[BTS x You] Breed

ลำดับตอนที่ #4 : Breed : 3 100%

06:30

เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส แสงแดดอ่อนๆยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างก่อนจะไปกระทบเข้าที่เปลือกตาสวย ทำให้เด็กสาวที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงต้องลืมตารับแสงยามเช้าท่ามกลางชายหนุ่มทั้งสองที่กอดเธอไว้ จนตอนนี้เธอได้แต่เหยียดกายไปมาเพื่อบิดความขี้เกียจตื่นเช้า ก่อนจะทิ้งทั้งคู่เพื่อเตรียมตัวอาบน้ำไปโรงเรียน

หลังจากที่คุณอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนเสร็จแล้ว คุณก็กลับมาห้องนอนเพื่อสำรวจว่าเจ้าสองตัวน่ะตื่นรึยัง ปรากฎว่าพวกเขายังหลับปุ๋ยอยู่เลย คุณก็เลยไม่กล้าปลุกและปล่อยให้นอนต่อไปก่อนจะเดินไปหาอะไรทานยามเช้า ซึ่งไม่พ้นนมสดกับครัวซองของโปรด อีกทั้งยังเตรียมนมสด แครอทกับขนมปังเนยของโปรดของแทฮยองกับจองกุกไว้อีก เพื่อเป็นรางวัลให้พวกเขาที่ดูแลคุณตอนเป็นหวัดเมื่อวาน จนตอนนี้คุณก็หายดีแล้วล่ะ

ตอนนี้เวลา 8โมงเช้าก็ได้ฤกษ์ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ดีนะที่โรงเรียนคุณเข้า 9โมงและเริ่มเรียนตอนเก้าโมงครึ่งซึ่งต่างกับโรงเรียนอื่นและนั่นทำให้คุณชอบมากๆเลยถึงค่าเทอมจะแพงหน่อยก็เถอะ "ไปก่อนนะแทแท กุกกี้" คุณพูดเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องและเดินออกจากคอนโดมุ่งหน้าไปโรงเรียนทันที

.

.

.

.

"พายอาร์... คิดถึงจัง" เพื่อนตัวดีอย่าง'ฮเยมี'กอดคุณเข้าให้ด้วยความคิดถึง เพราะไม่ได้เจอหน้ากันตั้งหลายวัน

"อะไรของแก วันศุกร์ยังไปช้อปปิ้งกันอยู่เลยอ่ะ ทำอย่างกับว่าไม่เจอกันมาเป็นปี" คุณว่าไปพลางมองหน้าเชิงยักคิ้ว

"ก็คิดถึงไม่ได้รึไง แล้วที่คอไปโดนอะไรมา อย่าบอกนะว่าแก... แกโด..."

"เห้ย บ้าา! ไม่มีไร แพ้ยุงน่ะ เกาเยอะเลยช้ำ" เสียงสูงของคุณช่างขัดแย้งกับการกระทำจริงๆเลย ฮเยมีน่ะเพื่อนสนิทคุณนะทำไมจะดูไม่ออก เกาท้ายทอยแก้เขินใหญ่เลย

'ปากบอกไม่ แต่หน้าแดงเก่ง'

"เสียงสูงๆ แหมๆๆ... ให้เพื่อนมโนว่าแกโดนผู้ดูดคอไม่ได้ไง เกิดมา 18ปียังไม่มีแฟนเลย นึกว่าบวชเป็นแม่ชีล่ะ" 

"ผับไม่เข้า เหล้าไม่กิน วันๆเลี้ยงแต่หมากับกระต่าย ตายล่ะเพื่อนกู" ฮเยมีได้แต่จีบปากจีบคอพูดและไม่วายที่จะแสร้งทำหน้าผิดหวัง พร้อมกับเอามือนวดขมับวนไป นั่นทำให้คุณต้องแอบเบ๊ะปากมองบนให้การกระทำของเพื่อนเล็กน้อย เพราะว่าที่พูดมาน่ะมันเรื่องจริงนะสิ เถียงไม่ออกเลยด้วย… ทำไงดีล่ะ?

"ก็เราไม่อินอ่ะ เหล้ามันขม กินนมดีกว่า เอาป่ะวันนี้มี 2ขวด" คุณยิ้มร่าหยิบขวดนมสดในกระเป๋ามาชูให้ฮเยมีดูแล้วใช้หลอดเจาะนมดื่มจนอีกคนต้องทำหน้าส่ายหน้าปฏิเสธ

"ไม่อ่ะ ไม่ชอบ"

"ใครเอ่ยสูง 157เซน?" 

คุณถามแล้วทำท่ายืนตัวตรงให้ดูโตกว่าฮเยมีด้วยความสูง 160ซม. นั้นทำให้ฮเยมีรู้สึกเกรี้ยวกราดกับท่าทางล้อเลียนจนต้องตวาดคุณเข้าให้

"เธอ นี่เพื่อนไง!..."

"งื้ออออ..อย่าทำน้อง" คุณได้แต่ป้องมือกันตัวเองจากฝ่ามือของเพื่อนรักที่ชูค้างไว้บนอากาศ แต่ฮเยมีน่ะไม่กล้าทำคุณหรอก ก็เพื่อนรักกันนี่หน่าแต่แทนที่จะตบอีกคนเธอกลับยื่นหน้าเข้ามากระซิบอะไรบางอย่างข้างหูคุณอย่างแผ่วเบา จนตอนนี้หน้าคุณก็เปลี่ยนสีทันทีที่ได้ยิน

"อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ รอยดูดที่คอแกอ่ะ ไม่ใช่ยุงธรรมดากัดแน่ๆ"

.

.

.

.

'นั่นก็เป็นเพราะพวกนายไงล่ะจองกุก แทฮยอง'

"คยองซูมาๆ"

"เห้ยยย! อาจารย์คยองซูมา รีบนั่งเร็ว!" 

ไม่นานเสียงโหวกเหวกจากเพื่อนร่วมห้องทั้งหลายก็ตะโกนออกมาเพื่อเป็นสัญญาณเตือนว่าตอนนี้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ต่างคนต่างรีบวิ่งกันให้วุ่นวายเพื่อที่จะมานั่งที่ของตนให้เรียบร้อยพร้อมที่จะเริ่มเรียน ซึ่งคาบแรกก็เจิมด้วยวิชาคณิตศาสตร์ที่แสนจะน่านอนในยามเช้าถึงสองคาบติด หลับๆเรียนๆจนหัวโนจากการโดนปากกาไวท์บอร์ดจากอาจารย์สุดโหดปาใส่เกือบทุกคน พอถึงก่อนเวลาพักเที่ยงก็เป็นเด็กดีกันหมด อยากบอกเลิกชั้นสุดๆและพอถึงเวลา คุณก็ไปทานข้าวเที่ยงกับฮเยมีและเพื่อนๆของเธอ พอทานเสร็จก็รีบไป เก็บจานและจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนที่จะเดินออกจากโรงอาหารและมุ่งหน้าไปสู่สนามกีฬาทันที

และในระหว่างนั้น...

คุณ ฮเยมีและผองเพื่อนก็เจอเข้าให้กับแก๊งค์บังทัน ซึ่งคงไม่พ้นหัวหน้าแก๊งค์ตัวดีที่เอาแต่ใช้คำพูด คำจาแบบนั้นจีบคุณอยู่ทุกวี่ทุกวันจนเกือบชินไปแล้ว ตัวคุณน่ะก็เฉยๆหรอก แต่พวกเพื่อนๆตัวดีนี่สิ เข้าข้างแต่คนหล่อไม่พอ ยังมาล้อเลียนคุณด้วย มันน่าน้อยใจนัก

"วี๊ดวิ้วว เธอๆ พายอาร์ห้องเออ่ะ น่ารักจัง"

"แม่ของลูกๆ" มินยุนกิทั้วผิวปาก ทั้งตะโกนออกมาเสียงดังอย่างไม่อายใคร ราวกับจะประกาศให้คนทั้งสนามรู้ว่า เขากำลังจีบคุณอยู่และอย่าริอาจจะมายุ่งกับพายอาร์ ตามมาด้วยลูกสมุนทั้งหลายที่ช่วยกันแซวคุณด้วยคำพูดที่ไม่น่ารักเลย

"มีแฟนยังเธอ เพื่อนเราจีบได้ป่ะ?" 

"ฮิ้ววววว วี๊ดวิ้ววๆ" 

แหนะๆ ผิวปากเก่ง หลงตัวเองก็เก่งใช่ย่อย

"โสดไม่พอ หล่อบ้านรวยต้องมินยุนกิเท่านั้น" 

ดูมินยุนกิกับเพื่อนๆเขาสิ! โฮซอกนี่ตัวดีเลย แก๊งค์บังทันนี่ ถ้าไม่ติดว่าหล่อนะ คุณจะด่าให้หน้าจมดินเลย เห็นอย่างนี้แล้วคุณได้แต่คิดตามและส่ายหัวกับคำพูดบ้าๆ อีกทั้งไม่วายที่จะตอกกลับยุนกิด้วยคำพูดกวนประสาทบ้าง

'เอิ่มมม...' แก๊งค์นี้ต้องมองบนให้รัวๆ

"แซวเก่ง" คุณพูด

"เราไม่มีแฟนอ่ะ พอดีบ้านรวยเลยติดแอร์" พอจบก็ได้แต่ยืดตัวกอดอกเชิดหน้าสะบัดผม ซึ่งท่าทางแบบนั้นดูเหมือนจะดัดจริตหน่อย ใครๆก็รู้ว่าคุณแสร้งทำแต่ยุนกินั้นกลับชอบท่าทางเชิดๆของคุณแบบชะมัด

"นี่สิ..ว่าที่ลูกสะใภ้ตระกูลมิน" 

"ฮิ้ววววววว ฮั่นแน่ๆ" 

"คู่นี้ยังไงน้าาๆ?"

"ยุนกิมันจีบเธอขนาดนี้ เมื่อไหร่จะชอบมันวะ?" นอกจากแก๊งค์บังทันก็เหล่าผองเพื่อนของฮเยมีนี่แหละที่ชอบแซว

"บ้าบอ เราไม่ได้ชอบยุนกิ" คุณตอบปัดๆไปเพื่อบ่ายเบียงคำแซวต่างๆแต่กลับกัน คำแซวเหล่านั้นกลับทำให้คุณเขินอยู่ลึกๆในใจจนตอนนี้หน้าขึ้นสีแดงโดยไม่รู้ตัวและผู้ชายอย่างมินยุนกิก็ชอบใจกับท่าทางเคอะเขินแบบนี้จนต้องรีบเข้าไปฉวยโอกาสทันที

"เห้ยย! ที่รักทำไมหน้าแดงคะ?" จู่ๆยุนกิก็ลุกจากพื้นสนามขึ้นมาประชิดตัวคุณและฉวยโอกาสโอบไหล่เล็กน้อย พลางเอามือทาบแก้ม ทาบหัว ลูบไล้ทั่วหน้าและถามไถ่ถึงเหตุผลของอาการหน้าแดง ซึ่งคุณก็รู้ดีว่ายุนกิแค่แกล้งคุณให้ใจสั่นเล่นๆ แต่คนโดนกระทำนี่สิ เขาไม่เล่นด้วยหรอกนะ

"ยุนกิ เราไม่เล่นนะ!" ทันทีที่พูดจบ ฝ่ามือสวยก็ตีเข้าให้ที่มือข้างที่โอบไหล่ไว้อย่างต้องการจะดุ

"โอ๋ๆ ขอโทษค้าบ วันเสาร์อาทิตย์นี้เธอว่างป่ะ?"

"จะพาไปเดทอีกล่ะ เรามะ..." ด้วยความที่คุณน่ะรู้ทันยุนกิว่าเขาต้องชวนคุณไปเดทอีกแน่ๆ คุณเลยเลือกที่จะปฏิเสธเหมือนเดิม แต่ยุนกิเองก็รู้ทันคุณเหมือนกันว่าคุณต้องตอบปฏิเสธอีกแน่ๆ เขาเลยเลือกที่จะใช้ข้ออ้างอย่างอื่นเพื่อที่จะพาคุณไปเดทด้วยในตัวและนั่นทำให้คุณแอบขายหน้าเล็กเพื่อนๆเล็กน้อย

"เปล่าๆ พาไปช่วยเลี้ยงแมวที่คาเฟ่หน่อย พอดีพี่ที่ดูแลลาป่วย"

"เห็นฮเยมีบอกพายชอบเลี้ยงสัตว์น่ะเลยชวน" 

-เพล้ง-  เสียงอะไรแตกอ่ะแกร๊? 

"อ่ออ... ได้ๆ แต่เราไม่ช่วยฟรีๆหรอกนะ" 

คนตัวเล็กกว่ายุนกิทำหน้าครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนตอบและเมื่อคุณตอบตกลงปุ๊บ นั่นทำให้มินยุนกิยิ้มกว้างด้วยความดีใจและกระทำอะไรบางอย่างลงไปอย่างลืมตัว รู้งี้เขาน่าจะใช้ไม้ตายนี้ตั้งนานแล้ว

-จุ้บ!-

"มินยุนกิ! หยุดเลยนะ" คุณเบิกตาโตและไม่วายที่จะเอ็ดเขายกใหญ่ ที่คุณถามเพราะต้องการคำตอบนะ ไม่ใช่ให้มาจุ๊บแก้มต่อหน้าคนทั้งสนามแบบนี้ พอรู้ตัวก็รีบวิ่งไล่ตามเขาทั่วสนามเพื่อที่จะตียุนกิเข้าให้สักหน่อย แต่เขาเป็นนักกรีฑาโรงเรียนนี่นา คุณจะไปวิ่งทันได้ยังไงกันเล่า 

"ยุนกิหยุด!.."

ไหนๆก็ขอแกล้งกลับหน่อยล่ะกัน

"โอ้ย!" คุณทำว่าสะดุดขาตัวจนล้มลงไปนั่งจับขาตัวเองไว้แบบสวยๆและพอเขาเห็นคุณล้มก็รีบเข้ามาช่วยคุณทันทีแต่เขาไม่รู้หรอกว่ากำลังโดนคุณแกล้งอยู่น่ะ

"พาย!"

ทันทีที่ยุนกิก้มลงมาช่วยคุณ ไม่รอช้าเอามือขวาคุณก็บิดเข้าที่หูทันที อีกข้างก็เนียนจับมือไว้อย่างแน่นเพื่อไม่ให้อีกคนหนีไปไหนได้ "โอ้ย!"

"แฟนใครขี้แกล้งจริง โอ้ย! เจ็บๆ" ยิ่งเขาพูดยุคุณก็ยิ่งเพิ่มแรงบิดให้แรงขึ้นด้วยความหมั่นไส้

'คนอะไรขี้มโน แถมยังหลงตัวเองอีก'

"โอ้ยยย! ที่รัก"

.

.

.

ยัง ยัง... ยังไม่หยุดอีก!!!

อีกด้านของสนามกีฬา

ณ ตอนนี้ นักเรียนจำนวนหลายคนที่กำลังนั่งเล่นรวมไปถึงนักกีฬาที่กำลังซ้อมกีฬาต่างๆล้วนแต่ให้ความสนใจกับสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆสีขาวต่างสายพันธุ์ทั้งสองตัวที่กำลังเดินเข้ามาในสนามอย่างหลงทาง บางคนก็รีบกรูเข้าไปถ่ายสตอรี่ไอจีบ้าง ถ่ายรูปบ้าง บางคนก็เดินไปคุกเข่านั่งเล่นกับพวกมัน ทั้งลูบ ทั้งอุ้ม ทั้งกอด แต่ทั้งเจ้ากระต่ายและเจ้าลูกหมาก็ต่างยอมให้พวกมนุษย์รักสัตว์เล่นกับมันอย่างสนุกสนานแถมพวกมันยังยิ้มแย้มด้วยความที่ชอบมากๆ นั่นก็เป็นเพราะมีแต่มนุษย์ผู้หญิงมาเล่นด้วยน่ะสิ พวกมันเลยชอบมากเป็นพิเศษ

แต่บางคนก็มามุงดูเฉยๆ อย่างเช่น เพื่อนของคุณ

"หึ้ยย..แก น้องหมาน่ารักเนอะ" 

"นั่นดิ แต่น้องตุ่ยก็น่ารักน้าา ตัวขาวจั๊วเลย"

"ไม่มีปลอกคอด้วย เราจะเอาไปเลี้ยง" พอมีนักเรียนหญิงคนหนึ่งบอกว่าจะเอาไปเลี้ยง ทั้งแทแทและกุกกี้ต่างหยุดเล่นด้วยโดยอัตโนมัติแถมยังเริ่มดุทุกคนทันที ราวกับว่ามันเข้าใจสิ่งที่พูดแต่ไม่พอใจหรอกถ้าทำแบบนั้นจริงๆ เพราะว่าความจริงคือพวกมันมีเจ้าของแล้วน่ะสิ แถมยังรักคุณเจ้าของคนน่ารักมากๆด้วย 

-โฮ่ง-

-ฟ่ออ-

"สงสัยจะมีเจ้าของแฮ่ะ"

-กริ๊ง!- 

เสียงออดดังเพื่อเป็นสัญญาณว่าหมดเวลาพักเที่ยงแล้ว นักเรียนทุหคนในตอนนี้ต่างละความสนใจ เพื่อที่จะไปเข้าเรียนคาบบ่ายให้ตรงเวลา

ม.6 ห้อง A

"แกๆ รู้มั้ย วันนี้ที่สนามฉันเจออะไร?"

"อะไรอ่าา?" คุณที่เริ่มง่วงๆก็ถามตอบไปงั้นแหละ

"ลูกหมากับลูกกระต่าย แต่ไม่รู้ใช่แทแทกับกุกกี้ของแกป่าว?"

"ไม่ใช่หรอกมั้ง แกอ่ะคิดมาก" คุณรู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่ก็ต้องโกหกไปหน้าตาเฉย เพราะไม่มีลูกหมากับกระต่ายตัวไหนบนโลกมาโรงเรียนนี้ได้หรอก นอกจากแทแทกับกุกกี้ที่เคยตามคุณจากคอนโดถึงโรงเรียน แต่โชคดีที่เจอแล้วพากลับคอนโดไปก่อน ไม่งั้นแตกตื่นกันทั้งโรงเรียนแน่ๆ

"ตอนเย็นก็แวะไปดูที่สวนหลังโรงเรียนล่ะกัน เผื่อภารโรงอุ้มไปไว้" 

'ฉันไปแน่ ไม่งั้นวุ่นวายตายเลย'

"ได้ดิ เดี๋ยวลองแวะไปดู" พอคุณพูดคุยกับฮเยมีเสร็จ ในระหว่างรอเวลา คุณครูก็เดินเข้ามาสอนคาบบ่ายไปจนถึงเย็นทันที และพอถึงเวลาเลิกเรียนคุณก็รีบเก็บของและแยกย้ายกับเพื่อนๆทันทีเพื่อจะไปหาเจ้าสองตัวหลังสวนโรงเรียนที่หลงมาโดยเร็ว

.

.

.

"ก็ไม่อยู่นี่นาา" คุณมองหาสัตว์สีขาวตัวเล็กรอบๆอยู่สักพักแต่ก็ไม่พบอะไร จนคุณขี้เกียจและอยากกลับคอนโดแล้ว

@คอนโด

"เตง!/เตง!" ไม่ทันเปิดประตูเข้าไป คุณก็ได้ยินเสียงเรียกจากแทฮยองกับจองกุกดังออกมาจากในห้องตอนกำลังปลดล็อครหัสประตู เหมือนกับว่าพวกมันกำลังรอคุณกลับมาอย่างใจจดใจจ่อ พอเข้าไปในห้องก็พบว่าพวกเขากำลังนั่งรอคุณอยู่บนโซฟา

'ปกติอยู่ห้องด้วยกันสองตัวนี่ตีกันแทบตาย ทำไมวันนี้ทั้งคู่ดูแปลกๆ ทั้งยิ้มและก็นั่งข้างกัน'

"แทวันนี้ไปไหนมารึเปล่า?" คุณสวนขึ้นทันทีที่จองกุกกับแทฮยองทำท่ากำลังจะกอดคุณเหมือนตอนหลังเลิกเรียนที่ทำเป็นประจำ จนพวกเขาจะตกใจกับคำถามและไม่ได้กอดคุณอย่างที่หวังไว้ วันนี้พวกเขารู้สึกว่าคุณน่ากลัวแปลกๆ เหมือนกับพวกเขาที่กำลังทำตัวแปลกๆ

"เตงคะ คือ... วันนี้อยู่บ้านค้าบ" 

"เนอะจองกุก..." แทฮยองตอบเสียงตะกุกตะกักอีกทั้งทำหน้าลนลานเหมือนคนกำลังโกหก ส่วนคนที่จับโกหกก็คงจะเป็นคุณ

"ไม่ต้องช่วย กุกก็ด้วย ไปไหนมา?" 

คุณเหมือนจะรู้ทันเลยตวาดเสียงแง้วๆที่ฟังดูไม่น่ากลัวเลยสำหรับพวกเขาเพื่อเป็นคำถาม ทันทีที่เห็นมือแทฮยองแตะตัวจองกุกราวกับจะส่งซิก

"เตงงงง ป่าว เนี่ยอยู่บ้านทั้งวันเลย... กับแท" จองกุกตอบพลางยิ้มแห้ง ไม่วายที่จะกอดคอแทฮยองเอาไว้ไม่เพื่อให้คุณสบายใจว่าพวกเขาอยู่บ้านด้วยกันจริงๆ

"จริง?" คุณเลิกคิ้วถาม

'ไม่จริงค้าบ' จองกุกกับแทฮยองได้แต่คิดในใจ

"จริงค้าบบ" 

จู่ๆทั้งสองคนก็ตอบขึ้นมาพร้อมกันแถมยังเป็นคำตอบเดียวกันอีก สุดท้ายคุณก็เลือกที่จะเชื่อก็ได้  พอเคลียทุกอย่างเสร็จ คุณก็พูดอะไรทิ้งท้ายไว้ให้คิดก่อนจะเดินเข้าห้องไปพักผ่อนจากอาการเพลียโรงเรียนทันที

"อย่าให้รู้แล้วกัน! เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย" 

กิ้วๆๆๆ หล่อบ้านรวยต้องมินยุนกิเท่านั้นนะคร้าบบบบ

EPนี้กับ EPหน้า พี่แกน่าจะได้ออกบ่อยนะคะ เพราะอ่อยเรี่ยราดมากเลย ต้องมาแล้วๆๆ555

TALK WITH LITTLE_V

มาอัพแล้วค่าาา Have Fun naaa คอมเม้น+ให้กำลังใจไรท์เยอะๆนะคะ ตอนนี้อาจจะน่าเบื่อหน่อยๆแต่ตอนหน้าสนุกแน่นอน จะแอบสปอยว่าจะมีตัวละครใหม่โผล่มาด้วย ตอนนี้จิ๊จ๊ะอี๋อ๋อกับคุณมินยุนกิไปก่อนนะคะ