[BTS x You] Breed

ลำดับตอนที่ #5 : Breed : 4 100%

08:30 - Saturday

แสงแดดยามเช้าในวันหยุดส่องผ่านผ้าม่านบางขาว รบกวนวันหยุดของหญิงสาวเจ้าของห้องเป็นอย่างมาก จนเธอต้องลืมตาตื่นรับเช้าวันใหม่อีกครั้ง

"อืออ ง่วงอยู่เลยเนี่ย ห..." เสียงหาวดังขึ้นเป็นระยะๆหลังจากที่คุณลืมตาตื่นขึ้นมา น่าแปลกที่ตื่นมาในเวลาที่ไปโรงเรียนทั้งๆที่วันนี้เป็นวันหยุดแท้ๆ

.

.

.

"คร่อกกก... ZZZzzz" 

คุณมองซ้ายขวาหาต้นตอของเสียงและก็เป็นเสียงของจองกุกนั่นเองที่นอนกรนทั้งวันทั้งคืน ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นอะไรถึงได้นอนหลับเป็นตาย ทั้งๆที่อยู่ห้องเฉยๆ สบายๆกว่าคุณอีก

เสียงกรนของจองกุกที่ยังคงดังเป็นระยะๆ ค่อนข้างรบกวนคุณนิดนึงแต่ในใจก็แอบเป็นห่วงว่าจะเป็นอะไรมากกว่า เพราะจองกุกดันนอนกรนผิดปกติกว่าชาวบ้านเขาอีก  "จองกุก ตื่น.." คุณเลยยื่นมือไปตบแก้มเขาเบาๆ เพื่อให้จองกุกรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาเล็กน้อยและจะได้ไม่รบกวนเวลานอนพวกเขา  

"อืมม... เตง ตื่นแล้วหรอ"

"อื้อ" คุณพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบแต่ก็ไม่วายที่จะได้รับจุมพิตแก้มจากจองกุกที่จู่ๆก็ตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

-จุ๊บ!-

"จองกุก!" ด้วยความเขินปนตกใจส่งผลทำให้มือของคุณตีเข้าให้ที่ไหล่ของเขาอย่างแรง

"โอ๊ย! กุกกี้ดิเตง อย่าเรียกจองกุก มันเหมือนไม่สนิทกัน"

"ใครอยากสนิทกับนายกันเล่า! ตื่นแล้วก็ลุกเลย ไปอาบน้ำไป"

"ลุกไหน? รุกงี้ป่ะ"

จู่ๆจองกุกก็ดีดตัวขึ้นมาผลักคุณที่นั่งอยู่ให้หลังนอนราบลงไปกับเตียงอีกครั้ง พร้อมทั้งขึ้นนั่งคร่อมคุณไว้ จนทำให้แก้มใสๆขึ้นสีแดงอีกครั้ง

"ออกไปนะ... หลังทับขาแทแล้วเนี่ย" คุณพูดพร้อมทั้งพยายามผลักตัวเขาออกอย่างสุดแรงเกิด 

.

.

.

"หาวว... มึงเล่นไรเนี่ยไอ่กุก" แทฮยองจู่ๆก็ตื่นขึ้นมาจากเสียงดังที่รบกวนการนอน พอเหมือนจะจับใจความสถานการณ์ตรงหน้าได้ เขาเลยส่งสายตาและน้ำเสียงหงุดหงิดไปยังตัวต้นเหตุโดยไม่มีเหตุผล

แต่ที่แน่นอน คุณถูกเสมอ...

"อะไรของมึงเล่า ผัวเมียเขาหยอกกัน" จองกุกส่งสายตาอาฆาตมายังแทฮยองโดยไม่มีเหตุผลเหมือนกัน

"ไอ่จอบนี่ เล่นกับเตงเบาๆหน่อย หลังหักแล้วมั้งเนี่ย" เขาพูดพลางลากตัวคุณออกมาจากพันธนาการของจองกุกและดึงตัวขึ้นมากอดไว้ในอ้อมอก พร้อมทั้งหันหน้ามาทักทายคุณยามเช้าในฉบับของแทฮยอง    

-จุ๊บ!-    

"มอนิ่งคิสครับคนสวย" 

"อือ มะ..มอนิ่งค่ะ" 

เสียงหวานเอ่ยออกมาโดยที่ยังเคอะเขินอยู่ จากเขินสิบเท่า ตอนนี้คงร้อยเท่าแล้วล่ะ 'กรี๊ดดดด! แม่ขา หนูทนไม่ไหวแล้วนะ'

"เตงอ่าาาา... ลุกเลย" ด้วยความที่ทนเห็นภาพบาดตาบาดใจไม่ไหว เป็นจองกุกเองที่ไปเอาตัวคุณมาจากแทฮยองก่อนจะลุกขึ้นอุ้มคุณท่าเจ้าสาวเพื่อพาเดินไปส่งที่หน้าห้องน้ำ "รีบๆอาบนะครับ กุกรออยู่"

"อะ..โอเค"

ผ่านไป 30นาที

"เตงนานจัง... ไหนตัวหอมไหม ให้กุกหอมหน่อย" จองกุกทำท่าเกาะแกะคุณที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มคุณอีกครั้งหนึ่ง

"ห้อมม หอม... แถมยังแต่งตัวน่ารักอีก" อย่างจองกุกชมธรรมดาเป็นที่ไหน ชมแล้วก็ต้องกอดให้รางวัลด้วยสิถึงจะถูก "รักเตงที่สุดเลย"

"อื้อ รู้แล้ว ไปอาบน้ำได้แล้วไป"

"โอเคครับผม" พอเห็นจองกุกโหมดเชื่องๆที่กำลังยิ้มกว้างจนเห็นฟันกระต่าย นั่นทำให้คุณอดที่จะยิ้มตามไม่ได้เลย

พอคุณไล่จองกุกไปอาบน้ำได้แล้ว คุณเลยเดินมาปลุกแทฮยองที่กำลังทำท่าจะหลับอีกรอบบนเตียงนอน ก่อนจะเอ่ยปากไล่ไปอาบน้ำอีกคนและเขาก็ทำตามที่คุณบอกอย่างว่าง่าย หลังจากนั้นคุณก็เริ่มแต่งตัวแต่งหน้าให้เรียบร้อย ผ่านไป 20นาที ทั้งคู่เดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกันในสภาพที่แต่งตัวเสร็จแล้วเรียบร้อย แถมยังถกเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องระหว่างออกมาจากห้องอีก แต่น่าแปลกที่พวกเขาแต่งตัวโทนสีคล้ายๆกันและแน่นอนมันคล้ายกับคุณ

"ไอ่กุก ทำไมมึงใส่เชิ้ตขาวเหมือนกู?"

"มีปัญหาอะไร?"

"ก็กูใส่ก่อน" แทฮยองตอบแถมยังทำหน้ากวนตีนใส่จองกุกอีก

"วันนี้วันเสาร์ เมื่อกี้ได้ยินหมอดูในทีวีบอกให้ใส่สีขาว"

จองกุกตอบไปปัดๆ แต่ความจริงมันไม่ใช่หรอก เขากุเรื่องขึ้นมา จนเป็นคุณเองที่ทนเห็นทั้งคู่กัดกันในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องไม่ไหว เลยต้องห้ามปรามไว้ก่อน

"หยุดๆๆ จะเถียงกันเรื่องเสื้อทำไมเนี่ย?"

"ก็แทมันใส่เสื้อสีขาวเหมือนเตง" เขาเบะปากพูดแล้วทำท่าเหมือนเด็กงอแงขี้ฟ้อง

"แล้วนายไม่ใส่เสื้อสีขาวว่างั้น?"

"ก็เค้าใส่เป็นเชิ้ตขาวข้างในนี่หน่า แค่ทับด้วยเสื้อยีนส์ แล้วมัน...!@#$%^&" 

'เชิญบ่นเลยค่ะ เอาตามที่คุณจอนจองกุกสบายใจ'    

"โอเคจองกุก เดี๋ยวใส่ยีนส์เป็นเพื่อนก็ได้"

"เย้! น่ารักที่สุด กุกรักเตงนะค้าบ"

.

.

.

และสุดท้ายพวกคุณก็แต่งตัวออกจากบ้านในโทนสีคล้ายๆกัน จองกุกกับแทฮยองแต่งเชิ้ตขาวกางเกงดำเหมือนกัน และด้วยความเอาแต่ใจของจองกุกทำให้คุณต้องไปเปลี่ยนกระโปรงดำทรงเอเป็นกระโปรงยีนส์ทรงเอสั้นเหนือเข่า ถ้ามองไกลๆคนแถวนี้คงนึกว่าพวกคุณทั้งสามต้องหลุดออกมาจากปกนิตยสารแน่ๆ ทั้งรูปร่าง หน้าตาและการแต่งตัวที่ดูดี จนต้องตกเป็นเป้าสายตาให้วัยรุ่นชายหญิงแถวนี้อิจฉากันเล่นๆ ทำเอาถนนฮงแดในฤดูใบไม้ผลิลุกเป็นไฟเลยเชียว

"เตงจะพาแทไปไหนอ่ะ?" คนทางซ้ายมือของคุณอย่างแทฮยองถามขึ้นมาอย่างสงสัย จู่ๆวันนี้ คุณก็พาพวกเขาไปข้างนอก มันน่าแปลก... เพราะคุณนั้นห้ามไม่ให้พวกเขาออกไปไหนเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่สวนสาธารณะกับซุปเปอร์มาร์เก็ตและก็ต้องไปกับคุณเท่านั้น หรือว่าจะเป็น

"จะพาไปคาเฟ่น้องแมว" คุณตอบไปยิ้มไปด้วยความดีใจที่จะได้ไปคาเฟ่แมว ก็ที่นั่นมีทั้งของกินแล้วก็สัตว์เลี้ยงสายพันธุ์ที่คุณชอบเอามากๆ แต่กลับกันคนถามกลับมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้ว่าเจ้าตัวควรจะทำอย่างไรดี

*ิปหายแล้วคิมแทฮยอง... 

"เตง แทไม่ชอบแมว" 

"แต่กุกชอบน้าา แมวน่ารัก น่ารักเหมือนเตงเลย" เจ้ากระต่ายตัวโตตาใสแป๋วพูดชมคุณอย่างจริงใจแถมทำท่าจะฉวยโอกาสมาแต๊ะอั๋งคุณรอบที่ล้านอีกด้วย เนี่ยดีนะที่แทฮยองรู้ทันเลยมากันไว้ก่อน ที่จริงตั้งแต่เลี้ยงจอนจองกุกมา ไม่เคยเห็นว่าเจ้าตัวจะมีท่าทีจะไม่ชอบอะไรเลย เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมทุกชนิดไม่เว้นแม้แต่ของกิน ให้กินนมก็ชอบ ลองให้กินมันฝรั่งทอดก็ดันชอบเข้าไปใหญ่ ล่าสุดจองกุกไปแอบกินนมกล้วยที่ซื้อมาฝากพี่จินในตู้เย็น ผลก็คือเจ้าตัวติดนมกล้วยงอมแงมเลย งอแงให้ซื้อตลอดทางที่เห็น ตู้เย็นก็แทบไม่มีที่ว่างเหลือให้ใส่น้ำสักขวดเลย ไม่รู้ติดใจอะไรนักหนา... 

"เตง.."

"เตง"

จองกุกกับแทฮยองถามขึ้นเมื่อสังเกตได้ว่าเหมือนคุณกำลังเหม่อลอยอยู่สักพัก

"หะ..หือ หื้อ"

"เตงเหม่อไรอ่า รีบไปเถอะ กุกอยากเจอเหมียวๆ"  ท่าทางล้อเลียนแมวที่จองกุกทำหลังพูดจบ น่ารักชะมัด ผิดกับนิสัยหื่นกามของเจ้าตัวสุดๆ 

"โอเคๆ แทโอเคไหม? ไม่โอเคไม่ต้องไปก็ได้นะ"

"ไม่โอเคได้หรอ แทไม่ยอมให้เตงไปกับไอ่กระต่ายเจ้าเล่ห์นี่หรอก" สายตาอาฆาตพร้อมคำด่าทอถูกส่งไปยังจองกุก เมื่อเขารู้ว่าคุณเริ่มจะสนใจเจ้ากระต่ายมากเกินไปซะแล้ว แต่นั่นก็เป็นเรื่องชินชาสำหรับคุณไปเสียแล้ว คุณรู้ว่าถึงแทฮยองกับจองกุกจะด่ากันแรงแค่ไหน ทำท่าทะเลาะกันทีไร พอเอาเข้าจริงๆพวกเขาก็ไม่เคยจะทะเลาะเบาะแว้งกันจนต้องใช้กำลังตบตีให้เจ็บตัว จะมีก็แต่สายตาฟาดฟัน คำด่าทอและถ้อยคำเสียดสีเท่านั้นแหละที่พวกเขาใช้ต่อสู้กัน คนนึงก็ซื่อ อีกคนก็สู้ คุณไม่รู้ว่าควรจะห้ามปรามไว้หรือขำให้พวกเขาก่อนดี 

"แทมึงว่าใคร?"

"พูดขนาดนี้ กูด่าหญ้าข้างถนนมั้ง"

"มึงไอ่หมา เตง..." ณ นาทีนี้ เป็นคุณก็คงต้องหัวเราะพวกเขาไว้ในใจ แล้วห้ามไม่ให้ตีกันดีกว่า เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่

"พอๆ แทหยุดเลย... ไปกันได้แล้ว เสียเวลาเดินเนี่ย ใกล้จะถึงแล้วไป"

@MMinCafe

"เตง... แมวเต็มเลยอ่ะ แทว่าแทไม่ไหว" แค่เห็นสัตว์เลี้ยงหูตั้งตัวสีขาวนิสัยเย่อหยิ่ง แทฮยองเป็นต้องยอมแพ้ เขาไม่ค่อยถูกกับแมวสักเท่าไหร่ นั่นก็เพราะว่าช่วงที่แทเคยอยู่ในร่างลูกหมาวัยซุกซน แทเคยโดนน้องแมวกำราบเข้าให้จนได้แผล เนื่องจากเจ้าตัวออกไปวิ่งเล่นนอกห้องโดยที่เจ้าของอย่างคุณไม่ทันได้สังเกต ตอนกลับมาก็มานั่งทำหน้าหง๋อยใส่คุณอยู่พักใหญ่ หลังจากนั้นเจ้าตัวก็กลัวแมวไปโดยปริยาย...

"ตัวก็โต ใจเล็กจังมึงเนี่ย" จองกุกพูดให้เชิงประชด เพื่อปลอบใจเพื่อนอย่างแท

"เอาหน่า แมวทำอะไรแทไม่ได้หรอก มีเค้าอยู่ทั้งคน" คุณพูดอย่างภาคภูมิใจพร้อมพาพวกเขาทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้านคาเฟ่ของเพื่อนร่วมชั้นทันที 

คุณมาได้ทันเปิดร้านช่วงเช้าพอดี พอเข้าไปในร้านก็พบแมวหลากหลายสายพันธุ์ หลากหลายสี ทั้งตัวเล็ก ตัวใหญ่ พอได้ก้าวเข้ามาข้างในร้าน คุณก็รู้สึกมีความสุขมากๆที่ได้เข้ามาอยู่ในบริเวณที่มีสัตว์เลี้ยงที่คุณชอบอยู่เต็มไปหมด เพราะความจริงแล้ว สัตว์เลี้ยงที่คุณชอบจริงๆน่ะ ไม่ใช่สุนัขหรือกระต่าย แต่เป็นแมวต่างหาก ยิ่งเป็นแมวตัวสีขาว รูปร่างอ้วนกลม คุณยิ่งหลงรักมันเลยแหละ

"อ้าว... ยุนกิ หวัดดี" 

"อือหวัดดี มาเช้าจังนะ แล้ว..." มินยุนกิ ลูกชายเจ้าของคาเฟ่ที่มีแม่รักแมวมากกว่าลูกตัวเอง พอเขาเห็นคุณเดินเข้ามา เลยรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะเขามั่นใจว่าเขาชวนแค่คุณ แต่ผู้ชายสองคนข้างๆ...?

"นี่แทฮยอง ส่วนนี่จองกุก ลูกพี่ลูกน้องเราเอง พึ่งมาโซลครั้งแรก" คุณแนะนำพวกเขาทั้งสองคนให้ยุนกิรู้จัก ถ้าเกิดบอกว่าไม่ใช่คน ยุนกิคงตกใจแย่ แต่ยังดีที่เขารับรู้ในการมาของทั้งคู่ เขาจะได้หยุดเต๊าะคุณสักวันสองวัน  

.

.

.

"เราไม่เห็นจะรู้เลยว่ามีลูกพี่ลูกน้องด้วย..." ยุนกิถามไปอย่างสงสัย เพราะว่าการที่เขาตามจีบคุณ เรื่องราวอะไรต่างๆนาๆของคุณ เขาก็พอจะรู้มาบ้าง แต่เรื่องนี้เป็นอะไรที่ยุนกิคาดเดาไม่ได้เลย เพราะเท่าที่ตามสืบมา คุณไม่ค่อยจะมีญาติเลย แต่นั่นก็ช่างเถอะ

"อื้อ... นานๆมาเยี่ยมทีน่ะ ว่าแต่ยุนกิเรียกเรามาอยากให้ช่วยเลี้ยงน้องแมวอ่อ" คุณพูดจบก็ทอดสายตาไปรอบๆร้านเพื่อมองเจ้าแมวเหมียวทั้งหลายที่ป้วนเปี้ยนอยู่ในร้าน ช่างเป็นภาพที่น่ามองจริงๆ

"ใช่ พอดีม๊าเราจู่ๆก็อยากเปิดคาเฟ่แมว พอไม่มีใครมาดูร้านจริงจัง เราเลยต้องมาทำแทนม๊านี่แหละ" 

คุณพยักหน้าหงึกหงักราวกับว่าเริ่มเข้าใจแล้วว่ายุนกิให้มาช่วยอะไร ที่แท้ก็โดนแม่ให้มาหาอะไรทำจริงๆจังๆสินะ เล่นจีบสาวไปทั่ว ม๊าคงเห็นว่าว่าง เลยต้องหาอะไรมาให้ทำแก้ขัด จะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีล่ะเนี่ยยุนกิ

"แมวอยู่นี่น่ารักเนอะ หลายตัวเลย เดี๋ยววันนี้เราเป็นเบ๊เลี้ยงแมวให้เอง" ท่าทางขยันขันแข็งและสายตาที่ดูมีความสุขนั่นถูกส่งออกมาตอนคุณพูดจบ สงสัยเรื่องที่ยุนกิเคยรู้มาว่าคุณน่ะรักสัตว์มากๆก็คงจะจริงสินะ ท่าทางและสายตาชัดเจนขนาดนี้ ดูท่าจะแพ้เจ้าตัวขนปุกปุยที่เรียกว่าแมวเอามากๆด้วยสิ งั้นวันนี้คงต้องให้เลี้ยงตัวพิเศษซะแล้วสิ… เจอลูกอ้อนแมวตัวนั้นเข้าไป คงจะตามวอแวยุนกิไปหลายวันเลย

"ได้ดิค้าบ มาเดี๋ยวพาไปเทรนว่าต้องทำไรบ้าง?" ยุนกิพูดพลางไปจับข้อมือคุณเบาๆพาไปหลังร้าน เพื่อไปเทรนอะไรต่างๆนาที่คุณต้องทำในวันนี้   

"โอเคเลย" คุณตอบยุนกิไปแบบไม่คิดอะไร แต่การทำแบบนี้ก็ทำให้ยุนกิได้รับสายตาอาฆาตแค้นแปลกๆจากคนสองคนข้างๆส่งสายตาไม่พอใจมาที่เขา แต่ก็นั่นแหละ คนอย่างมินยุนกิสนใจซะที่ไหน  

"เฮ้! ยุนกิ" ยิ่งเห็นยุนกิก็ยิ่งได้ใจ เดินไปพลางเกาะแกะ หยอกล้อคุณไปเรื่อยๆจนกว่าจะพ้นสายตาของสองคนนั้น 

"แล้วบอกให้เรียกที่รักไง" 

ทางด้านจองกุกกับแทฮยองถึงกับคิ้วขมวด พวกเขาไม่เข้าใจ พวกเขาหึงคุณ หวงคุณ แต่เหมือนจะทำอะไรไม่ได้เลย ทั้งแทฮยองที่ส่งสายตาอาฆาตไปก็แล้ว จองกุกมองแรงใส่ก็แล้ว แต่... เห้อออ

"จองกุกเพื่อนรัก กูไม่โอเค" 

"กูก็ไม่โอเคเหมือนกัน ไอ่หน้าขาวนั่น!" 

ได้ยินแบบนั้นทั้งสองต่างมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ แต่ไปๆมาๆใบหน้าของทั้งคู่กลับแฝงไปด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้กับผลุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมา ท่าทางคงจะมีแผนการอะไรบางอย่างในหัวล่ะสิท่า และน่าแปลกที่ทั้งคู่จู่ๆก็เปลี่ยนจากศัตรูกลับกลายเป็นมิตรกันในเวลาอันรวดเร็ว 

"สงบศึกหนึ่งวัน เพื่อกันไอ่หน้าขาวออกจากเตง " 

"โอเคดีล" พอแทฮยองตกลงกับจองกุกเรียบร้อย เขาก็ต้องมาคิดแผนการอีกทีว่าจะกันท่ายุนกิออกจากคุณยังไงดี แต่บรรยากาศไม่เอื้ออำนวยจริงๆ แทฮยองจะรอดจากน้ำมือของฝูงแมวนับสามสิบตัวไปได้จนตะวันตกดินรึเปล่า แต่ถ้าเพื่อคุณแล้ว ตายเป็นตาย "ไอ่กุก เอางี้นะ คือ!@#$%ฟหกดเ้่าสวีรนยบ..." 

"แผนไรของมึงเนี่ย..."  จองกุกสบถออกมาอย่างไม่เข้าใจกับแผนการของแทฮยอง แต่ก็นะเป็นแผนที่เข้าท่าดี จองกุกเองก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าแผนการนี้จะทำสำเร็จไหม เพราะเปอร์เซ็นที่จะทำให้คุณเมินหรือไม่สนใจแมวทั้งหลายรอบตัวแล้วหันมาสนใจพวกเขาคนใดคนหนึ่งมีน้อยมาก 

ถ้าไม่ติดว่าคุณชอบแมว..จองกุกชนะแน่ 

"เอ้า! ถ้ามึงไม่ทำก็ถือว่าถ้าวันนี้กูทำได้ กูวินเลยนะ"  

"เออ... เคเลยไอ่ลูกหมา แต่อย่าเหงื่อแตก เป็นลมไปก่อนล่ะ ไม่งั้นคืนนี้มึงอดแน่" 

"ไม่มีทาง วันนี้กูจะชนะ มึงต่างหากที่นอนนอกห้อง" แทฮยองยิ้มร้ายให้กับแผนการที่เขาตกลงกับจองกุก แต่คุยกันไม่นานเท่าไหร่ คุณกับยุนกิก็เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกัน แต่ว่าไปคุยไรกันมาเนี่ย ถึงได้เดินโอบไหล่กันมา ดูสนิทสนมกันขนาดนั้น ไม่ได้การแล้ว... แผนที่หนึ่งเริ่มได้

"เตง... แทหิวอ่ะ พาไปหาไรกินหน่อยค้าบ" 

"อยากกินไรล่ะ เราเดี๋ยวสั่งที่ร้านให้" จู่ๆแทฮยองก็เดินเข้ามาหาคุณพร้อมกับบอกว่าหิว หลังจากที่คุณไปเทรนงานกับยุนกิ สงสัยคุยกันนานไปหน่อย เจ้าสองตัวนี้คงหิวล่ะสิดูท่า

"เค้าอยากกินนมกล้วยปั่นกับเค้กข้าว อยากกินข้าวด้วยอ่า" ส่วนจองกุกที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ จู่ๆก็ตอบขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจ

"แทก็อยาก... อยากกินนมสด แล้วก็อยากกินพาย" แทฮยองจงใจเน้นเน้นประโยคหลังชัดๆดังๆ พร้อมส่งสายตาและท่าทางแสดงความเป็นเจ้าของคุณไปยังยุนกิ โดยไม่ลืมดึงคุณอยู่ไกลออกมาจากยุนกิ

"พายก็น่ากินนะ แต่ผมว่าพายชิ้นหนึ่งคงจะพอให้กินได้แค่สองคน" จองกุกว่าแล้วก็ไปโอบไหล่คุณไว้ราวกับต้องการแสดงความเป็นเจ้าของอีกคน ไม่ว่าจะสถานการณ์ไหนจองกุกก็จะมีส่วนร่วมเสมอ ยิ่งแบบนี้ยิ่งต้องแสดงออก เพราะจองกุกหวงคุณเจ้าของเอามากๆเลยสิ ถ้าเกิดจู่ๆคุณมีความรักกับยุนกิขึ้นมา จองกุกกับแทฮยองของถูกทิ้งไม่เป็นท่าและนั่นคงเป็นเรื่องที่จองกุกทำใจยอมรับไม่ได้ 

"เธอดูสนิทกับลูกพี่ลูกน้องดีเนอะ" ยุนกิถามขึ้นมา เพราะดูท่าทางพี่น้องสองคนนี้คงสนิทสนมกันมากๆจนถึงขั้นที่ยุนกิอาจจะคาดไม่ถึงก็ได้

"ก็สนิทมากๆเลยแหละ เราไปเยี่ยมที่ปูซานทุกเดือนเลย:)" คุณโกหกเขาไปงั้นแหละ เรื่องโกหกทั้งเพแหละที่บอกยุนกิไป หลังจากที่คุณพูดจบ จองกุกกับแทฮยองก็มองมินยุนกิอย่างผู้ชนะ ก็แหงสิ... นอนด้วยกันทุกคืน สนิทกันซะจนแทบจะรวมร่างกันแล้ว 

พอได้ยินอย่างนั้นยุนกิเลยรู้สึกหงิดๆเล็กน้อย ยิ่งสองคนนั้นส่งสายตาเยาะเย้ยเขา เขายิ่งยอมไม่ได้ ยุนกิจะต้องทำทุกอย่างให้คุณสนใจให้ได้ ถึงแม้ว่าที่เคยพยายามทำมาจะไม่สำเร็จบ้าง แต่อย่างน้อยครั้งนี้มินยุนกิคาดว่าต้องสำเร็จแน่ๆ 

"งั้นวันนี้เราจะให้เธอเลี้ยงมินมินล่ะกันนะ"  

"มินมิน?"  

"ใช่ มินมินเป็นแมวที่บ้านเราอ่ะ พอได้เปิดคาเฟ่แมวก็เลยเอามาเลี้ยงอยู่นี่แทน" 

 

"แต่ที่จริงแมวที่ร้านเราเท่นะ มีชื่อ-นามสกุลทุกตัว อย่างมินมินก็ชื่อปาร์คจีมิน แต่ม๊าเราชอบเรียกมินมินมากว่า" ยุนกิอธิบายอย่างยาวเหยียด แต่ก็ตลกท่าทางที่เขาพยายามพูดชะมัด

"อ่อ555 เท่ดีนะ เราอยากเจอแล้วอ่ะ ว่าแต่น้องอยู่ไหนอ่ะ?" ทันทีที่คุณพูดจบ ยุนกิก็เริ่มมองหาแมวสีขาวตัวอ้วนกลม รอบๆบริเวณร้าน แต่ไม่ทันไรก็เห็นมันอีกทีอยู่ที่โต๊ะข้างๆของคุณแล้ว

"'งื้ออ..ยุนกิ โครตน่ารักเลย" พึ่งเห็นแมวตัวนี้ไม่ทันไร คุณก็รีบไปจับเจ้าแมวตัวนี้ขึ้นมาอุ้มไว้ทันที ท่าทางของแมวตัวนี้ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ดูท่าว่าคงจะว่านอนสอนง่ายดี "มินมินค่ะ..." 

"เมี๊ยวว"  

"เห็นเธอชอบเราก็ดีใจ ฝากเลี้ยงมินมินกับแมวตัวอื่นด้วยล่ะกัน" ไม่ต้องสั่งอะไรให้มากความ คุณก็ทำตามอยู่แล้ว จะเลี้ยงอย่างดีเลยล่ะ โดยเฉพาะมินมินเนี่ย น่ารักที่สุด

พอพูดจบยุนกิก็ออกไปทำธุระข้างนอกทันที ความจริงวันนี้น่ะ พี่ที่ดูแลไม่ได้ลาป่วยหรอก ความจริงมินยุนกิก็อยากให้คุณลองมาที่ร้านเขาต่างหาก ได้ยินว่าคุณชอบเลี้ยงสัตว์ ถ้าได้มาร้านยุนกิคุณคงจะชอบ มิหนำซ้ำอาจจะมาวอแวยุนกิเพื่อขอมาเที่ยวที่ร้านบ่อยๆด้วยซ้ำ นี่แหละ... จุดประสงค์ของเขาล่ะ

"เตง มันไม่เห็นน่ารักเลย" แทฮยองพูดพร้อมพยายามดึงตัวเจ้าแมวอ้วนที่เขาเกลียดนักเกลียดหนา แต่มีหรอที่คุณจะยอม ยิ่งแทฮยองพยายามทำแบบนั้นคุณยิ่งกอดมินมินแนบอกไว้อย่างแน่น

"เตง อย่าไปกอดมันสิ" จองกุกเสริม

"แล้วอะไรเล่า... ไปนั่งนู่นเลย เราจะเลี้ยงมินมิน" คุณชี้มือไปยังโซฟา ที่อยู่อีกฝั่งแต่ก็ไม่วายที่จะอุ้มมินมินไว้ 

"แล้วเตงวางมันลงดิ" แทฮยองพูดพร้อมทำหน้าทำตาเหมือนจะร้องไห้ เขาพูดไปคุณก็ไม่ฟังแถมยังมาเถียงเขาอีก

"ไม่เอา ยุนกิบอกให้ช่วยเลี้ยงเนี่ย..."     

"ม๊าววว" เสียงของมินมินดังขึ้นเป็นระยะๆราวกับต้องการส่งเสียงเตือนทั้งคู่ว่า ไม่ว่าทั้งคู่จะเกลี้ยกล่อมคุณยังไง คุณก็ฟังแต่เสียงของมินมินเท่านั้นแหละ

"เห็นมั้ย น้องจะร้องแล้ว"  

"เตงปล่อยแมว เดี๋ยวเค้าเลี้ยงให้ เตงไปเลี้ยงตัวอื่นนะ" ใช่! จองกุกลางสังหรณ์ไม่ดี แมวตัวนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ นั่นก็เพราะว่ามันเป็นตัวผู้ยังไงล่ะ ตอนที่แทฮยองพยายามเอาแมวตัวนั้นลงมาไม่ให้คุณอุ้ม คุณไม่เห็นหรอกว่ามันทำสีหน้ายังไง... แต่จองกุกเห็น เห็นว่ามันทำหน้าขู่ใส่เขาอยู่ แถมยิ่งตอนที่คุณกอดแมวตัวนั้นอย่างแน่น สายตามันเหมือนแทฮยองไม่มีผิด สายตาที่จองกุกเคยมองตอนแทฮยองมองคุณ ยิ้มตาปิดแยกเขี้ยวขนาดนั้นก็แสดงว่าเจ้ามินมินมันคงเริ่มหลงคุณเข้าแล้ว

"ไปนั่งตรงนู้นเลยไป เดี๋ยวไปหาไรให้กิน" คุณพูดตัดจบทุกอย่าง ทั้งบอกทั้งคู่ให้ไปรออยู่อีกฝั่ง ส่วนคุณก็ไปสั่งอะไรให้พวกเขากิน พร้อมอุ้มมินมินใหญ่ สงสัยคงชอบคุณล่ะสิท่า ให้อุ้มไม่ยอมปล่อยเลย   

"มินมินค่ะ ไปกันเดี๋ยวเราไปหม่ำหนมๆเนอะ"  

.

.

.

"เมี๊ยวว!"  

 

100%