแฮะ" คุณเผลอชมมันไปโดยไม่รู้ตัว ก็ดูท่าทางแบบนั้นสิ ทาสแมวที่ไหนจะไปทนได้ล่ะ และผู้โชคร้ายอย่างจองกุกก็โดนเมินไปซะแล้ว
'กุกเจ็บอยู่นะเตง ไปชมมันได้ไงเล่าาา มาโอ๋กันก่อนสิ'
ก็ได้ๆๆ
.
.
.
"ไอ่แทมึง..มันทำกู มึงดูดิ"
"ตลกล่ะมึงเนี่ย จะให้กูโอ๋หรอ ฝันไปเหอะ"
"แท นี่มันศัตรูตัวฉกาจเลยนะ เรายอมแพ้มันไม่ได้!" หลังจากที่จองกุกโดนเมิน เขาก็พาตัวแทฮยองที่อยู่ข้างๆคุณ ออกไปให้ห่างตัวคุณกับแมวตัวนั้น และไม่วายที่จะฟ้องแทฮยองแทน เมื่อคุณทำท่าไม่สนใจเขา แถมยังยุยงต่างๆนานาให้แทฮยองคล้อยตามอีกด้วย
"มึงเว่อร์หน่าจองกุก แมวตัวเท่านั้น กูร้องขู่ก็วิ่งหางจุกตูดแล้ว"
"ไม่ๆ มึงดูมันทำกู แมวตัวนั้นมันไม่ใช่เล่นๆ" จองกุกว่าพลางชี้รอยข่วนที่เลือดออกซิบๆให้แทฮยองดู
"เอาหน่า มึงพูดไปก็เท่านั้น กูทำอะไรแมวตัวนั้นได้ที่ไหนล่ะ?" แทฮยองพูดอ้อมๆอย่างยอมแพ้ ความจริงเขาก็อยากจะสู้กับแมวตัวนั้นให้ตายไปข้าง แต่ภูมิต้านทานแมวของแทฮยองมันเริ่มลดลงต่ำเอามากๆ เพราะอยู่ห่างจากแม่แมวนานเกินไปหน่อย แถมยังมีแมวจากไหนไม่รู้มาป้วนเปี้ยนที่ขาเต็มไปหมด
"แต่กูโกรธมัน แขนกู... เตงข่วนได้คนเดี๋ยวเว้ย"
"อะไรของมึงเนี่ย ไปล้างเเขนทำแผลไป กลับไปเดี๋ยวเตงก็สวดมึงยับหรอก"
"แต่กูอิจฉามัน มึงดูมันทำๆ เอาแต่หน้าซุกนมเป็นอย่างเดียวหรอวะ" จองกุกได้แต่มองไปอีกทางอย่างนึกอิจฉา ตาเป็นมัน นี่ขนาดเจอกันไม่ถึงวันแมวตัวนั้นยังออดอ้อนคุณเจ้าของของเขาได้ขนาดนี้ ขืนปล่อยให้อยูด้วยกันนานกว่านี้ จองกุกต้องกลายเป็นลูกรักลำดับที่2 ไม่ก็3 แน่ๆ
"เออๆ ไม่ต่างกัน มึงไปได้แล้ว กูรำคาญว่ะ"
"เออ ไปก็ได้" จองกุกทำหน้ายู่ หลังจากจคุยกับแทฮยองไปมา และจู่ๆเขาก็โดนไล่ให้ไปทำแผลแถมยังมาบอกว่ารำคาญซะงั้น อุตส่าห์จะขอสงบศึกด้วย แต่ดูท่าจะไม่ได้ซะแล้ว
.
.
.
"แล้วแผนวันนี้อ่ะ... ไม่ต้องทำแล้วนะ"
"…?…"
"ต่อให้พวกเราแน่ แต่แพ้แมวอ่ะ ไม่สู้แพ้เมียหรอกเว้ย"
พอพูดจบแบบทิ้งท้าย คำพูดของแทฮยองก็ทำให้จองกุกงงๆปนขำเล็กน้อย ทั้งๆที่รู้ผลลัพธ์อยู่แล้วว่าวันนี้ ทำยังไงคุณก็ไม่สนใจพวกเขาหรอก แผนที่คุยกันไว้ฝืนทำไปยังไงก็ไม่สำเร็จ สู้ยอมแพ้แล้วทำตัวตีเนียนยังจะดีกว่าเลย
"เตงทำไรอะ"
"ว่าจะถ่ายรูปกับมินมินอ่ะ แทถ่ายให้หน่อยสิ"
"ได้ดิ มาเดี๋ยวแทถ่ายให้สวยๆเลย" แทฮยองพูดจบ คุณก็ยื่นโทรศัพท์ที่กำลังเซลฟี่ให้แทฮยองถ่ายรูปกล้องหลังให้ แทฮยองกำลังรัวชัตเตอร์โดยไม่สนใจอะไรเลย แต่พอเปิดดูรูปในอัลบั้มก็อดที่จะยกยอความน่ารักของคุณเป็นไม่ได้ ถึงรูปจะเบลอบ้าง หลุดบ้าง แต่ในสายตาเขา มันมีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด
"โหหหห เตงน่ารักจัง"
นี่สินะ! เขาเรียกอยู่เป็น
Re-Writeรอบสุดท้าย!!!!!!
ไรท์กลับมาแล้วนะคะรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน หายไปนานมากเกือบปี ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ ขอโทษจริงๆ รีไรท์ครั้งนี้เนื้อเรื่องยังเหมือนเดิม+แก้ไขอะไรเล็กๆน้อยๆ+เปลี่ยนสรรพนามบ้างไรบ้าง เนื่องจากมีรีเควสมา แต่ไรท์ไม่ค่อยถนัดใช้แนวๆ(ชื่อคุณ) แต่อาจจะใช้สรรพนาม เธอ ฉัน เรา เค้าแทนนะคะ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย และอีกอย่างนึงคือ ไรท์พร้อมอัพฟิคต่อ แบบจุกๆค่ะ ตาไม่แฉะ ไม่ให้นอนเลยทีเดียว ใครจะอ่านใหม่หรืออ่านต่อก็หมดได้เลยนะ ไม่มีปัญหา ฟิคตอนนี้อาจจะสั้นไปนิด เนื่องจากดองตอนนี้ไว้นานมากเลยทีเดียว แต่ตอนหน้าจุใจแน่นอน
!สุดท้ายนี้ก็อยากขอโทษอีกครั้ง แต่ไรท์จะกลับมาอัพฟิตปกติแล้วนะคะ อาจจะอาทิตย์ละครั้ง แต่ไม่นานเกินรอแน่นอน ฝากติดตาม กดให้กำลังใจกัน อ่านแล้วเป็นไงบ้างก็อย่าลืมมาคอมเม้นท์นะคะ!
ความคิดเห็น